Αθήνα, 24 Δεκεμβρίου 2016
Ευάγγελος Βενιζέλος
στο ΒΗΜΑ της Κυριακής
Η τεράστια άυλη υπεραξία του «Βήματος»
Έμαθα ανάγνωση – κατά κυριολεξία – με τις επιφυλλίδες του Παύλου Παλαιολόγου στο «Βήμα». Θυμάμαι ακόμη πολλές από αυτές, γραμμένες με το μοναδικό κοφτό και λιτό ύφος του, με τις σύντομες κύριες προτάσεις.
Ήμουν συνεπώς πολύ υπερήφανος που ο Λ. Καραπαναγιώτης δημοσίευσε για πρώτη φορά άρθρο μου στο «Βήμα», όταν ήμουν ακόμη φοιτητής, πριν ακριβώς σαράντα χρόνια.
Για τη γενιά μου, η σχέση με «Το Βήμα» – το ίδιο ισχύει και για «Τα Νέα» – είναι σχέση ζωής. Είναι στοιχείο της προσωπικής μας υπόστασης. Είναι μια σχέση μαθητείας στην Ιστορία, τον πολιτισμό, τα διεθνή ρεύματα των ιδεών. Είναι ο τόπος στον οποίο ζήσαμε επί δεκαετίες όλες τις μεγάλες μάχες για τη Δημοκρατία, το Κράτος Δικαίου, το Σύνταγμα. Είναι η σκηνή πάνω στην οποία εξελίχθηκαν οι πιο γόνιμες ιστοριογραφικές, φιλολογικές, γλωσσολογικές, λογοτεχνικές, θεατρολογικές, μουσικολογικές και άλλες παρόμοιες έριδες. Και είναι φυσικά το σώμα πάνω στο οποίο αποτυπώνονται οι πολιτικές εξελίξεις ενός ολόκληρου αιώνα, ο μισός και παραπάνω από τον οποίο είναι τμήμα και της ατομικής μας μνήμης.
Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 2016
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην προσωπική ιστοσελίδα evenizelos.gr
Η απάντηση του ΔΝΤ
ή πώς η διαπραγματευτική κακομοιριά της κυβέρνησης εγκλωβίζει τη χώρα
Στη συζήτηση του προϋπολογισμού στη Βουλή είχα τονίσει ότι στη σύγκρουση μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα η δήθεν διαπραγματευόμενη κυβέρνηση έχασε και προς τις δυο πλευρές:
Δεν της δόθηκαν οι, υπεσχημένες από το 2012, πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές ως προς το δημόσιο χρέος για τις οποίες πιέζει το ΔΝΤ γιατί διστάζουν οι Ευρωπαίοι εταίροι που θέλουν να τις συνδέσουν με μέτρα και άρα με τέταρτο ουσιαστικά μνημόνιο μετά το 2018. Τα λεγόμενα βραχυπρόθεσμα μέτρα που θα αποδώσουν - υποτίθεται - μείωση του χρέους κατά 40 δις το 2060, κανείς διεθνώς δεν τα θεωρεί κάτι που επηρεάζει ουσιαστικά τα δεδομένα του χρέους.
Αντιθέτως δεσμεύθηκε στον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ για το 2018 και μετά, με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα 5 -10 ετών. Ο στόχος αυτός είναι προφανές ότι μεταφράζεται σε δημοσιονομικά μέτρα που το ΔΝΤ θέλει να νομοθετηθούν εκ των προτέρων για λόγους αξιοπιστίας αυτού του μακροοικονομικού και δημοσιονομικού σχήματος.
Αθήνα 16 Οκτωβρίου 2016
Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στην Καθημερινή της Κυριακής*
Οι κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις εξόδου από τον φαύλο κύκλο
Για όγδοη δυστυχώς χρονιά κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση τα ερωτήματα για την ολοκλήρωση της πρώτης και μετά της δεύτερης αξιολόγησης, την εκταμίευση ολόκληρης ή μισής δόσης του δανείου, τη συμμετοχή ή μη του ΔΝΤ στο τρίτο πρόγραμμα στήριξης, τις τράπεζες και τα κόκκινα δάνεια και κυρίως τα ερωτήματα για το πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις θα γίνουν οι παραμετρικές αλλαγές στο χρέος που είχαν συμφωνηθεί ήδη από το 2012 σε συνέχεια της μεγάλης παρέμβασης που έγινε τότε.
