Αθήνα, 18 Ιανουαρίου 2015
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ,
στη Θεσσαλονίκη
Φίλες και φίλοι, σας ευχαριστώ όλους σας, την καθεμιά και το καθένα, γιατί μου δίνετε αυτή τη μοναδική χαρά να βρισκόμαστε σήμερα, μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, εδώ, στη Θεσσαλονίκη την πόλη μου, την πόλη μας. Ευχαριστώ θερμά το Δήμαρχο της Θεσσαλονίκης τον Γιάννη Μπουτάρη, τον Αντιδήμαρχο τον Κωνσταντίνο Ζέρβα για τα θερμά λόγια αγάπης, εκτίμησης, συμπαράστασης και συμπαράταξης.
Θέλω να ευχαριστήσω σήμερα αναδρομικά όλες και όλους τους πολίτες της Θεσσαλονίκης που τιμούν το ΠΑΣΟΚ ,τη Δημοκρατική Παράταξη, με την ψήφο τους και τη στήριξή τους από το 1974 μέχρι σήμερα, από το 1981, τη χρονιά της Αλλαγής μέχρι σήμερα, από το 1993 τη χρονιά της αποκατάστασης του ηθικού και πολιτικού κύρους του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι σήμερα.
Ευχαριστώ γιατί η Θεσσαλονίκη με τιμά με την εντολή να την εκπροσωπώ στη Βουλή από το 1993
Και στέλνω σήμερα ένα θερμό χαιρετισμό στη Θεσσαλονίκη της προσφυγιάς, στη Θεσσαλονίκη τη λαϊκή την αγωνιζόμενη, στη Θεσσαλονίκη των δυτικών συνοικιών, στη Θεσσαλονίκη της ανατολικής πλευράς της Καλαμαριάς, στη Θεσσαλονίκη του κέντρου.
Στέλνω ένα θερμό χαιρετισμό στους ανθρώπους με τους οποίους παλέψαμε χρόνια μαζί για τη Θεσσαλονίκη της παραγωγής, του ιδιωτικού τομέα, της έρευνας και της καινοτομίας.
Στέλνω ένα θερμό χαιρετισμό στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στη Θεσσαλονίκη του πολιτισμού, του αθλητισμού, της ενέργειας, των μεταφορών.
Χαίρομαι γιατί πρόσφατα είχαμε την ευκαιρία να αναδείξουμε τη Θεσσαλονίκη με τις μεγάλες υπουργικές Συνόδους που έγιναν εδώ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και κατά τη διάρκεια της Προεδρίας μας στον Οργανισμό του Ευξείνου Πόντου.
Στέλνω ένα θερμό χαιρετισμό στη Θεσσαλονίκη της παιδείας, στη Θεσσαλονίκη του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και του ΤΕΙ, στέλνω ένα θερμό χαιρετισμό στους ανθρώπους με τους οποίους πορευτήκαμε μαζί τόσα και τόσα χρόνια.
Χαίρομαι γιατί τώρα με τις θεσμικές αλλαγές που έχουν γίνει, η Θεσσαλονίκη έχει επιτέλους στα χέρια της την ευθύνη του σχεδιασμού και των αποφάσεων για το μέλλον της.
Χαίρομαι ακόμη περισσότερο γιατί βλέπω εδώ πραγματικά, όπως είπε ο Γραμματέας της Οργάνωσής μας πριν από λίγο, όλο το ΠΑΣΟΚ, ενωμένο δυνατό. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ η Δημοκρατική Παράταξη, αυτή είναι η κοίτη μας αυτό είναι το σπίτι μας. Και εδώ πέφτει και πρέπει να πέσει η κρίσιμη και χρήσιμη ψήφος στις 25 Ιανουαρίου. Τους περιμένουμε όλους και αυτούς που έκαναν λάθος πριν από λίγο καιρό και τους διστακτικούς. Δεν υπάρχουν περιθώρια για πολυτέλειες, δεν υπάρχουν περιθώρια για δισταγμούς. Χρήσιμη ψήφος για την πατρίδα και την Παράταξη είναι η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ.
Και εις πείσμα όλων εκείνων που μας θέλουν νεκρούς πολιτικά, εις πείσμα όλων εκείνων που αρνούνται να αναγνωρίσουν την ιστορική αλήθεια, εις πείσμα όλων εκείνων που δεν βλέπουν ότι ο μόνος στυλοβάτης της χώρας είναι και μπορεί να είναι το ΠΑΣΟΚ, εμείς λέμε ότι εδώ πάλλεται η ψυχή του ΠΑΣΟΚ.
Εδώ υπάρχει το ΠΑΣΟΚ της Εθνικής Αντίστασης και της εθνικής συμφιλίωσης, το ΠΑΣΟΚ του ανένδοτου, το ΠΑΣΟΚ του 114, το ΠΑΣΟΚ του αντιδικτατορικού αγώνα, το ΠΑΣΟΚ της γενιάς της μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ της σημερινής ,αθώας, γεμάτης οράματα γενιάς που καθοδηγεί το μέλλον μας. Ναι όλο το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος που πατάει γερά στην ιστορία του.
Φίλες και φίλοι, σε μια εβδομάδα φτάνει η ώρα της αλήθειας. Με την κρίση -όταν δηλαδή συνειδητοποιήσαμε την κρίση, γιατί η κρίση δεν ξέσπασε το 2010 με το Μνημόνιο, υπήρχε χρόνια πριν απλώς τότε την καταλάβαμε και αρχίσαμε να την αντιμετωπίζουμε- με την κρίση λοιπόν η ελληνική κοινωνία δέχτηκε ένα ισχυρό σοκ και αυτό το πλήρωσε το πολιτικό σύστημα, τελικά το πλήρωσε "ο αμνός ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου», που είναι το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Παράταξη.
Όμως τώρα να είναι όλοι βέβαιοι ότι θα ξαναγνωριστούμε και πάλι για δεύτερη φορά. Και το νέο σοκ, το σοκ του 2015 θα έρθει πολύ γρήγορα λόγω της διάψευσης των προσδοκιών όλων εκείνων που μας εγκατέλειψαν νομίζοντας ότι θα βρουν τον χαμένο Παράδεισο που εμείς είχαμε διαμορφώσει τα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Δεν μπόρεσαν να αντέξουν μια απλή αλήθεια: πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί οι Έλληνες, όλο το έθνος μια μεγάλη οργανωμένη σκληρή προσπάθεια. Να θυσιάσουμε κάτι, για να σώσουμε πολλά περισσότερα. Μας εγκατέλειψαν, αναζήτησαν αλλού αυτό που καταγγέλλουν, τις πιο αρνητικές όψεις της μεταπολίτευσης.
Αλλά τώρα, φίλες και φίλοι, έφτασε η ώρα να καταλάβουν όλοι τα πραγματικά μεγέθη, τα πραγματικά προβλήματα, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη σκληρή αλήθεια και το εύκολο αλλά επικίνδυνο ψέμα.
Φίλες και φίλοι, εμείς ούτε κινδυνολογούμε, ούτε επιχαίρουμε. Παρακολουθούμε να εξελίσσεται μπροστά μας μια τυφλή και αδιέξοδη πόλωση, μια πόλωση που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε ένα εκλογικό σύστημα ξεπερασμένο προ πολλού, γιατί ανταποκρινόταν στα δεδομένα του πολιτικού συστήματος πριν το 2009. Μια τυφλή πόλωση που οφείλεται στο γεγονός ότι το πρώτο κόμμα ενισχύεται υπέρμετρα σε αριθμό βουλευτικών εδρών, ανεξάρτητα από την πραγματική απήχηση στην κοινωνία.
