15 Μαΐου 2006
«Κοινωνία Αλληλεγγύης και συνοχής. Η επίθεση της Κυβέρνησης και η απάντηση των πολιτών. Συμμετοχή – Εθελοντισμός»
Σεβασμιότατε, με το θάρρος της παλιάς μας φιλίας, της κοινής μας καταγωγής και της κοινής μας επιστήμης, θέλω να σας ευχηθώ από καρδιάς να έχετε μία μακρά, καρποφόρα και ευλογημένη διακονία στον ωραίο λαό του Πειραιά που είναι το ποίμνιό σας.
Αγαπητέ Γιάννη, πρέπει να σου πω ότι η στάση σου, στάση ζωής, το βίωμά σου, όπως και του Δημήτρη Πιπεριά, το ήθος σου, η λεβεντιά σου, μας έχει συγκινήσει όλους, μας έχει κάνει πραγματικά αλληλέγγυους. Και θέλω - με την άδειά σου - να εκφράσω τον θαυμασμό μου στην αδελφή σου, την Αργυρώ, γι’ αυτήν τη μεγάλη πράξη γενναιοδωρίας και αλληλεγγύης. Έτσι καταλαβαίνει κανείς τι σημαίνει οικογένεια, τι σημαίνει δεσμός αίματος, τι σημαίνει κοινωνική συνοχή.
Κυρίες και κύριοι, συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, εύχομαι κι εγώ στον Νομάρχη μας, σε όλους τους υποψηφίους μας, στην τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού, καλή επιτυχία στις εκλογές του Οκτώβρη, όχι μόνον στο όνομα του ΠΑΣΟΚ, γιατί φυσικά κι αυτό μας ενδιαφέρει και μας ενδιαφέρει πάρα πολύ, αλλά κυρίως στο όνομα των τοπικών κοινωνιών, στο όνομα των πολιτών , των ανδρών και των γυναικών του Πειραιά, της Β΄ Πειραιώς. Γιατί όλοι αυτοί περιμένουν πολλά από την τοπική αυτοδιοίκηση που θέλουν να τη νιώθουν κοντά τους, να λύνει προβλήματα, να αντιλαμβάνεται την αγωνία του καθημερινού ανθρώπου. Γιατί είναι μεγάλο πλεονέκτημα για την τοπική αυτοδιοίκηση να κινείται σε αυτήν την κλίμακα της καθημερινότητας όπου δίνεται η ποιότητα της ζωής και τελικά η ποιότητα του κράτους, του κοινωνικού κράτους δικαίου.
Ο Γιάννης μίλησε με έναν εξαιρετικό τρόπο για το πρόβλημα των μεταμοσχεύσεων, για την τεραστία σημασία που έχει η δωρεά οργάνων, για την στέρηση που εμφανίζει η ελληνική κοινωνία, η οποία είναι κοινωνία αντιφατική, και γι ‘ αυτό γοητευτική. Σε πολλά θέματα εξαιρετικά προωθημένη, ανατρεπτική, ριζοσπαστική που ξεπερνά τις περισσότερες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες και σε κάποια άλλα θέματα, εκεί που δε δικαιολογείται, εμφανίζει αντιστάσεις, εμφανίζει αμυντισμούς, συντηρητισμούς, που πρέπει οπωσδήποτε να ξεπεράσουμε. Και είναι γεγονός πως η πρωτοβουλία μας - αυτή την πρωτοβουλία του Γιάννη και του Δημήτρη Πιπεργιά που έχουν προσυπογράψει 59 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ - είναι μια επίσημη πρωτοβουλία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που είναι βέβαιο - το πιστεύω - ότι θα την αποδεχτεί και θα την αγκαλιάσει και η κυβερνητική πλειοψηφία και τα άλλα κόμματα της Αντιπολίτευσης γιατί μας ενώνει ο χαρακτήρας μας ως ανθρώπινων συνειδητών όντων που έχουμε την ίδια λογική απέναντι στο φαινόμενο της αρρώστιας, και βέβαια απέναντι στη βεβαιότητα του θανάτου. Και αυτή η πρόταση νόμου που έχουμε καταθέσει οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα λειτουργήσει παιδαγωγικά, θα λειτουργήσει προτρεπτικά, θα αλλάξει την εικόνα της κοινωνίας, θα διδάξει άλλες νοοτροπίες. Προσέξτε όμως κύριοι, σας λέω τώρα για τη σχέση κοινωνίας και κράτους.
