Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2019
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής
Από τη δεκαετία της κρίσης στη δεκαετία της πρόκλησης
Η δεκαετία 2009-2019 ήταν η δεκαετία της εκδήλωσης μιας κρίσης που επωάστηκε το λιγότερο όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο. Ήταν η δεκαετία της συνολικής δοκιμασίας των αντοχών της χώρας. Οικονομικών, θεσμικών, κοινωνικών, πολιτικών και κυρίως ηθικών. Τα οικονομικά μεγέθη απομειώθηκαν, η ίδια η κοινωνική διαστρωμάτωση μεταβλήθηκε, οι πολιτικές συμπεριφορές έφτασαν σε οριακό σημείο, οι συνταγματικοί όμως θεσμοί άντεξαν. Η Ελλάδα παρότι φλέρταρε επικίνδυνα με καταστροφικές επιλογές, παρέμεινε εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και έθεσε υπό έλεγχο τη δημοσιονομική της κατάσταση. Το κόστος που καταβλήθηκε λόγω της εσωτερικής αμφιθυμίας, της πολιτικής παλινδρόμησης και της ακατάβλητης γοητείας του λαϊκισμού είναι μεγαλύτερο από αυτό που καταβλήθηκε λόγω της τεχνικής ανεπάρκειας των «θεσμών» μπροστά σε καινοφανείς καταστάσεις και της πολιτικής μυωπίας που χαρακτηρίζει συχνά τα κέντρα λήψης των ευρωπαϊκών αποφάσεων.
Αθήνα, 30 Δεκεμβρίου 2018
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής
Σε ποιον αιώνα ανήκει το 2019;
Το στοίχημα του 2019 είναι αν θα ανήκει στις χιλιάδες του, δηλαδή στη δυναμική του 21ου αιώνα, ή στις δεκάδες του, στην αίσθηση που δημιουργούν οι πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. «Πάλιωσαν» πολύ πριν το τέλος του αιώνα, ανήκαν στο παρελθόν, πριν καλά - καλά συναντηθούν με το παρόν.
Συμβατικά θα λέγαμε ότι το 2019 είναι εξ ορισμού έτος - τομή ως έτος εκλογικό σε όλα τα επίπεδα: βουλευτικών, ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών. Έτος εκλογικού απολογισμού της τετραετίας 2015-2019 και των οικονομικών, θεσμικών, πολιτικών και κοινωνικών επιπτώσεών της που είναι δυστυχώς βαθύτερες από αυτές που αντιστοιχούν σε μια «φυσιολογική» τετραετία. Αυτό άλλωστε καθιστά ναρκοθετημένη σε πολλά σημεία την επόμενη κυβερνητική περίοδο.
Δευτέρα, 17 Δεκεμβρίου 2018
Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό
Ο προϋπολογισμός του 2019 είναι ο τελευταίος της περιόδου που άρχισε τον Ιανουάριο του 2015. Συνοψίζει όλες τις επιπτώσεις των πολιτικών επιλογών που, με ωμό και κυνικό τρόπο, έγιναν την περίοδο αυτή.
Θέλω να αναρωτηθούμε όλοι πού θα βρισκόταν τώρα η χώρα, εάν δεν είχε ανακοπεί τον Ιανουάριο του 2015 η προσπάθεια που ξεκίνησε το 2010 και επανεκκινήθηκε το 2012. Αλλά το πιο πρακτικό είναι να αναρωτηθούμε πότε θα επιστρέψει η χώρα εκεί πού βρισκόταν στο τέλος του 2014.
Η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ λέει ότι το 2020 τα νοικοκυριά ίσως θα επιστρέψουν εκεί που ήταν το 2014. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάθηκαν μόνον έξι χρόνια, υπάρχει ανεπανόρθωτη βλάβη μακράς διάρκειας, γιατί οι αναπτυξιακές, ιδίως, επιπτώσεις είναι επαναλαμβανόμενες επί μακρά σειρά ετών. Σύμφωνα με τη μελέτη βιωσιμότητας του χρέους, η αναπτυξιακή επίπτωση φθάνει μέχρι το 2060, μέχρι την αποπληρωμή του υφισταμένου χρέους.
