Αθήνα, 13 Δεκεμβρίου 2014
Δήλωση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου, στην εφημερίδα Hellenic Mail
«Η Ελλάδα μπροστά στις προκλήσεις του 2015»
H περιγραφή του νέου ελληνικού οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου είναι αυτονόητη, καθώς βασίζεται σε όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την εθνική ανταγωνιστικότητα. Στα εθνικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, στους λεγόμενους ενδογενείς πόρους που δεν είναι άλλοι από την ίδια τη γη και τους ανθρώπους.
Γη, σημαίνει γεωγραφία, ιστορία, πολιτισμός, τουρισμός, θάλασσα, ορεινοί όγκοι, πολιτιστική κληρονομιά, αγροτική παραγωγή. Και οι άνθρωποι σημαίνουν ακόμη περισσότερα. Το διανοητικό μας κεφάλαιο, οι ικανότητες, η καινοτομία, όλα αυτά που δημιουργούν τη μεγάλη εθνική υπεραξία, είναι ένας ενδογενής πόρος. Ο αγροτο-διατροφικός τομέας, τόσο ο πρωτογενής, όσο και η βιομηχανία τροφίμων, με έμφαση στην ποιότητα, την τυποποίηση, την επωνυμία, φυσικά ο ελληνικός τουρισμός που είναι η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας με το συγκριτικό πλεονέκτημα του πολιτισμού. Η ελληνική ναυτιλία που είναι παγκόσμια δύναμη, οι θαλάσσιες και άλλες διασυνδεδεμένες μεταφορές, η ενέργεια, οι φυσικοί πόροι. Όλα αυτά μπορούν να διαμορφώσουν αυτό που λέγεται ελληνική επιχειρηματική εξωστρέφεια.
Και βέβαια οι προϋποθέσεις γι ’αυτό το νέο οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο είναι επίσης προφανείς. Η πρώτη απ’ αυτές είναι να υπάρχει ένα κανονικό κράτος. Ένα κράτος που έχει μηχανισμούς δικαστικής εξουσίας, γρήγορους, αποτελεσματικούς και αξιόπιστους ώστε να προσφέρει ασφάλεια δικαίου και κυρίως ένα ασφαλές, σταθερό και απλό φορολογικό καθεστώς. Εξίσου σημαντικό είναι ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που να βρίσκεται σε επαφή με την πραγματική οικονομία. Και βεβαίως, πολιτική σταθερότητα, συναίνεση και μία κοινωνία φιλοεπενδυτική αλλά και συνεκτική ώστε να προστατεύονται οι ευπαθείς ομάδες.
O διεθνής ιδιωτικός τομέας δείχνει να καταλαβαίνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην έξοδο από την κρίση και ότι προσφέρονται ευκαιρίες για επενδύσεις. Βεβαίως οι ευκαιρίες αυτές ανήκουν πρωτίστως στους ίδιους τους Έλληνες και ιδίως τη νέα γενιά, παρ’ ότι η ελληνική κοινωνία αυτό το αντιλαμβάνεται λιγότερο απ’ ό,τι ο διεθνής ιδιωτικός τομέας, λόγω της πίεσης που έχει υποστεί επί χρόνια.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να εφαρμόζεις παράλληλα ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής με μείωση εισοδημάτων, μισθών και συντάξεων, να βρίσκεσαι υπό συνθήκες βαθιάς σωρευτικής ύφεσης και υψηλής ανεργίας και ταυτόχρονα να προωθείς φιλόδοξες διαρθρωτικές αλλαγές που απαιτούν συναίνεση, κοινωνική και θεσμική αντοχή και που συνεπάγονται πάντα πολύ μεγάλο πολιτικό κόστος. Μια κοινωνία που υφίσταται τις επιπτώσεις, της ταχύρρυθμης δημοσιονομικής προσαρμογής - γιατί δυστυχώς μόνο υπό τις προϋποθέσεις αυτές μας δάνεισαν οι εταίροι μας - μια κοινωνία που βλέπει, λόγω των μέτρων που λαμβάνονται να βαθαίνει η ύφεση και να αυξάνει η ανεργία, είναι μια κοινωνία πολύ λίγο δεκτική στο αίτημα των διαρθρωτικών αλλαγών.
Φτάσαμε, όμως, μετά από τη γιγαντιαία προσπάθεια του ελληνικού λαού, σε ένα πρωτοφανές δημοσιονομικό επίτευγμα. Μπορεί τώρα η Ελλάδα να ενισχύσει την αξιοπιστία της, παρουσιάζοντας το μεγαλύτερο διαρθρωτικό πρωτογενές πλεόνασμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη.
Έχουμε, για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια σωρευτικής ύφεσης, θετικό ρυθμό ανάπτυξης, ένα τραπεζικό σύστημα σταθερό και ασφαλές που μπορεί τώρα να στραφεί στην πραγματική οικονομία και βεβαίως ένα δημόσιο χρέος που όπως και να το χαρακτηρίσει κανείς, εξυπηρετήσιμο ή βιώσιμο, σίγουρα είναι υπό απόλυτο έλεγχο.
Ο ελληνικός λαός με πολύ μεγάλη συνέπεια, σχεδόν αδιαμαρτύρητα, αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος της πίεσης και των θυσιών, έχει πετύχει ένα πρωτοφανές δημοσιονομικό και διαρθρωτικό επίτευγμα. Κάθε ανακύκλωση της συζήτησης αυτής, είναι συνεπώς απολύτως άδικη και αντιπαραγωγική.
Τώρα που είμαστε πραγματικά ένα βήμα πριν την αλλαγή σελίδας και τη μετάβαση από το μνημόνιο στην προληπτική πιστωτική γραμμή, οι συνταγματικές προβλέψεις για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, διαστρέφονται δυστυχώς από την αντιπολίτευση. Μετατρέπονται από λόγος διαμόρφωσης μεγάλων συναινέσεων σε μηχανισμό εκβιαστικής διάλυσης της Βουλής.
Ο λόγος ανήκει συνεπώς στους πολίτες που μπορούν να επιβάλλουν τη σοβαρότητα, τη συνεννόηση, τη θεσμική συναίνεση γύρω από την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο καθένας βρίσκεται αντιμέτωπος με το ποσοστό της δικής του προσωπικής ευθύνης για τη μοίρα του τόπου.