Τι είναι το περιβόητο κοινωνικό κράτος; Το κοινωνικό κράτος είναι μια κατάκτηση που έχει καταστεί αναγκαία και έχει επιβληθεί ιδίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο στην Ευρώπη. Γιατί η κοινωνία από μόνη της δεν μπορεί να δώσει λύσεις. Γιατί η κοινωνία από μόνη της είναι μια κοινωνία αντικοινωνική, άδικη, άνιση, ανίκανη που δεν μπορεί να συλλάβει ολοκληρωμένα ένα φαινόμενο και να το ρυθμίσει. Τι είναι λοιπόν το κοινωνικό κράτος;
Είναι η επέμβαση του νομοθέτη, της πολιτικής κοινωνίας των δημοκρατικών πλειοψηφιών που επιβάλλει εγγυήσεις, αναγνωρίζει δικαιώματα προκειμένου να πετύχει την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, δηλαδή πως μπορούμε να μετατρέψουμε το πρόβλημα του αρρώστου, το πρόβλημα των γηρατειών, το πρόβλημα της αναπηρίας από ατομικό ή έστω οικογενειακό πρόβλημα, από μια ατυχία που χτυπάει τον άνθρωπο και τους στενούς του συγγενείς, σε ένα πρόβλημα πραγματικά κοινωνικό, δηλαδή κρατικό, νομοθετικό, πολιτικό. Από τη στιγμή που τα γηρατειά, η αρρώστια, η αναπηρία, η φυσική καταστροφή παύουν να είναι ατομικό ή οικογενειακό πρόβλημα, πρόβλημα ιδιωτικό, και γίνονται πρόβλημα δημόσιο, πρόβλημα πολιτικό, γεννιέται η ιδέα και η πραγματικότητα του κοινωνικού κράτους. Αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά των Ευρωπαϊκών Σοσιαλιστικών, Σοσιαλδημοκρατικών και Εργατικών κομμάτων, γι’ αυτό είμαστε υπερήφανοι ως συνεχιστές και εκπρόσωποι της μεγάλης δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης στον τόπο αυτό.
Γιατί τι σημαίνει Αριστερά; Τι σημαίνει ευρύτατη Αριστερά, ή Κεντροαριστερά; Σημαίνει, κατά βάθος, ένα και μόνο πράγμα: Ουμανισμός, ανθρωπιστικά ιδεώδη. Σαλπίζουμε μια ηθική και παλεύουμε για την ηθική αυτή. Δεν είναι δόγμα ο Σοσιαλισμός. Είναι ηθική, δηλαδή αξιακή κατεύθυνση και μέθοδος δουλειάς, δημοκρατική και κοινωνική. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε να επαναφέρουμε στο προσκήνιο τις μεγάλες ιδέες της προοδευτικής παράταξης, γι΄ αυτό πιστεύω ότι η διάκριση ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση είναι μια διάκριση υπαρκτή που τη βλέπουμε όταν ερεθίζονται συντηρητικά ή υπερσυντηρητικά αντανακλαστικά, κάτι που έγινε με αφορμή την ωραία πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου για την υποψήφια Υπερνομάρχη μας στην Ξάνθη, τη Δράμα και την Καβάλα. Και γι΄ αυτό αγωνιζόμαστε να είναι πάντα το κοινωνικό κράτος στο προσκήνιο του σχεδίου ανάπτυξης της χώρας.
