1 Ιουλίου 2009
Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων 1- 31 του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: «Οργανωτική Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων – Βόλος 2013 και άλλες διατάξεις»
Κύριε Πρόεδρε, χθες, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας επανέφερα την πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., οι υποψήφιοι προς επιλογή στις κορυφαίες θέσεις της δικαιοσύνης να καλούνται να εμφανίζονται ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, να οργανώνεται μία δημόσια ακρόαση για την προσωπικότητα, το ήθος, τις αντιλήψεις τους σε σχέση με την έννομη τάξη, να διατυπώνεται μία γνώμη της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας πριν το Υπουργικό Συμβούλιο προβεί στην επιλογή των προσώπων που τοποθετεί στις προεδρίες των Ανωτάτων Δικαστηρίων, στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου και στις Γενικές Επιτροπίες που υπάρχουν στα Διοικητικά Δικαστήρια και το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Έως την αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία στο σημείο αυτό είναι απολύτως επιβεβλημένη, η τυπική αρμοδιότητα ανήκει στο Υπουργικό Συμβούλιο. Επειδή όμως η χώρα βιώνει μία κατάσταση εθνικής ανομίας, επειδή έχει καταρρεύσει η δημόσια ηθική, ούτε η σημερινή Κυβέρνηση βεβαίως, ούτε όμως και καμία κυβέρνηση πλέον δεν θα μπορέσει αξιόπιστα να επιλέξει κορυφαίους δικαστικούς λειτουργούς με μία απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, γιατί αυτή η διαδικασία είναι πλέον απολύτως υπονομευμένη και διαβλητή στη συνείδηση της κοινής γνώμης, αλλά και του νομικού κόσμου.
Πρέπει, με αναθεώρηση του Συντάγματος, μόλις μας δοθεί η ευκαιρία, να ανατεθεί στην ίδια τη Βουλή, με αυξημένη πλειοψηφία 2/3, δηλαδή με ευρεία συναίνεση, με αξιοκρατία και διαφάνεια η επιλογή των δικαστικών λειτουργών που θα καταλαμβάνουν αυτές τις κορυφαίες, κομβικές θέσεις. Δεν πρέπει όμως και στο πλαίσιο του ισχύοντος Συντάγματος, να ανεχθούμε μία κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και η οποία πλέον έχει οδηγηθεί στα όριά της, συγκρούεται με την κοινή γνώμη και με το αίσθημα του ελληνικού λαού.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση σιώπησε, δεν απάντησε στη χθεσινή πρότασή μου στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και έσπευσε σήμερα το Υπουργικό Συμβούλιο, 1η Ιουλίου, μία μέρα μετά τη λήξη της θητείας των κορυφαίων δικαστικών λειτουργών που αποχωρούν να επιλέξει τους νέους λειτουργούς οι οποίοι θα σηματοδοτήσουν την πορεία της δικαιοσύνης.
Δεν θέλω να κρίνω τώρα πρόσωπα και καταστάσεις. Θέλω, απλώς, απευθυνόμενος στους νέους Προέδρους των Ανωτάτων Δικαστηρίων και στο νέο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, να τους υπομνήσω το αυτονόητο, ότι έχουν καθήκον τήρησης και σεβασμού του Συντάγματος και των νόμων του κράτους, ότι είναι θεματοφύλακες και προστάτες των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και γενικότερα του κράτους δικαίου και αλίμονο εάν λειτουργήσουν ως ιμάντες μεταβίβασης των προτιμήσεων και των εντολών της Κυβέρνησης. Πρέπει να αποδείξουν την ανεξαρτησία τους, πρέπει να αποδείξουν το κύρος τους, πρέπει να διαφυλάξουν την εξωτερική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης σε σχέση όχι μόνο με την πολιτική εξουσία, αλλά και σε σχέση με την οικονομική και επικοινωνιακή εξουσία και πρέπει κυρίως να διαφυλάξουν την εσωτερική ανεξαρτησία των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, γιατί δυστυχώς στο εσωτερικό της δικαιοσύνης δεν τηρούνται οι εγγυήσεις της λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, που μετά το 1975 είναι ισόβιοι δικαστικοί λειτουργοί που περιβάλλονται με τις ίδιες εγγυήσεις με τις οποίες περιβάλλονται και οι δικαστές της καθημένης δικαιοσύνης.
Συμφωνώ δε ότι η επιλογή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου πρέπει να γίνεται κατά προτίμηση από τον εισαγγελικό κλάδο, από την ισταμένη δικαιοσύνη, αλλά προτιμώ μία επιλογή από την καθημένη δικαιοσύνη εάν ένας δικαστής, που έχει συνείδηση ανεξαρτησίας μεγαλύτερη δυστυχώς απ’ ό,τι έχουν κάποιοι κορυφαίοι εισαγγελείς, επέμβει ως Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου προκειμένου να γίνει σεβαστή η αξιοπρέπεια και η ανεξαρτησία του εισαγγελικού κλάδου η οποία δυστυχώς κλονίζεται κάτω από την έωλη λογική της ιεραρχικής δομής της εισαγγελίας η οποία όμως δεν ισχύει όταν ο εισαγγελέας προτείνει στο ακροατήριο, όταν ο εισαγγελέας διατυπώνει τη γνώμη του στο δικαστικό συμβούλιο, όταν ο εισαγγελέας διενεργεί προκαταρκτική εξέταση ή προανάκριση.
