21 Νοεμβρίου 2008
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επερώτησης Βουλευτών του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, σχετικά με το Συγκρότημα Τεχνικής Εκπαίδευσης Αγίου Κήρυκα Ζακύνθου.
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, συζητούμε σήμερα μία επερώτηση αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων λίγες ώρες μετά την επίσημη κατάθεση του κρατικού προϋπολογισμού του 2009 στη Βουλή. Η Κυβέρνηση κατέθεσε σήμερα έναν προϋπολογισμό που με πανηγυρικό τρόπο επιβεβαιώνει και επισημοποιεί την απόλυτη πολιτική της αμηχανία, ανικανότητα και ανεπάρκεια.
Φοβούμαι ότι το πρόβλημα της Κυβέρνησης είναι πλέον διανοητικό. Δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της κρίσης. Αρκείται σε έναν συμβατικό, εικονικό, ανεφάρμοστο προϋπολογισμό, ο οποίος έχει γραφτεί χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του τα νέα εκρηκτικά δεδομένα στη διεθνή οικονομία, αλλά βεβαίως και στην εγχώρια οικονομία.
Θα περίμενε κανείς σήμερα, ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών να εμφανιστούν στη Βουλή με έναν προϋπολογισμό έκτακτης ανάγκης, με έναν προϋπολογισμό που θα ήταν στην πραγματικότητα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης. Πρόκειται για το σχέδιο που ζητούσαμε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στήριξης του τραπεζικού συστήματος, ενώ θα έπρεπε να έχει συζητηθεί και να έχει ψηφιστεί πριν από αρκετές βδομάδες ένας ολοκληρωμένος νόμος για τη στήριξη της οικονομίας, για την ενίσχυση της ρευστότητας, όχι μόνο προς όφελος του τραπεζικού συστήματος που είναι ο αναγκαίος αγωγός και προς την πραγματική οικονομία, αλλά προς στήριξη των νοικοκυριών, προς στήριξη των στεγαστικών και καταναλωτικών αναγκών των νοικοκυριών και κυρίως προς στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που είναι ο κορμός και το συγκριτικό πλεονέκτημα της ελληνικής οικονομίας.
Δεν εισακουστήκαμε στο νομοσχέδιο αυτό, που αφήνει αναπάντητα τα μεγάλα ερωτήματα και τις μεγάλες αγωνίες των Ελλήνων πολιτών πώς θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, τι γίνεται με το εισόδημά τους και με τη δυνατότητά τους να δανειοδοτούνται ή να εξυπηρετούν ανειλημμένες δανειακές υποχρεώσεις και έρχεται σήμερα με έναν κρατικό προϋπολογισμό που βασίζεται σε απολύτως εσφαλμένες ερασιτεχνικές, πρόχειρες παραδοχές και για το ρυθμό αύξησης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και για το δημοσιονομικό έλλειμμα, καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ μας λέτε πως το έλλειμμα θα περιοριστεί τελικά στο 2% του Α.Ε.Π., ενώ ο ρυθμός αύξησης του Α.Ε.Π. θα είναι 2,7%, όταν είναι δυστυχώς αμφίβολο αν ο ρυθμός αύξησης θα έχει το 2009 τον αριθμό 1 μπροστά. Είναι πολύ πιθανό να έχει ένα μηδενικό μπροστά με μερικά δεκαδικά στοιχεία!
Όταν, λοιπόν, έχουμε μια Κυβέρνηση που αδυνατεί να μιλήσει με ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό, να τον καταστήσει συμμέτοχο του προβλήματος, να διαμορφώσει ένα σχέδιο εθνικής συστράτευσης και εθνικής συναίνεσης ώστε να κινητοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις, όταν έχουμε μια Κυβέρνηση που εμπνέει ανασφάλεια και αβεβαιότητα τη στιγμή που ο πολίτης θέλει ένα σημείο αναφοράς, θέλει από κάπου να πιαστεί, θέλει να νιώθει ότι υπάρχει μια σχέση πολιτικής εμπιστοσύνης, αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχουμε το πλαίσιο αναφοράς που απαιτείται προκειμένου να συζητήσουμε για όλα τα μεγάλα θέματα του κοινωνικού κράτους. Κορυφαίο θέμα είναι η παιδεία, εξίσου σημαντικό το θέμα της υγείας μ' αυτό το «κραχ» του Ε.Σ.Υ., την αδυναμία λειτουργίας των νοσοκομείων, την αδυναμία διενέργειας χειρουργικών επεμβάσεων ελλείψει υλικών, την υποχρέωση των συνταξιούχων να αγοράζουν οι ίδιοι με δικές τους δαπάνες τα φάρμακά τους, το ίδιο σημαντικό είναι το πρόβλημα της πρόνοιας, το ίδιο σημαντικό είναι το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης κ.ο.κ..
