Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2018
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων κατά την έναρξη της εκδήλωσης του Κύκλου Ιδεών «Κοινό περί δικαίου αίσθημα Vs. Κράτος δικαίου», δήλωσε:
Δημοσιογράφος: Κύριε Πρόεδρε εσείς κάνατε μία παρέμβαση. Αρθρογραφήσατε δύο φορές, η παρέμβασή σας συνίστατο στη συνέχιση της συμφωνίας του 1995 επί της ουσίας. Ήρθε και μία πρόταση από τον κύριο Σημίτη. Μια καθαρή δήλωση ως προς αυτό. Βλέπουμε όμως ταυτόχρονα να γίνεται μία σπέκουλα τι θέση παίρνετε από το χώρο σε σχέση με το ονοματολογικό ;
Ευ. Βενιζέλος: Η κυβέρνηση οφείλει να διαπραγματευτεί σοβαρά και να εμφανίσει μια ολοκληρωμένη πρόταση. Μια ολοκληρωμένη λύση, η οποία να πάρει τη μορφή διεθνούς συμφωνίας, που θα δεσμεύει τη γειτονική χώρα κατά το Διεθνές Δίκαιο. Αυτό σημαίνει δύο πρακτικά πράγματα. Ότι θα υιοθετηθεί και θα στηριχθεί η συμφωνία αυτή με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας ώστε να είναι δεσμευτική, υποχρεωτικά εφαρμοστέα από όλους και δεύτερον, ότι όλες οι χώρες που έχουν αναγνωρίσει μονομερώς τη γειτονική χώρα με το λεγόμενο συνταγματικό όνομα ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, πρέπει να δηλώσουν ότι αναγνωρίζουν πλέον με τη νέα συμφωνία, με το νέο συμφωνημένο όνομα, το οποίο πρέπει να ισχύει erga omnes. Αυτά είναι δύο θεμελιώδη στοιχεία αξιοπιστίας για να πάμε σε μία λύση, η οποία ιστορικά θα διασκεδάζει και θα υπερβαίνει τις εύλογες ανησυχίες των πάντων.
Αθήνα, 27 Ιανουαρίου 2018
Συνέχεια της ανάρτησης Ευ. Βενιζέλου για το άρθρο 6 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας
Η χθεσινή ανάρτησή μου για το άρθρο 6 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας και για τις δεσμεύσεις που ισχύουν κατά το Διεθνές Δίκαιο ήδη από το 1995, ως προς το περιεχόμενο και την ερμηνεία του Συντάγματος της ΠΓΔΜ, είδα ότι προκάλεσε ενδιαφέρον όχι μόνο πολιτικό αλλά και νομικό.
Είναι συνεπώς χρήσιμο να προσθέσω μερικές συνοπτικές παρατηρήσεις που δίνουν απάντηση σε εύλογες απορίες εκείνων που ενδιαφέρονται και θέλουν να έχουν πλήρη εικόνα των πολιτικών αλλά και νομικών δεδομένων, εφόσον βασική αρχή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι πάντα η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου.
1. Το γεγονός ότι η ΠΓΔΜ έχει αναλάβει ήδη από το 1995 διεθνείς δεσμεύσεις για το Σύνταγμά της και το γεγονός ότι το άρθρο 6 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας υπερισχύει των σημερινών ή μελλοντικών διατυπώσεων του εθνικού Συντάγματος, δεν ακυρώνει τη σημασία της αναθεώρησης του Συντάγματος ως απόδειξη συμμόρφωσης στις διεθνείς υποχρεώσεις. Την Ελλάδα όμως την κατοχυρώνουν έναντι τυχόν αλυτρωτικών διατυπώσεων οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και όχι οι κανόνες του συνταγματικού δικαίου της ΠΓΔΜ. Άλλωστε σε συμμόρφωση με την Ενδιάμεση Συμφωνία, η ΠΓΔΜ προέβη στις τροποποιήσεις I και II του Συντάγματός της.
Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 2018
Ανάρτηση Ευ. Βενιζέλου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Το ζήτημα του ονόματος της ΠΓΔΜ συνδέεται- και ορθά- με την ανάγκη να εξαλειφθούν οι κάθε είδους αλυτρωτικές εξαγγελίες και συμπεριφορές προκειμένου να διασφαλισθεί, σε μόνιμη και διαρκή βάση, ο σεβασμός των υφιστάμενων συνόρων, η περιφερειακή σταθερότητα και η σχέση καλής γειτονίας.
Παρατηρώ ότι στο πλαίσιο αυτό έχει ανοίξει και πάλι η συζήτηση σχετικά με το σύνταγμα της ΠΓΔΜ και την ανάγκη αναθεώρησης προβληματικών αναφορών στο προοίμιό του και διατάξεών του που μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν ή μπορούν να προσλάβουν αλυτρωτικό περιεχόμενο.
Είναι χρήσιμο συνεπώς να θυμηθούμε τις σχετικές ρυθμίσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 η οποία στο άρθρο 6 προβλέπει επί λέξει τα εξής στην ελληνική μετάφραση που κατατέθηκε στον ΟΗΕ (όπου δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος είναι η ΠΓΔΜ και πρώτο συμβαλλόμενο μέρος η Ελλάδα):