Αθήνα, 8 Νοεμβρίου 2018
Συνέντευξη Ευ. Βενιζέλου στο ράδιο ΘΕΜΑ και στον δημοσιογράφο Γ. Πρετεντέρη
Ευ. Βενιζέλος: Καλημέρα σας.
Γ. Πρετεντέρης: Έχουμε πολλά θέματα στην επικαιρότητα σήμερα, θα ήθελα να μας τα σχολιάσετε ξεκινώντας από την περίφημη συμφωνία, που μάλλον αποδεικνύεται μούφα;
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, είχα την ευκαιρία να δώσω χθες μία μικρή συνέντευξη και να πω ότι έχει στοιχεία τα οποία είναι, προφανώς, επικοινωνιακά και άνευ περιεχομένου, «πλαστά» ως προς το περιεχόμενό της και έχει και άλλα στοιχεία που συνιστούν μία ιστορική και νομική νίκη της Εκκλησίας σε σχέση με την απαλλοτριωμένη περιουσία της και, ιδίως, σε σχέση με τις αξιώσεις που είχε από το 1952 για μία πλήρη αποζημίωση. Αυτό το οποίο σίγουρα δεν συμβαίνει είναι ένα βήμα προς τον χωρισμό, όπως διακηρύσσει ακαίρως ευκαίρως ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του.
Γ. Πρετεντέρης: Για το οποίο και εκεί έκαναν πίσω από χθες. Αλλά να πω το εξής, καταρχήν, υπάρχει συμφωνία; Έχετε καταλάβει να υπάρχει;
Ευ. Βενιζέλος: Όχι, συμφωνία δεν υπάρχει, γιατί είναι μία δήλωση προθέσεων ή, εν πάση περιπτώσει, ένα μνημόνιο μεταξύ δύο προσώπων που δεν έχουν σχετική αρμοδιότητα. Αυτά μπορεί να νομοθετηθούν από τη Βουλή, εάν είναι σύμφωνα με το Σύνταγμα. Υπάρχει ένα πρόβλημα σε σχέση με το ποιος έχει την αρμοδιότητα να συμβιβάζεται όταν υπάρχουν εκκρεμείς δίκες του δημοσίου, εάν μπορεί και η ίδια η Βουλή ακόμη να το κάνει αυτό. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, ας πούμε ότι πρέπει να νομοθετηθεί με νόμο ψηφισμένο από τη Βουλή των Ελλήνων και από πλευράς Εκκλησίας της Ελλάδος το όργανο που ασκεί τη Διοίκηση είναι πάντα Συνοδικό, υπάρχει Συνοδικό σύστημα στην Εκκλησία της Ελλάδος, άρα πρέπει να αποφασίσει η Σύνοδος της Ιεραρχίας, ή, εάν έχει εξουσιοδότηση, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος. Πάντως, σίγουρα όχι μόνος του ο Αρχιεπίσκοπος.
Γ. Πρετεντέρης: Έχει δυνατότητα, ακόμα και η Βουλή, όλες τις διεκδικούμενες από την Εκκλησία περιουσίες να τις εκχωρήσει με απόφασή της στην Εκκλησία;
Ευ. Βενιζέλος: Μα, αυτό σας λέω. Αυτό, καταρχάς, είναι προβληματικό και νομικά και ιστορικά. Θα δημιουργεί συνεχώς ασάφειες, γιατί εμπλέκονται και δικαιώματα τρίτων, δεν είναι μόνον το ελληνικό δημόσιο και η Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν είναι ένα νομικό πρόσωπο, είναι άπειρα νομικά πρόσωπα, γιατί κάθε ενοριακός ναός, κάθε μητρόπολη, κάθε μονή είναι χωριστό νομικό πρόσωπο και δεν έχει κανείς εύκολα την εξουσιοδότηση να διαπραγματευθεί και να συμφωνήσει εκ μέρους όλων των νομικών προσώπων των εκκλησιαστικών. Το είδαμε αυτό στην περίπτωση του νόμου Τρίτση και της σύγκρουσης που έγινε, που κατέληξε με προσφυγή ορισμένων μονών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η Ελλάδα δεν αναγνώριζε το δικαίωμα στην ατομική προσφυγή στο Στρασβούργο, για να μην προσφύγουν μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης, και τελικά οι πρώτοι που προσέφυγαν ήταν οι ορθόδοξες ιερές μονές μετά το νόμο Τρίτση.
