19 Μαΐου 2005
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και των τροπολογιών του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Πολιτισμού: «Βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, αδειοδότηση, χρήσεις, λειτουργίες τους-Διάρθρωση, οργάνωση και λειτουργία Γενικής Γραμματείας Ολυμπιακής Αξιοποίησης».
Κύριε Πρόεδρε, το δεκαπεντάμηνο κατά το οποίο κυβερνά τον τόπο η Νέα Δημοκρατία, διακρίνεται σε δύο περιόδους: Κατά την πρώτη περίοδο μέχρι το Σεπτέμβριο του 2004, η Νέα Δημοκρατία ακολούθησε το ρεύμα της ολυμπιακής προετοιμασίας. Σεβάστηκε κατ’ ανάγκη το σχεδιασμό του ΠΑΣΟΚ. Η χώρα είχε μία κεκτημένη ταχύτητα και το κλίμα ήταν θετικό και για τη χώρα και για την Κυβέρνηση. Μόλις τελείωσαν οι Ολυμπιακοί και οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, η Κυβέρνηση διατύπωσε επιτέλους την πραγματική της άποψη για το ολυμπιακό εγχείρημα. Άρχισε να το λοιδορεί, να το υποβαθμίζει, έδειξε ότι ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τη στρατηγική ουσία και το μέγεθος της ολυμπιακής διοργάνωσης.
Δεν μπόρεσε να καταλάβει τι σήμαιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες για το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, για την εικόνα της Ελλάδας, για την προοπτική και το δυναμισμό της ελληνικής οικονομίας. Και μόλις η Κυβέρνηση άρχισε να εκδηλώνει την πραγματική της βούληση, όλα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά και γι’ αυτήν και για τον τόπο.
Η Κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αποσυντονίζει, μικραίνει και απογοητεύει τη χώρα. Και στο πλαίσιο αυτό ευτελίζει την ελληνική γλώσσα. Γιατί ευτελίζει βασικές έννοιες και λέξεις όπως η διαφάνεια, η εντιμότητα και η αξιοκρατία. Η ζημιά που γίνεται είναι πάρα πολύ μεγάλη. Δεν είναι εύκολο να επανέλθουμε στη βάση στην οποία βρισκόταν η χώρα λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή εκεί που την άφησε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έκανε όλα όσα έκανε για τη χώρα, έκανε βεβαίως λάθη και παραλείψεις, ηττήθηκε στις εκλογές, αλλά η ιστορία είναι πολύ πιο ψύχραιμη και θα κάνει την αξιολόγησή της.
Και τότε πραγματικά ο κ. Καραμανλής και η Κυβέρνησή του θα ψάχνουν πάρα πολύ να βρουν με ποιες αιτιολογίες θα προσπαθήσουν να καλύψουν το κενό που δημιουργείται στη χώρα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια ολοκληρωμένη σύλληψη, μια μεγάλη δημόσια επένδυση, μια πολύ μεγάλη κοινωνική επένδυση. Όλα όσα γίνονταν με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχαν μεταολυμπιακή στόχευση. Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί. Το γεγονός ότι το Ολυμπιακό Χωριό είναι μία πόλη για τους εργαζόμενους, αρκεί για να δικαιώσει αυτή την επένδυση. Αλλά όταν δεν μπορείς να συνεχίσεις το σχεδιασμό, όταν δεν μπορείς να διοργανώσεις νέα μεγάλα γεγονότα, όταν δεν μπορείς να συνεχίσεις αυτή την ώθηση της χώρας, τότε το ολυμπιακό απόθεμα όχι μόνο δεν αποδίδει οικονομικά, πολιτικά, εθνικά, αλλά αρχίζει να λειτουργεί και ως βάρος.
Η ολυμπιακή προετοιμασία είχε έναν προϋπολογισμό επειδή η Κυβέρνηση και η χώρα είχαν στα χέρια τους εκείνη την περίοδο δεκαπλάσια κονδύλια ύψους 50.000.000.000 ευρώ, χάρη στο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Υπήρχε ένας σχεδιασμός για την Αττική, επειδή υπήρχε ένας σχεδιασμός για όλη τη χώρα. Το πρόγραμμα «Αθήνα 2004» είχε το ομόλογό του πρόγραμμα «Ελλάδα 2004». Και η ελληνική περιφέρεια ήξερε πολύ καλά ότι ενώ γίνονται τα ολυμπιακά έργα με επίκεντρο την Αθήνα και τις ολυμπιακές πόλεις, γίνονται στην υπόλοιπη χώρα τα άπειρα έργα του κοινοτικού πλαισίου στήριξης. Όταν έχεις ένα τέτοιο όγκο δημοσίων επενδύσεων, δίνεις μία ώθηση και στον ιδιωτικό τομέα και διαμορφώνεις μία σχέση ισορροπίας ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό.