Δεύτερη παρατήρηση: η υπόθεση SIEMENS. Πιστεύει κανείς σας σοβαρά ότι μπορεί ένας πρωτοδίκης όσες ικανότητες και να έχει, ένας ειδικός ανακριτής μόνος του να συνθέσει και να διερευνήσει ένα τέτοιο σκάνδαλο; Ποιος θα παρουσιάσει στον ελληνικό λαό την αλήθεια μετά από μία πλήρη έρευνα; Μόνο η Βουλή των Ελλήνων έχει τη δυνατότητα αυτή.
Απορρίφθηκε κατ’ επανάληψη από την Κυβέρνηση η πρότασή μας για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής. Τα όσα συμβαίνουν τώρα επιβάλλουν στον κύριο Καραμανλή μία κίνηση, να συγκαλέσει τη Βουλή σε έκτακτη σύνοδο προκειμένου να αποφασιστεί επειγόντως η σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για να διερευνηθούν όλα, για να μάθει ο ελληνικός λαός την αλήθεια, για να προστατευθεί το κύρος του πολιτικού κόσμου. Γιατί, δυστυχώς και ο απλός Βουλευτής δεν έχει καμία προστασία. Δεν υπάρχουν θεσμοί που να διαχωρίζουν ενώπιον του ελληνικού την ήρα από το στάρι. Και έτσι μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Και αυτό δημιουργεί μια κατάσταση σήψης, την αίσθηση ότι δεν υπάρχει πια τίποτε στον κόσμο αυτό, ότι κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτε, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει τίποτε. Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία μας πια δεν έχει ηθικούς και θεσμικούς αρμούς. Και είναι υποχρεωμένος ο κύριος Καραμανλής ο οποίος απέρριψε τρεις φορές την πρότασή μας για Εξεταστική Επιτροπή, να αποδεχθεί την πρότασή μας αυτή. Έκτακτη σύνοδος της Βουλής τώρα, προκειμένου να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε την πλήρη εικόνα, το πανόραμα της υπόθεσης. Με μεμονωμένες δικογραφίες, με επιμέρους πράξεις, με υπαινιγμούς, με διαρροές, με εκβιασμούς δεν γίνεται τίποτε και δεν θα αναγορευτεί κανείς σε τιμητή του δημοσίου βίου των Ελλήνων. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα αυτό, παρά μόνο η δικαιοσύνη στο μέτρο που έχει αρμοδιότητα και κυρίως η Βουλή που οφείλει να προστατεύσει το κύρος της αλλά οφείλει να προστατεύσει και το δικαίωμα της κοινωνίας στην αλήθεια και τη διαφάνεια.
Τέλος, οι καταγγελίες του κυρίου Προέδρου του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Είναι δημόσια αρχή βεβαίως η Βουλή και πρέπει ο φάκελος που κατατέθηκε στα Πρακτικά να διαβιβαστεί στον νέο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και όποιο Κόμμα έχει τη βούληση να θέσει το θέμα στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, να το θέσει γιατί όλα τα θέματα πρέπει να τίθενται και να συζητούνται και να αποσαφηνίζονται ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας εάν θέλουμε να αποδείξουμε ότι υπάρχουν θεσμοί που λειτουργούν και ότι υπάρχουν διαδικασίες και εγγυήσεις διαφάνειας.
Το κάθε θέμα όμως έχει τη δική του ταυτότητα, το δικό του χώρο στον οποίο αναπτύσσεται. Και για όλα μπορούν να υπάρξουν απαντήσεις και πρέπει να υπάρξουν απαντήσεις, γιατί τίποτε δεν είναι χειρότερο από την ισοπέδωση, την ασάφεια, μία σκόνη που έχει κατακλύσει τον δημόσιο βίο και δεν μας επιτρέπει να δούμε το μέλλον, δεν μας επιτρέπει να αντικρύσουμε με αισιοδοξία αυτό που έρχεται. Και είναι κρίμα για μία χώρα όπως η Ελλάδα, με τέτοιες δυνατότητες, τέτοια προσόντα, τέτοιες ευκαιρίες να καθηλώνεται, να αυτοταπεινώνεται και τελικά να υποκύπτει σε μία διάχυτη ηττοπάθεια η οποία καταστρέφει την ικμάδα του τόπου αυτού, τον οποίο φαίνεται ότι δεν τον αγαπάμε όσο πρέπει να τον αγαπάμε και δεν τον υπηρετούμε όσο πρέπει να τον υπηρετούμε.