Και παρακολουθούμε μια πόλωση ανάμεσα στον άγαρμπο εκφοβισμό που αντιπροσωπεύει η Νέα Δημοκρατία, που ,ούτε λίγο ούτε πολύ , κουνάει το δάχτυλο και λέει στον πολίτη «θα καταστραφείς αν δεν με ψηφίσεις» και τον κουτοπόνηρο εφησυχασμό του ΣΥΡΙΖΑ που λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ ,στον πολίτη «όλα είναι εύκολα, ωραίοι είμαστε, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα ,μας περιμένει η Ευρώπη να υποκλιθεί μπροστά μας».
Εμείς θεωρούμε επικίνδυνη και αδιέξοδη και τη μία και την άλλη λογική. Εμείς είμαστε αυτοί που εκφράζουν καθαρά, με απόλυτη ειλικρίνεια ,τη λογική της αλήθειας, της καθαρής, της τεκμηριωμένης, της υπεύθυνης.
Γιατί ,φίλες και φίλοι, δυστυχώς, η σχέση δημοκρατίας, αλήθειας και κρίσης- το έχουμε πει πολλές φορές- είναι μια σχέση δύσκολη, πρόκειται για ένα φαύλο κύκλο. Γιατί ,όπως λένε πολλοί ,στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά δημοκρατικά ο λαός μπορεί να επιλέξει με ενθουσιασμό και μεγάλες πλειοψηφίες, το αδιέξοδο. Ο λαός θέλει την αλήθεια, αλλά όταν του την λες, προτιμά και ψηφίζει το εύκολο και ωραίο ψέμα.
Κατά βάθος, τα αίτια της κρίσης που οδήγησαν τη χώρα στην ταπείνωση, στον ευτελισμό, την οδήγησαν στο περιθώριο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, την έκαναν «ζήτουλα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, αυτές οι αποφάσεις ,έχουν δυστυχώς ψηφιστεί με δημοκρατικές πλειοψηφίες και πολιτικό ενθουσιασμό.
Εμείς απαντούμε στον εκφοβισμό της Νέας Δημοκρατίας και στον εφησυχασμό του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας πως εγγυόμαστε ως κόμμα που μετέχει στην Κυβέρνηση αυτή διεξαγωγής των εκλογών ,ότι στις 25 Ιανουαρίου οι Έλληνες πολίτες θα βρουν στην κάλπη τη χώρα ολόκληρη, ακέραιη, τις Τράπεζες να λειτουργούν, την οικονομία να λειτουργεί, τις ελπίδες να είναι ζωντανές, τη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα βήμα πριν την ολοκλήρωσή της.
Στις 25 Ιανουαρίου αυτά. Για το τι θα γίνει από τις 26 Ιανουαρίου και μετά, αποφασίζει ο ελληνικός λαός που είναι κυρίαρχος της μοίρας του για τις επόμενες πολλές δεκαετίες.
Και απευθύνομαι στους Ευρωπαίους εταίρους μας, απευθύνομαι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, απευθύνομαι στη γερμανική Κυβέρνηση και τις άλλες ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις, απευθύνομαι στα ευρωπαϊκά Μέσα Ενημέρωσης και τους επώνυμους και διάσημους αναλυτές των οικονομικών δεδομένων και τους λέω: μην κουνάτε το χέρι στον ελληνικό λαό, μην τον απειλείτε, ξέρει, θα αποφασίσει μόνος με αξιοπρέπεια, ασκώντας την κυριαρχία του.
Άλλωστε έχει δημιουργηθεί η πλαστή εντύπωση ότι έχει αρχίσει ένας διάλογος ανάμεσα στην Ευρώπη και τη νέα ελληνική Κυβέρνηση σα να μη συμβαίνει τίποτε σα να είναι όλα φυσιολογικά. Αυτή είναι μια εντύπωση επικοινωνιακή, δημαγωγική, η αλήθεια είναι δύσκολη. Δεν γίνονται έτσι οι διαπραγματεύσεις, δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα.
Φίλες και φίλοι, είναι πολλοί οι συμπολίτες μας που πιστεύουν βαθιά μέσα στην ψυχή τους ότι μπορούσαμε να έχουμε ακολουθήσει άλλη διαδρομή το 2009-2010. Μπορούσαμε να αποφύγουμε τις θυσίες, τα σκληρά μέτρα, πως έγινε μια διεθνής συνωμοσία εναντίον της Ελλάδας και συνεργάστηκαν με τους συνωμότες ελληνικά κόμματα και Έλληνες πολιτικοί οι οποίοι μπορούσαν να κάνουν άλλη επιλογή, να σηκώσουν τη σημαία της ανεξαρτησίας, να δηλώσουν λεβεντιά και περηφάνια.
Μα μήπως δεν το ζήσαμε αυτό στην Κύπρο με τους αδελφούς μας τους Κύπριους, που υπερήφανα απέρριψαν το πρώτο σχέδιο το πρώτο Μνημόνιο, πιστεύοντας ότι θα βρεθεί ένα καλύτερο; Δεν έψαξαν δάνειο και λύση στη Ρωσία; Τους είπαν «πάτε πίσω στην Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», αλλά όταν γύρισαν πίσω, δεν βρήκαν το σχέδιο Α, βρήκαν το σχέδιο Β το χειρότερο με τις καταθέσεις τους κουρεμένες στις Τράπεζες.
Δεν υπήρχε ,φίλες και φίλοι ,ποτέ σχέδιο Β . Δεν υπήρχε για την Ελλάδα, δεν υπήρχε για την Κύπρο, δεν υπήρχε για την Πορτογαλία, δεν υπήρχε για την Ιρλανδία, δεν υπήρχε για την Ισπανία. Αλλά να πάμε και στις μεγάλες χώρες που αναγκάζονται να πάρουν μέτρα λιτότητας με ισχυρές Κυβερνήσεις, με πανίσχυρες οικονομίες όπως συμβαίνει με την Γαλλία, με την Ιταλία, συνέβη με την Ισπανία.
Και αν τώρα κάποιοι πιστεύουν ότι η Ευρώπη είναι έτοιμη αναδρομικά να υποχωρήσει και να δεχτεί μια τελείως διαφορετική πολιτική, δυστυχώς δεν ξέρουν τι σημαίνει Ευρώπη και πως διαμορφώνονται οι συσχετισμοί μέσα στην Ευρώπη. Γιατί οι συσχετισμοί δεν είναι συγκυριακοί, δεν είναι ιδεολογικοί, οι συσχετισμοί είναι συσχετισμοί σκληρών συμφερόντων και όχι μόνο ιδιωτικών αλλά και κρατικών, εθνικών. Υπάρχουν οικονομικοί πατριωτισμοί στα κράτη και ακόμη υπάρχουν οικονομικοί εθνικισμοί, που προσδιορίζουν την πορεία της Ευρώπης.
Μας αρέσει μήπως αυτή η Ευρώπη; Μας αρέσει μια Ευρώπη συντηρητική, σκληρή, νεοφιλελεύθερη; Μια Ευρώπη που πιστεύει ότι χρειάζεται αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία ως μοναδική προϋπόθεση της ανάπτυξης; Μας αρέσει μια Ευρώπη που χάνει σε ανταγωνιστικότητα; Μας αρέσει μια Ευρώπη που απομακρύνεται από τα οράματα και τις αξίες του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, που είναι το μεγάλο κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας; Όχι δεν μας αρέσει η Ευρώπη αυτή.