Τώρα, πάντως πρακτικά, δημοσιονομικά, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα αυτό, διότι το δημοσιονομικό κόστος σε σχέση με τη μισθοδοσία του κλήρου παραμένει απολύτως το ίδιο, είτε καταβάλλεται μέσω της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών είτε καταβάλλεται με τη μορφή επιχορήγησης. Αυτό που δημιουργείται είναι διοικητική, εργασιακή και ασφαλιστική αναταραχή και αβεβαιότητα ως προς τους κληρικούς, κυρίως ως προς τους έγγαμους ιερείς, οι οποίοι πρέπει να θρέψουν τις οικογένειές τους με το μισθό αυτό, βεβαίως και με ορισμένες άλλες απολαβές που έχει ο κάθε κληρικός. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα, δεν συμβαίνει παντού και, εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί να βασίζεται κανείς παρά μόνο στο μισθό του. Λοιπόν, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με τα συνταξιοδοτικά, διότι, όπως είπα και χθες, από 1-1-2017 έχουν μεταφερθεί όλοι στον ΕΦΚΑ.
Γ. Πρετεντέρης: Ναι, έχει καταργηθεί το Ταμείο Κληρικών.
Ευ. Βενιζέλος: Κάποιοι παλιοί έχουν συντάξεις του δημοσίου ως πολιτικοί υπάλληλοι. Θα δούμε τι θα γίνεται με τις νέες συντάξεις, ούτως ή άλλως για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Άρα είναι εύλογη η ανησυχία, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια που υπάρχει στις τάξεις του Κλήρου. Από εκεί και πέρα, βλέπω ότι και οι μητροπολίτες, που συγκροτούν τη Σύνοδο της Ιεραρχίας, αρχίζουν και εκφράζουν πολλές επιφυλάξεις για τα όσα συνέβησαν.
Γ. Πρετεντέρης: Θα δούμε πού θα πάει. Ας βάλουμε μία άνω τελεία προς το παρόν. Θα αφήσουμε το θέμα αυτό για να δούμε πώς θα εξελιχθεί, έχει πολλά κενά, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, και πολλά ερωτηματικά ακόμα. Πάντως, η πρώτη εντύπωση που δημιουργήθηκε διαψεύδεται από τα γεγονότα. Πάμε λίγο στο θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης, εάν θέλετε.
Ευ. Βενιζέλος: Ναι.
Γ. Πρετεντέρης: Η ερώτησή μου είναι η εξής, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, τώρα, μέσα Νοεμβρίου, αρχίζει η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ποια είναι η γνώμη σας για το θέμα αυτό, πρέπει να προκύψει μία μεγάλη συναίνεση, πρέπει να υπάρξουν επιφυλάξεις από όλες τις πλευρές; Έχετε πει παλαιότερα ότι δεν συντρέχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις για μία συναινετική αναθεώρηση. Επιμένετε σε αυτό;
Ευ. Βενιζέλος: Αλίμονο, δεν το βλέπετε καθημερινά;
Γ. Πρετεντέρης: Ναι.
Ευ. Βενιζέλος: Ζούμε σε μία περίοδο όξυνσης, έντασης. Στην πραγματικότητα ζούμε μία βιαιότητα πολιτική, η οποία είναι πρωτοφανής. Η αναθεώρηση έχει χρησιμοποιηθεί από τον κ. Τσίπρα τα τελευταία χρόνια ως ένα μικρό καρότο, το οποίο πολλές φορές εμφανίζεται και άλλες εξαφανίζεται, ανάλογα με τη συγκυρία. Παρουσιάσθηκαν οι πρώτες ιδέες το 2016, μετά σιωπή σχεδόν επί δύο χρόνια και τώρα ρίχνει και το υλικό της αναθεώρησης ως κάρβουνο στη μηχανή, που έχει ανάψει, προεκλογικών παροχών ή ανοίγματος νέων μετώπων καθ’ οδόν προς τις εκλογές, γιατί είμαστε στην τελευταία σύνοδο αυτής της Βουλής.
Γ. Πρετεντέρης: Σωστό, δεν υπάρχει άλλη.
