31 Ιουλίου 2008
Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: «Ίδρυση και λειτουργία Κολλεγίων και άλλες διατάξεις».
Κυρία Πρόεδρε, παρακολουθώ επί ώρα να εξελίσσονται δύο παράλληλα πολιτικά παίγνια. Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός έχει αναλάβει την ιδεολογική καθοδήγηση της Κυβέρνησης. Την προστατεύει, την προτρέπει, την επικαλύπτει και βεβαίως χαίρεται, γιατί ασκεί τέτοιου είδους πολιτική ηγεμονία.
Ο κύριος Υπουργός παρακολουθεί σιωπηλός. Αρέσκεται να καθοδηγείται από το ΛΑ.Ο.Σ. στα θέματα αυτά.
Από την άλλη μεριά, παρακολουθώ τον Πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να μιλάει χωρίς εξουσιοδότηση εξ ονόματος του φοιτητικού κινήματος και όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ας σεβαστούμε την αυτονομία της ακαδημαϊκής κοινότητας και την αυτονομία του φοιτητικού κινήματος. Δεν υποκαθιστούμε τους κοινωνικούς χώρους ούτε τους προκαταλαμβάνουμε. Έχουν ωριμότητα να αντιληφθούν τι συμβαίνει και έχουν ικανότητα, να αντιδράσουν με το δικό τους τρόπο, προστατεύοντας τις σπουδές και το μέλλον τους μέσα σ’ ένα δημόσιο, αξιοκρατικό, αξιόπιστο και αναβαθμισμένο πανεπιστήμιο.
Πίσω από αυτά τα δύο πολιτικά παίγνια, τα οποία εξυπηρετούν σκοπιμότητες κατώτερες του στόχου μας που είναι να αναβαθμίσουμε τη δημόσια εκπαίδευση και ιδίως την τριτοβάθμια, κρύβονται παραπλανητικά επιχειρήματα, που ακούγονται για πολλοστή φορά στην Αίθουσα αυτή.
Επαναλαμβάνω, ότι η παλαιότερη και η νεότερη oδηγία για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, δεν έχει καμιά σχέση με το συζητούμενο νομοσχέδιο. Το επαγγελματικό δικαίωμα, είναι παρακολούθημα του εργαζομένου. Ένας εργαζόμενος σε μία χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει αναγνωρισμένα από τη χώρα αυτή επαγγελματικά δικαιώματα, ως γιατρός, ως δικηγόρος, ως λογιστής, ως κλινικός ψυχολόγος, μπορεί να τα πάρει μαζί του εάν μετακινηθεί μέσα στην ενιαία αγορά και εγκατασταθεί ή θέλει να προσφέρει υπηρεσίες σε μια άλλη χώρα.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει η χώρα προέλευσης να του έχει αναγνωρίσει επαγγελματικά, όχι ακαδημαϊκά, δικαιώματα και αυτά τα δικαιώματα, να ασκούνται πραγματικά στη χώρα προέλευσης. Αυτό είναι κάτι, το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να το αποδεχτούμε. Εκκρεμεί ως πρόβλημα πάρα πολλά χρόνια. Έχει ξεκινήσει από τους αποφοίτους των Fachhochschulen των γερμανικών, που στη συνέχεια απέκτησαν πλήρη δικαιώματα μηχανικού λόγω επαγγελματικής εμπειρίας. Άλλο είναι αυτό και άλλο η επίκληση του δικαιώματος ελεύθερης εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών μιας επιχειρηματικής οντότητας, που προέρχεται από μια χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια άλλη χώρα- μέλος.
Η Κυβέρνηση κάνει το εξής τραγικό και προκλητικό στην περίπτωση αυτή. Ενώ μετά από αγώνα που έδωσαν πολλές πολιτικές δυνάμεις στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από τη λεγόμενη Οδηγία Μπολγκενστάιν για την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, εξαιρείται η εκπαίδευση- άρα, όταν έλθει μία οντότητα άλλου κράτους-μέλους σε μια άλλη χώρα, πρέπει να υπαχθεί στους κανόνες της χώρας υποδοχής στην εκπαίδευση- έρχεται με το προκλητικό αυτό νομοσχέδιο η Κυβέρνηση και επεκτείνει οικειοθελώς την Οδηγία Μπολγκεστάιν στο χώρο της εκπαίδευσης, γιατί αρκείται στην τήρηση των προϋποθέσεων της χώρας υποδοχής, που μπορεί να είναι και ανύπαρκτες αυτές οι προϋποθέσεις.