Συντηρητική ηγεμονία σημαίνει να έχει επιβληθεί ως αυτονόητο -ως δήθεν αυτονόητο - ότι το κοινωνικό κράτος, το σύστημα ασφάλισης, το σύστημα υγείας, η δημόσια εκπαίδευση, η προστασία του αναπήρου, τα ΚΑΠΗ, η βοήθεια στο σπίτι. Όλα όσα έχουμε κάνει στο χώρο της ψυχικής υγείας, όλα όσα έχουμε κάνει για τη στήριξη της οικογένειας είναι ένα βάρος, είναι μια δραστηριότητα που απομυζά πόρους, μια ιδρυματική δραστηριότητα, όπου λειτουργούν διάφοροι ύποπτοι τύποι, διάφοροι νέοι που θέλουν να βγουν στη σύνταξη, διάφοροι ψευτοανάπηροι που κλέβουν το κράτος, διάφοροι οι οποίοι εκμεταλλεύονται τα επιδόματα των Νομαρχιών.
Και τελικά το πρόβλημα είναι να περιορίσουμε τα δικαιώματα, να ανακατανείμουμε τα δικαιώματα υποτίθεται στο εσωτερικό των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων για να ξεπεράσουμε τη δημογραφική και δημοσιονομική κρίση του κοινωνικού κράτους. Γιατί έτσι η Ευρώπη δεν είναι ανταγωνιστική σε σχέση με τις ΗΠΑ; Πάει καλά σε σχέση με την Κίνα και την Ινδία. Όμως αυτό είναι μάταιο, τραγικό. Οδηγεί στον εκθαυμαλισμό του πολιτισμού του κοινωνικού κράτους δικαίου. Γιατί η Ευρώπη δεν θα συναγωνιστεί έτσι την Κίνα και την Ινδία και αύριο την Αφρική που ελπίζουμε να μπει στην παγκόσμια οικονομία και να γλιτώσει από την πείνα, τη δυστυχία και την παιδική θνησιμότητα. Θα ανταγωνιστεί με βάση το δικό της εισόδημα, τις δικές της κατακτήσεις, τη δική της ποιότητα, το διανεμικό της κεφάλαιο, την ικανότητα της να έχει μεγάλη παραγωγικότητα.
Άρα η ποιότητα ζωής, η ποιότητα πολιτισμού, η ποιότητα δημοκρατίας, η ποιότητα των αγαθών, η ποιότητα των υπηρεσιών θα μας δώσει το νέο το σύγχρονο, το μεταβιομηχανικό μοντέλο ανάπτυξης της Ευρώπης και όχι η περιστολή των δικαιωμάτων, όχι η μείωση των εγγυήσεων, ο εξαθλιωμένος εργαζόμενος και εξίσου εξαθλιωμένος μικροεπιχειρηματίας και αυτοαπασχολούμενος, δεν παράγουν, δεν έχουν ασφάλεια, δεν είναι ανταγωνιστικοί και καθηλώνονται σε λύσεις οι οποίες είναι αδιέξοδες.
Είναι τραγικό να έχει, εδώ και δυο χρόνια η περιοχή, το νοσοκομείο έτοιμο, κατασκευασμένο το τμήμα επειγόντων περιστατικών και επί είκοσι έξι μήνες αυτό το λαμπρό κτίριο με την υποδομή και τον εξοπλισμό του, να μην μπορεί να στελεχωθεί και να λειτουργήσει. Άρα, η υπόθεση, με το κενό των είκοσι έξι χαμένων μηνών, των μεταμοσχεύσεων μας φέρνει στο ευαίσθητο χώρο της υγείας, κενό που αποκαλύπτεται περίτρανα μέσα από την αντίθεση πρώην και νυν Υπουργών Υγείας. Και ξέρεται που αλλού μας πηγαίνει η υπόθεση των μεταμοσχεύσεων; Εκεί που παίζεται πραγματικά το παιχνίδι της αλληλεγγύης και της δωρεάς: στις μονάδες εντατικής θεραπείας, γιατί παίζεται πραγματικά η ζωή και ο θάνατος. Εκεί παίρνεται η κρίσιμη απόφαση. Και η κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει να ανοίξει και να θέσει σε λειτουργία υπάρχουσες υφιστάμενες κλίνες σε μονάδες εντατικής θεραπείας σε όλη τη χώρα που πραγματικά ντρέπομαι όταν τις σκέφτομαι. Βλέπω σε δημόσια νοσοκομεία, όπως το Αττικό που είναι το κορυφαίο νοσοκομείο του λεκανοπεδίου ή το Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη, τις μονάδες έτοιμες με τα μόνιτορς, με τα σεντόνια πάνω στα κρεβάτια, να μην λειτουργούν, γιατί δεν μπορεί το κράτος να λύσει το πρόβλημα της απόστασης και της τοποθέτησης εκατόν πενήντα νοσηλευτών και νοσηλευτριών για να λειτουργήσει το σύστημα αυτό.
