Αθήνα, 2 Ιουλίου 2015
Συνέντευξη Ευ. Βενιζέλου στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1, και στην δημοσιογράφο Ρίτσα Μπιζόγλη
Ρ. Μπιζόγλη: Έχουμε κοντά μας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 τον κ. Βενιζέλο, καλησπέρα σας.
Ευ. Βενιζέλος: Καλησπέρα σας.
Ρ. Μπιζόγλη: Θέλω να μου κάνετε ένα σχόλιο σε αυτά που είπε πριν από λίγο ο Πρωθυπουργός στην άλλη εκπομπή. Είπε λοιπόν μεταξύ άλλων ότι την επομένη του δημοψηφίσματος σε 48 ώρες θα έχουμε συμφωνία και εγγυάται τις καταθέσεις και το μέλλον των χρημάτων των ανθρώπων στις τράπεζες.
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, νομίζω ότι αυτό ήταν προσβλητικό προς τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού.
Ο κ. Τσίπρας απεχώρησε από τις διαπραγματεύσεις, προκάλεσε το κλείσιμο των τραπεζών, έστειλε τους συνταξιούχους στις ουρές να τους ταλαιπωρεί και να τους ευτελίζει, δίχασε τον ελληνικό λαό με ένα ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα και λέει ότι αν κερδίσει το όχι σε 48 ώρες θα επιτύχει συμφωνία ! Επί τη βάσει ποιων προτάσεων και ποιων κειμένων; Αυτών που θα έχει απορρίψει με τη δική του προτροπή ο ελληνικός λαός;
Του είπα στη Βουλή ,όταν έγινε η συζήτηση για το δημοψήφισμα, ότι ζητάς να ειπωθεί όχι σε κείμενα με τα οποία κατά 90% έχεις συμφωνήσει με την υπογραφή σου, γιατί στα κείμενα αυτά ενσωματώνονται οι προτάσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης.
Άρα τι συμβαίνει εδώ; Συμβαίνει μία, θα έλεγα, προκλητική εξαπάτηση για δεύτερη φορά του εκλογικού Σώματος, του ελληνικού λαού, που τον καλεί ο κ. Τσίπρας να τον στηρίξει στη διαπραγμάτευση λέγοντας ένα υπερήφανο όχι για λόγους αξιών, δημοκρατίας, εθνικής κυριαρχίας..
Ρ. Μπιζόγλη: Σε μια βιώσιμη λύση ή μη βιώσιμη λύση;
Ευ. Βενιζέλος: Και από την άλλη μεριά φοβούμενος πλέον, λόγω των δημοσκοπήσεων και λόγω της αντίδρασης μιας κοινωνίας που έχει βιώματα πλέον, ότι θα επικρατήσει το ναι, λέει: μη στεναχωριέστε, ακόμη και αν επικρατήσει το όχι, θα έχουμε συμφωνία!
Άρα δεν έχει και μεγάλη διαφορά, τι «ναι» τι «όχι», άρα γιατί γίνεται το δημοψήφισμα; Εδώ μιλάμε για την ομολογία μίας πολιτικής αποτυχίας, για την ομολογία μίας τραγικής ευθύνης η οποία υπάρχει και βέβαια για την ομολογία ενός αδιεξόδου.
Ρ. Μπιζόγλη: Πείτε μου για την χρηματοδότηςη ,κ. Βενιζέλο ,και για το χρέος, είναι και τα δύο αυτά.
Ευ. Βενιζέλος: Θα τα σχολιάσω κα Μπιζόγλη. Ο κ. Τσίπρας είναι αυτή τη στιγμή ανάμεσα σε μία κρίση μεγαλείου που τελειώνει και μια κρίση πανικού η οποία ήταν εμφανής, διότι λέει εγγυώμαι τις καταθέσεις, μη στεναχωριέστε, οι τράπεζες θα ανοίξουν.