Ευ. Βενιζέλος: Εντάξει, θα γίνουν εκλογές. Άρα, δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα κλίμα συναίνεσης, συναντίληψης, διαλόγου, πολιτικού πολιτισμού, που μας επιτρέπει να θέσουμε υπό αμφισβήτηση τον αυστηρό χαρακτήρα του Συντάγματος, να συμφωνήσουμε στην ανάγκη αναθεώρησης και η επόμενη Βουλή, πάλι με συναίνεση, να προβεί στην αναθεώρηση και να καταρτίσει τις αναθεωρημένες διατάξεις. Βλέπετε ότι αυτό συνιστά μία προτεραιότητα κάποιου; Εδώ όλοι χρησιμοποιούν –όλοι, εννοώ εκ μέρους του κυβερνώντος κόμματος– ως πρόσχημα αυτήν τη συζήτηση για την αναθεώρηση.
Γ. Πρετεντέρης: Μάλιστα. Η γνώμη σας είναι ότι θα έπρεπε να επιτευχθεί συναίνεση έστω κατ’ ελάχιστον σε ορισμένα άρθρα, που θα μπορούσε να επιτευχθεί, παραδείγματος χάρη το άρθρο 86;
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, θα μπορούσε. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνει μία συζήτηση μεταξύ των κομμάτων την ώρα που πρέπει να συζητήσουμε για το τι γίνεται στην εξωτερική πολιτική και στην πολιτική ασφάλειας, τι σημαίνει η πρωτοφανής αυτή σύγκρουση μεταξύ του πρώην Υπουργού Εξωτερικών και του Υπουργού Αμύνης και κυβερνητικού συνεταίρου του κ. Τσίπρα, τι γίνεται στην οικονομία με τις συντάξεις, με το υπερπλεόνασμα, με τη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους για την οποία δεν ενημερώνεται η αντιπολίτευση. Θα έπρεπε να δούμε τι γίνεται στη δικαιοσύνη, στους θεσμούς, με την τεχνητή σκανδαλολογία, τι γίνεται στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τι γίνεται με το αίσθημα ανασφάλειας που έχει ο ελληνικός λαός, γιατί δεν υπάρχει ούτε αστυνόμευση ούτε προσδοκία να υπάρξει εν πάση περιπτώσει μία κοινωνική ειρήνη. Σας δίνω μερικά παραδείγματα για να καταλάβουμε.
Γ. Πρετεντέρης: Γιατί δεν υπάρχουν προϋποθέσεις, αυτό που είπατε προηγουμένως.
Ευ. Βενιζέλος: Προφανώς. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα ξαφνικά μπορεί να γίνει μία συνάντηση για την αναθεώρηση, δεν νομίζω ότι το μεγάλο θέμα της χώρας είναι το Σύνταγμα. Βεβαίως υπάρχουν προβλήματα, όπως είναι, για παράδειγμα, το γεγονός ότι διαλύεται αναγκαστικά η Βουλή εάν δεν εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας με 180 ψήφους στην πρώτη Βουλή, αλλά αυτό επιχειρήσαμε με το αναθεωρήσουμε το 2001, δηλαδή από το 1995 που άρχισε η αναθεώρηση του 2001 μέχρι το 2001, δυστυχώς η Νέα Δημοκρατία τότε δεν συμφώνησε στο να αλλάξουμε τη διάταξη αυτή.
Γ. Πρετεντέρης: Ήταν αντίθετη η Νέα Δημοκρατία τότε.
Ευ. Βενιζέλος: Ήταν αντίθετη και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Αυτή η διάταξη να μην αναθεωρηθεί και να λειτουργήσει δύο φορές, το 2009 και το 2015, ως μοχλός για την αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών. Από εκεί και πέρα, η χώρα περνά μέσα από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης, μνημονίων, περικοπών, βιώνουν οι Έλληνες μία οπισθοχώρηση, γιατί έπρεπε να διαφυλάξουμε ας πούμε το 70% των κεκτημένων, χάνοντας το 30% για να μη γίνει το αντίστροφο, για να μην εκμηδενιστούν όλα λόγω ασύντακτης χρεοκοπίας. Το Σύνταγμα βοήθησε να σταθεί η χώρα με την εξαίρεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Από όλη αυτή την οικονομική εμπειρία τι βγάζουμε, ποιο συμπέρασμα; Ότι πρέπει να γίνονται συχνά δημοψηφίσματα και να συγκεντρώνουμε συνεχώς υπογραφές για δημοψήφισμα;
Γ. Πρετεντέρης: Εντάξει, είναι προφανές αυτό.
