Δευτέρα 20 Μαΐου 2019
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, σε εκδήλωση του Κινήματος Αλλαγής για τις ευρωεκλογές, στο Περιστέρι
Φίλες και φίλοι,
Χαίρομαι πραγματικά που ξεκινάμε από εδώ, από τη Δυτική Αθήνα, από το Περιστέρι, την τελευταία εβδομάδα αυτής της προεκλογικής εκστρατείας.
Φτάνουμε στο τέλος. Σε λιγότερες από έξι μέρες ο ελληνικός λαός θα καθορίσει τις εξελίξεις. Εκφράζει ο λαός μας τη βούλησή του μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Σπανίως συμβαίνει αυτό. Το εκλογικό σώμα θα εκφραστεί μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια.
Λένε κάποιοι, το λέει και ο κ. Τσίπρας, ότι και τη Δευτέρα η κυβέρνηση θα είναι ίδια. Εννοούν ότι οι εκλογές της Κυριακής είναι «δεύτερης κατηγορίας». Είναι, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, μια «μεγάλη δημοσκόπηση». Δεν είναι εθνικές βουλευτικές εκλογές που καθορίζουν το ποιος θα κυβερνήσει τον τόπο.
Ξέρουν όμως την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι την Κυριακή διαμορφώνεται ο εθνικός εκλογικός χάρτης. Εκδηλώνεται η δυναμική και των βουλευτικών εκλογών που θα διεξαχθούν το αργότερο σε τέσσερις μήνες. Μπορεί να διεξαχθούν πολύ νωρίτερα.
Σάββατο 30 Μαρτίου 2019
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής
Φίλες και φίλοι,
νιώθω τη βαθιά ανάγκη να ξεκινήσω αναφερόμενος στον Αντώνη Βγόντζα. Θα ειπωθούν πολλά για τον άνθρωπο, τον επιστήμονα, τον αγωνιστή, τον ενεργό πολίτη. Για εμάς όμως εδώ, ως πολιτικό χώρο, για τη δημοκρατική παράταξη, για το ΠΑΣΟΚ, ο Αντώνης Βγόντζας πρέπει να μνημονεύεται πάντοτε ως ένας από τους λίγους ανθρώπους που σήκωσαν το βάρος της νομικής αλλά και πολιτικής υπεράσπισης του Ανδρέα Παπανδρέου τα βαριά χρόνια του 1989. Επειδή η φιλία μας και η σχέση μας χαλυβδώθηκε κάτω από εκείνες τις -θέλω να ελπίζω- μοναδικές και ανεπανάληπτες συνθήκες, πρέπει να του είμαστε ευγνώμονες για όλα όσα έκανε υπερασπιζόμενος την τιμή της παράταξης.
Φίλες και φίλοι,
μπήκαμε επιτέλους στην τελική ευθεία που οδηγεί -είτε το Μάιο είτε το αργότερο τον Οκτώβριο- στις εκλογές, στην αλλαγή της πολιτικής κατάστασης. Ούτως ή άλλως, σε λίγες εβδομάδες οι πολίτες προσέρχονται στις κάλπες και ανεξαρτήτως από την τυπική αφορμή, θα εκφράσουν την αγωνία τους για την πορεία του τόπου, θα ζητήσουν με ηχηρό τρόπο να φύγει αμέσως η κυβέρνηση αυτή.
Αθήνα, 17 Μαρτίου 2018
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στο Ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής
Φίλες και φίλοι,
θα ήθελα να ξεκινήσουμε με τη γενική εικόνα της χώρας. Αυτή η εικόνα μας δείχνει μία Ελλάδα αβέβαιη και ανασφαλή. Μία χώρα όπου τα πάντα μπορούν να θυσιαστούν για να υπηρετηθούν μικρές σκοπιμότητες. Μία χώρα όπου όλα είναι, δυστυχώς, εύθραυστα. Όχι μόνο λόγω της μεγάλης υπαναχώρησης του 2015 -τώρα αγωνιζόμαστε να γυρίσουμε στο Δεκέμβριο του 2014 και δεν μπορούμε να γυρίσουμε- αλλά λόγω του συνολικού τρόπου διαχείρισης της εξουσίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτό είναι εμφανές στην οικονομία, στα εθνικά θέματα, στη λειτουργία των θεσμών, παντού.