Πίσω από τα ερωτήματα αυτά κρύβεται η αγωνία όχι για την έξοδο από το μνημόνιο και την επάνοδο στην κανονικότητα μιας χώρας μέλους της ΕΕ και της ζώνης του ευρώ, αλλά για τη μορφή και τους όρους που θα έχει ένα τέταρτο μνημόνιο από τα μέσα του 2018 και μετά και μάλιστα για απροσδιόριστο προς το παρόν χρόνο καθώς το μνημόνιο πλέον δεν θα συνδέεται με ένα δάνειο και τις εκταμιεύσεις του αλλά με μακροπρόθεσμες παραμετρικές αλλαγές ( λήξεις, μέση διάρκεια, μέσο επιτόκιο) στο χρέος που θα κρατούν χαμηλό το κόστος εξυπηρέτησης ( τόκοι και χρεολύσια ) και άρα τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
Το ιστορικά τραγικό είναι ότι αυτά συμβαίνουν το 2017, ενώ το 2014 η χώρα είχε φτάσει - με δυσκολίες, αντιφάσεις και αμφιθυμίες αλλά είχε φτάσει - σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης, πρωτογενές πλεόνασμα, κλίμα οικονομικής αισιοδοξίας, επιτυχή δοκιμαστική έξοδο στις αγορές, ισχυρό χαρτοφυλάκιο του δημοσίου σε μετοχές του τραπεζικού τομέα και στην απόφαση του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2014 για μετάβαση από το μνημόνιο στο καθεστώς της προληπτικής πιστωτικής γραμμής.
Αθήνα 3 Οκτωβρίου 2016
Ευάγγελος Βενιζέλος
Άρθρο στο Liberal
Προσωρινή αδυναμία λειτουργίας του κράτους δικαίου –
Μια πρωτοφανής εξέλιξη στο ΣτΕ
Στις 30.9.2016 από το «Γραφείο του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας» εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση: «Εν όψει του κλίματος, το οποίο επιχειρείται να διαμορφωθεί τις τελευταίες, ιδίως, ημέρες από δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις ως προς την έκβαση της διασκέψεως της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις εκκρεμείς ενώπιον του Δικαστηρίου υποθέσεις των τηλεοπτικών αδειών, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι πρέπει να ματαιωθεί η προγραμματισθείσα (από 13/9/2016) για σήμερα διάσκεψη επί των υποθέσεων αυτών»
Καταρχάς το «Γραφείο του Προέδρου του ΣτΕ» δεν είναι όργανο του Δικαστηρίου ούτε μονάδα της γραμματείας του Δικαστηρίου αρμόδια να εκδίδει ανακοινώσεις και μάλιστα για τόσο σοβαρά θέματα σχετιζόμενα με το δικαιοδοτική λειτουργία. Ας θεωρήσουμε όμως ότι πρόκειται για ανακοίνωση του ίδιου του κ. Προέδρου του ΣτΕ που έχει την αρμοδιότητα να συγκαλεί τον δικαστικό σχηματισμό, του οποίου προήδρευσε κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο, σε διάσκεψη.
Η διάσκεψη είναι μυστική ως προς το περιεχόμενό της και ο χρόνος διεξαγωγής της δεν ανακοινώνεται δημοσίως, αλλά αφορά την εσωτερική οργάνωση και λειτουργία του Δικαστηρίου. Άλλωστε συχνά απαιτείται η διάσκεψη να διακοπεί και να συνεχιστεί αρκετές φορές έως ότου καταλήξει ο δικαστικός σχηματισμός στην απόφασή του.