Μα ποιες καταθέσεις εγγυάται, με ποια λεφτά; Η εγγύηση είναι νομοθετική, δεν είναι πραγματική, είναι εγγυημένες πράγματι οι καταθέσεις έως 100 χιλιάδες ευρώ, αλλά πρέπει να έχεις λεφτά να τις πληρώσεις. Ποιος έχει λεφτά στην Ευρώπη; Μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Μία Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, μία Ελλάδα έστω στο περιθώριο της Ευρωζώνης, μία Ελλάδα χωρίς ομαλή σχέση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν έχει πρακτικά εγγυημένες καταθέσεις.
Σε περίπτωση «όχι» θα καθυστερήσουμε χρόνια, όπως έγινε στην Κύπρο , δύο χρόνια, να δούμε ομαλοποίηση της λειτουργίας των τραπεζών και της κίνησης των κεφαλαίων. Σε περίπτωση «ναι» πρέπει να αγωνιστούμε με μία εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, να κάνουμε μία σωστή διαπραγμάτευση και μία σωστή συμφωνία, με προοπτική, ώστε να ξαναγίνουμε ένα κανονικό κράτος μέσα στην Ευρωζώνη και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προστατεύοντας τα συμφέροντα των πιο αδυνάτων.
Γιατί ποιοι ταλαιπωρούνται τώρα; Οι πιο αδύνατοι ταλαιπωρούνται. Ποιοι χαίρονται; Χαίρεται τοlobby της δραχμής, αυτοί που έχουν τις ζημίες στην Ελλάδα και τα κέρδη τους βγαλμένα στο εξωτερικό και περιμένουν να αγοράσουν φτηνά την Ελλάδα ,εάν φύγει από το ευρώ και πάει στο λεγόμενο εθνικό νόμισμα που θα είναι η πληθωριστική δραχμή, η δραχμή της κατοχής, όπου ήθελες πολλά μηδενικά στο χαρτονόμισμα για να αγοράσεις τα βασικά τρόφιμα, το ψωμί.
Και λέει ο κ. Τσίπρας ,όπως σωστά είπατε με την ερώτησή σας: Μα δε μου αρκεί να συμφωνήσω στα μέτρα. Στα μέτρα έχει συμφωνήσει. Είπε και στην κα Χούκλη ότι οι διαφορές είναι μικρές, αλλά στην ΕΡΤ τη Δευτέρα είπε τη λέξη «οι διαφορές στα δημοσιονομικά μέτρα είναι μηδαμινές» και για τις «μηδαμινές διαφορές» διχάζει την Ελλάδα, τη ρίχνει στο περιθώριο, προκαλεί τραγική ύφεση, οπισθοδρόμηση, μια ανυπολόγιστα μεγάλη οικονομική ζημία.
Πέραν της ζημίας του χαμένου 5μήνου, η οποία είναι τεράστια, την υπολογίζω σε περίπου 10 δισεκατομμύρια αν δούμε τι ρυθμό ανάπτυξης θα είχαμε και τι ύφεση θα έχουμε τώρα μετά το κλείσιμο των τραπεζών, από το Γενάρη μέχρι σήμερα, αλλά από την Κυριακή μέχρι σήμερα έχουμε άλλη τόση ζημία ,με γεωμετρική πρόοδο. Μέσα σε πέντε μέρες έχει καταστρέψει θυσίες πέντε ετών.
Το χρέος λοιπόν. Του λέμε και το λέω και προσωπικά, πήγαινε να ζητήσεις αυτά που έχουν δεσμευθεί να μας δώσουν από το 2012, αναγνώρισε τη μεγάλη παρέμβαση στο χρέος που κάναμε το 2012 και εκμεταλλεύσου την.
