Αθήνα, 5 Δεκεμβρίου 2014

 Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη συνεδρίαση της Συντονιστικής Γραμματείας για το συνέδριο της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παραταξης

Φίλες και φίλοι, θα συζητήσουμε φυσικά για τα θέματά μας, τα θέματα που αφορούν την Παράταξη, το συνέδριό μας, την οργανωτική μας προετοιμασία, επειδή είχα όμως μια σειρά από επαφές στις Βρυξέλλες και στη Βασιλεία της Ελβετίας όπου ήμουν, επειδή τρέχουν οι εξελίξεις, θεωρώ αναγκαίο να ενημερώσω και τη Γραμματεία, αλλά με την ευκαιρία αυτή και τους Έλληνες πολίτες, για το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε για την κατάσταση της χώρας.

Είναι αλήθεια -το τόνισα και στις δηλώσεις μου από το εξωτερικό- ότι η διαπραγμάτευση είναι πολύ δύσκολη και έχει ήδη παραταθεί υπέρμετρα. Αυτή η εικόνα αδικεί τη χώρα και τα επιτεύγματά της, γιατί θα έπρεπε και οι εταίροι μας και η Ευρώπη και το ΔΝΤ ,να έχουν αντιληφθεί ότι το τέλος του 2014, η αρχή του 2015, δεν είναι το τέλος του 2009 και η αρχή του 2010. 

Μεσολάβησαν 5 σκληρά και δύσκολα χρόνια γεμάτα από θυσίες, προσπάθειες, λάθη, αδικίες, εντάσεις, αλλά καταφέραμε η Ελλάδα τώρα να εμφανίζει τρία πολύ σημαντικά επιτεύγματα τα οποία κανείς δεν μπορεί να τα αγνοήσει ή να τα υποβαθμίσει:

• Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η Ελλάδα εμφανίζει θετικό ρυθμό ανάπτυξης μέσα σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον στασιμότητας, ή και ύφεσης. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι αυτά τα πράσινα βλαστάρια της ανάπτυξης που εμφανίζονται πια καθαρά στην ελληνική οικονομία, είναι ένα σημαντικό επίτευγμα του ελληνικού λαού που συνδέεται με το μεγάλο θέμα της ανεργίας, με τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης, με τις επενδύσεις, με την αλλαγή της ατμόσφαιρας στην ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία. Με την ενίσχυση του επιπέδου της εθνικής ανταγωνιστικότητας και κανείς δεν μπορεί να εισηγηθεί ή πολύ περισσότερο να επιβάλει μέτρα που αντί να ευνοούν σκοτώνουν την ανάπτυξη. 

• Εμφανίζουμε πρωτογενές πλεόνασμα και κανείς δεν μπορεί να πει ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μας βοήθησαν οι εταίροι μας με το κούρεμα και την αναδιάρθρωση του χρέους που κάναμε το 2012 γιατί πληρώνουμε πολύ λιγότερους τόκους και πολύ λιγότερα χρεολύσια. Έχουμε πολύ μικρότερο κόστος εξυπηρέτησης και άρα διευκολύνεται το δημοσιονομικό έλλειμμα .Γιατί το πρωτογενές πλεόνασμα αφορά τη χρήση τη συγκεκριμένη. Αφορά αυτό που κάνουμε εμείς εδώ, ανεξαρτήτως κόστους εξυπηρέτησης του χρέους.
  Μας έχουν βοηθήσει πράγματι με το κούρεμα και την αναδιάρθρωση του χρέους, να έχουμε και ένα πάρα πολύ καλό δημοσιονομικό αποτέλεσμα, ένα δημοσιονομικό έλλειμμα κοντά στο 1% όταν άλλες χώρες της ευρωζώνης αγωνίζονται να μείνουν στο όριο του 3%. Αλλά το πρωτογενές πλεόνασμα είναι το νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών, είναι ο εκσυγχρονισμός της χώρας, είναι η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του κράτους και στις σχέσεις κράτους και κοινωνίας. 
  Είναι πολύ σημαντικό το πρωτογενές πλεόνασμα γιατί δείχνει ότι η Ελλάδα στην πραγματικότητα έχει αλλάξει κατάσταση, όχι μόνο δημοσιονομικά, αλλά και από πλευράς ανταγωνιστικότητας.
• Και βεβαίως έχουμε ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα που πέρασε με ασφάλεια τα stress test και αυτό σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι το ενισχύσαμε μέσα από την αναδιάρθρωση του χρέους και το δάνειο που πήραμε από τους εταίρους μας. Αλλά δεν ενισχύσαμε τους τραπεζίτες, δεν ενισχύσαμε τους μετόχους και μάλιστα τους παλιούς, προστατεύουμε τις καταθέσεις. Προστατεύοντας τις καταθέσεις διατηρούμε τη δυνατότητα χορήγησης ρευστότητας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Προστατεύουμε τον κύκλο της οικονομίας, προστατεύουμε τη δυνατότητα να γίνουν επενδύσεις, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.