Αθήνα 12 Σεπτεμβρίου 2016
Ευάγγελος Βενιζέλος, Capital.gr
Ο κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ: προσβλητικός και επικίνδυνος
Οι τοποθετήσεις του κ. Τσίπρα στη ΔΕΘ είναι χρήσιμο να διαχωριστούν σε αυτές που είναι προσβλητικές για τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και σε αυτές που είναι επικίνδυνες για την πορεία της χώρας.
Προσβλητική είναι η αμνησία για τις ωμά ψευδείς υποσχέσεις του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» που παρουσιάστηκε με κυνικά ανεύθυνο τρόπο στη ΔΕΘ του 2014.
Εξίσου προσβλητική είναι η άνεση με την οποία διατείνεται ότι εφάρμοσε στο ακέραιο τις υποσχέσεις του - επίσης προεκλογικές - στη ΔΕΘ του Σεπτεμβρίου 2015. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνει προφανώς και όσα κατάλαβαν οι πολίτες ότι υποσχέθηκε πέρσι για τις συντάξεις, τον ΕΝΦΙΑ, τη φορολογική πολιτική.
Προσβλητική είναι η απουσία έστω και της παραμικρής ένδειξης ότι συνειδητοποιεί το μέγεθος της βλάβης που προκάλεσε στη χώρα με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις του την περίοδο Ιανουαρίου - Ιουλίου 2015. Χειρισμούς που είχαν ως συνέπεια να οπισθοχωρήσει τραγικά η χώρα από το σημείο που βρισκόταν το Δεκέμβριο του 2014 και να ενταχθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στο τρίτο μνημόνιο. Θεωρεί, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η χώρα βάδιζε προς το γκρεμό πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και όχι ότι άρχισε να τρέχει τυφλωμένη και ακάθεκτη προς το γκρεμό μετά το σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ του «υφίσταμαι δραματικές θυσίες και δίνω σκληρό αγώνα για να αποφύγω την ασύντακτη χρεοκοπία» και του «φλερτάρω ανεύθυνα με την ασύντακτη χρεοκοπία και το Grexit υποσχόμενος μια ανύπαρκτη εναλλακτική πολιτική». Δεν έκανε καν τον κόπο να δώσει εξηγήσεις για την απώλεια των 6 ( τουλάχιστον ) δις για την οποία τον κατηγόρησε ο άλλοτε υπουργός του κ. Χουντής [ δείτε εδώ σχετική παρέμβαση]
Αθήνα 6 Σεπτεμβρίου 2016
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην προσωπική ιστοσελίδα του
Το νομικό πλαίσιο της υπόθεσης Γεωργίου / ΕΛΣΤΑΤ
- Άσκηση αντοχής του κράτους δικαίου
Γράφονται και λέγονται πολλά για την υπόθεση Γεωργίου /ΕΛΣΤΑΤ. Έχει συνεπώς σημασία να διαβάσουμε με προσοχή αυτά που έχει πει η ελληνική δικαιοσύνη με το 1331/2016 βούλευμα του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου επί της από 14.9.2015 αναίρεσης που άσκησε η σημερινή Εισαγγελέας του ΑΠ και αποτέλεσε τη βάση της πρότασής της ενώπιον του Συμβουλίου του ΑΠ. Καταγράφω λοιπόν, επειδή θεωρώ ότι έχω επιστημονική πρωτίστως υποχρέωση, τα κατά τη γνώμη μου κρίσιμα σημεία επισημαίνοντας κάθε φορά τι έχει γίνει δεκτό από το αναιρετικό βούλευμα του ΑΠ και τι περιλαμβάνεται στην εισαγγελική πρόταση:
1. Η «εγκληματική πράξη» συνίσταται στον τελικό προσδιορισμό, το Νοέμβριο του 2010, από την ΕΛΣΤΑΤ, του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 στο ύψος του 15,4% του ΑΕΠ και εν τέλει (λόγω του προς τα κάτω επαναπροσδιορισμού του ΑΕΠ) στο ύψος του 15,8 %, αντί του μόλις προηγούμενου προσδιορισμού του Απριλίου του 2010 στο ύψος του 13,6 %. Η ελληνική δικαιοσύνη θεωρεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι ως προς το 13,6 % του ΑΕΠ δεν τίθεται κανένα απολύτως θέμα!