Ευ. Βενιζέλος: Βγάζουμε το συμπέρασμα ότι πρέπει να μπουν οι μηχανισμοί δημοσιονομικής προειδοποίησης, ο κανόνας του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, να μπουν όλα αυτά μέσα στο Σύνταγμα. Αυτά, ναι, αυτά έχουμε και διεθνή υποχρέωση να τα καταστήσουμε διάταξη του Συντάγματος, ισχύουν ούτως άλλως όμως με αυξημένη νομική δύναμη, γιατί έχουμε υπογράψει τη νέα συνθήκη για το δημοσιονομικό σύμφωνο. Θα πρέπει να κάνουμε συζητήσεις, οι οποίες να απηχούν την πραγματικότητα. Ναι, πράγματι, πρέπει να μιλήσουμε για τη συνταγματική κατοχύρωση των επενδύσεων και για τη συνταγματική κατοχύρωση μίας, ας το πούμε έτσι, ασφάλειας δικαίου στο φορολογικό. Αυτά τα βάζουμε στο τραπέζι των συζητήσεων; Δεν τα βάζουμε.
Γ. Πρετεντέρης: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα βάζει. Άρα, τι πρέπει να κάνει η αντιπολίτευση στην προκειμένη περίπτωση;
Ευ. Βενιζέλος: Μα, εάν δεν τα βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και δεν τα ψηφίσει, δεν ανοίγει η διαδικασία αναθεώρησης γι’ αυτά, ανοίγει μόνο γι’ αυτά που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και το αντίστροφο θα ήταν επικίνδυνο, γιατί εάν συμφωνούσαμε τώρα, χωρίς επίγνωση και επιφυλακτικότητα στο να τα πάμε όλα για αναθεώρηση στην επόμενη Βουλή…
Γ. Πρετεντέρης: Αυτή είναι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας.
Ευ. Βενιζέλος: …και ψηφίσουν 180 υπέρ αυτού, η επόμενη Βουλή με 151 κάνει ό,τι θέλει. Μπορούμε να εμπιστευτούμε το Σύνταγμα, που είναι Σύνταγμα εθνικό, ευρύχωρο, Σύνταγμα όλων των κομμάτων κι όλων των Ελλήνων, στα χέρια μόνο της κυβερνητικής πλειοψηφίας της επόμενης Βουλής, όποια κι εάν είναι αυτή; Εγώ σας λέω ότι είναι μία πλειοψηφία άψογη, αγγέλων. Θα εμπιστευτούμε το Σύνταγμα;
Γ. Πρετεντέρης: Προφανώς, όχι. Πάμε λίγο παρακάτω. Συνεπώς αυτή τη στιγμή τι βλέπετε να προκρίνεται; Να ψηφιστούν με 180 μία-δύο διατάξεις, καμία;
Ευ. Βενιζέλος: Με 180, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να ψηφιστεί καμία διάταξη. Βεβαίως, εάν πράγματι υπάρξει στοιχειώδης συναίνεση, το λέω αυτό με πάρα πολλές επιφυλάξεις, να πάνε ορισμένες διατάξεις στην επόμενη Βουλή, ψηφιζόμενες τώρα με 151, δηλαδή όταν λέμε 151, μέχρι 179 Βουλευτές, ένα είδους τεχνητού οφσάιντ ας πούμε, ώστε στην επόμενη Βουλή να χρειάζεται και πάλι συναίνεση, αλλά ο κορμός της πλειοψηφίας στην επόμενη Βουλή θα είναι η επόμενη κυβερνητική πλειοψηφία.
Γ. Πρετεντέρης: Βεβαίως.
Ευ. Βενιζέλος: Έχει σημασία αυτό, αλλά πάλι θα χρειάζεται μία συμπλήρωση και μία σύμπραξη δυνάμεων της αντιπολίτευσης, ώστε να διασφαλίζεται η ευρυχωρία, η αντοχή του Συντάγματος και η αποδοχή του από την αντιπολίτευση. Ξέρετε, η μόνη αναθεώρηση μέχρι τώρα που ψηφίστηκε και από την αντιπολίτευση είναι η αναθεώρηση του 2001, σε όλες τις άλλες είχε αποχωρήσει η αντιπολίτευση, ακόμη και το 2008.