Και που μας πηγαίνει το σύστημα της υγείας; Μας πηγαίνει στο κύριο θέμα των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Και εδώ έχουμε τον Αλέξη τον Μητρόπουλο με την μοναδική ικανότητά του να θέτει με απλό και εύστοχο τρόπο πολύπλοκα κοινωνικά θέματα και τον Γιώργο τον Αυτιά. Τους δυο ανθρώπους που έθεσαν στην ημερήσια διάταξη της εθνικής τηλεόρασης τα ζητήματα του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής ευαισθησίας, της υγείας και του ασφαλιστικού συστήματος, δηλαδή το μαλακόν υπογάστριον μιας κοινωνίας, της ανασφάλειας που βλέπει την ανισότητα και τον διχασμό. Έναν πολιτικό λόγο και μία τεκμηριωμένη πολιτική πρόταση σαν αυτή που διατυπώνει το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου προκειμένου να ενοποιηθεί και να αποκτήσει προσανατολισμό και ρυθμό η κοινωνία αυτή και να υπερβεί την ανασφάλεια, την φοβία, το άγχος που καθηλώνει τους ανθρώπους και τους οδηγεί πολύ συχνά σε απόγνωση μέσα σε μία οικονομία, όπως η ελληνική που έχει τεράστιες δυνατότητες.
Είναι αυτή η οικονομία των έντεκα εκατομμυρίων ανθρώπων σε απόλυτους αριθμούς, η απόλυτη οικονομία στον κόσμο. Αυτό από μόνο του λέει πολλά πράγματα για τα ελληνικά μεγέθη και τις ελληνικές δυνατότητες. Μας πηγαίνει, λοιπόν, η υπόθεση αυτή στους κλάδους υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Και φυσικά όταν μιλάμε για κλάδο υγείας δεν μπορούμε να τον δούμε αποκομμένο από το συνολικό ασφαλιστικό πρόβλημα που είναι πράγματι το κορυφαίο πρόβλημα γιατί είναι ένα πρόβλημα κοινωνικό, διαδοχικό και εκεί παίζεται μια σύγκρουση αντιλήψεων εκεί παίζεται ξανά η αντιπαράθεση ανάμεσα στη συντηρητική και την προοδευτική σκέψη. Γιατί όταν κάποιος θεωρεί ότι το πρόβλημα είναι τα δικαιώματα των ασφαλισμένων, το πρόβλημα είναι να κόψουμε από κάπου και να δώσουμε από κάπου αλλού μία αντίθεση μεταξύ χρηματοδοτών, προνομιούχων ασφαλισμένων και βεβαίως δυσμενώς αντιμετωπιζόμενων ασφαλισμένων όπως μας είπε η κυβέρνηση πριν μια εβδομάδα στη Βουλή. Αυτό είναι το πρόβλημα; Είναι και αυτό ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Αλλά δεν πρέπει να δεις το ζήτημα της εισφοροδιαφυγής; Δεν πρέπει να δεις το ζήτημα της εισφοροαποφυγής; Γιατί ένας εργαζόμενος που δουλεύει σαράντα χρόνια και ασφαλίζεται δεκαπέντε, γιατί δεν έχει κίνητρο και λόγο να ασφαλιστεί περισσότερο. Δεν πρέπει να δούμε το ζήτημα των ελεγκτικών μηχανισμών της διασταύρωσης με τις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες; Δεν πρέπει να δούμε την