18 Ιανουαρίου 2005
Αγόρευση Ευ. Βενιζέλου κατά τη συζήτηση επί της αρχής του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: «Μέτρα για τη Διασφάλιση της διαφάνειας και την αποτροπή καταστρατηγήσεων κατά τη διαδικασία σύναψης δημοσίων συμβάσεων».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και διαφθορά υπάρχει και διαπλοκή υπάρχει. Υπάρχει επίσης διάχυτη στην ελληνική κοινωνία η καχυποψία, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού κόσμου. Γι’ αυτό τα στελέχη όλων των πολιτικών κομμάτων, όλοι όσοι μετέχουμε στο πολιτικό γίγνεσθαι, διακατεχόμαστε -αυτό είναι αλήθεια- από ένα σύμπλεγμα ενοχής ή υπερευαισθησίας. Σε άλλους οι εκδηλώσεις υπερευαισθησίας είναι ειλικρινείς, σε άλλους είναι ψευδείς και εικονικές.
Για τους λόγους αυτούς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να αποδείξει ότι πιστεύει στην ανάγκη θωράκισης της δημοκρατίας και της διαφάνειας, έκανε συνεχείς και συναινετικές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια. Και το Σύνταγμα ψηφίστηκε ομόφωνα και ο πρώτος νόμος του 1995 ψηφίστηκε ομόφωνα επί της αρχής.
Το πρόβλημά μας δεν είναι η έλλειψη ρυθμίσεων. Το πρόβλημά μας πολύ συχνά είναι η έλλειψη της αναγκαίας πολιτικής και κοινωνικής βούλησης και η αποδεδειγμένη πλέον αδυναμία, όχι πολιτικών οργάνων, αλλά οργάνων διοικητικών ή δικαστικών να εφαρμόσουν το νόμο.
Ο τελευταίος νόμος, ο ν. 3021/2002, αποδείχθηκε ότι μπορεί να εφαρμοστεί και υπό τη μια εκδοχή και υπό την άλλη. Άρα δεν είναι η έλλειψη του νομοθετικού πλαισίου που μας απασχολεί, αλλά η ανάγκη να συμφωνήσουμε στο πού στοχεύουμε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στόχος δικός μας ήταν να χτυπήσουμε τα φαινόμενα της διαπλοκής και να μην επιτρέψουμε να αναπτύσσονται φαινόμενα λαθρεμπορίου επικοινωνιακής επιρροής, δηλαδή φαινόμενα άμεσων ή έμμεσων πολιτικών και επικοινωνιακών εκβιασμών.
Στόχος δικός σας, στόχος της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Καραμανλή προσωπικά είναι να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα απειλών και πιέσεων, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την άσκηση στενότερου και αποτελεσματικότερου ελέγχου της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας επί ορισμένων μέσων ενημέρωσης.
Αυτός ο δρόμος, όμως, είναι επικίνδυνος και ολισθηρός. Το παιχνίδι αυτό μπορεί να αποδειχθεί αυτοκαταστροφικό για την Κυβέρνηση και μπορεί να προκαλέσει τεράστια προβλήματα στον πυρήνα της λειτουργίας της δημοκρατίας και του πολιτικού συστήματος της χώρας.
Επειδή, λοιπόν, στόχος της Κυβέρνησης δεν είναι η θέσπιση εφαρμόσιμων και λειτουργικών ρυθμίσεων, αλλά η δημιουργία ατμόσφαιρας απειλής για τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, η Κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τη συνταγματικότητα και την κοινοτικότητα των ρυθμίσεων του νέου νόμου, δεν ενδιαφέρεται για τη λειτουργικότητα και τη δυνατότητα πρακτικής και αποτελεσματικής εφαρμογής. Αντί να ανοίξει μέτωπο με τον πυρήνα της διαφθοράς και της διαπλοκής, ανοίγει μέτωπο με τη δικαιοσύνη για το διαρκή έλεγχο της συνταγματικότητας των νέων ρυθμίσεων και κυρίως ανοίγει μέτωπο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αδιέξοδο μέτωπο.