Η πατρίδα μας παραπαίει και βλάπτεται βαθιά σε όλα τα πεδία, επειδή η κυβέρνηση χειρίζεται όλα ανεξαιρέτως τα θέματα με μικροκομματική στόχευση, επικοινωνιακά, επιπόλαια, διχαστικά, αντιμετωπίζοντας τους πολιτικούς αντιπάλους ως εσωτερικούς εχθρούς. Αφού τελείωσε το κάρβουνο του λαϊκισμού στην οικονομία, με ανυπολόγιστη ζημία, ρίχνει στη φωτιά της πόλωσης και του διχασμού τα εθνικά θέματα και τους θεσμούς της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Αυτά όμως είναι τα τιμαλφή του έθνους.
Δεν λέω σήμερα πότε θα γίνουν εκλογές. Το εθνικό συμφέρον επιβάλλει να γίνουν το ταχύτερο δυνατό. Λέω όμως, ότι έχει ήδη αρχίσει μία άγρια προεκλογική περίοδος με την κυβέρνηση να είναι απολύτως αδίστακτη, να μην ορρωδεί προ ουδενός. Από εδώ και στο εξής, η όξυνση θα μεγεθύνεται, η πόλωση θα είναι διαρκής και εντεινόμενη.
Στρασβούργο, 12 Οκτωβρίου 2017
Παρέμβαση Ευάγγελου Βενιζέλου στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης- συζήτηση της 11.10.2017 με θέμα: Πρόταση για τη σύγκληση συνόδου κορυφής των κρατών μελών του ΣτΕ για την επιβεβαίωση της Ευρωπαϊκής ενότητας και την προάσπιση και προώθηση της δημοκρατικής ασφάλειας στην Ευρώπη - υπεράσπιση του κεκτημένου του ΣτΕ και διαφύλαξη 65 ετών επιτυχούς διακυβερνητικής συνεργασίας.
Το πανευρωπαϊκό συνταγματικό κεκτημένο που αφορά τη Δημοκρατία και το Κράτος Δικαίου αποδεικνύεται περισσότερο εύθραυστο από όσο θα περίμενε κανείς. Το Συμβούλιο της Ευρώπης ως θεματοφύλακας αυτών των θεμελιωδών αξιών και αυτών των βασικών θεσμικών εγγυήσεων έχει ανάγκη από νέα ώθηση.
Το ερώτημα αφορά τη μέθοδο με την οποία μπορεί να δοθεί αποτελεσματικά αυτή η νέα ώθηση.
Η απλή απάντηση είναι μέσω μιας νέας συνόδου κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των κρατών μελών. Η σύνοδος κορυφής είναι όμως η πιο επίσημη και ισχυρή μορφή του διακυβερνητικού χαρακτήρα του Συμβουλίου της Ευρώπης με τους συσχετισμούς δυνάμεων και τους συμψηφισμούς που αυτό συνεπάγεται.
Αθήνα, 1 Ιουλίου 2017
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στο Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης
Δέκα χρόνια μετά την έναρξη της ύφεσης και την απώλεια του δημοσιονομικού ελέγχου, επτά χρόνια μετά την υπαγωγή στα μνημόνια και δυόμιση χρόνια μετά την έναρξη, τον Ιανουάριο του 2015, της δεύτερης κρίσης που προκλήθηκε εν ψυχρώ για λόγους αμιγώς πολιτικούς και οδήγησε τη χώρα πολλά χρόνια πίσω, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες αγωνιούν για το αν υπάρχει μια «Ελλάδα μετά». Μια Ελλάδα μετά τα μνημόνια και την κρίση.