Εδώ συντελείται ένα τεράστιο σκάνδαλο. Ενώ αγωνίστηκαν χώρες και η Ελλάδα μεταξύ αυτών και πολιτικές δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να εξαιρεθεί η εκπαίδευση από την οδηγία για την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, έρχεται η Κυβέρνηση και την εφαρμόζει οικειοθελώς τώρα. Αυτό είναι πρόκληση. Δεν υπάρχει τέτοια οδηγία.
Το θεμελιώδες κοινοτικό δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης και παροχής υπηρεσιών, ας το ασκήσουν τα πανεπιστήμια του εξωτερικού ως τέτοια. Ας φτιάξουν εδώ εγκατάσταση, campus, ας φέρουν καθηγητές, ας εφαρμόσουν τους κανόνες εισαγωγής και τους κανόνες αποφοίτησης και να πάνε και τα ελληνικά πανεπιστήμια να αναπτύξουν ανάλογες δραστηριότητες σ’ άλλες χώρες- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά έλεος! Είναι δυνατόν στο χώρο μιας αποκλειστικής εθνικής αρμοδιότητας που είναι η εκπαίδευση και η οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος, με δεδομένο ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιρεί από την οδηγία για την ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, την εκπαίδευση, να έρχεται η Κυβέρνηση μ’ αυτό το τέχνασμα και να καταλύει τα πάντα;
Να δώσουμε στα παιδιά, που περιμένουν τις βάσεις και τα αποτελέσματα για να δουν αν εισάγονται, μια αξιόπιστη απάντηση. Να τοποθετηθεί ο κύριος Υπουργός. Χρειαζόμαστε περισσότερες θέσεις στα ελληνικά πανεπιστήμια και στα ελληνικά Τ.Ε.Ι.;
Χρειαζόμαστε άμεση μεταρρύθμιση του περιβόητου κριτηρίου των βάσεων, να πάμε σε σταθμισμένη βάση, για να μη μένουν κενές θέσεις; Χρειαζόμαστε απάντηση στο πρόβλημα της φοιτητικής μετανάστευσης, των παιδιών που αναγκάζονται να πάνε σε άλλες χώρες; Θα τους πούμε όμως ότι σε κάποια τμήματα υψηλής βαθμολογίας και υψηλής ζήτησης, πρέπει να υπάρχουν φραγμοί –παντού υπάρχουν φραγμοί- αλλά και δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες;
Ας μιλήσουμε επιτέλους επί της ουσίας και ας σταματήσει αυτή η δήθεν ιδεολογική, δηλαδή η ιδεοληπτική σύγκρουση, στο όνομα ενός φιλελευθερισμού ο οποίος έχει φθάσει παντού στα όριά του. Πάμε να κάνουμε τι; Ποιο μοντέλο εκπαίδευσης να προβάλουμε για την ελληνική κοινωνία; Του χαμηλότερου επιπέδου. Είναι αυτό που πρέπει να απαντήσουμε εν έτει 2008 στα παιδιά μας; Δεν το νομίζω.
Και ο κύριος Υπουργός, αρέσκεται να σπαταλά το χρόνο του εδώ στη Βουλή, επικαλούμενος τι είπε ο ένας και ο άλλος. Λες και αν κατατροπώσει τον κ. Αλαβάνο επειδή αντιφάσκει, θα λύσει το πρόβλημα της εκπαίδευσης και του ελληνικού πανεπιστημίου. Λες και το πρόβλημα είναι, να ανταλλάξουμε εδώ συνδικαλιστικού χαρακτήρα –με την κακή έννοια του όρου- διαξιφισμούς, για να δούμε το βαθμό συνέπειας που έχει ο καθένας. Και το λέω αυτό, με την άνεση κάποιου που έχει υψηλό βαθμό συνέπειας στα θέματα αυτά.
Κύριε Υπουργέ, να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είσθε εδώ για να κάνετε φθηνό συνδικαλισμό τη μια με τον κ. Αλαβάνο και την άλλη με την κυρία κ. Παπανδρέου ούτε να κάθεστε και να απολαμβάνετε την ιδεολογική προστασία του κ. Καρατζαφέρη. Απαντήστε στην αγωνία των παιδιών, των οικογενειών. Δώστε όραμα στην εκπαίδευση. Αλλιώς παρατήστε τα.
