2 Μαΐου 2007

Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και της τροπολογίας του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: Έγκριση της σύστασης Ιδρύματος με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΕΡΕΥΝΩΝ, ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΤΕΧΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ» και κύρωση του Οργανισμού του.

Θέλω να κάνω μερικές παρατηρήσεις. Δεν άκουσα, δυστυχώς, τη συζήτηση γιατί ήμουν στο Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά μου τη μετέφεραν οι αγαπητοί συνάδελφοι.

Η πρώτη μου παρατήρηση είναι πως όλος ο ελληνικός λαός και σίγουρα όλοι οι συνάδελφοι που βρισκόμαστε στην Αίθουσα τιμάμε το Βαγγέλη Παπαθανασίου για το ταλέντο του, το χάρισμά του, το έργο του. Μας κολακεύει η διεθνής του φήμη και θέλουμε να υποστηρίζουμε με κάθε δυνατό και νόμιμο τρόπο τις δραστηριότητές του.

Προσωπικά εγώ με πολύ μεγάλο κίνδυνο και κόστος στήριξα μία, θα έλεγα, ριζοσπαστική ιδέα του να οργανώσουμε την παρουσίαση της «Μυθωδίας», του τελευταίου μεγάλου συμφωνικού του έργου, στον αρχαιολογικό χώρο των Στηλών του Ολυμπίου Διός και έτσι είχαμε μία δυνατότητα προολυμπιακής προβολής της χώρας σε πάρα πολλά διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα. Τον περιβάλλουμε με την εκτίμησή μας, την αγάπη μας και τη φιλία μας, όμως ξέρει πάρα πολύ καλά ότι ζούμε όλοι σε μία ευνομούμενη χώρα. Έχει ζήσει σε πολλές χώρες του εξωτερικού και ξέρει και αυτός πάρα πολύ καλά ότι κάθε έννομη τάξη θέτει ένα πλαίσιο ανυπέρβλητο από ένα σημείο και μετά και το αναγνωρίζει.

Δεύτερη παρατήρηση: Είναι λογικό και ευπρόσδεκτο ένας μεγάλος καλλιτέχνης να θέλει να διαθέσει ένα μέρος της περιουσίας του για να δημιουργηθεί ένα Ίδρυμα το οποίο θα συνεχίσει και μετά το θάνατό του να χρηματοδοτεί και να κατευθύνει ορισμένες δραστηριότητες, όμως η ελληνική νομοθεσία, ο Αστικός Κώδικας προβλέπει συγκεκριμένη διαδικασία σύστασης των Ιδρυμάτων. Τα Ιδρύματα που συστήνονται με συμβολαιογραφική πράξη εγκρίνονται με προεδρικό διάταγμα. Γιατί πρέπει να προσλάβει τη μορφή τυπικού νόμου το συγκεκριμένο Ίδρυμα; Πού υπάρχει απόκλιση από τη νομοθεσία τέτοια που να επιβάλλει την ψήφιση νέου τυπικού νόμου και γιατί δημιουργούμε αυτήν την αγκύλωση με τον τυπικό νόμο; Γιατί δεν αρκούμεθα στην κανονική διαδικασία στην οποία υποβάλλονται όλα τα Ιδρύματα, δηλαδή έκδοση προεδρικού διατάγματος από τους Υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών και Πολιτισμού που προσυπογράφουν ώστε να υπογράψει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Υπάρχει μία απόκλιση υπαγωγής στο ειδικό φορολογικό καθεστώς.

Εγώ να δεχθώ ότι γι’ αυτό πράγματι έπρεπε να ψηφιστεί νόμος, για να καλυφθεί δηλαδή η παράγραφος 3 του πρώτου άρθρου του νομοσχεδίου, όμως όλα τα άλλα είναι περιττά. Το γεγονός ότι εισάγεται το ζήτημα στη Βουλή για να περιβληθεί τον τύπο τυπικού νόμου το Ίδρυμα, δημιουργεί μια καχυποψία.
Ποια είναι η καχυποψία; Η καχυποψία είναι μήπως, έτσι ουσιαστικά θέλουμε να δημιουργήσουμε κάποια προβλήματα συνταγματικής ερμηνείας, δηλαδή προστασία πολιτιστικών αγαθών από τη μία μεριά και της βούλησης του ιδρυτή ενός Ιδρύματος από την άλλη.

Αυτό είναι προφανές ότι πρέπει να δηλωθεί στα Πρακτικά πως δεν ισχύει, πως το άρθρο 24 του Συντάγματος σε καμμία περίπτωση δεν κάμπτεται με επίκληση της ειδικής συνταγματικής προστασίας των ιδρυμάτων, των δωρεών, των διαθηκών κοκ.

Τρίτη παρατήρηση: ‘Έγινε μεγάλη συζήτηση για το Μουσείο της Ακρόπολης και τον περιβάλλοντα χώρο.