Αθήνα, 16 Νοεμβρίου 2018
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στο Thessaloniki Summit 2018
Κυρίες και κύριοι, ευχαριστώ το Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και τον Συμεών Τσομώκος για την τρίτη κατά σειρά πρόσκληση. Χαίρομαι γιατί βρίσκομαι στην πόλη μας και απευθύνομαι σε ένα τόσο σημαντικό ακροατήριο. Χαίρομαι, επίσης, γιατί παρακολούθησα δύο πολύ σημαντικές ομιλίες των συνομιλητών μου, που νομίζω ότι αναδεικνύουν έναν κοινό παρανομαστή, την απουσία κανονικότητας. Θα ήταν πολύ μεγάλο λάθος, διανοητικό και πολιτικό, να ξεκινήσει κανείς μία συζήτηση για τις προοπτικές, τις δημοσιονομικές, τις μακροοικονομικές, τις αναπτυξιακές της χώρας μας, από την παραδοχή ότι βγήκαμε από το μνημόνιο τον Αύγουστο, φέτος, και ότι έχουμε περάσει σε μία εποχή και περιοχή κανονικότητας, δημοσιονομικής και χρηματοδοτικής ασφάλειας. Αυτό, δυστυχώς, δεν συμβαίνει και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας.
Πράγματι, δεν διασφαλίζονται οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις, γιατί θα μπορούσαμε να έχουμε βγει από το τρίτο πρόγραμμα-στο οποίο ενταχθήκαμε με τον τρόπο και τους όρους που ενταχθήκαμε τον Αύγουστο του 2015- έχοντας ένα θώρακα, που εμείς είχαμε προτείνει να έχει τη μορφή της προληπτικής πιστωτικής γραμμής –αυτή η γραμμή είχε συμφωνηθεί το Νοέμβριο του 2014. Αλλά δυστυχώς η βασική επιλογή που γίνεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια στην οικονομική, και όχι μόνο, πολιτική είναι να δημιουργούνται εντυπώσεις, να διαμορφώνονται, εάν θέλετε, υπερβολικές αισθήσεις, οι οποίες από ένα σημείο και μετά διαψεύδονται.
Αθήνα, 23 Σεπτεμβρίου 2018
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής*
Το πρόβλημα της οικονομίας είναι πρωτίστως πολιτικό
Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι πολιτικό. Ζητήματα δημοσιονομικής και χρηματοοικονομικής μηχανικής μπορούν να αντιμετωπιστούν - όχι εύκολα, αλλά μπορούν -, εφόσον όμως υπάρχουν οι πολιτικές προϋποθέσεις. Δεν εννοώ ζητήματα τα οποία συνήθως χαρακτηρίζουμε πολιτικά και αφορούν τον τρέχοντα κομματικό ανταγωνισμό, τη συγκυρία. Το πρόβλημα είναι πολιτικό, αλλά πολύ βαθύτερο. Αφορά τη νοοτροπία που κυριαρχεί στο δημόσιο βίο, τη στάση της κοινωνίας και τη σχέση της με το πολιτικό σύστημα. Η εκτίμηση που κάνει το πολιτικό σύστημα για τα κριτήρια με τα οποία διαμορφώνονται οι εκλογικές επιλογές των πολιτών, συχνά το εγκλωβίζει σε επανάληψη στερεοτύπων.
Το πρώτο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι αν έχουμε επιστρέψει στην κανονικότητα και άρα έχουμε την άνεση να βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά μας μία ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων που παρουσιάζουν τις προγραμματικές τους προτάσεις για την επόμενη τετραετία. Ή αν πρέπει να αντιμετωπίσουμε θεμελιώδη και ανεπίλυτα ζητήματα σχετικά με την ειδική κατάσταση στην οποία εξακολουθεί να βρίσκεται η χώρα, η οποία τελεί υπό αυστηρή διεθνή εποπτεία, όχι μόνο των θεσμών και των εταίρων, αλλά και των αγορών, που είναι πολύ πιο αυστηρές και διεισδυτικές.
Θεσσαλονίκη, 8 Σεπτεμβρίου 2018
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην εφημερίδα «Τύπος Θεσσαλονίκης»
Μια ΔΕΘ της επίγνωσης και της υπευθυνότητας
Η ΔΕΘ είναι η επιτομή των προβλημάτων και των δυνατοτήτων τόσο της χώρας, όσο και της Θεσσαλονίκης. Τα δεδομένα της εκθεσιακής και συνεδριακής αγοράς σε διεθνές, περιφερειακό, ακόμη και σε εθνικό επίπεδο είχαν μεταβληθεί ριζικά ήδη πριν το 2010. Η ΔΕΘ είχε χάσει τα «μονοπωλιακά» της πλεονεκτήματα ως ετήσια έκθεση του ευρύτερου δημοσίου τομέα, αλλά και ως ετήσιο θεσμικό πολιτικό forum.