Το δυσθεώρητο όμως 13,6 % δεν είχε ούτως ή άλλως καμία σχέση ούτε με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού του 2009 που ψηφίστηκε στα τέλη του 2008, ούτε με τις σταδιακές αναπροσαρμογές των επισήμων εκτιμήσεων της κυβέρνησης της περιόδου 2007-2009, με βάση τις οποίες διεξήχθησαν οι εκλογές του 2009.
Με διαπιστωμένο όμως δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 στο επίπεδο του 13,6 % του ΑΕΠ - που γνωστοποιήθηκε στην Eurostat, όπως είπαμε, τον Απρίλιο του 2010, πριν δηλαδή συγκροτηθεί η ΕΛΣΤΑΤ ως ανεξάρτητη αρχή και πριν φυσικά αναλάβει ως πρόεδρος της ο κ. Γεωργίου - εντάχθηκε η χώρα, με νόμο ψηφισμένο από τη Βουλή των Ελλήνων, στο αρχικό μνημόνιο του Μαΐου 2010. Είχε άλλωστε βρεθεί ήδη εκτός αγορών και ήταν ένα μόλις βήμα πριν την ασύντακτη χρεοκοπία.
Αθήνα 6 Σεπτεμβρίου 2016
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην προσωπική ιστοσελίδα του
Το νομικό πλαίσιο της υπόθεσης Γεωργίου / ΕΛΣΤΑΤ
- Άσκηση αντοχής του κράτους δικαίου
Γράφονται και λέγονται πολλά για την υπόθεση Γεωργίου /ΕΛΣΤΑΤ. Έχει συνεπώς σημασία να διαβάσουμε με προσοχή αυτά που έχει πει η ελληνική δικαιοσύνη με το 1331/2016 βούλευμα του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου επί της από 14.9.2015 αναίρεσης που άσκησε η σημερινή Εισαγγελέας του ΑΠ και αποτέλεσε την βάση της πρότασης της ενώπιον του Συμβουλίου του ΑΠ. Καταγράφω λοιπόν, επειδή θεωρώ ότι έχω επιστημονική πρωτίστως υποχρέωση, τα κατά τη γνώμη μου κρίσιμα σημεία επισημαίνοντας κάθε φορά τι έχει γίνει δεκτό από το αναιρετικό βούλευμα του ΑΠ και τι περιλαμβάνεται στην εισαγγελική πρόταση:
1. Η «εγκληματική πράξη» συνίσταται στον τελικό προσδιορισμό, το Νοέμβριο του 2010, από την ΕΛΣΤΑΤ, του δημοσιονομικού ελλείμματος του 2009 στο ύψος του 15,4% του ΑΕΠ και εν τελεί (λόγω του προς τα κάτω επαναπροσδιορισμού του ΑΕΠ) στο ύψος του 15,8 %, αντί του μόλις προηγούμενου προσδιορισμού του Απριλίου του 2010 στο ύψος του 13,6 %. Η ελληνική δικαιοσύνη θεωρεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι ως προς το 13,6 % του ΑΕΠ δεν τίθεται κανένα απολύτως θέμα!
Το δυσθεώρητο όμως 13,6 % δεν είχε ούτως ή άλλως καμία σχέση ούτε με τις προβλέψεις του προϋπολογισμού του 2009 που ψηφίστηκε στα τέλη του 2008, ούτε με τις σταδιακές αναπροσαρμογές των επισήμων εκτιμήσεων της κυβέρνησης της περιόδου 2007-2009, με βάση τις οποίες διεξήχθησαν οι εκλογές του 2009.