Αλλά δεν υπάρχει και κανένα καλύτερο πλαίσιο, δεν υπάρχει κάποια καλύτερη οντότητα διεθνώς από την Ευρωπαϊκή Ένωση, πιο δημοκρατική, πιο πολυφωνική, πιο πολιτισμένη, πιο ευαίσθητη απέναντι στα δικαιώματα και τις ελευθερίες, πιο ανεπτυγμένη.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία να ξέρουμε πως μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε ευρωπαϊκούς συσχετισμούς προοδευτικούς, πως μπορούμε να οργανώσουμε την Ευρώπη του πολιτικού νόμου, στην οποία δεν μετέχουν μόνο γεωγραφικά οι χώρες του νότου, αλλά μετέχουν Σοσιαλιστικά και Σοσιαλδημοκρατικά Κόμματα, μετέχουν κοινωνικές δυνάμεις και όχι μόνο εθνικές ,που πιστεύουν σε μια άλλη Ευρώπη.
Αλλά αυτό δεν το κάνεις με ένα επιδεικτικό ριζοσπαστισμό που σε οδηγεί στο περιθώριο. Αυτό δεν το κάνεις με ένα μικρό ευρωπαϊκό κόμμα, όπως είναι το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο οποίο μετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό το κόμμα δεν μετέχει σε καμία Κυβέρνηση. Αυτό το κάνεις έχοντας σχέσεις και συσχετισμούς με Κυβερνήσεις, με Κοινοβούλια.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που μετέχει στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, μετέχει στους πανευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Και αν εμείς δυσκολευόμαστε, εμείς που μετέχουμε στις μεγάλες αυτές εικόνες για την Ευρώπη, φανταστείτε τι συμβαίνει όταν είσαι έξω από τις μεγάλες αυτές εικόνες και αναζητάς ένα περιθωριακό ρόλο με την ψευδαίσθηση ότι συνδιαλλέγεσαι με το σύνολο των Κυβερνήσεων και αντικρούεις το σύνολο των Κυβερνήσεων.
Μήπως κάποιοι έχουν δίκιο όταν λένε πως έφτασε η ώρα για τη «μετενσάρκωση» του Ανδρέα Παπανδρέου, έφτασε η ώρα να ζητήσουμε το νέο 1981; Τις διακηρύξεις για το μέλλον στην Ευρώπη, για το μέλλον στο ΝΑΤΟ; Κάποιοι προφανώς ξεχνούν βασικές αρχές. Ξεχνούν πως τα πρόσωπα είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα και τέτοιο πρόσωπο στην πρόσφατη ιστορία της χώρας ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο Ανδρέας.
Αλλά και η εποχή του ,η δεκαετία του ’80 ,ήταν εποχή με χαμηλό δημόσιο χρέος. 30% το 1981 ,με τον διπολισμό του ψυχρού πολέμου που έκανε τα πράγματα εύκολα για τα δευτερεύοντα ζητήματα και με ένα νόμισμα εθνικό, με μια δραχμή ,που σου επέτρεπε να κάνεις χειρισμούς και υποτιμήσεις για να ενισχύσεις την ανταγωνιστικότητά σου. Αλλά τώρα αυτά δεν υπάρχουν στην Ευρώπη και ιδίως στην ευρωζώνη. Δεν υπάρχουν στον κόσμο. Όποιος φαντασιώνεται ότι μπορεί να γίνει η ενσάρκωση του Ανδρέα Παπανδρέου και η μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ του 1981, είναι ανιστόρητος και αφελής σε βαθμό εθνικής επικινδυνότητας.
Φίλες και φίλοι, το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε πριν πέντε χρόνια τεράστια ιστορικά διλήμματα. Θα μπορούσαμε πράγματι να έχουμε κινηθεί με διαφορετικό τρόπο, με παραδοσιακό τρόπο. Να πούμε την αλήθεια στο λαό για την κατάσταση, να κατηγορήσουμε τους προηγούμενους, να τους καταγγείλουμε, να πούμε αυτό που λέω πάντα, ότι παραλάβαμε καμένη γη. Αυτή ήταν η έκφραση.
Και αφού δείξουμε με το δάχτυλο τους ενόχους και κυρίως αυτούς που χειρίστηκαν την περίοδο 2004 – 2009, την τότε κυβέρνηση της Ν.Δ., να πούμε στον ελληνικό λαό «καταστραφήκαμε, ας κάνουμε μια ένδοξη λαμπαδηδρομία στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη», έχοντας χάσει τα πάντα, αλλά έχοντας κρατήσει την εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ. Θα μπορούσαμε να το έχουμε κάνει αυτό, αλλά δεν το κάναμε και οδηγηθήκαμε στο άλλο άκρο. Σηκώσαμε μόνοι μας όλα τα βάρη, όλες τις ευθύνες και πίσω από την δική μας προθυμία κρύφτηκαν οι ευθύνες των άλλων, ξεχάστηκαν και έγινε το ΠΑΣΟΚ το θύμα της κρίσης. Ακρωτηριάστηκε, ταπεινώθηκε, μίκρυνε.
Αυτό όμως οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και σε δικές μας παλαιότερες ιστορικές ευθύνες. Γιατί είχαμε διαπαιδαγωγήσει ένα μεγάλο μέρος του δικού μας εκλογικού σώματος στην ευκολία των παροχών, των θετικών μέτρων, της προόδου. Είχαν όλοι τη βαθιά πίστη ότι μπορούμε να πηγαίνουμε μόνο προς τα μπρος, μόνο από το καλό στο καλύτερο. Πως δεν υπάρχει περίπτωση να μας ζητηθεί η παραμικρή θυσία, η παραμικρή οπισθοχώρηση για να προστατεύσουμε τα πολλά περισσότερα.
Και έτσι χάσαμε ένα μεγάλο μέρος της δικής μας παράταξης. Χάσαμε πολίτες που είναι «σάρκα από τη σάρκα μας». Που αναζήτησαν όχι άλλη πολιτική οικογένεια, όχι άλλη παράταξη, αλλά ένα προσωρινό και ευκαιριακό όχημα διαμαρτυρίας και σε μεγάλο βαθμό το βρήκαν στη Ριζοσπαστική Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που είναι ένα κόμμα κομμουνιστικής προέλευσης και καταγωγής.
Που ποτέ δεν άλλαξε τα βασικά του χαρακτηριστικά, αλλά που έγινε ένας χώρος υποδοχής της δυσαρέσκειας των δικών μας ανθρώπων. Και έτσι εν ριπή οφθαλμού ξεχάστηκε το έργο του ΠΑΣΟΚ, ξεχάστηκε η Αλλαγή. Ξεχάστηκε το μεγάλο έργο για το μη προνομιούχο Έλληνα. Ξεχάστηκαν όλα τα μέτρα για τους μικρομεσαίους. Ξεχάστηκε ό,τι συνεισέφερε το ΠΑΣΟΚ για να δημιουργηθεί, για να συγκροτηθεί η ελληνική μεσαία τάξη που είναι η ραχοκοκαλιά της κοινωνίας μας.
Ξεχάστηκε το ΕΣΥ, ξεχάστηκε το κοινωνικό κράτος, ξεχάστηκε η ισότητα ανδρών και γυναικών. Γιατί; Γιατί ο κόσμος δεν θυμάται το παρελθόν ,όταν αντιμετωπίζει ένα πολύ σκληρό και απαιτητικό παρόν και φοβάται για το μέλλον.
Και φτάσαμε στο παράδοξο φαινόμενο το ΠΑΣΟΚ να ταυτίζεται με το μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα και επί 1,5 χρόνο η Νέα Δημοκρατία να ηγείται του αντιμνημονιακού μετώπου και να είναι στις πλατείες των αγανακτισμένων μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με τους ακροδεξιούς και τους ναζιστές.