Ή αν η πατρίδα μας είναι καταδικασμένη σε ένα διαρκές μνημόνιο, αυτό που με εντυπωσιακή έλλειψη ιστορικής συνείδησης συμφώνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στις 15 Ιουνίου μετά από μια μακρόσυρτη, εικονική, κωμικοτραγική δήθεν διαπραγμάτευση που οδήγησε στο μνημόνιο τρία μέχρι τον Αύγουστο του 2018, το μνημόνιο τέσσερα μέχρι το 2023 και το διαρκές ανεπίγνωστο μνημόνιο μέχρι το 2060.
Έχω μιλήσει πολλές φορές για το τι συνέβη μέχρι το 2009, από το 2010 έως το 2015 και τι είναι αυτό που ζει η χώρα τα δυόμιση τελευταία χρόνια. Έχω μιλήσει ανοικτά, καθαρά, σκληρά για εμάς τους ίδιους πρωτίστως αλλά και για όσους έχουν χειριστεί ή χειρίζονται την πορεία του τόπου. Τώρα σημασία έχει να απαντήσουμε στο υπαρξιακό ερώτημα εάν η χώρα αυτή έχει μέλλον. Αν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να ονειρευτούν ξανά. Αν υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί στην «Ελλάδα μετά».
Αθήνα 26 Μαΐου 2017
Ευάγγελος Βενιζέλος
Ο λαϊκισμός ως αμφισβήτηση του κεκτημένου της νεωτερικότητας*
Η αναζήτηση των διαφόρων εκδοχών του λαϊκισμού και η προσπάθεια για τη συγκρότηση ενός ορισμού καθολικής εφαρμογής μας δείχνει τη μεγάλη σημασία, αλλά και τα όρια της συγκριτικής πολιτικής. Όταν κάνει κανείς συγκριτική πολιτική παγκοσμίων διαστάσεων, όταν θέλει να εξετάσει ένα φαινόμενο σε όλες τις περιοχές του κόσμου, και μάλιστα όχι μόνο συγχρονικά αλλά και διαχρονικά, συγκεντρώνει έναν πολύ σημαντικό όγκο πληροφοριών, και οδηγείται σε πολύ ενδιαφέρουσες γενικεύσεις. Αλλά αυτό εκ των πραγμάτων μειώνει την αναλυτική οξύτητα των εννοιών και των συμπερασμάτων. Διότι δεν είναι εύκολο να τα χωρέσεις όλα αυτά, σε ένα σύστημα εννοιών το οποίο αναγκαστικά είναι πειθαρχημένο και περιορισμένο.
Αξίζει συνεπώς να δούμε εάν πράγματι αυτό που λέγεται «λαϊκισμός» είναι μια ιδεολογία χαλαρού πυρήνα, η οποία ακριβώς επειδή έχει χαλαρό πυρήνα ψάχνει να φιλοξενηθεί σε μια σκληρή ιδεολογία, την οποία χρησιμοποιεί ως όχημα ( ξενιστή ).
Αθήνα 15 Ιανουαρίου 2017
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου
στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ
Φίλες και φίλοι, καλή χρονιά.
Μπήκαμε στο 2017. Επτά χρόνια μετά το πρώτο μνημόνιο και δέκα χρόνια μετά την έναρξη της ανεξέλεγκτης ροής της κρίσης, η Ελλάδα βρίσκεται δυστυχώς στο κενό. Χωρίς στρατηγικό πλαίσιο. Με όλα τα προβλήματα ξανά ανοικτά. Ακόμη και τα πιο θεμελιώδη, όπως η ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και η συμμετοχή της στη ζώνη του ευρώ.
Τώρα γίνεται αισθητό το μέγεθος της βλάβης που έχει προκληθεί τα δυο τελευταία χρόνια. Βλάβη όχι μόνο οικονομική, αλλά δυστυχώς και θεσμική και εθνική.