Άκουσα προηγουμένως στη διαδικασία των επίκαιρων ερωτήσεων τον κύριο Πρωθυπουργό να απαντά σε μια πολύ σημαντική ερώτηση για την ανεργία των νέων και τον άκουσα να καταγράφει τις υφιστάμενες δράσεις του Υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας του Ο.Α.Ε.Δ., του Ε.Ο.Μ.Μ.Ε.Χ., του Υπουργείου Ανάπτυξης σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, σαν να μην αντιλαμβάνεται ο κ. Καραμανλής ότι εδώ έχουμε τεράστιο πρόβλημα στην αγορά εργασίας, επειδή στα κεφάλια όλων των εργαζομένων και όλων των ανέργων, κυρίως των νέων ανθρώπων, κρέμεται η απειλή της μείωσης της απασχόλησης, της αύξησης της ανεργίας, της δημιουργίας ενός κύματος νέων ανέργων που σημαίνει ότι θα έχουμε φυσικά και μια ανακοπή των ρυθμών και των δυνατοτήτων εύρεσης εργασίας από τους σημερινούς ανέργους ή από νέα παιδιά που μετά τις σπουδές τους εισέρχονται στην αγορά εργασίας.
Αντί να παρουσιάσει σήμερα ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης στην αγορά εργασίας, για την ανακοπή του κινδύνου απολύσεων, για τη δημιουργία νέων κινήτρων, ήρθε με ένα συμβατικό γραφειοκρατικό τρόπο, ως Πρωθυπουργός που διεκπεραιώνει τα καθήκοντά του χωρίς καμμία δυνατότητα να πει τίποτα καινούριο, τίποτα συγκεκριμένο, τίποτα ελκυστικό για την κοινή γνώμη και κάνει μια απλή καταγραφή. Μα, δεν γίνεται έτσι. Δεν στέλνουμε έτσι τα μηνύματα που απαιτεί η ελληνική κοινωνία και η ελληνική οικονομία, γιατί φυσικά όταν λέμε ελληνική οικονομία εννοούμε τελικά τον κάθε άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το πρόβλημά του. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για ποσοστά ανεργίας όταν ο κάθε άνεργος είναι 100% άνεργος και υφίσταται μια προσβολή στο πρόσωπό του γιατί δεν είναι μόνο το εισόδημα. Το εισόδημα μπορεί να καλυφθεί και μέσα από τα επιδόματα ανεργίας, αν γίνουν ευρωπαϊκού επιπέδου και μέσα από την οικογενειακή συμπαράσταση από άλλα δίκτυα αλληλεγγύης. Δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα. Είναι και η προσβολή της προσωπικότητας, η αδυναμία σχηματισμού οικογένειας, η αδυναμία εξέλιξης, η έλλειψη προοπτικής.
Τη στιγμή μάλιστα που σε όλο τον κόσμο μιλάμε για Κεϊνσιανές πολιτικές και για το νέο οικονομικό ρόλο του κράτους, ο νέος προϋπολογισμός είναι σκανδαλωδώς αντιαναπτυξιακός. Είναι ένας προϋπολογισμός στον οποίο προβλέπεται -και αυτό συνιστά ύβρη για την οικονομία και την ανάπτυξη- μείωση του Προγράμματος των Δημοσίων Επενδύσεων κατά 9% από τη στιγμή που θα έπρεπε το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων να είναι ο μοχλός ενός σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Έρχομαι τώρα στο ζήτημα της Ζακύνθου.