ανισότητα που υπάρχει ανάμεσα σε επιχειρήσεις έμμεσης εργασίας που δίνουν δουλειά σε πολύ κόσμο και τις επιχειρήσεις έμμεσου κεφαλαίου που έχουν πολλά κέρδη πολλές φορές, αλλά λίγο αριθμό θέσεων εργασίας; Δεν πρέπει να δούμε πως θα λειτουργήσει ένα σύστημα που αποχρηματοδοτεί επειδή αξιοποιεί τα αποθεματικά του και την περιουσία του; Δεν πρέπει να δούμε απλά πράγματα πρώτα γραφειοκρατικά, τη δυσαρέσκεια του κόσμου από τη λειτουργία των ταμείων και κυρίως, δεν πρέπει να ελαφρύνουμε το σύστημά μας από ένα πολύ μεγάλο ψεύδος ότι δαπανάται ποσό μεγαλύτερο απ’ ότι σε άλλες χώρες επειδή το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα φορτώνεται με προνοιακές πολιτικές, με κοινωνικές πολιτικές για τους φτωχούς, για τους γέρους, για τους μοναχικούς, για τους ανάπηρους που σε κάθε οργανωμένη ευνομούμενη πολιτεία καλύπτονται από άλλους φορείς και πληρώνoνται από τον κρατικό προϋπολογισμό; Ξέρετε ότι από τα 9 δισεκατομμύρια ευρώ που δίνει κάθε χρόνο το κράτος στα ασφαλιστικά ταμεία, τα 4,8 καλύπτουν τέτοιες προνοιακές πολιτικές που δεν έχουν σχέση με τον αναλογικό και διανεμητικό χαρακτήρα του κατά κυριολεξία ασφαλιστικού συστήματος και άρα δεν είναι 5% του ΑΕΠ η κρατική συμμετοχή στις συντάξεις αλλά είναι μόλις 2,4; Αυτό αλλάζει τα συγκριτικά δεδομένα ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Σουηδία , την Ελλάδα και την Ιρλανδία, την Ελλάδα και όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Γιατί αδικούμε επίτηδες τους εαυτούς μας; Γιατί η κυβέρνηση θέλει να εμφανίζεται ως Πόντιος Πιλάτος δήθεν συναινετική και τα παραπέμπει όλα στην επόμενη Βουλή. Ενώ τι είναι κατά βάθος καθημερινά; Είναι ο Βαραββάς που επιτίθεται στο Ασφαλιστικό Σύστημα αρνούμενη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις απέναντι στο ΙΚΑ, αρνούμενη να δώσει τα χρήματα που πρέπει γράφοντας 2 δις λιγότερα στον κρατικό προϋπολογισμό κάνοντας ρυθμίσεις όπως αυτές που έκανε για τις τράπεζες και για το ΤΑΠΟΤΕ, δηλαδή φορτώνοντας τα βάρη στις μελλοντικές γυναίκες εργαζόμενους. Εμείς έχουμε πει στη Βουλή 9 συγκεκριμένες προτάσεις που δίνουν αναπνοή στο σύστημα μέχρι το 2032 και έχουμε 7 όρους για το διάλογο και είμαστε έτοιμοι και τώρα να αρχίσουμε και σε λίγο να τελειώσουμε, γιατί αυτό το κλίμα που καλλιεργείται είναι τελικά – αν θέλετε – σκόπιμο και απατηλό. Είναι μια οργανωμένη κινδυνολογία προκειμένου να θιγούν δικαιώματα. Και το ΠΑΣΟΚ θυμάται πάρα πολύ καλά το 2001 και αρνείται να ξαναπέσει στο ίδιο λάθος το 2006.