Η διαπραγμάτευση είναι δύσκολη και παρατεταμένη, γιατί είναι διπλή: 

• Είναι μια διαπραγμάτευση για την ολοκλήρωση του υφισταμένου προγράμματος, το οποίο ούτως ή άλλως κατά το ευρωπαϊκό του σκέλος λήγει στις 31 Δεκεμβρίου. 
• Αλλά είναι και μια διαπραγμάτευση για το νέο πλαίσιο. Ένα πλαίσιο διαφορετικό, αξιοπρεπές, ισότιμο που διευκολύνει την ελληνική πραγματική οικονομία, την ανταγωνιστικότητα. Διευκολύνει τον κάθε Έλληνα πολίτη που έχει αγωνία για το μέλλον του.

Και διεξάγεται και ένα τρίτο επίπεδο διαπραγμάτευσης, το οποίο υφέρπει και το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό και το οποίο θα ολοκληρωθεί μετά την ολοκλήρωση αυτής της φάσης, κατά πάσα πιθανότητα μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας που είναι η διαπραγμάτευση για το χρέος. 

Θέλω εδώ να εξηγήσω για πολλοστή φορά, ότι κάποιοι ενοχλούνται όταν λέμε ότι το ελληνικό χρέος είναι και εξυπηρετήσιμο και βιώσιμο. Είναι όμως τραγικό λάθος να απευθύνεται κανείς στις αγορές οι οποίες ξέρουν πάρα πολύ καλά τα δεδομένα και να προσπαθεί να πείσει τις αγορές που ξέρουν ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο και δεν συνιστά κίνδυνο και να λέει ότι ´´ κοιτάξτε το χρέος είναι επικίνδυνο . Δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε. Δεν μπορούμε να το αναχρηματοδοτήσουμε. Δεν είναι βιώσιμο. ´´

Είναι επίσης πολύ επικίνδυνο να το λέει αυτό κανείς στο ΔΝΤ που το θέλουμε υπό μια άλλη μορφή, ως ένα προληπτικό θώρακα προστασίας σε σχέση με τις αγορές, γιατί οι κανονισμοί του ΔΝΤ προϋποθέτουν ότι έχεις μια χώρα με βιώσιμο χρέος προκειμένου αυτή να ενταχθεί στα κανονικά προγράμματα και τώρα σε αυτά που μας ενδιαφέρουν που είναι τα προληπτικά προγράμματα στήριξης . Καλού κακού δηλαδή να έχουμε τη δυνατότητα, εάν τα επιτόκια αυξηθούν, να πάρουμε από εκεί που μας δίνουν φθηνότερα επιτόκια. 

Άρα λοιπόν αυτό που έχουμε πετύχει το 2012 δεν είναι μόνο το κούρεμα, δεν είναι μόνο η αναδιάρθρωση που έγινε, αλλά είναι και η ένταξη μέσα στη συμφωνία που έχουμε και που ισχύει, ενός μηχανισμού που προβλέπει σχεδόν αυτόματα -γιατί πάντα χρειάζεται διαπραγμάτευση και πίεση- περαιτέρω μείωση του χρέους στην ουσία ,δηλαδή σε όρους καθαράς παρούσης αξίας, σε πραγματικά λεφτά και όχι σε ονομαστικές ψευδαισθήσεις. 

