8 Φεβρουαρίου 2007
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών, του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: «Ειδικές ρυθμίσεις θεμάτων μεταναστευτικής πολιτικής και λοιπών ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης».
Αρχίζω με την τροπολογία για το Νομό Πέλλας, με τον οποίο με συνδέουν και προσωπικοί οικογενειακοί δεσμοί. Για τους λόγους που ανέπτυξε ο εισηγητής μας και θα αναπτύξει ειδικότερα η κ. Τζάκρη, η Βουλευτής μας του Νομού Πέλλης, εμείς είμαστε υπέρ της τροπολογίας αυτής και υπέρ της πλήρους υπαγωγής στα σχετικά κίνητρα του Νομού Πέλλας.
Έρχομαι τώρα στα κρίσιμα πολιτικά θέματα στα οποία υπάρχουν διαφωνίες και μάλιστα σοβαρές πολιτικές και θεσμικές διαφωνίες. Αρχίζω με την τροπολογία για τη μεταβολή του νομικού καθεστώτος της πολιτικής επιστράτευσης, της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών για την ακρίβεια, σύμφωνα με το άρθρο 22 παράγραφος 4 του Συντάγματος.
Είναι αδιανόητο και κοινοβουλευτικά απαράδεκτο, ένας πλήρης εκτελεστικός του Συντάγματος νόμος, ένας νόμος που εξειδικεύει το πεδίο εφαρμογής μιας πολύ λεπτής συνταγματικής διάταξης και αφορά μια δέσμη θεμελιωδών δικαιωμάτων να εισάγεται με τη μορφή τροπολογίας σε ένα νομοσχέδιο που απλώς ανήκει στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών, όπως το νομοσχέδιο για τη μεταναστευτική πολιτική.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε καταθέσει αυτοτελή πρόταση νόμου με πλήρη ρύθμιση για το ζήτημα της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών, το ίδιο και ο Συνασπισμός. Η Κυβέρνηση απέρριψε δυο προτάσεις νόμου της Αντιπολίτευσης και υποσχέθηκε ότι θα έρθει στη Βουλή με ολοκληρωμένη πρόταση, κατά τον θεσμικά πρέποντα τρόπο, όχι με εμβόλιμη τροπολογία της τελευταίας στιγμής, χωρίς επεξεργασία από την αρμόδια διαρκή επιτροπή, χωρίς πλήρη κοινοβουλευτική συζήτηση και χωρίς ακροάσεις των φορέων, για παράδειγμα των ίδιων των εργαζομένων.
Είναι επίσης αδιανόητο, μετά από όσα έχουν συμβεί, να μην υπάρχει ρητή μνεία της τροπολογίας αυτής στο φαινόμενο της απεργίας. Και στη δική μας πρόταση, όπως και στην πρόταση του Συνασπισμού, προβλεπόταν ρητά ότι η απεργιακή κινητοποίηση από μόνη της δεν συνιστά λόγο επιβολής κατάστασης έκτακτης ανάγκης, πολιτικής κινητοποίησης και άρα δεν μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιστράτευση, παρά μόνο εάν συντρέχουν οι αυστηρά οριοθετημένες προϋποθέσεις του άρθρου 22 παράγραφος 4. Είτε σε περίπτωση πολέμου ή γενικής επιστράτευσης είτε όταν υπάρχουν αμυντικές ανάγκες είτε όταν υπάρχουν αμιγώς πολιτικές ανάγκες, δηλαδή ανάγκες αστικής κινητοποίησης, σε περίπτωση θεομηνίας ή ισοδύναμης ανθρωπογενούς καταστροφής και σε περίπτωση προβλήματος δημόσιας υγείας που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα συνήθη μέτρα.
Επιπλέον, υπάρχει μια νομοτεχνικά απαράδεκτη συμπλοκή των διατάξεων της τροπολογίας με το ν.δ. 17/1974. Τα ερμηνευτικά προβλήματα είναι τεράστια, δεν προβλέπεται η διάρκεια ισχύος του μέτρου και δεν είναι δυνατόν να ισχύουν παράλληλα δυο νομοθετικά συστήματα, του ν.δ. 17/1974 και του νέου νόμου που θα ψηφιστεί, υποτίθεται, σήμερα.
Αλλοιώνονται δε και οι συνταγματικές έννοιες εκ του πλαγίου, αντί να επαναληφθούν οι έννοιες και οι ρήτρες του ίδιου του άρθρου 22 παράγραφος 4 και παρεισάγεται η έννοια της δημόσιας τάξης, ως λόγου που μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιστράτευση, κάτι το οποίο είναι κατάφορα αντισυνταγματικό. Δεν προβλέπεται η έννοια της δημόσιας τάξης στο Σύνταγμα στην παράγραφος 2 της τροπολογίας.
