Αθήνα, 24 Ιουλίου 2012
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του Κινήματος
Η σημερινή συνεδρίαση του οργάνου της προσωρινής Πολιτικής Γραμματείας, συμπίπτει με την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Τα 38 χρόνια της μεταπολίτευσης από το 1974 και μετά, όπως είπα και στη χθεσινή μου δήλωση, καταγράφονται δυστυχώς στη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας με τη μορφή της βαθιάς κρίσης που ζούμε από το 2008 και μετά. Καταγράφονται δηλαδή με την εικόνα της αμφισβήτησης όλου του κεκτημένου της μεταπολίτευσης.
Αλλά αυτό μπορεί να μας επιτρέπει να νοσταλγούμε παλαιότερες εποχές της μεταπολίτευσης, όχι όμως άλλες ιστορικές περιόδους. Γιατί δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τα τελευταία 38 χρόνια είναι τα καλύτερα και τα πιο γόνιμα της χώρας, σε όλα τα πεδία. Στο πεδίο των θεσμών, της Δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, στο πεδίο της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας, της ίδιας της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.
Καθώς τα χρόνια αυτά στα οποία κυριάρχησε σε πολύ μεγάλο μέρος τους το ΠΑΣΟΚ, ταυτίζονται με τη γεφύρωση των μεγάλων διχασμών, των μεγάλων χασμάτων της ελληνικής κοινωνίας, ταυτίζονται με τη συγκρότηση της ελληνικής μεσαίας τάξης, η οποία βεβαίως δοκιμάζεται τώρα, όπως δοκιμάζεται συνολικά το επίπεδο ζωής. Αλλά αυτό το επίπεδο ζωής δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που είχε γνωρίσει η χώρα μας μέχρι το 1974.
Αθήνα, 25 Απριλίου 2012
Δηλώσεις Ευάγγελου Βενιζέλου, Προέδρου του ΠΑΣΟΚ:
Προγραμματικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για τη νέα μορφή του Κράτους
Παρουσιάζω σήμερα τις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για τη νέα μορφή του κράτους, για το πολιτικό σύστημα που μπορεί να βγάλει τη χώρα από το τέλμα και να την οδηγήσει στην υπέρβαση της κρίσης, για την αναμόρφωση των θεσμών, για μια άλλη Δημόσια Διοίκηση και Αυτοδιοίκηση, για μια διαφορετική λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Η βασική διαπίστωσή μας είναι ότι το πολιτικό πρόβλημα της χώρας δυστυχώς εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό σε πρόβλημα Δημοκρατίας. Είναι άλλο πράγμα η κρίση αξιοπιστίας, αποτελεσματικότητας, αντιπροσωπευτικότητας, νομιμοποίησης, άλλο πράγμα η κρίση πολιτικής σταθερότητας, η πολυδιάσπαση του πολιτικού φάσματος, άλλο πράγμα η ανυποληψία -αν θέλετε- των Κομμάτων και των πολιτικών προσώπων και τελείως διαφορετικό πράγμα ο κίνδυνος εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, ο κίνδυνος εισόδου στη Βουλή νοσταλγών ή οπαδών του νεοναζισμού.
Πράγματι, ζούμε μια βαθιά κρίση των κοινοβουλευτικών και γενικότερα των αντιπροσωπευτικών θεσμών. Ζούμε μια κρίση του κράτους Δικαίου, της εγκυρότητας, της αποτελεσματικότητας και του ανεπηρέαστου της Δικαιοσύνης. Ζούμε μια κρίση ανασφάλειας λόγω νέων μορφών εγκληματικότητας και της διάχυτης έντασης και της υπόγειας βίας που υπάρχει στην κοινωνία.
Σάββατο, 30 Απριλίου 2011
Εύκολοι μύθοι και δύσκολες αλήθειες για το άρθρο 86 του Συντάγματος
και την ποινική ευθύνη υπουργών
Στο πασχαλινό φύλλο της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», δημοσιεύτηκε ολοσέλιδο άρθρο της κας Μαριάννας Πολυχρονιάδου με τον τίτλο «La loi c’ est moi», υπέρτιτλο «το συνταγματικό πραξικόπημα του 2001» και υπότιτλο «πώς η (αντι)συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 86 και ο νόμος Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών άνοιξαν πριν από μία δεκαετία το δρόμο την κερκόπορτα για το μνημόνιο»!