Και αυτό θα το πετύχουμε, αλλά φυσικά θα το πετύχουμε με συναίνεση, με σοβαρότητα, χωρίς να βγάλουμε, όπως λέγεται, στη «σέντρα» της πολιτικής αντιπαράθεσης και του μικροκομματισμού, το ζήτημα αυτό.  Γιατί αλίμονο εάν ένα τέτοιο θέμα που θέλει ψυχραιμία, αποφασιστικότητα, εχεμύθεια, τεχνική προετοιμασία, το καταστήσουμε αντικείμενο δημαγωγίας, όπου ο καθένας λέει γιατί να μη κουρέψουμε ακόμη παραπάνω, γιατί να μη σβήσουμε το χρέος, γιατί να μην κάνουμε κάτι το οποίο θα ανακουφίσει τους πάντες;

Οι πάντες ανακουφίζονται με τα μέτρα για το ιδιωτικό χρέος, με τα μέτρα για τα κόκκινα δάνεια, με τα μέτρα για τα στεγαστικά δάνεια που έχουμε συμφωνήσει με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Αλλά αυτή η ανακούφιση του ιδιωτικού χρέους, οφείλεται στο ότι κάναμε το 2012 το κούρεμα και την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους. Και όταν κάποιοι ρωτούσανε με κουτοπονηριά «και τι θα γίνει τώρα, τι σημασία έχει αυτό για τον κάθε πολίτη», η απάντηση είναι: Να η σημασία για τον κάθε πολίτη, για την κάθε επιχείρηση, για το κάθε νοικοκυριό, για τον κάθε εργαζόμενο, για τον κάθε άνεργο που περιμένει να δημιουργηθεί μια θέση εργασίας γι’ αυτόν μέσα στην οικονομία. 

Η διαπραγμάτευση επίσης είναι δύσκολη και μακρά γιατί είναι αφ’ ενός μεν τεχνική, αφ’ ετέρου δε πολιτική. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χρειάζεται τεχνική επάρκεια, αλλά και πολιτική στήριξη. Γίνεται σε δυο επίπεδα.

Είναι μια διαπραγμάτευση που γίνεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά είναι και μια διαπραγμάτευση που γίνεται με το ΔΝΤ βέβαια, γιατί και με αυτό πρέπει να καθορίσουμε τη σχέση μας. Και υπάρχει και ένα τρίτο επίπεδο εδώ επίσης. Είναι μια διαπραγμάτευση όχι μόνο ανάμεσα σε εμάς και την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε εμάς και το ΔΝΤ, αλλά ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ. Μια σκληρή διαπραγμάτευση, γιατί το Ταμείο θέλει να παραμείνει στο εσωτερικό της ευρωζώνης και αυτό δεν αφορά την Ελλάδα -τα μεγέθη της Ελλάδας είναι πάρα πολύ μικρά- αφορά άλλες χώρες της ευρωζώνης, την ευρωζώνη συνολικά. 

Θα σας πω μόνο ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος που είναι διεθνώς εμπορεύσιμο στις αγορές ομολόγων, είναι περίπου 35 δισ. ευρώ μόλις, λιγότερο από το 1/10 του ονομαστικού βάρους του χρέους, όταν έχεις χώρες, όπως η Γαλλία, με ένα χρέος της τάξεως των 2 τρισ. 600 δισ. ευρώ. Ή χώρες όπως η Ιταλία με ένα χρέος 2 τρισ. 200 δισ. ευρώ. Μόνο δυο χώρες έχουν 5 τρισ. ευρώ χρέος! Και εμείς μιλάμε για ένα ελληνικό χρέος που είναι στα χέρια ιδιωτών μόλις 35 δισ. ευρώ, διότι το υπόλοιπο ανήκει στα χέρια κρατών και ευρωπαϊκών θεσμών, άρα δεν τελεί υπό κερδοσκοπική πίεση. 