Αλλά ομολόγησε ότι έγινε τότε μια πολύ μεγάλη κίνηση και με κούρεμα και με αναδιάρθρωση, έχουμε πολύ μεγάλη διάρκεια χρέους, έχουμε μεγάλη περίοδο χάριτος μικρά επιτόκια και έχουμε και τη δυνατότητα αυτά να τα βελτιώσουμε κι όλα αυτά στην πραγματικότητα ,στα επόμενα 50 χρόνια στα οποία απλώνεται το χρέος συνιστούν κούρεμα ιστορικό του χρέους.
Το λέει τώρα, ταυτόχρονα όμως έχει αφήσει ελεύθερη την κα Κωνσταντοπούλου να λέει στη Βουλή ότι η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει κανένα χρέος, το χρέος είναι όλο επονείδιστο, επαχθές, σα να το έχουν κάνει δικτατορικές Κυβερνήσεις και σα να είναι οι Ευρωπαίοι συνεργοί των Ελλήνων δικτατόρων.
Άρα η Βουλή λέει με την Πρόεδρό της ότι δεν έχουμε κανένα χρέος, ο κ. Τσίπρας παρακαλά με τις επιστολές του να του δώσουν παραμετρικές αλλαγές στο χρέος σύμφωνα με τα όσα είχαμε πει, αλλά για τα οποία μας έβριζε και για τα οποία έλεγε ψέματα προεκλογικά στον ελληνικό λαό. Γιατί έλεγε "μονομερείς κινήσεις με διεθνή Διάσκεψη για το χρέος".
Λέει επίσης, θέλω χρηματοδοτική κάλυψη, βεβαίως, χρηματοδοτική κάλυψη θα είχαμε εάν μπαίναμε στις 28 Φεβρουαρίου στην προληπτική πιστωτική γραμμή ,όπως θέλαμε και γυρίζαμε στις αγορές. Γιατί θέλουμε τώρα χρηματοδοτική κάλυψη; Γιατί θα μείνουμε επί χρόνια στο μνημόνιο, εκτός αγορών.
Επειδή λοιπόν εξαιτίας του κ. Τσίπρα δε γυρίζουμε στις αγορές, μένουμε βαθειά στο μνημόνιο δύο, έχουμε πρόσθετα μέτρα στο μνημόνιο δύο το τρέχον, αυτό που άρχισε το 2012 και πάμε πλησίστιοι για μνημόνιο τρία με νέο δάνειο, πάντα στο περιθώριο των εξελίξεων με δική τους ευθύνη.
Και λέει τώρα, "πρέπει να μας διασφαλίσουν ότι θα μας πληρώνουν". Βεβαίως, ποιοι; Αυτοί που βρίζει. Αυτοί που βρίζει ως ηθικούς αυτουργούς των Ελλήνων δοσίλογων και ταγματαλητών ,όπως μας έλεγε. Δηλαδή βρίζει, με τα σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, αν τα δείτε τα προεκλογικά μηνύματα του ΣΥΡΙΖΑ, λέει ότι εδώ κάνουνε στην πραγματικότητα μία εξωτερική επέμβαση σε βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Και με αυτούς που τους βρίζει ως εχθρούς της λαϊκής κυριαρχίας και της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού, δηλαδή αυτούς που μας έχουν δανείσει 250 δισεκατομμύρια και άλλα 130 από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με αυτούς θα συμφωνήσει σε δύο μέρες μετά την επικράτηση τυχόν του όχι την Κυριακή στο δημοψήφισμα!
Νοιώθετε ότι αυτό έχει λογική βάση; Ότι έχει ειρμό; Ότι έχει σοβαρότητα; Ότι μπορεί η χώρα να εκφράζεται έτσι; Να εκπροσωπείται διεθνώς και να διαπραγματεύεται; Και για το αναπτυξιακό πακέτο θα μου επιτρέψετε να πω.
Ρ. Μπιζόγλη: Ναι γιατί είπε και τα δύο, είπε και για το χρηματοδοτικό και για το αναπτυξιακό.