Η Ζάκυνθος είναι ένα ταλαιπωρημένο πολιτικά νησί. Υπάρχει πολιτική ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας, του κυβερνώντος κόμματος για την κατάσταση που επικρατεί στη Ζάκυνθο, η οποία είναι ακραία. Όλοι γνωρίζουμε τι συνέβη με τον προηγούμενο Δήμαρχο της Ζακύνθου. Μιλάμε για πράξεις του κοινού εγκλήματος. Και δεν μπορεί ο Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων να λέει ότι δεν φταίω εγώ, φταίει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση είναι και αυτή κράτος, είναι τμήμα του πολιτικού συστήματος, έχει κομματική ταυτότητα. Και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση στη Ζάκυνθο ανήκει στη Νέα Δημοκρατία.
Ο Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής και Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει ευθύνη γι’ αυτά που κάνει ή δεν κάνει ο Νομάρχης Ζακύνθου, γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ είπατε ότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση ευθύνεται για την κατάσταση αυτή στο συγκρότημα Αγίου Κηρύκου Ζακύνθου, που είναι απειλητική για τη ζωή των παιδιών.
Πώς επιτρέπετε εσείς όμως ως αρμόδιος Υπουργός να διεξάγονται μαθήματα και να μπαίνουν τα παιδιά σε ανασφαλές κτήριο με κίνδυνο της ζωής τους; Θα έπρεπε να έχει λυθεί τουλάχιστον το ζήτημα της προσωρινής στέγασης. Και εν πάση περιπτώσει ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει ούτε καν στη μικρή κλίμακα ενός νησιού, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην Κυβέρνηση και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση όταν πρέπει να λύσουμε ένα πρόβλημα ασφάλειας των παιδιών και ομαλής διεξαγωγής της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η νομοθεσία περί Δημοσίων Έργων προβλέπει λύσεις, έκτακτες, εξαιρετικές, οι οποίες με διαφάνεια μπορούν και πρέπει να εφαρμοστούν. Είναι η απευθείας ανάθεση, η περιορισμένη πρόσκληση μεταξύ εταιρειών, ο πρόχειρος διαγωνισμός. Υπάρχουν οι μηχανισμοί. Ούτε είναι δυνατόν να ανταλλάσσουμε στην Αίθουσα αυτή συνεχώς στοιχεία ποιος έκανε καλύτερα τη δουλειά του σε σχέση με τη Σχολική Στέγη.
Βλέπετε πόσο δύσκολο είναι να κάνεις το παραμικρό δημόσιο έργο; Να φτιάξεις ένα σχολείο, μια γέφυρα, ένα δρόμο; Πόσο χρόνια έπρεπε να περάσουν για να το συνειδητοποιήσει αυτό η Νέα Δημοκρατία; Ότι δηλαδή η κριτική ήταν εύκολη όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διαχειριζόταν τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, τα Ολυμπιακά Έργα, ένα πολύ δυναμικό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Δεν είχατε καμμία επιείκεια και καμμία διάθεση κατανόησης πριν από πέντε χρόνια. Όλα ήταν εύκολα τότε, ισοπεδωτικά. Και τώρα πάλι η παλιά καλή θεωρία του συμψηφισμού.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ό,τι ήταν να κάνει το έκανε στη δική του θητεία. Το θέμα τώρα είναι εσείς, τι θα παραδώσετε φεύγοντας. Ποιος είναι ο απολογισμός του κ. Καραμανλή. Με τι συνδέει την παρουσία του επί πέντε χρόνια στη θέση του Πρωθυπουργού ο κ. Καραμανλής; Διδάσκεται η Ιστορία στα ελληνικά σχολεία. Ένα ιστορικό ερώτημα είναι πάντα ένα παιδαγωγικό ερώτημα. Ο Κώστας Σημίτης και οι κυβερνήσεις του καταγράφονται σε σχέση με την ένταξη στην Ο.Ν.Ε., σε σχέση με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, σε σχέση με την προώθηση του Β΄ και Γ΄ Κοινοτικού Πλαίσιου Στήριξης, σε σχέση με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κ. Καραμανλής με τι συνδέει το όνομά του στο αναλυτικό πρόγραμμα της Ιστορίας του 21ου αιώνα της πρώτης δεκαετίας; Τίποτα. Θα είναι μια λευκή σελίδα αυτή. Και η σελίδα βεβαίως είναι πολύ γενναιόδωρη έκταση. Μια πολύ μικρή λευκή παράγραφος. Και αυτό το πρόβλημα πρέπει να το επιλύσετε για λόγους υστεροφημίας και ιστορικής συνείδησης.