Έρχομαι τώρα στην τροπολογία για τους ιεροκήρυκες και τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Η πρόταση να θεσπιστούν οργανικές θέσεις για διακόσιους σαράντα ιεροδιδασκάλους που θα καλύπτουν τις λατρευτικές και κηρυκτικές ανάγκες των μουσουλμάνων κατοίκων της Θράκης, είναι σωστή.
Εμείς είμαστε υπέρ του να δημιουργηθούν οι θέσεις αυτές. Είμαστε υπέρ του να προσλαμβάνονται με μέριμνα του ελληνικού δημοσίου και να πληρώνονται από το ελληνικό δημόσιο. Γιατί θεωρούμε ότι στο πλαίσιο της θρησκευτικής ελευθερίας και ισότητας όλων των Ελλήνων πολιτών, όλοι οι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών -κατά το μέτρο του αριθμού των πολιτών που ανήκουν σε ένα θρήσκευμα ή σε ένα δόγμα- πρέπει να πληρώνονται από το ελληνικό δημόσιο. Όχι μόνον οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας με την έννοια της θρησκείας της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Όμως, πάσχει από κατάφορες και πρόδηλες αντισυνταγματικότητες η ρύθμιση, όπως εισάγεται.
Πρώτον, οι ανάγκες αυτές είναι πάγιες και διαρκείς, άρα αντιβαίνει στο άρθρο 103 του Συντάγματος η σύσταση θέσεων ορισμένου χρόνου και αντιβαίνει και στη σχετική κοινοτική οδηγία για τη ρύθμιση της σύμβασης ορισμένου χρόνου.
Δεύτερον, είναι αδιανόητο, στο πλαίσιο της θρησκευτικής ελευθερίας, η επιλογή να γίνεται από κρατικό όργανο. Είναι σαν να λέμε ότι η επιλογή προς χειροτονία των κληρικών της Ορθοδόξου Εκκλησίας θα γίνεται από κρατική επιτροπή. Αυτά δεν μπορούν να συμβαίνουν σε ένα σύγχρονο κράτος. Δεν ισχύουν άλλα μέτρα και άλλα σταθμά στη Θράκη. Οι μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες της Θράκης είναι πλήρεις φορείς του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας και ισότητας. Δεν τους προσφέρουμε υπηρεσία με τέτοιου είδους μέτρα, όπως δεν τους προσφέρουμε υπηρεσία και με την υπαγωγή τους στην αρμοδιότητα και άρα στο δικαίωμα προεκλογικών εξαγγελιών της Υπουργού Εξωτερικών. Γιατί υπάρχει αρμοδιότητα της Υπουργού Εξωτερικών εκεί; Δεν είναι ελληνική επικράτεια; Δεν μιλάμε για θέματα εσωτερικής πολιτικής, εκπαιδευτικής πολιτικής, θρησκευτικής πολιτικής, αναπτυξιακής πολιτικής όλων των περιοχών και όλων των νομών της χώρας; Μην επαναλαμβάνουμε λάθη άλλων δεκαετιών. Να σεβαστούμε και το άρθρο 13 του Συντάγματος και το άρθρο 103 του Συντάγματος.
Ζητώ και από τον παριστάμενο Υπουργό Εσωτερικών που γνωρίζει και αντιλαμβάνεται τι λέμε τώρα και πολιτικά και νομικά και από την παρισταμένη Υπουργό Παιδείας που, λόγω της ευρωπαϊκής της θητείας έχει, πιστεύω, ευαισθησίες στα θέματα αυτά να βελτιώσουν ριζικά τη ρύθμιση αυτή. Εμείς θέλουμε να υπάρχουν ιεροδιδάσκαλοι, θέλουμε να πληρώνονται από το δημόσιο με σχέση αορίστου χρόνου και με επιλογή που θα γίνεται από την κοινότητα, χωρίς παρεμβολή κρατικών διαδικασιών και ασαφών κριτηρίων. Και θέλουμε και προσόντα. Δεν μας αρκεί να είναι απόφοιτοι δημοτικού οι ιεροδιδάσκαλοι. Θέλουμε να έχουν προσόντα τα οποία προσιδιάζουν στο θρήσκευμά τους και στις παραδόσεις τους. Και είναι πραγματικά προκλητικό για την εποχή μας να αρκούμεθα στο απολυτήριο δημοτικού σχολείου και στην εμπειροτεχνική γνώση του Κορανίου. Δεν θα το δεχόμουν εγώ αυτό για άλλα θρησκεύματα. Γιατί να το δεχτούμε για τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας;
Άρα λοιπόν πάσχει πολλαπλώς, είναι δώρο άδωρο για τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης αυτή η ρύθμιση, την οποία και καταψηφίζουμε.