Τώρα, τα ολυμπιακά έργα μένουν αναξιοποίητα. Το πρόγραμμα «Ελλάδα 2004» έχει ακινητοποιηθεί απολύτως. Το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης έχει αιχμαλωτιστεί στις κωμικοτραγικές υποθέσεις της δημοσιονομικής απογραφής και του «βασικού μετόχου». Όταν ο ίδιος ο προϋπολογισμός ομολογεί ότι έχουμε μείωση των δημοσίων επενδύσεων, όταν φαίνεται από όλα τα μακροοικονομικά και δημοσιονομικά στοιχεία ότι η εθνική οικονομία υποβαθμίζεται, ότι ο ρυθμός ανάπτυξης πέφτει, ότι η ανεργία αυξάνεται, ότι το εμπορικό ισοζύγιο επιδεινώνεται και ότι ο πληθωρισμός βαίνει αυξανόμενος, αντιλαμβάνεσθε ότι δεν υπάρχει έλεγχος, δεν υπάρχει προοπτική. Όταν δεν υπάρχει τέτοιος στρατηγικός σχεδιασμός, είναι πραγματικά πολύ μεγάλη απαίτηση να ζητάει κανείς ολοκληρωμένη πρόταση για τα ολυμπιακά έργα της Αττικής, άντε και των άλλων τεσσάρων ολυμπιακών πόλεων.
Ξέρετε, η ολυμπιακή προετοιμασία ήταν ανάμεσα σε όλα τα άλλα και ένα πάρα πολύ μεγάλο νομικό και νομοθετικό εγχείρημα. Είχαμε έναν ρυθμό στις νομοθετικές μας πρωτοβουλίες, ο ν. 2730/99 είναι ένας υποδειγματικός νόμος. Με βάση το νομοθετικό ρυθμό που είχαμε στα θέματα της ολυμπιακής νομοθεσίας, ένα τέτοιο νομοσχέδιο που θα ρύθμιζε συνολικά και υπεύθυνα τη μεταολυμπιακή αξιοποίηση έπρεπε να έχει ψηφιστεί την άνοιξη ή έστω στις αρχές του καλοκαιριού του 2004. Διότι εδώ δεν πρόκειται για την αξιοποίηση του ολυμπιακού αποθέματος, αλλά για ένα νομοσχέδιο. Τέτοια νομοσχέδια είχαμε επεξεργαστεί πάρα πολλά. Υπήρχε η τεχνογνωσία, υπήρχε ο ρυθμός και υπήρχε ο πολύ δύσκολος και υπεύθυνος διάλογος με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Και σας λέω, κύριε Πρόεδρε και κυρία Υπουργέ, ότι περιττεύει οποιαδήποτε συζήτηση για τις επιμέρους ρυθμίσεις αυτού του νομοσχεδίου. Αυτό το νομοσχέδιο οφείλει να σεβαστεί την προολυμπιακή νομοθεσία, το πολεοδομικό και περιβαλλοντικό κεκτημένο που έχει δημιουργηθεί, το τεράστιο απόθεμα της ολυμπιακής νομολογίας, που με πολύ μεγάλο κόπο διαμορφώσαμε για να μπορέσει η χώρα εμπρόθεσμα, με αξιοπρέπεια και με επιτυχία να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν πιστεύει η Κυβέρνηση ότι θα έρθει στη Βουλή και θα κάνει μία τέτοια αποσπασματική, πρόχειρη, ερασιτεχνική και ατεκμηρίωτη ρύθμιση, είναι γελασμένη, διότι, όταν η Βουλή, δηλαδή η πλειοψηφία της Βουλής και η Κυβέρνηση έρχονται εδώ και καταθέτουν τα όπλα της δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφήνουν στο δικαστή, στο Συμβούλιο Επικρατείας μέσω του ελέγχου της συνταγματικότητας όλο το πεδίο ελεύθερο να νομοθετήσει ουσιαστικά αυτός με τις αποφάσεις του και να πει τι θα γίνει με τα ολυμπιακά έργα και με την πολεοδομική και περιβαλλοντική κατάσταση όχι μόνο του λεκανοπεδίου Αττικής, αλλά όλης της χώρας.
