1 Νοεμβρίου 2006
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης: «Αναδιοργάνωση του Πυροσβεστικού Σώματος, αναβάθμιση της αποστολής του και άλλες διατάξεις».
Κύριε Πρόεδρε, θα εστιάσω τις παρατηρήσεις μου σε δύο σημεία:
Το πρώτο αφορά τη φιλοσοφία και τη βασική στόχευση αυτού του νομοσχεδίου και άρα όλα τα συζητούμενα άρθρα. Το μεγάλο θέμα είναι η οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας στον τόπο μας, η άρση όλων των τριβών που υπάρχουν μεταξύ Υπουργείων και μεταξύ υπηρεσιών.
Θεωρώ ότι ένα νέο νομοθέτημα για την Πυροσβεστική Υπηρεσία πρέπει πρωτίστως να απαντά σε αυτήν την αγωνία της κοινωνίας και των πολιτών, όπως φάνηκε από τις πρόσφατες εμπειρίες με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες σε όλη σχεδόν τη χώρα.
Πρέπει, επιτέλους, να προχωρήσουμε σε απλά μέτρα κοινής λογικής. Δεν νοείται να υπάρχουν στη χώρα μας χωριστά Υπουργεία Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Δημόσιας Τάξης! Πρέπει το Υπουργείο Εσωτερικών, όπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες να καλύπτει το σύνολο αυτών των αρμοδιοτήτων. Άρα, θα έχουμε και αυτόματη ενοποίηση της πολιτικής ευθύνης για τον σχεδιασμό της Πολιτικής Προστασίας, με κινητοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των τοπικών κοινωνιών και των εθελοντικών οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών. Γιατί ο πολίτης πρέπει να εντάσσεται ενεργά στο σχεδιασμό αυτό και να αναλαμβάνει σημαντικό μέρος της ευθύνης.
Το Κέντρο Επιχειρήσεων του Πυροσβεστικού Σώματος είναι υψηλής ποιότητας. Το Κέντρο Επιχειρήσεων της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας του Υπουργείου Εσωτερικών είναι ερασιτεχνικού χαρακτήρα, συγκρινόμενο με την υποδομή του Πυροσβεστικού Σώματος. Το Πυροσβεστικό Σώμα, λοιπόν, ως άξονας της πολιτικής της Πολιτικής Προστασίας, των προληπτικών μέτρων και των μέτρων άμεσης επέμβασης και προστασίας, πρέπει να αναβαθμισθεί, να αποκτήσει νέο ρόλο και νέα αποστολή. Αυτό δεν προβλέπεται ούτε στις καταστατικού χαρακτήρα διατάξεις αυτού του νομοσχεδίου ούτε στις επιμέρους ρυθμίσεις!
Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο ζήτημα. Οι πολίτες θέλουν ένα αντι-κρατικιστικό ισχυρό κράτος. Δεν θέλουν ένα γραφειοκρατικό, κρατικιστικό κράτος, που δεν μπορεί να διαχειρισθεί κρίσεις, δεν μπορεί να προσφέρει ασφάλεια, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως προληπτικό κοινωνικό κράτος δικαίου.
Το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας είναι η διακινδύνευση. Πρέπει το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια να τους προστατεύει και από τη διακινδύνευση, η οποία απειλεί τη ζωή μας διάχυτα. Άρα, ποιο κράτος είναι κυρίαρχο και αποτελεσματικό; Το κράτος που είναι ικανός διαχειριστής κρίσεων, που μπορεί να σχεδιάσει, να προβλέψει, να επέμβει.
Η Πυροσβεστική Υπηρεσία έχει κύρος. Είναι φιλική. Δεν έχει τα ιστορικά προβλήματα που έχουν οι σχέσεις Κοινωνίας και Αστυνομίας. Μπορεί να έχει ισχυρή λαϊκή υποστήριξη. Μπορεί να έχει ευρύτατη συναίνεση. Αυτό, δυστυχώς, δεν οργανώνουν. Θα έπρεπε τα στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος αυτό να το θέτουν ως πρώτο στόχο, διότι αυτό αναβαθμίζει τον κοινωνικό τους ρόλο, την προσφορά τους, την ποιότητα υπηρεσιών που παρέχουν στην κοινωνία, σε συνεργασία πάντα με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και αύριο την περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, όπως την προτείνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Δεύτερο σημείο: Υπάρχει στους κόλπους του Πυροσβεστικού Σώματος ένα τεράστιο πρόβλημα κοινωνικής και εργασιακής αδικίας. Πρόκειται για το πρόβλημα, το οποίο θέσαμε αναλυτικά και κατά την επεξεργασία του νομοσχεδίου στη διαρκή επιτροπή, των συμβασιούχων πυροσβεστών. Όπως έχουμε πει σε όλους τους τόνους –τα είπε αυτά διεξοδικά ο κ. Μανωλάκης και οι άλλοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ- υπάρχει μία εργασιακή κοινωνική αδικία που πρέπει να λυθεί. Αυτοί οι άνθρωποι υπηρετούν με αοριστία στο καθεστώς τους, με ασάφεια και αβεβαιότητα ακόμη και τριάντα χρόνια. Υπάρχουν άνθρωποι που επί τριάντα χρόνια κάνουν αυτήν την εργασία. Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι με θητεία δεκαπέντε ή είκοσι ετών και δεν μπορούμε να τους έχουμε σε αυτή την ομηρία.