Το μεγάλο θέμα -το λέω κατ' επανάληψη αλλά, είναι δυστυχώς η πικρή αλήθεια- είναι η πολιτική αβεβαιότητα. Αυτή είναι που μας δυσκολεύει, αυτή είναι που δίνει επιχειρήματα στους συνομιλητές μας. Και πιο συγκεκριμένα, όταν μιλάω για πολιτική αβεβαιότητα, εννοώ την επίσημη εκ μέρους της Αντιπολίτευσης αμφισβήτηση της συνέχειας του κράτους.

Αυτό είναι κάτι αδιανόητο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και για τη διεθνή κοινότητα, για κράτη επιπέδου Ελλάδος, για ένα ευρωπαϊκό κράτος το οποίο μετέχει στον ΟΗΕ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ΝΑΤΟ, στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, ένα κράτος το οποίο είναι σοβαρό, παλιό, δημοκρατικό και έτσι πρέπει βέβαια να παραμείνει. 

Η αμφισβήτηση της συνέχειας του κράτους είναι που προκαλεί τριγμούς στη διαπραγμάτευση και αυτό βεβαίως ενισχύεται κι από μία εντυπωσιακά αντιφατική στάση της Αντιπολίτευσης, αλλά κι ενός μεγάλου δυστυχώς τμήματος της κοινής γνώμης. 

Ποια είναι η αντίφαση; Η Αντιπολίτευση δε θέλει μνημόνιο και τρόικα, είναι αντιμνημονιακή. Ωραία. Κι εμείς αγωνιζόμαστε να βγούμε από το μνημόνιο και την τρόικα. Ενοχλείται επειδή δήθεν «βιαστήκαμε» να πούμε ότι θέλουμε να βγούμε από το μνημόνιο και την τρόικα. Δεν θέλουν το μνημόνιο και την τρόικα, αλλά δε θέλουν κι εμείς να βγούμε από το μνημόνιο και την τρόικα!

Δεν το πιάνεις από πουθενά, δεν μπορείς να το διαχειριστείς αυτό, είναι μία αντίφαση η οποία φτάνει πια στα όρια ενός παραλογισμού, που δεν είναι βέβαια παραλογισμός, είναι η αποθέωση της δημαγωγίας της ανευθυνότητας και της αντιφατικότητας. 

Η Αντιπολίτευση υπόσχεται σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους, αλλά δεν έρχεται να βοηθήσει σε μια εθνική διαπραγμάτευση που να είναι αποτελεσματική. Θεωρεί ότι είμαστε ταυτόχρονα ενδοτικοί επειδή δήθεν υποχωρούμε έναντι των εταίρων, αλλά και ριψοκίνδυνοι επειδή δεν υποχωρούμε. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υποχωρούμε, αλλά βάλτε τα σε μια σειρά, εξηγήστε πώς είναι δυνατόν να κατηγορούμεθα και ως ενδοτικοί και ως ριψοκίνδυνοι. Αυτό είναι ένα καινούριο ελληνικό θαύμα.

Είπα χθες στη Βασιλεία ότι ο λαός κρίνει τα πάντα κι εμείς ενεργούμε εξ ονόματος του ελληνικού λαού και απηχούμε τη βούληση του ελληνικού λαού. Γιατί -δεν ξέρω αν το θυμόμαστε- βρισκόμαστε στην Κυβέρνηση κι έχουμε την πλειοψηφία της Βουλής τα κόμματα που συνεργαζόμαστε στην Κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, επειδή το 47% του ελληνικού λαού τον Ιούνιο του 2012 ψήφισε υπέρ της εφαρμογής της υπεύθυνης εθνικής στρατηγικής. Δεν πήραμε την άδεια «από τη σημαία», ενεργούμε επί τη βάσει της εντολής του ελληνικού λαού. 