Αθήνα, 4 Σεπτεμβρίου 2016
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην προσωπική ιστοσελίδα του
Τηλεοπτικό τοπίο: τώρα αρχίζουν τα δύσκολα
Το φαινομενικά υψηλό τίμημα αναιρεί το κυβερνητικό επιχείρημα περί τεσσάρων αδειών!
Η διαδικασία αδειοδότησης των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας δεν έληξε. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Το γενετικό ελάττωμα της παράκαμψης του ΕΣΡ δεν θεραπεύεται από το απλό πραγματικό γεγονός της διεξαγωγής της δημοπρασίας και δεν μπορεί να θεραπευτεί γιατί παραβιάζει βάναυσα τα άρθρα 15 και 101Α του Συντάγματος. Η ανάθεση της διεξαγωγής της διαδικασίας αυτής στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας που υπάγεται στον Υπουργό Επικρατείας βασίστηκε στην επίκληση του «δικαίου της ανάγκης» που προκύπτει δήθεν λόγω της αδυναμίας επιλογής των μελών του ΕΣΡ από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία 4/5 (που προβλέπεται από το άρθρο 101 Α του Συντάγματος λόγω της υπερεκπροσώπησης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη Διάσκεψη).
Το «δίκαιο της ανάγκης» είναι όμως ένα νομικό σόφισμα άκρως επικίνδυνο για ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου που λειτουργεί ομαλά και όχι υπό συνθήκες πολιτειακής κρίσης. Το Σύνταγμα προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες και εγγυήσεις για την αντιμετώπιση καταστάσεων ανάγκης στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η δυσκολία στην επιλογή των μελών των ανεξάρτητων αρχών! Η ύπαρξη ανεξαρτήτων αρχών σε πεδία όπως η ραδιοφωνία και η τηλεόραση λειτουργεί ως θεσμική εγγύηση πρωτίστως έναντι της εκτελεστικής εξουσίας από την οποία αφαιρέθηκαν, με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, οι σχετικές αρμοδιότητες που τώρα επανέρχονται κατά παράβαση του Συντάγματος σε αυτή υπό το πρόσχημα της αδυναμίας συγκρότησης του ΕΣΡ. Η ίδια η δήλωση του Γενικού Γραμματέα Επικοινωνίας και Ενημέρωσης ότι μπορούμε να περιμένουμε το ΕΣΡ για τις περιφερειακές άδειες συνιστά αυτοδιάψευση του συνταγματικά βάναυσου επιχειρήματος περί «δικαίου της ανάγκης».
Αθήνα, 26 Ιουλίου 2016
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην προσωπική ιστοσελίδα του
Η συντεταγμένη πολιτεία θυσία στο βωμό της συντεταγμένης υποχώρησης
Μια πρώτη αξιολόγηση των κυβερνητικών προτάσεων περί αναθεώρησης
Δεν υπάρχει πλέον κανένας θεσμικός φραγμός. Όλα υποτάσσονται στις ανάγκες ενός αδίστακτου πολιτικού αντιπερισπασμού. Η κυβέρνηση δήλωσε έτοιμη να θυσιάσει τις θεμελιώδεις εγγυήσεις του τυπικού, δηλαδή του γραπτού και αυστηρού, Συντάγματος της χώρας προκειμένου να συγκαλύψει τη δική της κρίση νομιμοποίησης που πηγάζει από τις συνεχείς διαψεύσεις, τις κραυγαλέες ανακολουθίες και την προφανή πλέον αναποτελεσματικότητα της πολιτικής της. Καμία όμως κυβέρνηση δεν δικαιούται να μετατρέπει τη δική της πολιτική κρίση σε κρίση συνταγματική, σε κρίση των δημοκρατικών θεσμών και του κράτους δικαίου.