Τώρα, μετά τη σκληρή εμπειρία της περιόδου 2010-2018, η ετήσια γενική έκθεση που οργανώνεται από τη ΔΕΘ, αποκτά νόημα αν λειτουργήσει ως αποτύπωση και προβολή των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της ελληνικής πραγματικής οικονομίας που αντιστάθηκε στην κρίση, ενισχύει την ανταγωνιστικότητάς της, εντείνει την εξωστρέφεια της και δίνει έμφαση στην καινοτομία και την ευρηματικότητα, την ευελιξία και την ποιότητα.
Αθήνα, 20 Αυγούστου 2018
Δήλωση Ευάγγελου Βενιζέλου για την «έξοδο»
Το γεγονός ότι η έξοδος από το τρίτο μνημόνιο στο οποίο οδηγηθήκαμε με τους χειρότερους δυνατούς όρους το 2015 και η είσοδος στη γκρίζα περιοχή του τέταρτου μνημονίου που έχει τα μειονεκτήματα αλλά όχι τις εγγυήσεις των προηγούμενων, εμφανίζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ως επιτυχία, είναι προσβλητικό για την κοινή λογική. Όποιος όμως διαθέτει κοινή λογική μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα.
Το επικίνδυνο είναι ότι επιχειρείται, για πολλοστή φορά τα τελευταία εννιά χρόνια, να ακυρωθεί η κοινή λογική. Να επικρατήσουν νέες, πιο επικίνδυνες τη φορά αυτή «ψευδαισθήσεις». Να συγκαλυφθεί η αλήθεια και να μείνει η χώρα απροετοίμαστη για το μέλλον, τις δυνατότητες αλλά και τους κινδύνους του.
Για το λόγο αυτό η έξοδος από την κρίση μπορεί να αρχίσει πράγματι μόνο όταν διαμορφωθούν οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις σεβασμού της αλήθειας και της κοινής λογικής. Έως τότε θα συνεχίσουμε δυστυχώς να χάνουμε πολύτιμο εθνικό χρόνο, όπως συμβαίνει τα τριάμισι τελευταία χρόνια της δευτερογενούς κρίσης που άρχισε τον Ιανουάριο του 2015.
Αθήνα, 13 Ιουνίου 2018
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στη Βουλή κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υποικ, «Διατάξεις για την ολοκλήρωση της Συµφωνίας Δηµοσιονοµικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθµίσεων - Μεσοπρόθεσµο Πλαίσιο Δηµοσιονοµικής Στρατηγικής 2019- 2022 και λοιπές διατάξεις»
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, υπάρχει μία σατανική σύμπτωση. Σήμερα που η Βουλή συζητά μία μεγάλη δέσμη δημοσιονομικών μέτρων, σήμερα που η Βουλή συζητά το μνημόνιο μετά το μνημόνιο, μακροχρόνιες δεσμεύσεις που καλύπτουν όλη την επόμενη τετραετία και μερικές φορές φθάνουν μέχρι το 2060, σήμερα κυριαρχεί στο δημόσιο ενδιαφέρον ένα μεγάλο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, το ζήτημα του ονόματος της γειτονικής μας χώρας.
Έχω ταχθεί πολλές φορές υπέρ της ενιαίας εθνικής γραμμής που έχει διαμορφωθεί από τον Απρίλιο του 1993 και μετά και έχει υιοθετηθεί από όλες τις κυβερνήσεις που μεσολάβησαν, δηλαδή υπέρ μίας λύσης με σύνθετη ονομασία, με γεωγραφική προσδιορισμό, erga omnes, δηλαδή για εσωτερική και διεθνή χρήση, μία λύση με τη μορφή διεθνούς συμφωνίας, σε εφαρμογή της οποίας θα αναθεωρηθεί και το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας.
Αλλά στοιχείο της ενιαίας εθνικής γραμμής είναι και ήταν πάντα η συνολική και οριστική αναίρεση του αλυτρωτισμού.