Πρέπει να πω, κύριε Πρόεδρε, επειδή ανήκω σε αυτούς που επί χρόνια αγωνίστηκαν να οικοδομηθεί το Μουσείο της Ακρόπολης και να ολοκληρωθεί το όραμα της Μελίνας Μερκούρη, ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., οι προκάτοχοί μου, εγώ και οι διάδοχοί μου στο Υπουργείο Πολιτισμού μέχρι το 2004 καταβάλαμε τεράστια προσπάθεια έχοντας απέναντί μας την πολιτική αντίδραση που εξέφραζε τότε η Νέα Δημοκρατία δια του Βουλευτή της και στη συνέχεια Υφυπουργού Πολιτισμού, με Υπουργό Πολιτισμού τον κ. Καραμανλή, τον κ. Τατούλη με μηνύσεις, με αιτήσεις ακυρώσεως στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ένα λυσσώδη δικαστικό αγώνα συκοφαντικού περιεχομένου σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και τιμήθηκε ο αγαπητός συνάδελφος από την Αρκαδία της Νέας Δημοκρατίας στη συνέχεια με το αξίωμα του Υφυπουργού Πολιτισμού έχοντας στο χαρτοφυλάκιό του το σύνολο των αρμοδιοτήτων που του εμπιστεύθηκε ο Πρωθυπουργός και Υπουργός Πολιτισμού, κ. Καραμανλής. Ποιον; Αυτόν που καλώς ή κακώς ήταν ο εκπρόσωπος της λυσσώδους αντίδρασης κατά της ανέγερσης του Μουσείου της Ακρόπολης.

Και πρέπει να σας πω ότι ήταν και οριακή η πλειοψηφία της τελευταίας κρίσιμης απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Με διαφορά μίας ψήφου κρίθηκε το Μουσείο της Ακρόπολης στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ακόμα και τώρα, μετά το 2004, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος, τα μέλη της Επιτροπής Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού και τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου οδηγήθηκαν κατηγορούμενοι για παράβαση καθήκοντος και παράβαση του αρχαιολογικού νόμου. Άρα, εδώ πρέπει πραγματικά κάποιοι να δώσουν εξηγήσεις γι’ αυτήν τη συμπεριφορά.
Είχαμε, λοιπόν, ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα απαλλοτριώσεων των γειτονικών πολυκατοικιών για να διαμορφωθεί ο περιβάλλων και ωφέλιμος χώρος για την ανέγερση του Μουσείου. Και κατεδαφίστηκαν με επιμονή και συνέπεια όλες οι αναγκαίες οικοδομές, ώστε να διαμορφωθεί το γήπεδο ανέγερσης του Μουσείου.

Τώρα πρέπει να δεσμευθεί ο κύριος Υπουργός, ότι μετά την ολοκλήρωση της ανέγερσης και εφόσον η διοίκηση του Μουσείου και οι αρχιτέκτονες του Μουσείου κρίνουν ότι πρέπει να αναπνεύσει το Μουσείο και χρειαστούν και άλλες απαλλοτριώσεις και άλλες κατεδαφίσεις, αυτές θα γίνουν.
Δεν ξέρω αν τεχνικά χρειάζονται -αυτό είναι ζήτημα μιας σύνθετης αισθητικής, λειτουργικής και τεχνικής εκτίμησης- αλλά πρέπει να δεσμευθεί η Κυβέρνηση δια του κ. Βουλγαράκη, ότι αν το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου και οι αρχιτέκτονες δημιουργοί του το ζητήσουν, αυτό πρέπει να γίνει. Εμένα θα μου αρκούσε η δήλωση αυτή.

Τέταρτη παρατήρηση: Πιστεύετε ότι με τον τρόπο αυτό διασφαλίζονται κάποια δικαιώματα ενός ανθρώπου που έχει τη λογική φιλοδοξία και επιθυμία να αγναντεύει την Ακρόπολη; Όχι. Διότι αυτό είναι μια θεμιτή επιθυμία, δεν μπορεί όμως σε καμμία περίπτωση να παρεμποδίσει το δημόσιο συμφέρον εάν προκύψει θέμα δημοσίου συμφέροντος.

Εάν λοιπόν, κύριε Υπουργέ, θέλετε, πράγματι, να διασκεδάσετε όλες τις εύλογες απορίες που διατυπώθηκαν εδώ από τους συναδέλφους μου, πρέπει να μας εξηγήσετε γιατί επιλέγετε την οδό του νόμου και όχι του προεδρικού διατάγματος, να δεσμευθείτε για το θέμα του Μουσείου της Ακρόπολης και να ζητήσετε και μία συγγνώμη εκ μέρους της Κυβέρνησης για την καθυστέρηση που έχει προκληθεί στην ανέγερση του Μουσείου της Ακρόπολης από τη συμπεριφορά κομματικών στελεχών όλα τα προηγούμενα χρόνια.

• Προηγούμενο
• Επόμενο