Ευ. Βενιζέλος: Αυτό είναι το αναπτυξιακό πακέτο, αυτό είναι το νέο ΕΣΠΑ ,20 δισεκατομμύρια ,που δεν έχουν γίνει καθόλου ενέργειες στους πέντε μήνες και χάνουμε κονδύλια, η κοινή αγροτική πολιτική. Είπε το ψεύδος ότι θα κοπούν οι επιδοτήσεις στους αγρότες.
Μα οι επιδοτήσεις στους αγρότες θα κοπούν, αν η Ελλάδα αναγκαστεί να πάει στο περιθώριο της Ευρώπης, διότι η Κοινή Αγροτική Πολιτική είναι ο πυλώνας της ευρωπαϊκής πολιτικής, το μεγαλύτερο ποσοστό του κοινοτικού προϋπολογισμού διατίθεται για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, για τις επιδοτήσεις και την αγροτική ανάπτυξη.
Και το χειρότερο από όλα ,θα μου επιτρέψετε να πω ,είναι αυτή η ιστορία των τραπεζών. Διότι εδώ χρησιμοποιεί την έννοια του ELA σα να είναι δώρο. Ξέρετε τι σημαίνει ELA; Ότι αναγκαζόμαστε λόγω της διαρροής των καταθέσεων που έχει προκαλέσει η πολιτική του, εξαιτίας του γεγονότος ότι φύγανε τους τελευταίους έξι μήνες 90 δισεκατομμύρια ευρώ από τις τράπεζες, οι τράπεζες δίνουν ενέχυρα στο ευρωσύστημα, τελικά στη Φρανκφούρτη δηλαδή, για να παίρνουν ρευστότητα, γιατί φυσικά δεν έχουν λεφτά για να εξυπηρετούν τους καταθέτες οι οποίοι πάνε να πάρουν λεφτά, έστω 60 ευρώ.
Λοιπόν αυτά τα ενέχυρα είναι τα δάνεια που έχουν πάρει οι Έλληνες και νομίζουν ότι τα οφείλουν στις ελληνικές τράπεζες ,ενώ τελικά τα οφείλουν στο ευρωσύστημα, τελικά στον κ. Ντράγκι. Είναι τα δάνεια που έχουν πάρει ,τα στεγαστικά και καταναλωτικά ,τα ελληνικά νοικοκυριά, που νομίζουν ότι τα χρωστάνε στην τράπεζά τους ,ενώ η τράπεζά τους τα έχει δώσει ενέχυρο τελικά στο ευρωσύστημα.
Ρ. Μπιζόγλη: Και αυτό τι σημαίνει τώρα;
Ευ. Βενιζέλος: Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι αφελείς ή καλόπιστοι που λένε" τι με νοιάζει εμένα, εγώ χρωστάω, αν γίνει αναμπουμπούλα μπορεί και να γλιτώσω το δάνειο ", πρεπει να ξέρουν το δάνειό τους το χρωστάνε σε ευρώ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι τράπεζες ήδη έχουν περιέλθει στον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ή το άλλο αφελές, το καταπληκτικό, ότι αν πάμε σε ένα εθνικό νόμισμα ή αν κάνουμε μονομερείς ενέργειες ,λεβέντικες, το χρέος μας θα πάψει να υπάρχει, διότι το χρέος μας ισχύει-τα δάνεια που πήραμε από τους Ευρωπαίους -όσο είμαστε μέσα στην Ευρωζώνη. Μα οι χώρες δανείζονται πολύ συχνά σε ξένο νόμισμα, κάλλιστα η Ελλάδα μπορεί να είναι σε δραχμή και να χρωστάει σε ευρώ και το χρέος να πολλαπλασιαστεί λόγω των συναλλαγματικών διαφορών που θα υπάρχουν με μία υποτιμημένη δραχμή.