Και όλα αυτά, κύριε Υπουργέ, πρέπει να σας πω ότι συνδέονται και με όλη τη «βεντάλια» των μεγάλων προβλημάτων της εκπαίδευσης που είναι ανοικτά. Σήμερα μας είπατε πολλά πράγματα, αλλά δεν μας είπατε τι γίνεται με τις αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων για τα επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν μας είπατε πού βρίσκεται το ζήτημα της κατοχύρωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων όλων ανεξαιρέτως των τμημάτων όλων των πανεπιστημίων, ιδίως των νέων και όλων των Τ.Ε.Ι. της χώρας. Δεν μας είπατε πού βρίσκεται το ζήτημα των κολεγίων όταν αποδεικνύεται ότι ήταν ψευδεπίγραφος και εικονικός ο πρόσφατος νόμος όπως απεδείχθη, ότι δεν είχε καμμία βάση και το επιχείρημα που έλεγε ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε και το άρθρο 16 του Συντάγματος για να μπορέσουμε να θέσουμε υπό ποιοτικό έλεγχο τα λεγόμενα κολέγια και τις συμβάσεις δικαιόχρησης με πανεπιστήμια του εξωτερικού γιατί απεδείχθη ότι άλλου τύπου μέτρα και κινήσεις χρειάζονται προκειμένου να αποφύγουμε αυτό το τεράστιο εκπαιδευτικό «ντάμπινγκ» εις βάρος της ποιότητος του ευρωπαϊκού πανεπιστημίου. Αν όμως δεν έχουμε δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, αν δεν έχουμε κυρίως λύκειο αυτοτελές και νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν θα δημιουργήσουμε ποτέ τις προϋποθέσεις αναβάθμισης του ελληνικού δημοσίου πανεπιστημίου. Και δεν άκουσα τίποτα απολύτως για το θέμα αυτό. Όπως δεν άκουσα τίποτα και για τα νηπιαγωγεία, τα οποία ήταν το φετινό εναρκτήριο πρόβλημα της σχολικής χρονιάς. Όπως-όπως, άρον-άρον αντιμετωπίστηκε μια κατάσταση.
Λέτε ότι ετοιμάζετε οκτακόσια τριάντα τρία διδακτήρια για νηπιαγωγεία. Είναι μικροί χώροι. Το νηπιαγωγείο είναι μικρή σχολική μονάδα. Αυτό σημαίνει ότι εφαρμόστηκε ένα μέτρο σε σχέση με την υποχρεωτική φοίτηση χωρίς προετοιμασία, πρόωρα.
Το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι το πρόβλημα του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας. Εφόσον αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, εφόσον η εκπαίδευση δεν εισέρχεται, δεν εγκαθίσταται στον πυρήνα του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να υπερβούμε την κρίση η οποία από χρηματοοικονομική μετατρέπεται σε κρίση της πραγματικής οικονομίας και τελικά σε κρίση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει κάθε οικονομία.
Όλες οι χώρες δεν διαχειρίζονται απλώς συγκυριακά τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης. Προσπαθούν να αποκτήσουν μία επίκαιρη θέση για την επόμενη φάση. Εμείς στην Ελλάδα δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε στοιχειώδεις χειρισμούς για ν’ αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα και τη συγκυρία, δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε τίποτα σε σχέση με το μοντέλο ανάπτυξης γιατί δεν υπάρχει μια κυβέρνηση που να εμπνέει πολιτική εμπιστοσύνη και να μπορεί να διευθύνει πολιτικά τη χώρα, να μπορεί να προτείνει και να εγγυηθεί τη μεγάλη εθνική, κοινωνική και αναπτυξιακή συμφωνία που έχει ανάγκη ο τόπος, προκειμένου να φύγουμε απ’ αυτήν τη μιζέρια. Σας ευχαριστώ πολύ.