Μόνο η βαθιά κόπωση της κοινωνίας και ο κοινωνικός μιθριδατισμός, δηλαδή ο σταγόνα-σταγόνα εμποτισμός της κοινωνίας με το δηλητήριο της απόγνωσης και της ματαιότητας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν διαμορφώσει μια υδραργυρική αφήγηση που συμπεριλαμβάνει τα πάντα και το αντίθετό τους, μόνο αυτό δικαιολογεί τη στωικότητα με την οποία η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει το σκοτεινό αδιέξοδο στο οποίο έχουμε οδηγηθεί ως χώρα.
Το επικίνδυνο είναι ότι λείπουν τελείως οι υπεύθυνες πολιτικές και θεσμικές φωνές που οφείλουν να πουν την αλήθεια, μετατρέποντας μια πολυδιασπασμένη εικόνα ανησυχητικών πληροφοριών σε ευκρινές σήμα εθνικού κινδύνου.
Αθήνα 13 Νοεμβρίου 2016
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στην κοινή συνεδρίαση των
ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεων Πολιτών
Φίλες και Φίλοι,
διάβασα με πολύ μεγάλη προσοχή το κείμενο του Συντονιστικού Οργάνου των τριών φορέων που συγκροτούν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, το κείμενο της 4ης Οκτωβρίου του 2016, με το πολιτικό μέρος του οποίου, όπως είναι γενικά διατυπωμένο, συμφωνώ και άκουσα με προσοχή τις τρεις ομιλίες σήμερα,
Έχω την εντύπωση ότι, παρ ΄ό,τι όλα όσα λέμε είναι σωστά, οι διατυπώσεις μας δεν ολοκληρώνονται και καμιά φορά το μήνυμά μας θολώνει.
Γι΄αυτό, χωρίς να αποκλίνω από το συμφωνημένο πλαίσιο μεταξύ του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και των Κινήσεως Πολιτών, θα ήθελα μέσα σε δέκα, όσο γίνεται, πιο σύντομες παραγράφους να διατυπώσω το πολιτικό μας πρόταγμα, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι μέσα από την εμπειρία μου και μέσα από την όποια κατανόηση έχω των ευρωπαϊκών και διεθνών συσχετισμών .
Πρώτη παρατήρηση: Η παρουσία της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνιστά κορυφαία αντένδειξη για την ανάπτυξη και την ανάκαμψη της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση. Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι κοινωνικό και πολιτικό. Είναι η αδυναμία της κοινωνίας να συμφιλιωθεί με την αλήθεια, η αδυναμία της κοινωνίας να υιοθετήσει ένα καθαρό μεταρρυθμιστικό πρόταγμα. Και βεβαίως το μεγάλο πρόβλημα της οικονομίας είναι η ύπαρξη μιας κυβέρνησης που δεν την αφήνει να αναπνεύσει. Δεν υπάρχει, δυστυχώς, θετικό και αισιόδοξο σενάριο για την οικονομία, παρά τις προβλέψεις των εταίρων μας και των διεθνών οργανισμών για ανάπτυξη το 2017 και το 2018. Ένας θετικός ρυθμός ανάπτυξης χωρίς όλες τις άλλες προϋποθέσεις που αφορούν την πραγματική οικονομία, το τραπεζικό σύστημα, τη δυνατότητά του να λειτουργήσει φυσιολογικά, δεχόμενο καταθέσεις και χορηγώντας δάνεια, δεν σημαίνει πολλά πράγματα.