Δηλαδή τι λέγαμε πέντε χρόνια; Ότι αναγκαστήκαμε να πάρουμε σκληρά μέτρα, πονέσαμε, κάναμε τον κόσμο να μας μισήσει , να στραφεί εναντίον μας και κάποιοι λέγανε ,όπως ο κ. Τσίπρας, ότι "τι είναι αυτά που κάνετε, εσείς προκαλείτε την κρίση" -ενώ η κρίση προκλήθηκε από τα λάθη που έγιναν μέχρι το 2009- "εσείς μπορούσατε να κάνετε μια άλλη επιλογή, ενώ κάνατε επιλογή λιτότητας, επιλογή άδικων μέτρων. Και εμείς λέγαμε όχι, κάνουμε την επιλογή του μικρότερου κακού, χάνουμε το 25% του ΑΕΠ για να κατοχυρώσουμε το 75%.
Ναι, χάνουμε κάποια χρόνια και γυρίζουμε περίπου στα δεδομένα του 2004-2005, είναι μεγάλη η απώλεια, αλλά δεν ήταν και πολύ κακό το επίπεδο του 2004 για την Ελλάδα. Και τώρα μέσα σε λίγες μέρες κινδυνεύει η Ελλάδα να βρεθεί σε μία κατάσταση με την πλάτη στον τοίχο και να χάσει από το 75% του ΑΕΠ που έχει κρατήσει με θυσίες το 50% και να έχουμε τη δευτέρα πλάνη τη χείρωνα της πρώτης.
Αλλά τι συνέβαινε; Προηγουμένως ο κόσμος ήξερε σε τι κατάσταση ζούσε μέχρι το 2010 και τι θυσίες έκανε. Ήξερε ότι έχασε σύνταξη, έχασε μισθό, ότι υπάρχει ανεργία, ότι έκλεισαν επιχειρήσεις. Δεν είχε άλλα βιώματα.
Αλλά προσέξτε τώρα τα νέα βιώματα. Τα νέα βιώματα δεν είναι η κομμένη σύνταξη, είναι η ανύπαρκτη σύνταξη. Δεν είναι η σύνταξη που πας να την πάρεις 60 ευρώ - 60 ευρώ, αλλά είναι η σύνταξη που δεν πιστώνεται καν στους λογαριασμούς ,γιατί τα Ταμεία δεν έχουν λεφτά και αγωνίζονται το ένα να δανείσει στο άλλο.
Εκεί που οι επιχειρήσεις έλεγαν δεν έχω περιβάλλον οικονομικό να αναπτυχθώ, τώρα δεν μπορούν να κάνουν εισαγωγές και εξαγωγές. Οι Έλληνες έχουν γυρίσει σε συνθήκες όχι 1974 και επιστράτευσης λόγω της ελληνοτουρκικής κρίσης και του κυπριακού που πήγαιναν να αγοράσουν βασικά τρόφιμα για να τα αποθηκεύσουν από τα σούπερ μάρκετ, γυρίζουμε στη δεκαετία του ΄50.
Εδώ υπάρχει το φάσμα της μνήμης του 1949, αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Και γιατί φτάσαμε εδώ; Φτάσαμε εδώ γιατί ο κ. Τσίπρας αιχμαλωτίστηκε στα δικά του ψέματα, στις δικές του ψευδαισθήσεις, σε μία μεγαλομανή αντίληψη ότι θα αλλάξει τους συσχετισμούς στην Ευρώπη και σε αφελή επιχειρήματα ότι ψήφισε ο ελληνικός λαός και αρα δεν μπορεί να πει όχι η Ευρώπη.
Μα ,όπως ορθά του είπε η κα Χούκλη, η Ευρώπη έχει 28 κράτη-μέλη, κάθε λίγο έχουμε εκλογές, κάθε λίγο έχουμε δημοψηφίσματα, η δημοκρατία δεν είναι προνόμιο του ελληνικού λαού και των ελληνικών εκλογικών διαδικασιών και δημοψηφισμάτων. Όλοι έχουν δημοκρατία, το ζήτημα λοιπόν δεν είναι η δημοκρατία, το ζήτημα είναι οι διακρατικοί συσχετισμοί, είναι να έχεις συμμάχους, είναι να έχεις δυνατότητα να διαμορφώσεις μέτωπα, να προχωρήσεις τη διαπραγμάτευση.