Κι όταν λέω ότι «ο λαός κρίνει τα πάντα» δεν εννοώ ότι γίνονται διαρκώς εκλογές για το κάθε τι, εννοώ όμως ότι ο λαός εάν θέλει μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα στις εκλογές, γιατί διασταυρωνόμαστε με τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, ούτως ή άλλως, κι έχουμε ένα χρονοδιάγραμμα διαπραγματεύσεων με τους εταίρους κι ένα συνταγματικό χρονοδιάγραμμα για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία στην περίπτωση αποτυχίας οδηγεί σε αυτόματη διάλυση της Βουλής και εκλογές. 

Ο λαός λοιπόν μπορεί να επιβάλλει συναίνεση και να αποτρέψει τις εκλογές, πρέπει να εκφραστεί κι έχει πολλούς τρόπους να εκφραστεί χωρίς να πάμε σε εκλογές. Αλλά βεβαίως το γεγονός ότι η υπεύθυνη στάση λέει όχι εκλογές αλλά συναινετική εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, δε σημαίνει ότι φοβόμαστε τις εκλογές ή ότι θα ωφεληθεί όποιος οδηγήσει τη χώρα στην τραγική δοκιμασία των εκλογών χωρίς μάλιστα να έχουμε ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση.

Σίγουρα δεν θα την έχουμε ολοκληρώσει για το χρέος, θέλουμε να την ολοκληρώσουμε -και πιστεύω ότι θα την ολοκληρώσουμε- για το νέο θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινείται η χώρα σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση από την 1η Ιανουαρίου του 2015. 

Κι επειδή ακούω διάφορους να μιλάνε για «παράταση του προγράμματος», δεν υπάρχει πρόγραμμα χωρίς δάνειο, πρόγραμμα σημαίνει δάνειο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση νέο δάνειο δεν θέλει να δώσει, δε χρειάζεται να δώσει, η χώρα έχει περίσσευμα από το προηγούμενο δάνειο 11 δισ. ευρώ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, που αρκούν και υπεραρκούν ως θώρακας προστασίας και ταυτόχρονα μειώνουν και το δημόσιο χρέος. 

Άρα, δεν μπορεί να μιλάμε για νέο πρόγραμμα όταν δεν υπάρχει νέο δάνειο, μιλάμε για μία τεχνητή επέκταση των διαδικασιών εκταμίευσης, η οποία βέβαια σε καμία περίπτωση δε συνιστά νέο μνημόνιο, νέα τρόικα και κυρίως νέο πρόγραμμα. Είναι άλλο οι τεχνητές διαδικασίες κι άλλο η ουσία, που είναι ένα νέο δάνειο ίσον ένα νέο πρόγραμμα.

Τώρα λοιπόν είμαστε εν αναμονή της επιστροφής της τρόικας. Η τρόικα πιστεύω θα επιστρέψει κι αυτό είναι το μήνυμα και του χθεσινού EuroWorking Group, της συνάντησης δηλαδή των εκπροσώπων των Υπουργών Οικονομικών. Κι έχουμε τη δυνατότητα πράγματι πριν τα Χριστούγεννα, για την ακρίβεια πριν την προγραμματισμένη τηλεδιάσκεψη της 15ης Δεκεμβρίου, να έχουμε μία τεχνική συμφωνία των επιτελείων.

Θα απαιτηθεί μετά ένας νόμος για τις λεγόμενες «προαπαιτούμενες ενέργειες» και η επιβεβαίωση του νόμου αυτού από τους εταίρους μας για να φτάσουμε στην εκταμίευση και στο μεταξύ θα έχει υποβληθεί -και είμαι βέβαιος θα έχει εγκριθεί- η ελληνική πρόταση να αλλάξουμε καθεστώς, να πάμε στην προληπτική γραμμή στήριξης και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Γιατί το κριτήριό μας είναι τα επιτόκια δανεισμού κι εφόσον η αγορά μας δίνει καλά επιτόκια δανεισμού δεν έχουμε κανένα λόγο να ενεργοποιούμε τους μηχανισμούς στήριξης. Αυτή είναι η αυτονομία της χώρας, αυτό είναι που συμβαίνει για κάθε χώρα μικρή και μεγάλη μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ξέρω όμως την αγωνία γύρω από τα περιβόητα «μέτρα», γιατί πέντε χρόνια τώρα η χώρα βρίσκεται στην περιδίνηση μιας διαρκούς συζήτησης για μέτρα και άλλα μέτρα κι έχουν ήδη ληφθεί βέβαια πάρα πολλά μέτρα και οι θυσίες είναι υπέρμετρες. Αλλά τώρα έχουμε ξεκαθαρίσει τα πράγματα, γιατί ο λαός μας δίνει τη δυνατότητα να το κάνουμε αυτό με τα επιτεύγματά του. 