Η κυβέρνηση δεν μετέχει στην αναθεωρητική διαδικασία
Αρχίζω από το διαδικαστικό πλαίσιο. Η πρωτοβουλία αναθεώρησης του Συντάγματος, σύμφωνα με το άρθρο 110 που θέτει τα διαδικαστικά και ουσιαστικά όρια της αναθεώρησης, δεν ανήκει στην κυβέρνηση αλλά στη Βουλή, δηλαδή στα κόμματα και τους βουλευτές. Η Κυβέρνηση ως συνταγματικό όργανο μετέχει και μάλιστα πρωταγωνιστικά στην άσκηση της νομοθετικής εξουσίας, δεν μετέχει όμως στην άσκηση της αναθεωρητικής εξουσίας. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός και οι υπουργοί μετέχουν στην αναθεωρητική διαδικασία μόνο υπό τη βουλευτική τους ιδιότητα. Στην αναθεωρητική διαδικασία, σύμφωνα με την πάγια ελληνική κοινοβουλευτική πρακτική, δεν ισχύει μάλιστα ούτε κομματική πειθαρχία. Οι βουλευτές, ακόμα και όταν είναι μέλη της κυβέρνησης, ενεργούν κατά συνείδηση. Στο παρελθόν (πχ 1963, 1975) οι βουλευτές που μετείχαν στην κυβέρνηση ανέλαβαν αναθεωρητικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες ως ομάδα βουλευτών και όχι ενεργώντας ως κυβερνητικό όργανο.
Η εκδήλωση συνεπώς στο προαύλιο της Βουλής (κατ´ απομίμηση της περσινής εκδήλωσης για το τότε «επονείδιστο» χρέος, αν το θυμούνται κάποιοι) ήταν μια εκδήλωση όχι της κυβέρνησης αλλά του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος και όσοι προσήλθαν αποδέχθηκαν πρόσκληση κομματική και όχι κρατική.
Αθήνα, 9 Ιουλίου 2016
Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο
This is a coup
Η κυβέρνηση αποδέχεται και συνομολογεί ότι μεταβλήθηκαν ριζικά οι πολιτικοί συσχετισμοί που την έφεραν στην εξουσία τον Ιανουάριο και τη διατήρησαν σε αυτή, παρά τα όσα μεσολάβησαν, τον Σεπτέμβριο του 2015. Για αυτόν τον πολύ απλό λόγο επισπεύδει τώρα την αλλαγή του εκλογικού συστήματος και επιδιώκει την υπερψήφισή του από τα 2/3 ώστε η λεγόμενη απλή αναλογική να ισχύσει αμέσως, από τις επόμενες εκλογές. Αν το κίνητρο της κυβέρνησης ήταν θεσμικό ή ιδεολογικό, η αλλαγή του εκλογικού νόμου θα έπρεπε να έχει συντελεστεί μετά τις πρώτες εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και πάντως πριν από τις δεύτερες εκλογές του Σεπτεμβρίου. Εδώ και 18 μήνες η χώρα κυβερνιέται από τη ρητορικά ετερογενή, αλλά ομογενοποιημένη χάρη στη νομή της εξουσίας σχετική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ που μετατρέπεται σε απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία χάρη στο μπόνους που προσφέρεται στο πρώτο κόμμα από τον ισχύοντα εκλογικό νόμο χωρίς άλλες προϋποθέσεις.
Πίσω από την εσπευσμένη αλλαγή του εκλογικού νόμου υποτίθεται ότι βρίσκεται η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφωθούν νέου τύπου κυβερνητικές συνεργασίες. Μοιράζονται άραγε τη φιλοδοξία αυτή με τους ΑΝΕΛ και τη θυμήθηκαν πότε ακριβώς; Όταν οι δημοσκοπήσεις και η κοινή εμπειρία κατέγραψαν την αλλαγή των συσχετισμών στο κοινωνικό σώμα, δηλαδή την κρίση πολιτικής νομιμοποίησης της σημερινής κυβέρνησης. Η επιδίωξη συνεπώς της κυβέρνησης δεν έχει αφηρημένα θεσμικά χαρακτηριστικά, αλλά κίνητρα συγκυριακά και τυχοδιωκτικά. Θέλει να ελέγξει την πτώση της και να διατηρήσει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ τον ρόλο του κρίσιμου παράγοντα των εξελίξεων.
