7 Νοεμβρίου 2006
Ένσταση και ψηφοφορία αντισυνταγματικότητας του Ευ. Βενιζέλου επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων «Ισλαμικό Τέμενος Αθηνών και άλλες διατάξεις».
Κύριε Πρόεδρε, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δια του εισηγητού του, του κ. Λιντζέρη, έχει ταχθεί υπέρ της αρχής του νομοσχεδίου. Φυσικά συμφωνώ και εγώ. Είμαι σαφέστατα υπέρ της ανάγκης να ιδρυθεί επιτέλους μουσουλμανικό τέμενος στην περιοχή της Αθήνας και σε άλλες περιοχές, όπου υπάρχουν συγκεντρωμένοι πληθυσμοί μουσουλμάνων που πρέπει να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα μέσα σε καθεστώς θρησκευτικής ελευθερίας και ισότητας.
Συμφωνώ επίσης με την κρατική χρηματοδότηση για την ανέγερση και λειτουργία του τεμένους, στο πλαίσιο της ίσης μεταχείρισης όλων των θρησκευτικών αλλά και μη ομολογιακών ακόμη οντοτήτων, που πρέπει να λειτουργούν στη χώρα μας μέσα σε καθεστώς ισονομίας και ελευθερίας. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όμως, όπως ξέρετε τάχθηκε κατά των άρθρων 5 και 6, αλλά και κατά άλλων άρθρων του νομοσχεδίου αυτού.
Θέλω σ’ αυτήν την πολιτική αντίρρηση του κόμματός μου, να προσθέσω μία σοβαρή αντίρρηση αντισυνταγματικότητας. Οι διατάξεις αυτές των άρθρων 5 και 6 του νομοσχεδίου είναι κατάφωρα αντισυνταγματικές. Παραβιάζουν ευθέως το άρθρο 13 του Συντάγματος, τις παραγράφους 1, 2 και 3, καθώς και τις αντίστοιχες διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η θρησκευτική ελευθερία βασικό στοιχείο της οποίας είναι η ελευθερία της λατρείας συνδέεται άμεσα με τον τρόπο οργάνωσης και διοίκησης των χώρων στους οποίους τελείται η θρησκευτική λατρεία. Είναι, συνεπώς, απολύτως αδιανόητο και μετωπικά αντίθετο στη θρησκευτική ελευθερία και ισότητα ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου κρατικό, που θα έχει ως βασική αρμοδιότητα τη λειτουργία του τεμένους, να διοικείται κατά τη συντριπτική του πλειονότητα από χριστιανούς στο θρήσκευμα ή πάντως από μη μουσουλμάνους δημοσίους υπαλλήλους.
Πώς θα το αντιλαμβανόμασταν αυτό, εάν επρόκειτο να ρυθμίσουμε σήμερα τη λειτουργία ενός αντίστοιχου ιδρύματος, όπως για παράδειγμα της Ευαγγελιστρίας της Τήνου, που επίσης τελεί υπό κρατική διοίκηση; Θα μας φαινόταν παράδοξο και αδιανόητο. Επίσης, πώς θα μας φαινόταν εάν ένας ορθόδοξος χριστιανικός ναός σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε τρίτη χώρα εδιοικείτο ως νομική οντότητα από ένα διοικητικό συμβούλιο, στο οποίο μετέχουν μη χριστιανοί και μάλιστα μη ορθόδοξοι χριστιανοί;
Επιπλέον, αυτό το διοικητικό συμβούλιο, που στην πλειοψηφία του συγκροτείται από μη μουσουλμάνους στο θρήσκευμα, δηλαδή, από ετεροθρήσκους, έχει την αρμοδιότητα να επιλέγει το θρησκευτικό λειτουργό, τον ιμάμη και να εισηγείται το διορισμό του στον Υπουργό Παιδείας.
Εδώ δεν ισχύουν οι ρυθμίσεις της Συνθήκης της Λοζάνης. Δεν πρόκειται για τις διατάξεις που αφορούν τον ιδιαίτερο νομικοθρησκευτικό ρόλο του ιμάμη στη Θράκη, δηλαδή εκεί όπου έχουμε μουσουλμανική μειονότητα προστατευόμενη κατά το ειδικό καθεστώς της Συνθήκης της Λοζάνης. Εδώ έχουμε μουσουλμανικά σωματεία κατά τη μία διατύπωση του νομοσχεδίου ή μουσουλμανικές κοινότητες κατά την άλλη διατύπωση του νομοσχεδίου, που και αυτή είναι αντιφατική, γιατί πρέπει να δούμε επιτέλους τι νομική μορφή αποδίδουμε στις θρησκευτικές μουσουλμανικές κοινότητες σε άλλες περιοχές, πλην των αναφερομένων στη Συνθήκη της Λοζάνης.
Έχουμε, λοιπόν, εδώ έναν ιμάμη, ο οποίος είναι αμιγώς θρησκευτικός λειτουργός, χωρίς να έχει καμία δικαστική, διοικητική ή άλλη κρατική αρμοδιότητα. Δεν έχει καμία σχέση ο ιμάμης αυτός με τον ιμάμη της Ροδόπης ή της Ξάνθης.
Άρα λοιπόν και η συνολική σύλληψη του άρθρου 5 και η συνολική σύλληψη του άρθρου 6 αντιτίθεται στο άρθρο 13 του Συντάγματος, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δημιουργεί τεράστια προβλήματα αμοιβαιότητας και ανάλογης συμπεριφοράς σε σχέση με ορθόδοξες χριστιανικές κοινότητες της διασποράς και επιπλέον δημιουργεί μία εξαιρετικά περίεργη και θα μου επιτρέψετε να πω και επικίνδυνη-σύγχυση ανάμεσα στην έννοια του ιμάμη κατά το άρθρο 6 αυτού του νομοσχεδίου, στην έννοια του ιμάμη κατά τη Συνθήκη της Λοζάνης και στη σχετική νομοθεσία που αφορά τη Θράκη, όπου ισχύουν άλλα δεδομένα, γιατί είναι τελείως διαφορετικός ο νομικός ρόλος του ιμάμη στις περιοχές αυτές.
Πέρα, λοιπόν, της πολιτικής αντίρρησης που έχει διατυπώσει ο εισηγητής μας, του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Λιντζέρης, καλώ την Κυβέρνηση να λάβει υπόψη της αυτές τις πρωτοβάθμιες και οφθαλμοφανείς παρατηρήσεις και είτε να αποσύρει το νομοσχέδιο, φέρνοντας ένα ορθά διατυπωμένο νομοσχέδιο, είτε να το διορθώσει μέχρι το τέλος της συζήτησης, η οποία ενδεχομένως θα χρειαστεί να αναβληθεί για μία άλλη μέρα αυτής της εβδομάδας και να συζητηθεί με παρεμβολή άλλου νομοσχεδίου, ώστε να φτάσουμε σ’ ένα επιστημονικά άρτιο, πολιτικά ασφαλές και συνταγματικά έγκυρο νομοθέτημα, διότι είναι κρίμα μία σωστή πρωτοβουλία –αυτή της ίδρυσης τεμένους στην περιοχή της πρωτεύουσας, η οποία έπρεπε να γίνει πολύ νωρίτερα- να συνοδεύεται από τέτοιου είδους σφάλματα και αντισυνταγματικότητες, που μειώνουν την αξία του όλου εγχειρήματος. 