Ξεχάστε αυτό που λέγεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα προσφύγει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων που θα πει κάποτε αυτό που λέει πενήντα χρόνια, ότι δηλαδή υπερέχει στο Κοινοτικό Δίκαιο. Η ίδια η Επιτροπή έχει αρμοδιότητα ως θεματοφύλακας της Συνθήκης να εφαρμόσει αμέσως τη Συνθήκη και το παράγωγο Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το αντιλαμβάνεται και μας είπε πώς το αντιλαμβάνεται. Όποιος θέλει, η Ελλάδα ή ενδιαφερόμενος επιχειρηματίας, αυτός θα προσφύγει στο Λουξεμβούργο, στο Δικαστήριο, για να πάρει μία απόφαση η οποία θα έχει το περιεχόμενο που ξέρουμε όλοι και το οποίο τονόζει και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής.
Κύριοι της Κυβέρνησης, κυρίες και κύριοι της κοινοβουλευτικής Πλειοψηφίας, σταματήστε να σκυλεύετε επί του Συντάγματος της χώρας. Το Σύνταγμα δεν ερμηνεύεται όπως το ερμηνεύει το νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο είναι καταφανώς αντισυνταγματικό, γιατί αγνοεί όλα τα δεδομένα της ιστορικής ερμηνείας της διάταξης αυτής.
Όλα όσα λέω τώρα τα έχω πει κατά τη συζήτηση στη Ζ’ Αναθεωρητική Βουλή. Στην Ολομέλεια της Βουλής έχω εξηγήσει ότι η ρύθμιση πρέπει να σταματήσει στο σημείο αυτό, γι’ αυτό έπρεπε να σταματήσουν και οι πιέσεις της τότε αντιπολίτευσης και πολλών στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη Βουλή που ήθελαν να μας οδηγήσουν σε ρυθμίσεις κατάφωρα αντικοινοτικές.
Καταθέτω στα Πρακτικά της Βουλής το σχετικό απόσπασμα της αγόρευσής μου με την ιδιότητα του γενικού εισηγητή της Πλειοψηφίας στην Αναθεώρηση του Συντάγματος.
Στην Επιτροπή Αναθεώρησης είχε αποσαφηνιστεί ρητά ότι ο κοινός νόμος έχει εξουσιοδότηση από το Σύνταγμα, όπως το διαμορφώσαμε, να ρυθμίσει όλα τα σχετικά ζητήματα και κυρίως την κρίσιμη έννοια του παρένθετου προσώπου που είναι μία έννοια νομική, γνωστή από το Εμπορικό Δίκαιο, μία έννοια, που βασίζεται στον έλεγχο πραγματικών δεδομένων, καταστάσεων και συμπεριφορών, όχι μία έννοια αυτόματη και αυταπόδεικτη.
Στις ίδιες σελίδες των Πρακτικών αποσαφηνίζεται ότι ο συγγενής δεν αρκεί να έχει την τυπική ιδιότητα του συγγενούς, αλλά πρέπει να είναι πράγματι και παρένθετο πρόσωπο. Τεκμαίρεται μία σχέση, αλλά δεν είναι αυταπόδεικτη και αυτόματη η σχέση αυτή.
Καταθέτω και αυτές τις σελίδες των Πρακτικών της Επιτροπής Αναθεώρησης σήμερα για το υλικό ερμηνείας του νόμου αυτού που θα ψηφίσει η Πλειοψηφία.
Το νομοθέτημα αυτό παραβιάζει όλους τους κανόνες λογικοσυστηματικής ερμηνείας του Συντάγματος. Αγνοεί το πλέγμα των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων μέσα στο οποίο εντάσσεται η διάταξη αυτή.
Οι διατάξεις ενός συνταγματικού κειμένου εφαρμόζονται η μία σε αλληλουχία με την άλλη, χωρίς να δημιουργούνται αντινομίες και αντιφάσεις. Η ερμηνεία μας πρέπει να είναι συστηματική και ολοκληρωμένη, να αναδεικνύει έναν ενιαίο κανόνα κι όχι αδιέξοδα και αντιφάσεις.