Είναι λοιπόν καιρός σήμερα να πούμε κάτι πολύ απλό που πρέπει να το λέμε κάθε μέρα για να πείσουμε τους συμπολίτες μας. Νομίζουν ότι το μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα έφεραν την κρίση, ότι κρίση είναι η προσπάθεια να υπερβείς την κρίση. Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση. Η κρίση έφερε το μνημόνιο. Και εάν μας κατηγορούν ότι ταυτιστήκαμε με τα σκληρά μέτρα του μνημονίου, αυτοί έχουν ταυτιστεί με τα βαθιά αίτια της κρίσης και αυτό που επαγγέλλονται και υπόσχονται, είναι η αναπαραγωγή και η επανάληψη των ίδιων προβλημάτων, αλλά με πολύ πιο έντονο τρόπο τη φορά αυτή.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία η προειδοποίηση που κάνουμε για πολλοστή φορά. Όποιοι αναζητούν το χαμένο παράδεισο των πιο κακών όψεων της μεταπολίτευσης, δεν θα τον βρούνε και θα υποστούν πολύ μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη και να θυμούνται, όπως είπα και χθες στα Γιάννενα, ότι ο παράδεισος από την κόλαση απέχει μία μόνο πόρτα . Και δεν πρέπει η χώρα μας ,μετά από τόσες προσπάθειες, τόσους αγώνες, τόσες θυσίες, να γυρίσει στο μηδέν ή υπό το μηδέν και να ζήσει την κόλαση που ευτυχώς απέφυγε με τίμημα σκληρά μέτρα λιτότητας, αλλά οργανωμένα και αποτελεσματικά ,τόσο αποτελεσματικά ώστε τώρα να είμαστε ένα πραγματικά βήμα από την έξοδο από την κρίση.
Γι’ αυτό λέω ,φίλες και φίλοι, το πραγματικό στοίχημα των εκλογών δεν είναι το ποιος θα είναι πρώτος ή δεύτερος. Εντάξει, αντιλαμβάνομαι την αγωνία και της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνομαι ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση είμαστε συνηθισμένοι να περιμένουμε το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, ποιος στην αντιπολίτευση. Αλλά αυτά υπό φυσιολογικές συνθήκες, όχι υπό συνθήκες κρίσης, όχι τώρα που πρέπει να κάνουμε το καθοριστικό βήμα.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία το πραγματικό στοίχημα και το πραγματικό στοίχημα είναι όχι το ποιος θα κυβερνήσει, αλλά το πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος, προς τα πού, με ποια στρατηγική;
Το πραγματικό στοίχημα είναι αν θα κάνουμε ένα βήμα μπροστά ώστε να βγούμε από το μνημόνιο και την επιτήρηση της τρόικας και θα περάσουμε στη νέα φάση που λέγεται προληπτική πιστωτική γραμμή, αλλά στην πραγματικότητα είναι η επάνοδος στην ομαλότητα, ή εάν θα κάνουμε πολλά βήματα πίσω χαραμίζοντας θυσίες, επιστρέφοντας στο μηδέν, όπως είπα, ή υπό το μηδέν.
Φίλες και φίλοι, κυριαρχούν τις μέρες αυτές τρία επιχειρήματα. Το πρώτο είναι ´´ τίποτα δεν μας πιέζει . Δεν έχει σημασία η δίμηνη παράταση για να ολοκληρώσουμε τη συμφωνία. Έχουμε χρόνο. Μπορούμε να ζητήσουμε παράταση της παράτασης ´´ και επειδή μας έχουν πάρει και χαμπάρι διεθνώς, ήδη έχουν βγει ιδίως οι Γερμανοί και λένε ετοιμάζουμε μια εξάμηνη παράταση για εσάς. Την κόβουμε στα μέτρα σας.
Γιατί φυσικά δεν τους ενοχλεί να παραμείνει η Ελλάδα στο μνημόνιο, εκτός αγορών, εκτός κανονικότητας. Κι ακόμη καλύτερα γι’ αυτούς να παραμείνει σε ένα μνημόνιο χωρίς δάνειο, γιατί το δάνειο τελείωσε 31 Δεκεμβρίου του 2014. Άρα κρατάμε μόνο τα κακά του μνημονίου. Μόνο την επιτήρηση, μόνο τους όρους, αλλά όχι το δάνειο.
Καταπληκτική εικόνα! Μια εικόνα που νομίζω ότι περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο τον παραλογισμό στον οποίο οδηγείται η ελληνική κοινωνία. Οι ένθερμοι αντίπαλοι του μνημονίου, οι ηγέτες του αντιμνημονιακού μετώπου ζητούν, εκλιπαρούν στην πραγματικότητα ,την παραμονή της χώρας στο μνημόνιο και οι άθλιοι δοσίλογοι του μνημονίου, εμείς δηλαδή, λέμε η χώρα μπορεί και πρέπει να βγει από το μνημόνιο, να περάσει σε άλλη φάση.
Το δεύτερο επιχείρημα είναι ´´ τίποτα δε μας πιέζει και χρόνο έχουμε αλλά και χρήμα
έχουμε. ´´Εγώ δε συμφωνώ ότι το 2009 ειπώθηκε το «λεφτά υπάρχουν», αλλά έτσι ερμηνεύθηκε, έτσι εισπράχθηκε από την κοινή γνώμη. Και τώρα ακούμε ξανά, πέντε χρόνια αργότερα, "λεφτά υπάρχουν, μπορούμε να τα βρούμε εύκολα, δε θέλουμε ούτε δάνειο, ούτε τις δόσεις που περισσεύουν από το 2014, μπορούμε να παίρνουμε λεφτά άνετα με έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου", είναι αυτός ο νέος μαγικός όρος που τον έχουν μάθει όλοι.
Ποτέ δεν έπαψε η χώρα να εκδίδει έντοκα γραμμάτια από το 2009 έως σήμερα, τα έντοκα γραμμάτια είναι μικρά ομόλογα, τριών μηνών, έξι μηνών, για 1 δισεκατομμύριο, 1,5 δισεκατομμύριο, που ανακυκλώνονται διαρκώς και ποιος τα αγοράζει, τα αγοράζει η αγορά; Τα αγοράζουν οι τράπεζες, τα πολλά οι ελληνικές τράπεζες, κάποια λίγα οι ξένες.
Τώρα καμιά ξένη τράπεζα, μόνον οι ελληνικές. Που βρίσκουν οι ελληνικές τα χρήματα; Από τις καταθέσεις, παλαιότερα κι από τη διατραπεζική αγορά, αλλά τώρα οι ξένες τράπεζες δε μετέχουν. Μα οι καταθέσεις είναι πραγματικά στη θέση τους, γιατί είναι ώριμοι οι Έλληνες καταθέτες, αλλά έφυγαν 80 δισεκατομμύρια από το 2010 έως σήμερα.
Και τα όρια της ρευστότητας είναι πεπερασμένα, δεν μπορέσαμε την προηγούμενη εβδομάδα να καλύψουμε όλη την έκδοση για 1 δισεκατομμύριο. Και όταν οι τράπεζες αναγκάζονται να δώσουν τη ρευστότητά τους στο κράτος για τις ταμειακές ανάγκες του δημοσίου δεν υπάρχουν δάνεια, δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει απάντηση στην αγωνία του ανέργου.