Οι τίτλοι συνοψίζουν και την επιχειρηματολογία της συνεργάτιδός σας που θεωρεί, επιπλέον των άλλων, το νόμο περί ευθύνης υπουργών ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της Μεταπολίτευσης.
Είναι δυστυχώς συνηθισμένο να κυκλοφορούν γύρω από μεγάλα θέματα του δημοσίου βίου εύκολοι μύθοι οφειλόμενοι είτε σε άγνοια είτε σε δημαγωγία.
Είδα στο ηλεκτρονικό αρχείο της εφημερίδας σας, σε προγενέστερα κείμενα της κας Πολυχρονιάδου να υπογράφει ως διδάκτωρ της επιστήμης των ΜΜΕ. Αυτό με καθησυχάζει κάπως, γιατί καταλαβαίνω ότι η κ. Πολυχρονιάδου δεν είναι νομικός.
Δευτέρα, 11 Απριλίου 2011
Ομιλία Υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στην παρουσίαση των δύο πρώτων τόμων του
ιστορικού αφηγήματος του Γιώργου Ρωμαίου «Η Περιπέτεια του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα (1844-2009)»
Μακαριότατε, κύριοι Πρόεδροι, κυρίες και κύριοι, προσυπογράφω τα όσα πολύ γλαφυρά και εύστοχα είπε ο Παύλος Τσίμας για το πολύτομο έργο του Γιώργου Ρωμαίου και θέλω και εγώ να προσθέσω τη δική μου έκπληξη όταν πήρα στα χέρια τους δύο αυτούς πρώτους εντυπωσιακούς τόμους, γιατί ο Γιώργος Ρωμαίος εγγράφεται πλέον στην χωρία των έγκυρων Ιστορικών. Το έργο του δεν είναι ένα δημοσιογραφικό ή εκλαϊκευτικό έργο, είναι ένα πολύτομο ιστορικό έργο που θα καταστεί πάρα πολύ σύντομα έργο αναφοράς στην ελληνική βιβλιογραφία.
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2010
«Το μέλλον του Κοινοβουλίου»*
Σας ευχαριστώ πολύ.
Λυπάμαι που δεν είναι μαζί μας ο Δημήτρης Τσάτσος. Περνά μια πολύ μεγάλη περιπέτεια και έχει σημασία να του στείλουμε όσο γίνεται μεγαλύτερη θετική ενέργεια, ως ένα μήνυμα αναγνώρισης και αγάπης και εκτίμησης.
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, το Κοινοβούλιο από τότε που γεννιέται ιστορικά μέχρι σήμερα βρίσκεται διαρκώς σε κρίση. Δεν υπήρξε καμία ιστορική περίοδος κατά την οποία το Κοινοβούλιο να μη βίωνε μία έντονη κρίση, θεσμική, πολιτική και κοινωνική. Κατ΄ αρχάς η ίδια η συγκρότηση του Κοινοβουλίου ήταν μια διαδικασία κρίσης, σύγκρουσης, κάτι που είναι πιο συγκεκριμένο και πιο απτό και πιο επώδυνο από την αόριστη αναφορά στην έννοια της κρίσης.
Στη συνέχεια, όταν το Κοινοβούλιο ανέδειξε τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής και πολιτικής συμπάγειάς του και λειτουργούσε ως ένα όργανο ταξικής αντιπροσώπευσης, συγκρουόταν με άλλα όργανα που εκπροσωπούσαν διαφορετικά ταξικά συμφέροντα.
Και όταν, με την ανάδειξη του λεγομένου "κοινωνικού ζητήματος" και του "ζητήματος των πόλεων" στα τέλη του 10ου αιώνα το Κοινοβούλιο οριστικά χάνει τη θεωρητικά οικοδομημένη συμπάγειά του και λειτουργεί πια ανοιχτά ως ένα πεδίο πάνω στο οποίο εκφράζονται οι κοινωνικές, οι ταξικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, η κρίση εσωτερικεύεται.
