6 Αυγούστου 2006

Το πρόβλημα είναι η ευρωπαϊκή αμηχανία

του Ευ. Βενιζέλου

Ο πόλεμος γίνεται και πάλι στο Λίβανο. Το μεγάλο διεθνές πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται ούτε στη Μέση Ανατολή ούτε στο Ιράκ, ούτε στο Ιράν, αλλά στην ίδια την Ευρώπη.

Δεν αρκεί να αντιδρούν πολλοί ευρωπαίοι πολίτες απέναντι στα φαινόμενα στρατιωτικής βίας με θύματα μικρά παιδιά. Δεν αρκεί να ζητούν οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, πολλά μέσα ενημέρωσης, πολλά κόμματα, ακόμη και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις άμεση κατάπαυση του πυρός. Όλα αυτά είναι αποσπασματικές και συμπτωματολογικές αντιδράσεις. Δεν είναι μία πραγματική διεθνής πολιτική. Γιατί η δυνατότητα άσκησης διεθνούς πολιτικής εξαρτάται δυστυχώς, σε καθοριστικό βαθμό,  από τη στρατιωτική ισχύ και την αντίληψη που επικρατεί ως προς την δυνατότητα ανάληψης στρατιωτικού κινδύνου. 

Περισσότερα...

17 Ιουνίου 2006

Ένα νέο Ελσίνκι επείγει

του Ευ. Βενιζέλου

Η δημόσια συζήτηση για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις που άνοιξε μετά τον τραγικό χαμό του σμηναγού Ηλιάκη και την παρέμβαση Στεφανόπουλου είναι χρήσιμη και αποκαλυπτική:

Τα γεγονότα όμως τρέχουν. Η πρόσφατη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των δύο χωρών στην Κωνσταντινούπολη και αμέσως μετά ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκαν τα πράγματα στο Συμβούλιο Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, δείχνει ότι το ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς δεν συνιστά από μόνο του στρατηγική ούτε για το Κυπριακό ούτε για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το πλαίσιο των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου  του 2004 μέσα στο οποίο υποτίθεται ότι κινούμαστε δεν είναι καθόλου επαρκές καθώς χωρίς λόγο εγκαταλείφθηκε το Ελσίνκι.

Περισσότερα...

6 Ιουνίου 2006

Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στην Ελευθεροτυπία, 6 Ιουνίου 2006

Εθνική «στρατηγική»

Η συζήτηση που άνοιξε με την παρέμβαση του κ. Κ. Στεφανόπουλου, γρήγορα φάνηκε να προσανατολίζεται προς την ανάγκη χάραξης μιας «νέας εθνικής στρατηγικής».

Αυτό σημαίνει είτε ότι δεν έχουμε καθόλου είτε ότι δεν έχουμε αποτελεσματική στρατηγική. Ηδη ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανέλαβε πρωτοβουλία διαλόγου μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Θεωρώ συνεπώς χρήσιμο, πριν από οτιδήποτε άλλο, να καταγραφούν τα βασικά σημεία τής ώς τώρα στρατηγικής ή μάλλον στάσης μας. Σημεία που είναι άλλοτε επίσημα διακηρυγμένες και άρα συνειδητές επιλογές και άλλοτε πρακτικές που απλώς ακολουθούνται εδώ και χρόνια.

Σημείο 1: Η Ελλάδα δεν δείχνει να εκτιμά ότι ο χρόνος λειτουργεί σε βάρος της. Βέβαια, όλες οι μείζονες πρωτοβουλίες μας -από τη μονομερή προσφυγή στη Χάγη το 1976, ταυτόχρονα τότε με προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας- ήσαν αμυντικού χαρακτήρα. Από δε το 1975 και μετά, δεν υπάρχει κάποια αλλαγή των καταστάσεων και των πρακτικών στο Αιγαίο που μπορεί να θεωρηθεί θετική για την Ελλάδα.

Περισσότερα...

30 Μαΐου 2006

Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στην Ελευθεροτυπία

«Το Εθνικό Εκκρεμές»

Εθνική στρατηγική χωρίς βάθος, χωρίς πλήρη και απροκατάληπτη γνώση των δεδομένων, χωρίς ιστορική αυτοσυνειδησία, που αντιδιαστέλλεται από την ιδεολογική χρήση της ιστορίας και χωρίς διορατική και μακροπρόθεσμη εκτίμηση για τον διεθνή συσχετισμό δεν υπάρχει. Εθνική στρατηγική χωρίς ουσιαστική συναίνεση, βασισμένη στη διεξοδική συζήτηση των θεμάτων και την ενεργό αποδοχή των πολιτών, επίσης δεν νοείται.

Ούτε η συνεχής, προσχηματική μετάθεση των προβλημάτων στο μέλλον ούτε η μοναδιάστατη προσέγγιση προβλημάτων που είναι από τη φύση τους πολύπλοκα, και άρα αξιώνουν μια «στερεομετρική» θεώρηση, συνιστά εθνική στρατηγική. Οταν αυτές οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν, τότε διαγράφεται ο κίνδυνος η εθνική στρατηγική να αντικατασταθεί από ένα «εθνικό εκκρεμές». Την εθνική δημαγωγία της υπεραπλούστευσης και της ουσιαστικής σιωπής γύρω από τα θέματα αυτά να τη διαδεχθεί η εθνική δημαγωγία της δημόσιας αυτοκαταγγελίας για επιλογές που χαρακτηρίζονται όχι μόνον πολιτικά εσφαλμένες ή φοβικές και αδιέξοδες, αλλά και νομικά αβάσιμες.

Περισσότερα...