Έχουμε λοιπόν πει και το ξαναλέμε και το ξαναλέω: Δεν πρόκειται να υπάρξουν νέα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας, δεν πρόκειται να υπάρξει και δε θα υπάρξει περικοπή μισθών και συντάξεων, δε θα υπάρξουν νέοι φόροι που αφορούν τον πολίτη.

Δεν μιλάμε για τη πιθανή αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία, αυτό είναι κάτι που αφορά τους επισκέπτες της χώρας, τον τουρισμό. Το γεγονός ότι στηρίξαμε το τουριστικό προϊόν, την τουριστική βιομηχανία, με μια πολύ σημαντική μείωση την περίοδο της κρίσης από το 2010 έως το 2015 και τώρα μπορούμε να ζητήσουμε ένα μικρό αντίδωρο προς όφελος της εθνικής οικονομίας. 

Ούτε πρόκειται φυσικά να καταργηθούν ευνοϊκά μέτρα, ευνοϊκά για τους πολίτες, για τις επιχειρήσεις, αλλά και για τα ασφαλιστικά ταμεία και για το δημόσιο ταμείο, σε σχέση με τις δόσεις. Αλλά δεν πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός επαλήθευσης, όταν μια επιχείρηση με μεγάλες οφειλές ζητάει να ενταχθεί στο σύστημα δεν πρέπει να υπάρχει ένας μηχανισμός που να ελέγχει και να διαπιστώνει ότι πράγματι υπάρχει ανάγκη ένταξης στο μηχανισμό αυτό; 

Δεν πρέπει να στηρίξουμε προηγούμενες ρυθμίσεις στις οποίες έχουν ενταχθεί οφειλέτες ώστε να μη χρειαστεί να μετακινηθούν και μπορούμε να το κάνουμε αυτό με μια σειρά από κίνητρα; Δεν πρέπει να διασφαλίζονται πάντοτε τα συμφέροντα του δημοσίου σε σχέση τουλάχιστον με το βασικό ποσό της οφειλής, γιατί υπάρχουν παραλογισμοί ιστορικά σε σχέση με τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις, αλλά το κεφάλαιο κι ένα λογικό επιτόκιο δεν πρέπει να προστατεύεται ως οφειλή απέναντι στο κράτος, ως αξίωση του κράτους; 

Κι επειδή ξέρω ότι υπάρχει και μεγάλη αγωνία για το ασφαλιστικό, υπάρχει μια ισχύουσα νομοθεσία, η οποία αναπτύσσεται εφαρμόζεται σταδιακά χρόνο-χρόνο. Μπορούμε με ποσοστό ανεργίας 27% με τα έσοδα των ταμείων μειωμένα επειδή έχουμε δυσκολίες στο μηχανισμό είσπραξης αλλά κι επειδή υπάρχει ανεργία, χωρίς αναλογιστικές μελέτες να προχωρήσουμε σε αλλαγές τέτοιες; Εδώ οι αλλαγές αυτές επωάζονται σε άλλες χώρες δεκαετίες ολόκληρες. 

Υπάρχουν όμως βελτιώσεις οργανωτικές, υπάρχουν σημεία τα οποία πράγματι δεν θίγουν κανέναν, γιατί αφορούν πολύ μικρές ηλικίες. Φυσικά δεν μπορείς να αλλάξεις τη ρύθμιση γι΄ αυτούς που είναι μέσα στην παραγωγή, γι΄ αυτούς που είναι μεσήλικες. Υπάρχουν κάποιες ηλικίες όμως που έχουν μπροστά τους μια ζωή ολόκληρη κι εκεί μπορεί κανείς να λάβει αν μη τι άλλο υπόψιν του το προσδόκιμο επιβίωσης, τον μέσο όρο ηλικίας. 