10 Μαρτίου 2009
Νέοι θεσμοί ευθύνης
του Ευ. Βενιζέλου
Πρόσφατη έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου δείχνει ότι οι πολίτες ταυτίζουν τους βουλευτές, δηλαδή πρόσωπα που οι ίδιοι αξιολογούν περιοδικά και εκλέγουν ή δεν εκλέγουν, με φαινόμενα διαφθοράς σε ποσοστό 70%. Ίσως αυτό να εξηγείται από το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια υποθέσεις σχετιζόμενες με την ποινική ευθύνη των υπουργών κυριαρχούν σχεδόν συνεχώς στην επικαιρότητα, χωρίς οι πολίτες να πείθονται ότι τα ζητήματα διερευνώνται και οι τυχόν ευθύνες καταλογίζονται.
Δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι απέναντι στη στάση αυτή της κοινής γνώμης που λέει πολύ απλά ότι η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης, δηλαδή η κρίση νομιμοποίησης των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών θεσμών έχει καταστεί κατά βάθος κρίση ηθική. Και μάλιστα τη στιγμή που η οικονομική κρίση απαιτεί πλεόνασμα πολιτικής εμπιστοσύνης προκειμένου να αναληφθούν γενναίες, ριζοσπαστικές και καλά στοχευμένες πρωτοβουλίες που θα σπάσουν το φαύλο κύκλο και θα επιτρέψουν να υπάρξει και να εφαρμοστεί ένα συνολικό σχέδιο διαχείρισης και υπέρβασης της κρίσης.
15 Οκτωβρίου 2008
Τώρα και θεσμική κρίση
του Ευ. Βενιζέλου
Την ώρα που η παγκόσμια κοινή γνώμη και μαζί με αυτήν η ελληνική παρακολουθεί με αγωνία την εξέλιξη της διεθνούς οικονομικής κρίσης, την ώρα που ο πολίτης στρέφεται στο κράτος, στους θεσμούς και την πολιτική προκειμένου να βρει κάποια σημεία σταθερότητας μέσα στην αστάθεια της οικονομίας και των αγορών, στην Ελλάδα ανοίγει μία βαθιά θεσμική κρίση.
Μία κρίση με αφορμή το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, δηλαδή μία υπόθεση που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να έχει εκκαθαριστεί με απλές, αλλά αποφασιστικές κινήσεις μόλις έγιναν αντιληπτές οι πλήρεις διαστάσεις της και το μέγεθος της βλάβης που υπέστησαν η περιουσία και τα συμφέροντα του δημοσίου.
Ενός κακού όμως μύρια έπονται. Η άρνηση της κυβέρνησης να αναλάβει τις ευθύνες της και η απόφαση της να οργανώσει μετά την επιχείρηση της ανταλλαγής ακινήτων μία δεύτερη επιχείρηση συγκάλυψης μέσω της Δικαιοσύνης, οδήγησε στο διπλασιασμό του σκανδάλου. Η υπόθεση του Βατοπεδίου δεν είναι πλέον μόνον ένα μεγάλο σκάνδαλο οικονομικού και πολιτικού, αλλά και θεσμικού χαρακτήρα:
15 Σεπτεμβρίου 2004
Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στα ΝΕΑ
Τι σημαίνει πολιτική ευθύνη
H έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι ιδιαίτερα παρεξηγημένη και ταλαιπωρημένη. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί χρησιμοποιούν συχνά τον όρο χωρίς να εννοούν τίποτα, γιατί δεν θέλουν να εννοήσουν κάτι το συγκεκριμένο. H πολιτική ευθύνη είναι απόλυτα συνυφασμένη με την δημοκρατική αρχή. Δεν νοείται η λειτουργία οποιουδήποτε δημοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης χωρίς ανάληψη ή καταλογισμό πολιτικής ευθύνης.
H πολιτική ευθύνη είναι συνεπώς ομόλογη προς την ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής αρμοδιότητας. Αρμοδιότητα και πολύ περισσότερο εξουσία, σημαίνει ανάληψη της αντίστοιχης πολιτικής ευθύνης.
H πολιτική ευθύνη διακρίνεται κατά βάση από την ποινική, πειθαρχική και αστική ευθύνη. Θα λέγαμε ότι διακρίνεται από την νομική ευθύνη, αλλά αυτό δεν είναι ακριβές γιατί και η πολιτική ευθύνη ως συνταγματικά τυποποιημένη ευθύνη έχει σοβαρές νομικές εκφάνσεις.