Αθήνα, 3 Ιουνίου 2018
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής
Ποιος δικαιούται να προστατεύσει τον λαό από τις επιλογές του; Το ιταλικό παράδειγμα
Ο πρόεδρος Ματαρέλα, αρνούμενος να διορίσει υπουργό Οικονομικών το πρόσωπο που προτάθηκε από τον πρωθυπουργό στον οποίο έδωσε ο ίδιος εντολή, με την αιτιολογία ότι οι απόψεις του δημιουργούν ανησυχία σχετικά με τη θέση της Ιταλίας στην ευρωζώνη, διαφώνησε ουσιαστικά με τις προγραμματικές θέσεις της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που συγκροτήθηκε από τα «Πέντε Αστέρια» και τη Λέγκα. Οριοθετήθηκε σε σχέση με τους κινδύνους της πολιτικής που συμφώνησαν οι κυβερνητικοί εταίροι.
Δεν πρόκειται συνεπώς για άρνηση διορισμού ενός υπουργού λόγω προσωπικής ακαταλληλότητας για τη συγκεκριμένη θέση, όπως συνέβη μερικές φορές στην ιταλική συνταγματική πρακτική των τελευταίων δεκαετιών, με πρόσωπα που προτάθηκαν για το υπουργείο Δικαιοσύνης. Θεμελιώδη ζητήματα εθνικής στρατηγικής, όπως η συμμετοχή στο ευρώ, δεν ασκούνται από τον υπουργό Οικονομικών ως προσωπική πολιτική. Είναι κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης, των κομμάτων που μετέχουν σε αυτήν ή τη στηρίζουν και τελικά του εκλογικού σώματος. Η άρνηση διορισμού του προταθέντος υπουργού Οικονομικών συμβολίζει επομένως την αντίθεση του ιταλού ΠτΔ προς κεντρικές πολιτικές επιλογές, υποσχέσεις και «αφηγήσεις» του συγκεκριμένου κυβερνητικού σχήματος. Το μείζον αυτό ζήτημα παραμένει ακόμη και αν οι κυβερνητικοί εταίροι αποδεχθούν την προεδρική ένσταση, μετακινήσουν τον προταθέντα σε άλλο υπουργείο και προτείνουν άλλο πρόσωπο, αποδεκτό από τον ΠτΔ, για το υπουργείο Οικονομικών.
Αθήνα, 31 Μαΐου 2018
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στο 2ο Διεθνές Συνέδριο του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος
Το Νοέμβριο του 2017, στη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό του έτους 2018, που η κυβέρνηση τον εμφάνισε ως τον προϋπολογισμό της «καθαρής εξόδου» από το τρίτο μνημόνιο, το μνημόνιο του 2015, έλαβα το λόγο και είπα: Θυμάστε μία συζήτησή μου στην εκπομπή Enikos με τον κ. Χατζηνικολάου τον Μάρτιο του 2015, όταν εμφανίστηκα και είπα, ιδού το αντίγραφο του e-mail Χαρδούβελη, πάρτε το να το έχετε ως παρακαταθήκη, γιατί αυτό που θα έρθει σε λίγους μήνες, αντί για το e-mail Χαρδούβελη, θα είναι δραματικό; Το e-mail Χαρδούβελη θα είναι μία παιδική χαρά μπροστά στο τρίτο μνημόνιο. Εάν λοιπόν το θυμάστε αυτό είπα, μιλώντας στη Βουλή, δώστε λίγη προσοχή σε αυτό που σας λέω. Να επανέλθετε στην πολιτική του Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου του 2014, όταν είχαμε συμφωνήσει, με πολύ κόπο, στο Eurogroup το καθεστώς της προληπτικής πιστωτικής γραμμής, προκειμένου να εξέλθει η χώρα ασφαλώς από το δεύτερο μνημόνιο που τότε έληγε, χωρίς την πίεση των αγορών, χωρίς να είναι σε καθεστώς μνημονίου, αλλά έχοντας τον θώρακα των εταίρων. Διότι είναι διαφορετικό να εξέλθει στις αγορές μόνη της η Ελλάδα με εθνικό ρίσκο και διαφορετικό να εξέλθει στις αγορές η Ελλάδα έχοντας την εγγύηση και τον θώρακα του ESM που ενισχύει την πιστοληπτική της ικανότητα.