[*Φωτογραφία: Στο μέσο ο Βαγγέλης Βασιλακάκης στην πρώτη δημοτικού]
24 Σεπτεμβρίου 2023
Δήλωση Ευάγγελου Βενιζέλου για τον Βαγγέλη Βασιλακάκη
Έφυγε σήμερα ο Βαγγέλης Βασιλακάκης, καθηγητής του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης, λίγες μόλις ημέρες μετά την αποχώρησή του στις 31 Αυγούστου από την ενεργό υπηρεσία.
Για τη νομική κοινότητα ο καθηγητής Ευάγγελος Ν. Βασιλακάκης ήταν μια σοβαρή, υπεύθυνη, έγκυρη, κοσμοπολίτικη παρουσία με μεγάλο θεωρητικό βάθος και έντονη πρακτική δραστηριότητα ιδίως στο πεδίο της διεθνούς διαιτησίας. Ένας άξιος συνεχιστής της γραμμής του Δημητρίου Ευρυγένη.
Για εμένα προσωπικά ο Βαγγέλης Βασιλακάκης είναι απείρως περισσότερα. Ο στενότερός μου φίλος και συμμαθητής από την Α´ έως την Στ´ τάξη στο 41ο Δημοτικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης στην οδό Ικτίνου. Το φιλόξενο σπίτι του, δίπλα στο σχολείο, στην οδό Κούσκουρα, υπό την αιγίδα της μητέρας του, ήταν το στρατηγείο των εξωσχολικών μας δραστηριοτήτων και το «γραφείο» της σατιρικής σχολικής μας εφημερίδας.
Ξαναβρεθήκαμε στην προετοιμασία για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο, το 1973, στο τότε φροντιστήριο «Παιδεία», εισαχθήκαμε μαζί στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, λίγες εβδομάδες μετά τη Μεταπολίτευση το 1974. Περάσαμε παρέα όλα τα φοιτητικά μας χρόνια. Κάναμε μαζί την πρώτη βόλτα στο Παρίσι την ημέρα που ήρθε για μεταπτυχιακές σπουδές και την εκπόνηση της εξαιρετικής διδακτορικής του διατριβής.
Η μοίρα τα έφερε ώστε τα παιδιά μας, ο γιος του Δημοσθένης και η κόρη μου Ελβίνα, να είναι και αυτά συμμαθητές.
Τον αποχαιρετούν οι γονείς του που ζουν και βιώνουν την απώλεια. Τους φιλώ τα χέρια.
Τον στερούνται η γυναίκα του Ισμήνη, οι γιοί του Νίκος και Δημοσθένης, ο αδελφός και φίλος μας Γιώργος που τους αγκαλιάζουμε με αγάπη.
Τον στερείται πρόωρα η Νομική Επιστήμη, το ΑΠΘ, η ακαδημαϊκή και δικηγορική κοινότητα, η πόλη της Θεσσαλονίκης.
Κρατώ μια φωτογραφία μας από τη χριστουγεννιάτικη εκδήλωση της Α´ Δημοτικού, όπου δίπλα δίπλα αγωνιούμε να απαγγείλουμε τα ποιήματα που μας είχαν αναθέσει, με τον διευθυντή του σχολείου μας τον κύριο Μεσημέρη να μας προτρέπει.
Τότε κτυπούσε το κουδούνι, τώρα δυστυχώς κτυπά η καμπάνα της τάξης μας.