Υπάρχει άλλη δυνατότητα; Τι ζήσαμε τους πέντε μήνες; Τον έναν παιδικό μύθο μετά τον άλλο. Ο παιδικός μύθος οτι θα έρθουν τα ρωσικά λεφτά, προκαταβολή από τον αγωγό. Δεν υπάρχει τίποτα. Ο μύθος ότι θα μπούμε στην τράπεζα των Bricks και θα πάρουμε από εκεί δάνειο και είπε ο Υπουργός Οικονομικών της Ρωσίας οτι ποτέ δεν έγινε παρόμοια πρόταση. Ο μύθος των κινεζικών κεφαλαίων.
Δεν είναι δυνατόν η χώρα να ταλαιπωρείται από μύθο σε μύθο επί πέντε μήνες. Ο κ. Τσίπρας είπε στον ελληνικό λαό ότι θα του δώσει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, παροχές ασύλληπτες, μακάρι να μπορούσαμε να τις πούμε, μακάρι να μπορούσαμε να τις κάνουμε, μακάρι να μπορούσαμε να τις χρηματοδοτήσουμε. Τώρα αυτά έχουν ξεχαστεί..
Ρ. Μπιζόγλη: Είπε ότι έκανε υπαναχώρηση από αυτό το θέμα..
Ευ. Βενιζέλος: Δεν έκανε υπαναχώρηση, σκίσιμο. Αντί να σκίσει το μνημόνιο έσκισε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και τώρα δυστυχώς σκίζει το κεκτημένο της χώρας, το κεκτημένο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ανδρέα Παπανδρέου, όλων των πολιτικών δυνάμεων και των κοινωνικών δυνάμεων που αγωνίστηκαν στη μεταπολίτευση να κάνουν την Ελλάδα μια χώρα ευρωπαϊκή, μια χώρα ανταγωνιστική, στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και όλα αυτά τίθενται εν αμφιβόλω γιατί; Γιατί ο ελληνικός λαός πιεσμένος από τις καταστάσεις, από τα δικά μας λάθη, από το γεγονός ότι δεν εξηγήσαμε με επιτυχία τις δικές μας δυσκολίες και τι πιέσεις είχαμε εμείς, γιατί δεν κάναμε επικοινωνία, κάναμε ουσιαστική δουλειά με το κεφάλι κάτω και δεχόμασταν τις ύβρεις, τους προπηλακισμούς, με πρωτοστατούντα τον κ. Τσίπρα.
Και βεβαίως τώρα έρχεται ο κ. Τσίπρας και βλέπει το θέαμα της καιομένης Ρώμης, διότι τι έκανε; Κατάφερε με το εκβιαστικό δημοψήφισμα να εκβιάσει τον εαυτό του, να παγιδεύσει τον εαυτό του και μας υπαγορεύει το περιεχόμενο του ερωτήματος, διάφορα ασαφή πράγματα τα οποία καταλήγουν στο ότι τι «ναι» τι «όχι» θα κλείσουμε συμφωνία.
Όχι δεν είναι έτσι, το «ναι» είναι το «ναι» στην Ευρώπη, το «ναι» είναι το «ναι» στο ευρώ, το «ναι» στη σταθερότητα, το «ναι» στην ασφάλεια, το «ναι» στην ιστορική συνείδηση του ελληνικού λαού. Ενώ το «όχι» είναι ότι τίθενται σε αμφιβολία και αβεβαιότητα τα πάντα, ότι πηγαίνουμε σε μία άγνωστη περιοχή κινδύνου.
Ρ. Μπιζόγλη: Μάλιστα, σας ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία σας.
Ευ. Βενιζέλος: Εγώ ευχαριστώ πολύ κα Μπιζόγλη.