Και είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες στηρίζουν το άνοιγμα της αγοράς και των επαγγελμάτων, στηρίζουν κάθε μεταρρύθμιση που αφορά ένα κανονικό κράτος στην υπηρεσία της ανάπτυξης και του πολίτη. Όλοι όμως τώρα θα τεθούν προ των ευθυνών τους γιατί, όπως έχουμε πει κατ’ επανάληψη, αλήθεια θέλουν οι πολίτες να ακούνε. Την αλήθεια τους λέμε, η αλήθεια έχει και δυσάρεστες απόψεις. Η αλήθεια συνδέεται με την ευθύνη. Η σχέση δημοκρατίας–αλήθειας και οικονομικής κρίσης είναι ένα τρίγωνο που πρέπει να το σπάσουμε, να μην μετατραπεί σε φαύλο κύκλο.

*****

Πρέπει λοιπόν πραγματικά να έχουμε μια δημοκρατία βασισμένη στην αλήθεια και μια δημοκρατία που δεν τροφοδοτεί την οικονομική κρίση, γιατί αυτό είναι το βασικό μάθημα που έχει προκύψει από τα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης.

Σε αυτό το πλαίσιο κινούμαστε, φίλες και φίλοι, σε αυτό το πλαίσιο ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ, των εταίρων του, της Δημοκρατικής Παράταξης, είναι καθοριστικός. Θα εκλογικευθούν και οι δημοσκοπήσεις. Δεν θέλω να πω τίποτε άλλο, παρακολουθώ μια προσπάθεια εξομάλυνσης των υπερβολών γιατί κάποιοι κατάλαβαν ότι πρέπει να διδαχθούμε από τα εκλογικά αποτελέσματα και βέβαια είναι προφανές ότι ο ρόλος του εγγυητή της εθνικής σταθερότητας προϋποθέτει την δική μας ενότητα και όλες τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, ώστε να συστρατευθούν πρόσωπα και κινήσεις που ακόμη δεν είναι μαζί μας, αλλά είναι κοντά μας. Προχωράμε με όσους είναι αποφασισμένοι, αλλά ο διάλογος συνεχίζεται και θα συνεχίζεται χωρίς καμία κόπωση και χωρίς καμία έκπτωση με όλους, χωρίς καμία εξαίρεση.

Βεβαίως πρέπει να κάνουμε την οργανωτική μας δουλειά. Τα κλιμάκιά μας, οι ομάδες εργασίας, η παρουσίαση των πρώτων προτάσεών μας για το πρόγραμμα που θα γίνει την εβδομάδα που έρχεται, για το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, εκατοντάδες στελέχη έχουν κινητοποιηθεί για να μας βοηθήσουν στη σύνταξη του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης. 

Τα δίκτυά μας απλώνονται. Ήδη την επόμενη εβδομάδα θα έχουμε μια πολύ σημαντική συνάντηση με το δίκτυο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Προχωρούμε κανονικά. 

Υπάρχει όμως πάντα το πρόβλημα των ασύμμετρων καταστάσεων.

Λίγοι άνθρωποι, ακόμη και ένας άνθρωπος, αρκεί για να αδικήσει τη δουλειά πολλών άλλων και δυστυχώς υπάρχει μια ευκολία που κάνει κάποιους να ασεβούν απέναντι στην ιστορία, αλλά και το παρόν και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Παράταξης.

Είναι κρίμα αυτή η ηρωική προσπάθεια των βουλευτών μας, άλλων στελεχών μας επί τόσα χρόνια να κρύβεται επειδή στη δημοσιότητα κυριαρχούν κάποιες άλλες απόψεις, κάποιες άλλες δήθεν πρωτοβουλίες. 