Τρώμε τις σάρκες μας, τρώμε τα δημοσιονομικά επιτεύγματα, θέλουμε να οδηγήσουμε μία οικονομία που μόλις βγήκε σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης ξανά πίσω στην ύφεση, επειδή πιστεύουμε ότι και χρόνο έχουμε και χρήμα έχουμε.
Αλλά δυστυχώς, φίλες και φίλοι, δεν έχουμε ούτε χρόνο, ούτε χρήμα. Διατρέχουμε τον κίνδυνο να δαπανήσουμε και να «κανιβαλήσουμε» τον εθνικό χρόνο και τις εθνικές μας δυνάμεις. Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να ξέρουμε την πραγματικότητα.
Και υπάρχει και το τρίτο επιχείρημα, το ακόμη πιο ηρωικό.´´ Τίποτα δε μας κρατά, τίποτα δεν μας εμποδίζει, μπορούμε να κάνουμε μονομερείς ενέργειες για το χρέος, που θα αλλάξουν τα δεδομένα όλου του οικονομικού προβλήματος της χώρας. Δε θα πληρώσουμε τα λεφτά που χρωστάμε ´´. Που; Στα κράτη της Ευρωζώνης, στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Ναι καταφέραμε πολλά από το 2012, δεν τα διαβάζουν, δεν τα μαθαίνουν, δεν τα αναγνωρίζουν, για έναν απλό λόγο. Γιατί δε θέλουν να παραδεχτούν ότι έγινε η μεγαλύτερη παρέμβαση στην οικονομική ιστορία του κόσμου στο ελληνικό χρέος.
Ναι, κάναμε ένα τεράστιο κούρεμα, κάναμε μια πρωτοφανή αναδιάρθρωση, το μειώσαμε, το επιμηκύναμε, το επιτόκιο έγινε μόλις 2%, πήραμε μεγάλη περίοδο χάριτος, μειώσαμε το ετήσιο βάρος εξυπηρέτησης με τόκους και χρεολύσια κατά 60% και το πήραμε από τα χέρια της αγοράς, των κερδοσκόπων, των funds και το κρατάνε τώρα τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και οι θεσμικοί μας εταίροι.
Αλλά το κυριότερο που καταφέραμε είναι να υπάρχει η απόφαση του Eurogroup ήδη από το Φεβρουάριο του 2012, ότι η Ελλάδα μόλις αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα, μόλις τελειώνει με το μνημόνιο, θα πάρει και άλλα μέτρα δικά της υπέρ αυτής που συνιστούν κούρεμα που κάνουν το χρέος βιώσιμο για πάρα πολλές δεκαετίες.
Αν και η αλήθεια είναι ότι κανένα κράτος δεν εξοφλεί το χρέος του, τα χρέη δεν εξοφλούνται αυτά, εξυπηρετούνται κάθε χρόνο και αναχρηματοδοτούνται και μέσα από το θετικό ρυθμό ανάπτυξης και τα πλεονάσματά σου τρως και το χρέος σιγά-σιγά και απελευθερώνεσαι. Αλλά αντί να πάμε στο πλαίσιο που έχουμε χαράξει σε αυτή την καθαρή ασφαλή αποτελεσματική στρατηγική, δαπανάμε τις δυνάμεις μας σε μια στείρα συζήτηση, ερασιτεχνική πολλές φορές μεταξύ ασχέτων.
Εντάξει, δε θα πάρω το ακραίο παράδειγμα υποψηφίας βουλευτού που πρότεινε να εκδώσουμε κίβδηλο νόμισμα, πλαστό ευρώ, χωρίς την υπογραφή του Ντράγκι.
Φίλες και φίλοι, έχει πολύ μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ότι πρέπει να κινηθούμε σε συνεργασία με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Γιατί πρέπει να βγούμε μεθόδους που εμάς μας ελαφρύνουν και μας διευκολύνουν, αλλά δεν μεταφέρουν το βάρος στους Κύπριους πολίτες, τους Σλοβένους πολίτες, τους Φιλανδούς πολίτες. Μην έχουμε στο μυαλό μας μόνον την πανίσχυρη Γερμανία και τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, υπάρχουν άλλα 18 κράτη στην Ευρωζώνη τη στιγμή αυτή.
Γι΄ αυτό φίλες και φίλοι, πρέπει να απαντήσουμε σε ένα πολύ μεγάλο και κρίσιμο ερώτημα: Γιατί ενώ πετύχαμε τόσα πολλά, γιατί ενώ έχουμε αλλάξει επίπεδο, με πρωτογενές πλεόνασμα, με θετικό ρυθμό ανάπτυξης, με ανακεφαλαιοποιημένες και ισχυρές τράπεζες που ανήκουν στο χαρτοφυλάκιο του δημοσίου κατά πλειοψηφία, γιατί ενώ έχουμε ανέβει βαθμούς ανταγωνιστικότητας και έχουμε μηδενίσει το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, γιατί η Ελλάδα είναι εύθραυστη, κρέμεται από μια κλωστή, ενώ άλλες χώρες πηγαίνουν καλύτερα;
Και είναι εντυπωσιακό αυτό, εμείς υποστήκαμε την άνοιξη τις επιπτώσεις από την κατάρρευση μιας μεγάλης πορτογαλικής τράπεζας. Η Πορτογαλία έχει λιγότερο καλά στοιχεία από την Ελλάδα, η Πορτογαλία είναι στις αγορές, τα ομόλογά της γίνονται δεκτά με άνεση.
Η Ελλάδα είναι εκτός αγορών, με επιτόκια απαγορευτικά, γιατί; Για λόγους καθαρά πολιτικούς, γιατί δεν έχουμε συναίνεση, γιατί δεν έχουμε συνεννόηση, γιατί δεν σεβόμαστε τις υπογραφές και τις δεσμεύσεις, γιατί δεν στρατευόμαστε σε μια εθνική στρατηγική, γιατί δεν σεβόμαστε την αρχή της συνέχειας του κράτους.
Αυτό δημιουργεί αντίδραση στις αγορές, δημιουργεί αντίδραση στις Κυβερνήσεις, δημιουργεί αντίδραση στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και το πληρώνει ο τόπος οικονομικά. Η πολιτική μας συμπεριφορά, η στάση των κομμάτων, ανεβάζει τα επιτόκια, δυσκολεύει τη ζωή των επιχειρήσεων, δυσκολεύει τη ζωή των εργαζομένων και των ανέργων, δυσκολεύει την ανάπτυξη της χώρας.
Είναι εντυπωσιακά άμεση και αυτόματη η σύνδεση πολιτικών λαθών στρατηγικού χαρακτήρα και οικονομικών επιπτώσεων σε βάρος της ανάπτυξης, σε βάρος της κοινωνίας, σε βάρος του πιο αδύναμου. Γιατί ο ισχυρός και πλούσιος δεν έχει ανάγκη από το κράτος και στην αναμπουμπούλα θα χαρεί γιατί έχει τις ζημίες στην Ελλάδα και τα ευρώ στο εξωτερικό και περιμένει να καταστραφεί η χώρα για να την αγοράσει φτηνά σε κατοχικές πληθωριστικές δραχμές του Κοτζαμάνη όπως θυμούνται οι παλαιότεροι.
Γι΄ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, φίλες και φίλοι, να σπάσει ο φαύλος κύκλος. Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί να παίξει ρόλο. Θεμιτό, έτσι γίνεται στις δημοκρατίες, αλλάζουν οι Κυβερνήσεις. Αλλά όταν δεν έχεις δώσει συναίνεση, δε θα πάρεις συναίνεση και αυτό που βιώνουμε την τελευταία περίοδο είναι ότι κάποιοι καταστρέφουν συστηματικά και μακροπρόθεσμα τις προϋποθέσεις να δημιουργηθεί ένα μέτωπο εθνικής ευθύνης και συναίνεσης.
