25 Φεβρουαρίου 2005
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση «Για τη διερεύνηση των όσων περιλαμβάνονται στις δικογραφίες που διαβιβάστηκαν στη Βουλή με τις υπ’ αριθμ. Ε.Π. 341/120-09-2004 και Ε.Π. 343/21-9-2004 εισαγγελικές αναφορές, σχετικά με θέματα εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων».
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι μια ευκαιρία να αναρωτηθούμε σήμερα πώς ξεκίνησε αμέσως μετά τις εκλογές και πού βρίσκεται σήμερα αυτή η υπόθεση των αμυντικών εξοπλισμών. Ξεκίνησε ως ένα τεράστιο πολιτικό και ενδεχομένως ποινικό σκάνδαλο και σήμερα, μετά και την ολοκλήρωση των εργασιών της Εξεταστικής Επιτροπής, που ήταν ένα εξαιρετικό forum για την αποκάλυψη της πραγματικότητας, η υπόθεση αυτή έχει εξατμιστεί.
16 Φεβρουαρίου 2005
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: «Ίδρυση Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης- Πάτρα 2006 Α.Ε.».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Ελλάδα επεδίωξε να αναλάβει και να διοργανώσει την Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης του 2006 και όχι του 2019, για να συνεχισθεί η ολυμπιακή δυναμική και για να υπάρχει μία συνέχεια μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας με μεγάλα ευρωπαϊκά ή διεθνή γεγονότα.
Κατά την ίδια λογική, η Θεσσαλονίκη διεκδίκησε την EXPO, την Παγκόσμια Έκθεση του 2008, δυστυχώς, με αποτυχία για λόγους που έχουμε εξηγήσει. Δηλαδή, η Κυβέρνηση, ουσιαστικά, δεν ήθελε να αναλάβει το κόστος και τον κίνδυνο αυτής της διοργάνωσης, γιατί αλλιώς θα είχε επιτευχθεί αυτός ο στόχος μέσα από μία έγκαιρη διπλωματική συνεννόηση με τις δυο άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που διεκδίκησαν το θεσμό, δηλαδή την κυβέρνηση της Ιταλίας και την κυβέρνηση της Ισπανίας.
15 Φεβρουαρίου 2005
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής και των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπ. Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Κυβερνητική Επιτροπή Παιδείας και Πολιτισμού».
Κύριε Πρόεδρε, αυτό το νομοσχέδιο αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο τη γνωστή έκφραση «απορία ψάλτου βηξ». Ουσιαστικά το νομοσχέδιο έρχεται να επισημοποιήσει την κυβερνητική αμηχανία στους κρίσιμους τομείς της παιδείας και του πολιτισμού. Όταν δεν έχουμε τι να κάνουμε και τι να πούμε, όταν διαπιστώνουμε ότι έχει περάσει ήδη το ? της κυβερνητικής θητείας χωρίς καμία σοβαρή πρωτοβουλία και φυσικά κανένα απτό αποτέλεσμα σε αυτούς τους τομείς, συγκροτούμε μία διϋπουργική επιτροπή παιδείας και πολιτισμού υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού, η οποία θα διαχειριστεί το απόλυτο κενό.
20 Ιανουαρίου 2005
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: «Μέτρα για τη διασφάλιση της διαφάνειας και την αποτροπή καταστρατηγήσεων κατά τη διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων».
Κύριε Πρόεδρε, σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος δικαίου δεν πρέπει ποτέ και για καμία περίπτωση η δημοκρατικά νομιμοποιημένη κυβέρνηση να δημιουργεί την εντύπωση ότι έχει καταστήσει πολιτικό της αντίπαλο έναν επιχειρηματία και συγκρούεται μαζί του. Το θέαμα αυτό μπορεί να είναι θέαμα το οποίο προκαλεί το ενδιαφέρον του κοινού, μπορεί να διευκολύνει τον Πρωθυπουργό στην κατασκευή πολιτικών εντυπώσεων, μπορεί μερικές φορές οι εντυπώσεις αυτές να κερδίζονται, αλλά στον πυρήνα της η δημοκρατία και το κράτος δικαίου, συμπεριλαμβανομένης και της πολυφωνίας πλήττονται και πληγώνονται.Το νομοσχέδιο ακολουθεί μία ερμηνευτική αντίληψη για το Σύνταγμα, που ουσιαστικά αποδυναμώνει και υποβαθμίζει τον καταστατικό χάρτη της χώρας, γιατί του στερεί την αναγκαία γενικότητα, ευρύτητα, διορατικότητα και μακροβιότητα.
18 Ιανουαρίου 2005
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: «Μέτρα για τη Διασφάλιση της διαφάνειας και την αποτροπή καταστρατηγήσεων κατά τη διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και διαφθορά υπάρχει και διαπλοκή υπάρχει. Υπάρχει επίσης διάχυτη στην ελληνική κοινωνία η καχυποψία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού κόσμου. Γι’ αυτό τα στελέχη όλων των πολιτικών κομμάτων, όλοι όσοι μετέχουμε στο πολιτικό γίγνεσθαι, διακατεχόμαστε -αυτό είναι αλήθεια- από ένα σύμπλεγμα ενοχής ή υπερευαισθησίας. Σε άλλους οι εκδηλώσεις υπερευαισθησίας είναι ειλικρινείς, σε άλλους είναι ψευδείς και εικονικές.