Δεν θέλω να πω τίποτε άλλο. Όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας και όλα τα πράγματα είναι ακόμη πάρα πολύ νωπά για να τα σχολιάσουμε. Δεν χρειάζεται. Ο καθένας μπορεί να τα σχολιάσει από μόνος του. Θα έχετε παρατηρήσει ότι δεν μιλώ για τα θέματα αυτά. Και δεν μιλώ, φίλες και φίλοι, για έναν πάρα πολύ απλό λόγο: γιατί έχω άλλες προτεραιότητες. Άλλες προτεραιότητες σε σχέση με τη χώρα, σε σχέση με την οικονομία, σε σχέση με τη διαπραγμάτευση που κάνουμε με τους εταίρους και την τρόικα, σε σχέση με την εξωτερική πολιτική (υποδεχόμαστε σήμερα τον πρωθυπουργό της Τουρκίας, τον Υπουργό Εξωτερικών ένα μεγάλο κλιμάκιο υπουργών).

Ήμουνα την προηγούμενη εβδομάδα στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη. Τρέχουν θέματα υψίστης σημασίας για το Κυπριακό, για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για το ζήτημα του ονόματος των Σκοπίων. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω από μια μεγάλη διεθνή διάσκεψη επειδή οι ΗΠΑ δεν τήρησαν, δυστυχώς, τις προδιαγραφές του ΟΗΕ και δεν βοηθούν έτσι την πρόοδο του διαλόγου υπό του κ. Νίμιτς. 

Αυτά είναι που με ενδιαφέρουν. Βεβαίως, ο νους μου είναι πάντα στην παράταξη και σε αυτά που κάνουμε εδώ. Είναι πάντα στο ΠΑΣΟΚ και το ρόλο του. Αλλά ειλικρινά δεν μπορούμε εμείς να τροφοδοτούμε με εσφαλμένες εντυπώσεις το δημόσιο διάλογο. 

Και θα πω μια φράση μόνο: Η στάση της αντιπολίτευσης σε σχέση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας παράγει αβεβαιότητα. Η αβεβαιότητα αυτή λειτουργεί αρνητικά για την οικονομία, για τη διαπραγμάτευση, για τη χώρα, για τους πολίτες.

Πιστεύω θα περάσουμε αυτό το εμπόδιο και θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν έχω κανένα στοιχείο, έχω μια ελπίδα ότι θα φερθούν οι βουλευτές με υπευθυνότητα. Αυτό το οποίο είναι αδιανόητο είναι μετά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας ο δικός μας χώρος να γίνει πηγή αβεβαιότητας και αστάθειας για τη χώρα. Αυτό δεν το αντέχει και δεν το ανέχεται ούτε η χώρα, ούτε η παράταξη και δεν θα αφήσω να γίνει. 

Νομίζω ότι το μήνυμά μου είναι πάρα πολύ καθαρό: Αυτό το παιχνίδι εις βάρος της χώρας δεν θα παιχτεί. Γι’ αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να προχωρήσουμε τις διαδικασίες μας χωρίς καθυστέρηση, γιατί πρέπει να προσδοκούμε το καλύτερο και να αγωνιζόμαστε γι’ αυτό, αλλά βεβαίως πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για εξελίξεις οι οποίες θα προκληθούν λόγω ανευθυνότητας άλλων με στόχο το μικροκομματικό συμφέρον, με πραγματικό στόχο τη χώρα, η θέση της οποίας τίθεται σε αμφιβολία και σε αμφισβήτηση, αλλά μόνο η δική μας ετοιμότητα και η δική μας σταθερότητα μπορεί να ανακόψει τέτοιου είδους παιχνίδια.

Σας ευχαριστώ πολύ.-

5.12.2014 Ομιλία του Ευ. Βενιζέλου στη συνεδρίαση της ΕΟΕΣ Μέρος α' from Evangelos Venizelos on Vimeo.

5.12.2014 Ομιλία του Ευ. Βενιζέλου στη συνεδρίαση της ΕΟΕΣ Μέρος β' from Evangelos Venizelos on Vimeo.

• Προηγούμενο