Γι' αυτό, φίλες και φίλοι ,πρέπει να σπάσει ο φαύλος κύκλος, γι' αυτό είναι κρίσιμο το ζήτημα του τρίτου πόλου, της τρίτης εντολής, γι' αυτό χρειάζεται εγγυητής και καταλύτης και αναμφίβολα υπάρχουν πολλοί διεκδικητές γιατί στις ευρωεκλογές, μη το ξεχνάμε, τρίτο Κόμμα ήταν η Χρυσή Αυγή του κ. Μιχαλολιάκου μια μονάδα πάνω από μας.
Κάποια στιγμή είχε φανταστεί ο κ. Τσίπρας με τον κ. Καμμένο ότι θα κάνουν τη δική τους Κυβέρνηση και θα διαπραγματευτούν οι δυο τους την έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο και τη μετάβαση στη νέα εποχή. Προφανώς θα πήγαιναν στις Βρυξέλλες με το τρενάκι, αλλά δεν δόθηκε η ευκαιρία αυτή! Είναι ευκολότερο να πηγαίνεις με αεροπλάνο, γι' αυτό πρέπει να δει κανείς το σποτ της καμπάνιας του ΠΑΣΟΚ τι γίνεται με το αεροπλάνο.
Ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο κυβερνήτης, χρειάζεται και συγκυβερνήτης έμπειρος και χρειάζεται και σχέδιο πτήσης. Γιατί αλλιώς μπορεί να ξεκινήσεις για κάπου και να πας κάπου αλλού και αυτό δεν είναι καθόλου ευχάριστο.
Δεν θα μιλήσω για την ιστορία τις ανοχές τις αντοχές και τις ευθύνες της Παράταξης, δεν ασχολούμαστε με εσωστρεφή ζητήματα, κοιτάζουμε μπροστά κοιτάζουμε το μέλλον. Το 2012 είχαμε αντιμετωπίσει άλλο διεκδικητή του κρίσιμου ρόλου, ήταν η ΔΗΜΑΡ η παλιά ΔΗΜΑΡ τότε. Καινούργια αθώα αλώβητη, πολλά υποσχόμενη, Αριστερή. Μπήκε – βγήκε, έφυγε, γύρισε, εξαφανίστηκε.
Η παλιά ΔΗΜΑΡ είναι καλό παράδειγμα για τη νέα ΔΗΜΑΡ γι' αυτόν που διεκδικεί το ρόλο της, για το Ποτάμι που πρέπει να ξέρει ότι όλα τα ποτάμια χύνονται στη θάλασσα της εθνικής ευθύνης και κάποια στιγμή δοκιμάζονται οι πραγματικές δυνατότητες και οι πραγματικές αντοχές. Πρέπει να έχεις σταθερή γραμμή, εμπειρία, πεποίθηση. Όταν υπάρχει ένα ετερόκλητο σχήμα κοινοπρακτικό με παλιούς ΔΗΜΑΡίτες εμβληματικούς, απολίτικες προσωπικότητες που καταγγέλλουν την πολιτική κα τα Κόμματα, αλλά θέλουν να κάνουν πολιτική και να είναι Κόμμα και καραμπινάτους Δεξιούς νεοφιλελεύθερους που είχαν συνεργαστεί με τον κ. Μητσοτάκη, αυτό δεν προσφέρει τις εγγυήσεις που πρέπει να έχει ο εγγυητής, ο ρυθμιστής και ο καταλύτης της εθνικής συνεννόησης και της εθνικής στρατηγικής.
Το ΠΑΣΟΚ είναι το μόνο κόμμα που έχει την υπευθυνότητα, το βίωμα, τη γνώση, την εμπειρία να λειτουργήσει και θα λειτουργήσει ως εγγυητής της εθνικής στρατηγικής. Και αυτή η στρατηγική είναι και προοδευτική γιατί προοδευτικό είναι το ασφαλές, το αποτελεσματικό, αυτό που προσφέρει υπηρεσία στον πιο αδύναμο, αυτόν που εξαρτάται από το κράτος.
Αλλά το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά: το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κυβερνητικός μπαλαντέρ, δεν είναι κυβερνητική ουρά, δεν θέλει να είναι σώνει και καλά σε μια Κυβέρνηση και σε υπουργικούς θώκους. Ούτε το 2012 μπήκαμε με πολιτικά πρόσωπα στην Κυβέρνηση που σχηματίστηκε. Στρατεύσαμε σημαντικούς τεχνοκράτες, καταξιωμένους που έκαναν εξαιρετική δουλειά όπως ο Θανάσης Τσαυτάρης που είναι σήμερα εδώ και ο Βαγγέλης Λιβιεράτος που είναι επίσης εδώ, δυο Καθηγητές διεθνούς κύρους του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που δεν μπήκαν εκεί για να τιμήσουν μόνο την Παράταξη ή κυρίως την Παράταξη, αλλά για να υπηρετήσουν το εθνικό συμφέρον και το έκαναν με αυταπάρνηση και αποτελεσματικότητα.
Το ζήτημά μας δεν είναι να είμαστε στην Κυβέρνηση. Μπορούμε να παίξουμε το ρόλο αυτό και από τη Βουλή, με άνεση, αλλά σημασία έχει ποιο είναι το προγραμματικό πλαίσιο, ποια είναι η εθνική στρατηγική. Και η εθνική στρατηγική καλώς ή κακώς είναι μία: είναι αυτή που είχαμε χαράξει, αυτή που είχε καταγγείλει η Νέα Δημοκρατία με τα Ζάππεια και τα ισοδύναμα μέτρα και αναγκάστηκε να προσχωρήσει στην πολιτική μας. Είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει γρήγορα στην έξοδο από το Μνημόνιο και στη νέα φάση.
Μας ρωτάνε: αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος θα στηρίζατε μια Κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ; Μα εμείς το 2012 δεν στηρίξαμε μια Κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία επειδή θέλαμε συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία. Θέλαμε συνεργασία όλων των δημοκρατικών δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Την προτείναμε το Μάιο του 2012 όταν η Νέα Δημοκρατία είχε 18% και το ΠΑΣΟΚ με τη ΔΗΜΑΡ είχαν επίσης 18%. Άρα το προοδευτικό πρόσημο θα ήταν πολύ πιο καθαρό.
Αλλά ήθελαν δεύτερες εκλογές, εκβιαστικές, διλημματικές και πάλι είπαμε να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει μέρος. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε την ασφάλεια της αντιπολίτευσης και όταν έγινε η Κυβέρνηση τους είπαμε «Ελάτε ως αντιπολίτευση στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης ´´.
Πρακτικά, λόγω των 50 εδρών του bonus χωρίς το πρώτο Κόμμα είναι εξαιρετικά δύσκολο να σχηματιστεί Κυβέρνηση συνεργασίας και ενότητας. Αλλά δεν μπορεί να λείψει και το δεύτερο, δεν μπορεί να λείψει καμία δημοκρατική δύναμη που πιστεύει στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Εμείς προφανώς και θα παίξουμε ένα ρόλο υπεύθυνο, εθνικό, προοδευτικό, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να στηρίξουμε και να διευκολύνουμε προγραμματικές εξαγγελίες και δεσμεύσεις ανεφάρμοστες και βλαπτικές. Η εθνική στρατηγική είναι αυτή που λέμε και δεν υπαγορεύουμε όρους, υπενθυμίζουμε την πραγματικότητα.