Θεσσαλονίκη, 25 Σεπτεμβρίου 2016
Δευτερολογία Ευ. Βενιζέλου στην εκδήλωση του Κύκλου Ιδεών στη Θεσσαλονίκη, με θέμα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Οι προϋποθέσεις της Εθνικής Ανασυγκρότησης» (25.09.2016)
Σας ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή στη συζήτηση και για την αντοχή σας, θα επιδιώξω να είμαι σύντομος. Για λόγους σεβασμού σε όσους έλαβαν το λόγο, πολύ γρήγορα θ’ απαντήσω στις ερωτήσεις που έγιναν, κρατώντας για το τέλος μια δέσμη ερωτήσεων οι οποίες ανοίγουν το μεγάλο θέμα: Όταν θέτουμε το ζήτημα αυτό όπως το θέσαμε -θα σας πω ποιο είναι- έχει μέλλον η ελληνική κοινωνία και η Ελλάδα;
Αλλά θέλω να προκαλέσω το ενδιαφέρον σας λίγο χωρίς ν’ αποκαλύψω σε ποιο θέμα αναφέρομαι, γιατί υπήρξαν ερωτήσεις γύρω από ένα θέμα από το οποίο μου δημιουργείται η εντύπωση ότι θέλει πάρα πολλή δουλειά για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας ως Έλληνες και ν’ αποκτήσουμε τις διανοητικές προϋποθέσεις να σώσουμε τον τόπο μας.
Αρχίζω λοιπόν με τα μικρά και εύκολα: Καταργήθηκε η διάκριση προοδευτικού – μη προοδευτικού ή αλλοιώθηκε; Προφανώς. Συμφωνώ με τη βάση της ερώτησης του Σάκη Μουμζή. Όταν έχουμε μια υποκατάσταση της σύγκρουσης προοδευτικών -συντηρητικών δυνάμεων από τη σύγκρουση μεταξύ μνημονιακών-αντιμνημονιακών δυνάμεων, από τη σύγκρουση μεταξύ υπεύθυνων και ανεύθυνων δυνάμεων, από τη σύγκρουση μεταξύ στοιχειωδώς ειλικρινών και απολύτως ψευδόμενων πολιτικών δυνάμεων, βεβαίως έχει αλλάξει η ίδια η βάση αναφοράς του πολιτικού φάσματος.
Αθήνα 14 Μαΐου 2016
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στη συνδιάσκεψη της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης»
Φίλες και φίλοι, ας πάμε κατευθείαν στην καρδιά του ελληνικού ζητήματος. Δεκαέξι μήνες μετά την πολιτική αλλαγή που εμφανίζεται ως καθεστωτική αλλαγή, δεκαέξι μήνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, πού βρισκόμαστε; Έχουμε ζήσει δύο χαμένα οικονομικά έτη. Έχει προκληθεί μία βλάβη στην οικονομία, τους θεσμούς και την κοινωνική αντίληψη με πολύ μεγάλο βάθος. Έχει αποδυναμωθεί η εθνική ισχύς γιατί έγινε η ατυχέστατη, η επικίνδυνη διασύνδεση του οικονομικού προγράμματος, της αναθεώρησής του, του προσφυγικού και του σκληρού πυρήνα των εθνικών θεμάτων, των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και πολιτική ασφάλειας.
Και τώρα, δεκαέξι μήνες μετά, τί μας λέει η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου; Με τον πιο προκλητικό και αυθάδη τρόπο είπε προχθές στη Βουλή ο κ. Τσίπρας, «ναι, ας πούμε, είχαμε αυταπάτες». «Τώρα όμως είμαστε ευρωπαϊστές, σκληρά μνημονιακοί. Τί έχετε να αντιτάξετε σε αυτό, εσείς που έχετε το βάρος των προηγουμένων Μνημονίων, που διαχειριστήκατε την κρίση από το 2009 έως το 2015 τον Ιανουάριο;» Εννοεί ο κ. Τσίπρας ότι «τώρα εμείς εφαρμόζουμε το Μνημόνιο 3 plus, για να μην πω 4, ακόμη και χωρίς κανένα αντάλλαγμα για το χρέος και περιμένουμε υπομονετικά, πεισματικά την ανάκαμψη της οικονομίας για να αποκομίσουμε πολιτικό όφελος και να αποκαταστήσουμε τις σχέσεις μας με αυτούς που αυταπατώμενοι εξαπατήσαμε, οδηγώντας τους να μας ψηφίσουν τέσσερις φορές, στις Ευρωεκλογές, στις εκλογές του Γενάρη, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015».