Υπάρχουν και δικές μας ευθύνες. Έπρεπε και επί των δικών μας κυβερνητικών θητειών να έχει δοθεί πιο θαρραλέα, πιο ριζική και πιο καθαρή λύση. Όμως, βεβαίως, το κράτος έχει συνέχεια. Και πρέπει να τιμά τη συνέχειά του αυτή. Είμαι βέβαιος ότι στις προθέσεις του Υπουργού Δημόσιας Τάξης περιλαμβάνεται η οριστική επίλυση αυτού του θέματος με ένα δίκαιο και ορθολογικό τρόπο, υπέρ των εργαζομένων και των οικογενειών τους, αλλά και υπέρ του συμφέροντος των τοπικών κοινωνιών, που έχουν ανάγκη από τις διαρκείς δωδεκάμηνες υπηρεσίες αυτών των εμπείρων ανθρώπων, που ξέρουν τις ιδιομορφίες κάθε περιοχής, γιατί υπηρετούν χρόνια στην περιοχή αυτή.
Υπάρχει και ένα πρόβλημα δημοσιονομικού ορθολογισμού. Η συνολική δημόσια δαπάνη, αν συνυπολογίσουμε όχι μόνο τις αποδοχές τους για το χρονικό διάστημα που ασκούν τα καθήκοντά τους –περιορισμένο χρονικό διάστημα κάθε χρόνο- αλλά και τα επιδόματα του Ο.Α.Ε.Δ., είναι πολύ μικρή σε σχέση με αυτό που μπορούν να προσφέρουν.
Για να το πω διαφορετικά: Αν στη συνολική δαπάνη, που ούτως ή άλλως καταβάλλει το κράτος ως Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και ως Ο.Α.Ε.Δ., κάνουμε μία πολύ μικρή προσθήκη της τάξεως του 10%, μπορούμε να απασχολούμε το προσωπικό με συμβάσεις αορίστου χρόνου σε δωδεκάμηνη βάση και να τους αξιοποιούμε σε δραστηριότητες προληπτικού χαρακτήρα ή σε αστικού χαρακτήρα επεμβάσεις που πρέπει να γίνονται, εκτός θερινής περιόδου, γιατί μόνο στη θερινή περίοδο έχουμε τις γνωστές πυρκαγιές των δικών μας μεσογειακών δασών.
Έγινε ένα βήμα, που το σημειώνω, με τη διαγραφή της ερμηνευτικά αμφίβολης παραγράφου 5 του άρθρου 8. Δεν αρκεί. Ο κύριος Υπουργός είπε ότι με νεότερο διάταγμα ή με διάταξη νόμου –του λέω εγώ- θα καταργήσει το χρονικό φραγμό που υπάρχει, δηλαδή μόνο μέχρι το 2007 να διατηρούνται οι υφιστάμενες εργασιακές σχέσεις. Αυτό μπορεί να το καταργήσει και τώρα, σήμερα. Μπορεί να εισαχθεί εδώ προφορική προσθήκη, που θα καταργεί αυτή τη χρονική απειλή του 2007 κατά των εργαζομένων αυτών. Τουλάχιστον να μην απολυθούν. Να μη χάσουν και αυτό που έχουν. Από εκεί και πέρα πρέπει να υπαχθούν στις διαδικασίες μετατροπής των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου, ώστε να τακτοποιηθούν –έστω από την άποψη αυτή- εργασιακά.
Πήρατε, κύριε Υπουργέ, μία πρωτοβουλία με την διαγραφή της παραγράφου 5 του άρθρου 8. Δηλώσατε ότι ψάχνετε νομική μέθοδο, για να καταργηθεί αυτή η απειλητική προθεσμία του 2007. Η μέθοδος είναι απλή. Ο νόμος μπορεί απευθείας να καταργήσει ή να τροποποιήσει διάταξη που περιλαμβάνεται σε προεδρικό διάταγμα. Μην ακολουθείτε τη δύσκολη και πολύπλοκη διαδικασία τροποποίησης του διατάγματος. Δεσμευθείτε ότι σε συνεργασία με τους Υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών θα προβλέψετε τη διαδικασία μετατροπής των συμβάσεων των ανθρώπων αυτών σε αορίστου χρόνου. Η πολιτεία έχει να κερδίσει. Η κοινωνία έχει να κερδίσει. Η ασφάλεια των πολιτών έχει να κερδίσει απ΄ αυτή τη λύση.