Γ. Πρετεντέρης: Πάμε τώρα να δούμε το εξής. Συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει μέχρι τέλους, δεν ανοίγει καμία διάταξη που δεν θέλει και ψηφίζει μόνο τις διατάξεις αυτές που θέλει, με τα δημοψηφίσματα και τα διάφορα δικαιώματα κ.λπ.
Ευ. Βενιζέλος: Μα δεν υπάρχουν δικαιώματα στην πρόταση.
Γ. Πρετεντέρης: Αυτά που λέει διάφορα.
Ευ. Βενιζέλος: Το Σύνταγμα της Ελλάδος είναι πλήρως κατοχυρωτικό των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Άλλωστε ισχύει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που τα καλύπτει όλα.
Γ. Πρετεντέρης: Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίξει μία σειρά από 15-20 άρθρα, έχει 151 και μπορεί να το κάνει μαζί με τους ΑΝΕΛ, ή μέχρι 179 που λέτε εσείς.
Ευ. Βενιζέλος: Προσέξτε, τα βασικά είναι αυτή όλη η ιστορία του δημοψηφισματικού ακτιβισμού, η κατοχύρωση της απλής αναλογικής στο Σύνταγμα, ώστε να είναι αναγκαστικό να πηγαίνεις σε συμμαχικές κυβερνήσεις. Εγώ είμαι υπέρ των συμμαχικών κυβερνήσεων, αλλά είμαι κατά της πλήρους αγκύλωσης του εκλογικού συστήματος στο Σύνταγμα, πρέπει να μπορείς να αντιμετωπίσεις αλλαγή του σκηνικού, με 2/3 πάντα, όταν τίθεται ζήτημα άμεσης μεταβολής του εκλογικού συστήματος. Γιατί δεν μας αρέσει η ισχύουσα διάταξη, που έχουμε την μεγάλη εγγύηση των 2/3 ώστε να μην υπάρχει απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών στο εκλογικό σύστημα;
Γ. Πρετεντέρης: Πάμε στο θέμα της δικαιολογίας του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εσείς είσαστε υπέρ, απ’ ό,τι κατάλαβα, προφανώς μίας αποσύνδεσης της εκλογής του Προέδρου από τις βουλευτικές εκλογές.
Ευ. Βενιζέλος: Ήμουν πάντα, κ. Πρετεντέρη. Αυτό έπρεπε να έχει γίνει από την αναθεώρηση του ‘86, τότε που μειώθηκαν οι αρμοδιότητες. Αλλά επειδή υπήρχε αμφισβήτηση για την εκλογή του κ. Σαρτζετάκη τότε, εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, δεν τέθηκε το ζήτημα αυτό, προφανώς, για να μην ανοίξει η συζήτηση πώς νομιμοποιείται ο Πρόεδρος, εάν πρέπει να εκλέγεται με 180 ή εάν πρέπει να εκλέγεται άμεσα και ούτω καθεξής.
Γ. Πρετεντέρης: Ποιας λύσης είσαστε στην προκειμένη περίπτωση; Αποσύνδεση μεν, αλλά πώς;
Ευ. Βενιζέλος: Είμαι υπέρ της λύσης της έμμεσης εκλογής, είτε με μειωμένη πλειοψηφία είτε από ένα ευρύτερο εκλεκτορικό σώμα, όπως συμβαίνει και στη Γερμανία. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να είναι οι βουλευτές και οι δήμαρχοι με τους περιφερειάρχες και να εκλέγουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έστω και με απλή πλειοψηφία. Η άμεση εκλογή υπάρχει σε πολλές κοινοβουλευτικές χώρες.
Γ. Πρετεντέρης: Στην Αυστρία υπάρχει, στην Πορτογαλία υπάρχει, σε πολλές.