Φίλες και φίλοι, επειδή ο Αλέξης θα μιλήσει για τις εργασιακές σχέσεις, θα σας πω μόνον ότι χαίρομαι πραγματικά, γιατί η πραγματικότητα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, είναι η ίδια πραγματικότητα της αγοράς. Δεν είχε αφήσει να εφαρμοστεί η νομοθεσία της ανασφάλειας που αποδιαρθρώνει το εργατικό μας δίκαιο, γιατί όλοι οι βασικοί νόμοι που ψηφίστηκαν, με εξαίρεση τη ρύθμιση για την αποζημίωση των υπερωριών, ουσιαστικά έχουν παραμείνει ανεφάρμοστα, γιατί η οικονομία είναι πιο έξυπνη από την πολιτική και ιδίως από την πλειοψηφία και γιατί ακόμη και οι επιχειρηματίες, ακόμη και ο συντελεστής «κεφάλαιο», μπορεί να είναι πιο διορατικός και πιο συζητήσιμος από μια αυταρχική, ταξικά μονομερή και κοινωνικά άδικη πολιτική εξουσία. Γι’ αυτό έχει σημασία να μην ξεχνιόμαστε, έχει σημασία να στέλνουμε καθαρά και σαφή μηνύματα εκεί που υπάρχει πραγματικά λόγος διάκρισης. Και δεν υπάρχει λόγος διάκρισης σε όλα. Δεν υπάρχουν, για παράδειγμα, αριστερά και δεξιά συντάγματα. Στα συντάγματα έχουν συμβάλλει όλες οι δυνάμεις της Ευρώπης. Τα συντάγματα έχουν προκύψει μέσα από φιλελεύθερα, συντηρητικά, χριστιανοδημοκρατικά, σοσιαλιστικά , σοσιαλδημοκρατικά και μικτά σχήματα.
Πρέπει, όμως, να ξέρετε – και τελειώνω με αυτό- ότι το 2001, η αναθεώρηση δεν ήταν η αναθεώρηση του βασικού μετόχου και του επαγγελματικού ασυμβιβάστου των βουλευτών – αν θέλετε – βουλευτές που να είναι μπροστάρηδες στον αγώνα, και ό,τι μπορεί να είναι, αλλά ήταν η αναθεώρηση που κατοχύρωσε ρητά, για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, το κοινωνικό κράτος, την αρχή του κοινωνικού κράτους, που επέβαλε την εφαρμογή των συνταγματικών δικαιωμάτων στις ιδιωτικές σχέσεις, άρα και τις εργασιακές σχέσεις, που προέβλεψε ειδική διάταξη για τη δημοκρατική πολιτική, και που κατοχύρωσε τα δικαιώματα των αναπήρων, το δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής στην κοινωνική, οικονομική, εργασιακή, πολιτική και πολιτιστική ζωή. Ήταν η αναθεώρηση που προέβλεψε τα λεγόμενα «θετικά μέτρα», υπέρ των γυναικών, υπέρ των αναπήρων, υπέρ όλων των ομάδων που είναι θύματα μακροχρόνιας ανισότητας, για να αποκατασταθούν οι ισορροπίες. Και η πιο σημαντική από τις θέσεις που έχει παρουσιάσει το ΠΑΣΟΚ, με την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου την Προηγούμενη εβδομάδα, είναι – κατά τη γνώμη μου – η πρόταση για τη συνταγματική κατοχύρωση εγγυημένου επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης. Αυτό πρέπει να είναι ο βασικός στόχος της επόμενης περιόδου. Και είμαι πραγματικά υπερήφανος, γιατί στον επίσημο λόγο του ΠΑΣΟΚ έχει κατοχυρωθεί αυτό που είναι και κεφάλαιο και σημείο της νέας διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, όπως την ενέκρινε το τελευταίο συνέδριό μας πριν από ενάμιση χρόνο.
Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό, με όχημα ένα πολύ συγκεκριμένο βίωμα, ένα δίδαγμα, όπως αυτό της μεταμόσχευσης, με το οποίο ξεκίνησε την ομιλία του ο Γιάννης ο Διαμαντίδης να γίνει ο δίαυλος για να δούμε όλο αυτό το οικοδόμημα του κοινωνικού κράτους, της κοινωνικής πολιτικής, δηλαδή να δούμε πραγματικά την καρδιά του πολιτικού και κοινωνικού προβλήματος της χώρας. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι μεταξύ μας . Δεν είναι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας ίσα και όμοια. Υπάρχει διαφορά. Η δημοκρατία βασίζεται στη διαφορά. Η διαφορά φέρνει τη συναίνεση, η διαφορά φέρνει τη πρόοδο. Και αυτό πρέπει να το θίξουμε και στις δημοτικές εκλογές και στις νομαρχιακές εκλογές και στις βουλευτικές εκλογές που θα φέρουν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Γεια σας 
*Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην Ένωση Σμυρναίων Νίκαιας.