Και κρατήστε αυτό που λέω όχι μόνο στα Πρακτικά της Βουλής, αλλά και στη μνήμη σας. Τίποτα δεν θα ισχύσει! Θα ισχύσουν τελικά οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας γιατί, όταν δεν μπορούμε και δεν ξέρουμε να νομοθετήσουμε, αφήνουμε το πεδίο στο δικαστή μέσα από τον έλεγχο συνταγματικότητας να νομοθετεί αυτός.
Εδώ, η Κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο ζήτημα των λευκών ψηφοδελτίων και στο πώς θα γίνουν οι εκλογές της χώρας για την ανάδειξη του κορυφαίου δημοκρατικού οργάνου που είναι η Βουλή, θα νομοθετήσει για τα ολυμπιακά έργα; Αλλά δεν προσάπτω καμία ευθύνη στην κυρία Πετραλιά. Δεν προσάπτω καμία ευθύνη στο επίπεδο του Υπουργείου Πολιτισμού παρ’ ότι Υπουργός Πολιτισμού είναι ο Πρωθυπουργός, διότι το πρόβλημα της μεταολυμπιακής Ελλάδας δεν είναι τα δεκαπέντε ολυμπιακά έργα της Αττικής και των τεσσάρων ολυμπιακών πόλεων, της Θεσσαλονίκης και των άλλων τριών. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε μία Κυβέρνηση χωρίς σχεδιασμό, χωρίς όραμα και χωρίς ικανότητα να αξιοποιήσει όλο αυτό που ο ιδρώτας του ελληνικού λαού δημιούργησε.
Όταν, λοιπόν, η Κυβέρνηση έχει τέτοια στρατηγική αδυναμία, το να ερχόμαστε μετά από δεκαπέντε μήνες και να λέμε ότι θα έχουμε αθλητικές, πολιτιστικές ή ψυχαγωγικές χρήσεις σε δεκαπέντε σημεία, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
Είναι λάθος! Είναι σφάλμα να υποβαθμίζουμε το αντικείμενο της συζήτησής μας, διότι η Βουλή των Ελλήνων έπρεπε να έχει λύσει τα μεγαλύτερα ζητήματα που αφορούν τους πολίτες, το εισόδημά τους, την προοπτική τους, την αισιοδοξία τους, την ανταγωνιστικότητα της χώρας, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, την Ελλάδα του τουρισμού, του πολιτισμού, των υπηρεσιών, τη μεταβιομηχανική Ελλάδα.
Και εμείς ερχόμαστε και κάνουμε εδώ μία συζήτηση –υποτίθεται- τεχνικοοικονομικού, πολεοδομικού και περιβαλλοντικού χαρακτήρα, η οποία κατά το δεύτερο σκέλος της –πολεοδομικό και περιβαλλοντικό- γίνεται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο «ξενοδόχος» που είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Κατά το πρώτο σκέλος είναι ελλιπής γιατί είναι ατεκμηρίωτη και άλλωστε αυτά δεν γίνονται με τη μορφή νομοθετημάτων, αλλά με τη μορφή μεγάλων πολιτικών και επιχειρηματικών πρωτοβουλιών χάρη του δημοσίου συμφέροντος και του κοινωνικού συνόλου πρωτίστως και βέβαια τίποτα δεν θα γίνει τελικά, διότι η Κυβέρνηση δεν έχει συνείδηση της κατάστασης.
Ο Πρωθυπουργός κ. Καραμανλής πηγαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και του ευχόμαστε καλή επιτυχία στην ολιγόλεπτη συνάντηση που θα έχει με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά ταξιδεύοντας από εδώ προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και επιστρέφοντας από εκεί προς τα εδώ, θα έχει πολλές ώρες υπερατλαντικής πτήσης για να αναλογιστεί σε ποιο σημείο παρέλαβε τη χώρα, με ποιες προσδοκίες των πολιτών, με ποιες ελπίδες και με ποιες υποχρεώσεις και πού βρίσκεται ο ίδιος, η Κυβέρνηση και η χώρα δεκαπέντε μήνες μετά. 