Γιατί μπορεί να πει κανείς άνετα «Πως είναι δυνατό όταν ένα κόμμα έχει πάρει υψηλό ποσοστό, ένα άλλο με μικρότερο ποσοστό να υπαγορεύει όρους;», δεν υπαγορεύουν όρους τα ποσοστά. Υπαγορεύουν όρους οι πραγματικές συνθήκες, οι συσχετισμοί δυνάμεων, το εθνικό συμφέρον είναι αυτό που υπαγορεύει τους όρους σε όλους μας.
Γι' αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να μιλήσουμε και για ένα ακόμη σενάριο, το δημοσκοπικό σενάριο που είναι υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και της πρώτης θέσης του. Αν αυτό είναι έτσι, θα κριθεί στις εκλογές βέβαια, τότε κάποιοι φίλοι μας που πιστεύουν σε εμάς, μας εκτιμούν, μας θαυμάζουν, μας στηρίζουν ηθικά αλλά λένε «μήπως να ψηφίσω Νέα Δημοκρατία, για να είναι αυτή πρώτη να πάρει το bonus;». Οι φίλοι μας αυτοί θα καταλάβουν τώρα ότι το πραγματικό αντίβαρο, ο πραγματικός εγγυητής είναι το ΠΑΣΟΚ η Δημοκρατική Παράταξη.
Άλλωστε έχουμε ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα τις ευρωεκλογές. Στις ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρώτος, η Νέα Δημοκρατία δεύτερη. Ποιος κράτησε την Κυβέρνηση; Ποιος κράτησε τη χώρα; Ποιος κράτησε τη στρατηγική; Το ΠΑΣΟΚ με το δικό του ποσοστό. Δεν υπάρχει τίποτε πιο κρίσιμο στις εκλογές αυτές, από το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ της Δημοκρατικής Παράταξης, γι' αυτό η χρήσιμη ψήφος, η κρίσιμη ψήφος είναι η ψήφος στο ΠΑΣΟΚ.
Δεν υπάρχουν αυτοδυναμίες. Λέει ο κ. Τσίπρας «θα εφαρμόσω το πρόγραμμά μου μόνο αν έχω αυτοδυναμία». Αυτό τι είναι; Ρωτάω πάλι. Ειναι απειλή ότι θα το εφαρμόσει ,αν έχει αυτοδυναμία; Υπάρχει το όριο της εθνικής στρατηγικής. Είναι άλλοθι; Ότι λέμε κάτι έτσι για να είμαστε ευχάριστοι, αλλά δεν μπορούμε να το εφαρμόσουμε γιατί έχουμε εταίρους κυβερνητικούς; Είναι διαβεβαίωση προς κάποιους ότι «μη φοβάστε δεν θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα;». Γιατί υπάρχει το εξής παράδοξο: κάποιοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα, πολλοί περισσότεροι ψηφίζουν με τη βεβαιότητα ότι δεν θα εφαρμοστεί.
Αλλά τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι στη δημοκρατία. Δεν μπορεί να διευκολύνουμε τις ψευδαισθήσεις. Ό,τι λέμε, πρέπει να το έχουμε λογαριάσει και αν μετά τις εκλογές δεν γίνουν αυτά που έχουμε πει, τότε υπάρχει πρόβλημα απολογίας δημοκρατίας γιατί και πώς. Διαφορετικά αναπαράγουμε ένα άλλο φαύλο κύκλο που υπονομεύει την αξιοπιστία της δημοκρατίας και των θεσμών.
Δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Αλλά έχει σημασία το αντίβαρο και ο εγγυητής. Δεν μπορούμε να πάμε σε δεύτερες εκλογές, γιατί εις πείσμα των όσων λένε δεν έχουμε χρόνο να ξοδέψουμε. Και δεν μπορεί να υπάρχει ακυβερνησία. Αλλά δεν υπάρχει κυβέρνηση για την κυβέρνηση. Υπάρχει κυβέρνηση για το έθνος, για την πατρίδα, για την κοινωνία, για τον πολίτη. Γι’ αυτό πρέπει να καταλάβουν όλοι εκείνοι που ψεύδονται και δημαγωγούν λέγοντας το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε με τη Ν.Δ., με τη δεξιά, έγινε ουρά της δεξιάς. Πότε; Όταν έπρεπε να τη φωνάζουμε να μοιραστεί την ευθύνη το Μάιο του 2010 δεν το κάναμε. Κακώς. Την παρακαλέσαμε τον Ιούνιο του 2011 και τελικά συνεργαστήκαμε μαζί της όταν αυτή έκανε στροφή το Νοέμβριο του 2011 μαζί με τον κ. Καρατζαφέρη.
Και στις εκλογές του 2012 συνεργαστήκαμε όχι επειδή θέλαμε να συνεργαστούμε μαζί της, αλλά επειδή δεν υπήρχε άλλη λύση και με την παρουσία της ΔΗΜΑΡ. Και θυμάστε τα διλήμματα ένα χρόνο αργότερα όταν έφυγε η ΔΗΜΑΡ τι ήθελε η κοινωνία και ο λαός. Να μείνει η κυβέρνηση όρθια και σταθερή και να συνεχίσουμε μια πολιτική που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2012 με 47%.
Ναι το 47% το είχε πάρει και η Ν.Δ. και η ΔΗΜΑΡ το ΠΑΣΟΚ, αλλά η πολιτική που ψηφίστηκε ήταν η δική μας η πολιτική της εθνικής ευθύνης.
Και για σκεφτείτε τι θα είχε συμβεί τα τελευταία 2,5 χρόνια εάν η Ν.Δ. είχε κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και ήταν αυτοδύναμη;
Εμείς επιβάλαμε την πολιτική για τη Χρυσή Αυγή και αγωνιστήκαμε ένα χρόνο για να τους πείσουμε.
Εμείς αγωνιστήκαμε για τα δικαιώματα, το κράτος δικαίου, τους θεσμούς, την πολυφωνία, την ανεκτικότητα.
Εμείς αγωνιστήκαμε για την προστασία της πρώτης κατοικίας από του πλειστηριασμούς.
Για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για τα κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων, για να μπορούν οι τράπεζες τώρα να ρυθμίσουν τα στεγαστικά δάνεια χάρη στο κούρεμα του δημοσίου χρέους.
Δεν θα υπήρχαν χωρίς εμάς μέτρα για τους ανάπηρους, τα προγράμματα για τους ανέργους, η πλήρης ιατροφαρμακευτική κάλυψη του πληθυσμού. Όλα αυτά έχουν υπογραφή ΠΑΣΟΚ, σφραγίδα ΠΑΣΟΚ. Δεν θα υπήρχε τότε το εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα. Δεν θα είχε προστατευθεί ο εργαζόμενος από τον κίνδυνο ελεύθερων ομαδικών απολύσεων.
Ναι βάλαμε κόκκινες γραμμές στη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Δεν υπάρχει περιθώριο για μείωση μισθών και συντάξεων. Δεν υπάρχει περιθώριο για απειλητικό κλίμα και φόβο μέσα στη δημόσια διοίκηση. Πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία και αξιολόγηση, αλλά όχι εκφοβισμός μέσα στη δημόσια διοίκηση.
Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία να θυμόμαστε πώς θα ήταν η χώρα χωρίς εμάς. Όπως έχει και πολύ μεγάλη σημασία να ξέρουμε ποιο είναι το πλαίσιο της στρατηγικής. Πέντε σημεία είναι όλα κι όλα:
- Πολιτική σταθερότητα και συναίνεση.