Ευ. Βενιζέλος: Χώρες που ήταν παλιά ημιπροεδρικά συστήματα, όπως η Πορτογαλία και η Φινλανδία, η Αυστρία που θέλει να τονίσει την κρατική της υπόσταση σε σχέση με τη Γερμανία, αλλά και η Σλοβακία, η Ρουμανία, η Τσεχία. Σε πολλές από τις χώρες αυτές, ιδίως στις τελευταίες που ανέφερα, παρότι είναι κοινοβουλευτικό το σύστημα, ο Πρόεδρος διεκδικεί ρόλο, υπάρχει μία διαρχία. Στη Ρουμανία, για παράδειγμα, ενώ είναι κοινοβουλευτικό το σύστημα, στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες πηγαίνει ο Πρόεδρος, δεν πηγαίνει ο Πρωθυπουργός. Τέτοια αμφισβήτηση υπάρχει και στην Τσεχία, ποιος πρέπει να εκπροσωπεί τη χώρα. Εμείς εδώ έχουμε μία παράδοση σύγκρουσης στην κορυφή της εκτελεστική εξουσίας, την οποία δεν πρέπει να συνεχίσουμε. Γιατί δεν πρέπει να σεβόμαστε την κακή παράδοσή μας. Δεν λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης με πολλές κυβερνήσεις, διαφορετικών αντιλήψεων, άψογα αυτό το κεφάλαιο του Συντάγματος σχετικά με το διορισμό της κυβέρνησης;
Γ. Πρετεντέρης: Συνεπώς, είσαστε υπέρ της έμμεσης εκλογής, να παραμείνει η εκλογή έμμεση αποσυνδεδεμένη από τη βουλευτική εκλογή.
Ευ. Βενιζέλος: Ναι, διότι εάν γλιτώσει η κυβέρνηση τη διάλυση της Βουλής και τις εκλογές και πάει σε άμεσες εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και φανεί ότι χάνει, ότι οι πολίτες εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους, διότι αυτό θα εκφράσουν, τη δυσαρέσκειά τους προς την κυβέρνηση, όχι την προτίμησή τους σε κάποιο πρόσωπο, τι θα κερδίσουμε; Δημοκρατικά μία αβεβαιότητα ως προς τη νομιμοποίηση, ως προς τη βούληση του εκλογικού σώματος. Βάζουμε, δηλαδή, εστίες τριβής και έντασης μέσα στο Σύνταγμα.
Γ. Πρετεντέρης: Μία τελευταία ερώτηση, πιστεύετε ότι θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της αναθεώρησης; Ποια είναι η αίσθησή σας;
Ευ. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, εάν δεν γίνει δεκτή καμία πρόταση από αυτές που εισάγει στο διάλογο η αντιπολίτευση, ας πούμε η Νέα Δημοκρατία επιμένει για το ζήτημα των μη κρατικών πανεπιστημίων, φαντάζομαι παράλληλα με προβλέψεις για πραγματική αναβάθμιση των δημοσίων πανεπιστημίων, ώστε να έχουμε λειτουργούντα δημόσια πανεπιστήμια και ιδιωτικά πανεπιστήμια ανταγωνιστικά με όρους και προϋποθέσεις, ώστε να μην υπάρξει αναπαραγωγή κοινωνικών ανισοτήτων απλώς. Αλλά, εάν αυτό δεν γίνει δεκτό, δεν γίνει δεκτή καμία πρόταση σε σχέση με το επενδυτικό περιβάλλον ή σε σχέση με το δημοσιονομικό Σύνταγμα, μετά δεν θα μπορεί να προχωρήσει άλλη διαδικασία αναθεώρησης, διότι, εάν ολοκληρωθεί αυτή, πρέπει να περάσουν πέντε χρόνια.
Γ. Πρετεντέρης: Άρα, θα αναγκαστεί να την κάψει η αντιπολίτευση τη διαδικασία αυτή και να προχωρήσει τη δική της.
Ευ. Βενιζέλος: Γενικά, γίνεται ένα παιχνίδι που υποβαθμίζει την αναθεώρηση και το Σύνταγμα την περίοδο που θέλουμε να έχουμε ένα πλαίσιο αναφοράς. Και δεν υπάρχει σε μία δημοκρατία, ιδίως την εποχή μας που αμφισβητείται η ευρωπαϊκή δημοκρατία, κανένα άλλο πλαίσιο αναφοράς από τον ευρωπαϊκό συνταγματικό πολιτισμό και το Σύνταγμα.
Γ. Πρετεντέρης: Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για όσα πολύ ενδιαφέροντα μας είπατε. Σας εύχομαι καλή ημέρα.
Ευ. Βενιζέλος: Κι εγώ ευχαριστώ, κ. Πρετεντέρη. Να είσαστε καλά, γεια σας.
* Για το ηχητικό της συνέντευξης: https://www.mixcloud.com/themaradio/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%83-%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%83/