Επίσης, παραβιάζεται πλήρως μία διάταξη που ψήφισε η ίδια η Αναθεωρητική Βουλή του 2001, το άρθρο 28, που λειτουργεί, ως θεμέλιο, για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Εμείς έχουμε αναγνωρίσει την ακώλυτη συμμετοχή μας στις διαδικασίες αυτές.
Με ποια επιχειρηματολογία, κύριε Υπουργέ των Εσωτερικών, θα εισηγηθεί η Κυβέρνησή σας την κύρωση -από τη Βουλή μάλιστα- της Συνθήκης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα;
Πώς θα εξηγήσετε στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον Ελληνικό Λαό ότι εισηγείστε την ψήφιση ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος και ταυτόχρονα ισχυρίζεστε ότι μπορούμε να νομοθετούμε αγνοώντας τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη δική σας υπογραφή στη νέα Συνθήκη της Ρώμης και τη δική σας ψήφο για την κύρωση της Συνθήκης για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα; Εκτός και αν είστε εκπρόσωποι ενός συνταγματικού και ευρωπαϊκού παλαιοημερολογιτισμού. Τα όσα λέγονται εδώ είναι τριάντα χρόνια πίσω από το σημερινό επίπεδο συζήτησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλα αυτά τα θέματα έχουν προ πολλού λυθεί. Και αυτά δεν είναι θεωρητικές συζητήσεις ούτε συζητήσεις που αφορούν λίγους επιχειρηματίες. Όλα αυτά αφορούν την ικανότητά μας να απορροφούμε κονδύλια, να διαπραγματευόμαστε τα νέα κονδύλια του Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, να προωθούμε έργα, να κινείται η αγορά, να λειτουργούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να βρίσκει δουλειά κόσμος. Αυτά που συζητούμε έχουν άμεση επίπτωση στον πολίτη-τηλεθεατή, στον πολίτη-αναγνώστη, στον πολίτη-εργαζόμενο, στον πολίτη-μικρό επιχειρηματία.
Άρα, λοιπόν, για να τεκμηριώσω όλα αυτά, τα οποία εδώ διαστρέφονται κατά τρόπο βάναυσο, καταθέτω στα Πρακτικά της Βουλής εκτενές επιστημονικό μελέτημά μου είκοσι έξι σελίδων, όπου αναλύω όλη την επιχειρηματολογία, από την οποία προκύπτει το αληθές νόημα της συνταγματικής διάταξης, τα προβλήματα αντισυνταγματικότητας και το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η Κυβέρνηση σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μας ζητήσατε επιμόνως προτάσεις. Μάλιστα. Η πρόταση είναι να αγγίξετε επιτέλους τον πυρήνα του προβλήματος. Και σας είπα ποιος είναι ο πυρήνας του προβλήματος. Χαρήκατε, επειδή θα γινόταν πριν από λίγες μέρες και μέχρι σήμερα το πρωί μια μείζονος σημασίας μεταβολή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, και είπαν στελέχη της Κυβέρνησης και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας ότι το νομοσχέδιο εφαρμόζεται, πριν ψηφιστεί. Είναι η θεωρία της προεφαρμογής του νόμου. Ήταν το νομοσχέδιο ατομικού χαρακτήρα; Είχε έναν ονομαστικό στόχο ή τώρα καταρρέει η δυνατότητα εφαρμογής του νομοσχεδίου; Τίποτα από τα δύο δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Θα έπρεπε να νομοθετείτε με βούληση θεσμική και όχι με πρόθεση μικροκομματική. Δεν κυβερνούνται έτσι οι τόποι και δεν διαμορφώνονται έτσι οι θεσμοί μιας σύγχρονης δημοκρατίας.
Η λογική του νομοσχεδίου αυτού είναι η ίδια αδιέξοδη λογική των εξεταστικών επιτροπών και της λεγόμενης δημοσιονομικής απογραφής. Μειώνεται το κύρος της χώρας και εφαρμόζεται μια γραμμή, η οποία δεν έχει συνέχεια. Είναι τυφλή.
Ευχαριστώ. 