- Οικονομική σταθερότητα για να μην οδηγηθεί η χώρα στη χρεοκοπία εκ των υστέρων.
- Εφαρμογή και εξειδίκευση των ειλημμένων αποφάσεων του Eurogroup για το χρέος που μας δίνουν τεράστια περιθώρια για νέο κούρεμα βελτίωση. Και μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα.
- Θεσμική σταθερότητα. Συναινετικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας και μετά τις εκλογές. Κατάργηση του bonus και αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Συναινετική αναθεώρηση του Συντάγματος.
- Το πέμπτο σημείο το ξεχνάμε. Είναι η εθνική ασφάλεια και σταθερότητα. Δεν υπάρχει μόνο η οικονομία. υπάρχει η εξωτερική πολιτική. υπάρχουν κρίσεις και απειλές. Και εμείς κινούμαστε σιωπηρά, αποτελεσματικά, αθόρυβα, συναινετικά για να προστατεύσουμε την εθνική κυριαρχία και τα εθνικά κυριαρχικά συμφέροντα και στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Και στα πέντε αυτά σημεία πατάει το έκτο. Το νέο μοντέλο ανάπτυξης. Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα της χώρας. Η αξιοποίηση των ενδογενών πόρων. Η γη μας, οι άνθρωποί μας, όλες οι δυνατότητες που έχουμε από τη γεωργία και την κτηνοτροφία μέχρι τον τουρισμό.
Από την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τη τεχνογνωσία, την καινοτομία μέχρι τις ναυτιλιακές υπηρεσίες, την ενέργεια, τις υποδομές, το νέο ΕΣΠΑ, τη νέα ΚΑΠ. Όλα αυτά τα έχω παρουσιάσει το Μάιο εδώ δίπλα, το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ από τη σκοπιά της απασχόλησης.
Προτείναμε 640.000 θέσεις εργασίας που είναι εφικτές τα επόμενα τέσσερα - πέντε χρόνια και η διεύθυνση μελετών της Εθνικής Τράπεζας μας διορθώνει και μας λέει κάνετε λάθος δεν υπάρχουν 640.000 θέσεις, υπάρχουν 720.000 θέσεις εργασίας στα επόμενα τέσσερα – πέντε χρόνια.
Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν ένα κανονικό κράτος, ένα κράτος δημοκρατικό, δικαιοκρατικό στην υπηρεσία της ανάπτυξης και του πολίτη. Ένα κράτος με δημόσια διοίκηση που λειτουργεί αποτελεσματικά. Με δικαιοσύνη που λειτουργεί και απονέμεται, με σχολεία που λειτουργούν, με πανεπιστήμια που είναι ανοιχτά ως χώροι γνώσης, ελευθερίας και έρευνας. Ως πυλώνες ανάπτυξης.
Φίλες και φίλοι, απευθυνόμαστε σε όλο τον ελληνικό λαό και κάποιοι θα αναρωτιούνται και κλείνω με αυτό, γιατί να μας ψηφίσουν οι άνθρωποι της παράταξης που απογοητεύτηκαν; Ιστορικά παραπάνω από τους μισούς Έλληνες, παραπάνω από τις μισές Ελληνίδες ψήφισαν κάποια στιγμή στη ζωή τους ΠΑΣΟΚ γιατί να ξαναψηφίσουν. Γιατί πρέπει ψύχραιμα να εκτιμήσουν αυτό που έγινε και αυτό που τώρα καλούμαστε να κάνουμε. Και αν θέλουν να παμε μπροστά και όχι προς τα πίσω, πρέπει να ψηφίσουν την Παράταξη τους, το σπίτι τους, να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ.
Ο άνεργος, γιατί να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ; Μα γιατί η δική μας πολιτική είναι αυτή που μέσα από τις επενδύσεις, την ανάπτυξη, τη διοχέτευση ρευστότητας στην οικονομία, δίνει δουλειά στον άνεργο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται περισσότερο γι' αυτά που λέμε από τον επιχειρηματία που ξέρει τι σημαίνει η κάθε μέρα γι' αυτόν για τον εργαζόμενο που βλέπει την αγωνία του εργοδότη του και δουλεύει δίπλα του, από τον άνεργο που περιμένει μια ευκαιρία.
Και βέβαια οι νέοι που μας γνώρισαν ως εξουσία και δεν θυμούνται τη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Αλλά μπορούν να δουν τους νέους σε άλλες χώρες της Ευρώπης, τι κάνουν πως κινούνται σε μια διεθνοποιημένη κοινωνία. Οι γυναίκες, που ξέρουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό την αγωνία της νοικοκυράς. Οι αγρότες που ήταν πάντα ο πυλώνας και του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ανάπτυξης.
Και κυρίως απευθυνόμαστε σε αυτούς που ξέρουν τι σημαίνει σήμερα πατριωτισμός, τι σημαίνει εθνικό συμφέρον, τι σημαίνει ανάγκη της πατρίδας και σωτηρία της πατρίδας. Απευθυνόμαστε σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους και σκεπτόμενος είναι κάθε άνθρωπος, αρκεί να μπορεί να ξεχωρίσει τη σκληρή αλήθεια από το εύκολο ψέμα. Αλλά δεν οδηγεί πουθενά το εύκολο και ευχάριστο ψέμα.
Απευθυνόμαστε, φίλες και φίλοι ,σε όλους πραγματικά χωρίς καμία εξαίρεση. Η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία και το ΣΥΡΙΖΑ είναι χαμένη λόγω άρνησης συναινέσεων. Οι μονομάχοι του δικομματισμού διχάζουν, δεν συνεργάζονται δεν ενώνουν. Έχει σημασία οι Έλληνες να ακούσουν την αλήθεια μας, τις προτάσεις μας, τις δεσμεύσεις μας.
Ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Παράταξη γιατί εμείς έχουμε τις κόκκινες γραμμές και σε σχέση με τις εμμονές και τον εκφοβισμό της Δεξιάς και σε σχέση με τους δογματισμούς τις ψευδαισθήσεις και τον εφησυχασμό της Αριστεράς. Εμείς ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ Δημοκρατική Παράταξη γιατί ως τρίτος πόλος είμαστε δύναμη ενότητας, εγγύηση συνεργασίας με ιστορική, δημοκρατική προοδευτική αναφορά. Εμείς λέμε όχι στο να συνεχιστεί η λιτότητα, λέμε όχι στη συρρίκνωση εισοδημάτων, λέμε όχι στις κοινωνικές ανισότητες, αλλά λέμε ναι στην ιεραρχημένη αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, στη δίκαιη μείωση της φορολογίας, στην ενίσχυση της απασχόλησης μέσα από την ολοκλήρωση της εθνικής στρατηγικής.
Εμείς λοιπόν είμαστε οι εγγυητές αυτού του εθνικού σχεδίου, εμείς λέμε όχι σε ανέξοδες και χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις, αλλά και σε απειλές που προσβάλουν τον δημοκράτη Έλληνα πολίτη. Εμείς λοιπόν σηκώνουμε αυτή τη στιγμή ψηλά τη σημαία της ευθύνης κι όταν λέμε φίλες και φίλοι "κρατάμε ψηλά την ευθύνη" εννοούμε κρατάμε ψηλά την πατρίδα, κρατάμε ψηλά την ελπίδα, κρατάμε ψηλά το μέλλον του τόπου.
Αυτό είναι το μήνυμά μας και εσείς τη μια εβδομάδα που μένει είστε οι κήρυκες αυτού του μηνύματος ενότητας και ευθύνης.
Γεια σας και με τη νίκη.
18.01.2015 Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη from Evangelos Venizelos on Vimeo.
