Αθήνα 19 Απριλίου 2016

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην προσωπική ιστοσελίδα του evenizelos.gr 

Πρωτογενές πλεόνασμα ευθύνης  ή ζήτημα δημοκρατίας

Πίσω από τις αρνητικές εξελίξεις στην Ουάσιγκτον και στην ομώνυμη ομάδα των θεσμικών πιστωτών της χώρας που ζητούν επιτακτικά νέα δημοσιονομικά μέτρα χωρίς να προχωρούν στις αναμενόμενες παραμετρικές αλλαγές στο χρέος, βρίσκεται η στάση που ακολούθησαν από το 2012 έως σήμερα οι δυνάμεις που συγκροτούν τη σημερινή κυβέρνηση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά οι ΑΝΕΛ και οι κρυφοί κυβερνητικοί εταίροι αρνήθηκαν να αποδεχθούν τη σημασία της αναδιάρθρωσης που έγινε στο ελληνικό δημόσιο χρέος το 2012 και να συνομολογήσουν το μέγεθος του κουρέματος του χρέους σε ονομαστική και κυρίως σε παρούσα αξία. Τώρα φαίνεται η πρακτική σημασία της φράσης «εκεί που έφτυναν γλείφουν», αλλά δεν το κάνουν αποτελεσματικά για τη χώρα! Το ακριβώς αντίθετο.

Την Τρίτη 12 Απριλίου στην εκδήλωση που οργάνωσε ο ekyklos στο αμφιθέατρο Καρατζά της ΕτΕ είχαμε την ευκαιρία με τους Ντανιέλ Κοέν, Πολ Καζαριάν και Γιώργο Στρατόπουλο να παρουσιάσουμε τα στοιχεία και να συζητήσουμε όχι τόσο τι επιτεύχθηκε το 2012, αλλά κυρίως  τι πρέπει να γίνει τώρα.

Περισσότερα...

Απρίλιος 2016

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο περιοδικό Crash 

Η πολιτική αλλαγή προϋπόθεση για την εθνική ανάκαμψη 

Δεκαέξι μήνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 η ελληνική κοινωνία θέτει κάθε ημέρα στον εαυτό της περισσότερα και σκληρότερα ερωτήματα από ό,τι το Δεκέμβριο του 2014. Ας δούμε την εικόνα:

Μια αξιολόγηση που δεν κλείνει και μόλις κλείσει ξανανοίγει, τα σενάρια του Grexit να επανέρχονται, νέες φορολογικές επιβαρύνσεις να επαπειλούνται και νέες μειώσεις στις συντάξεις να θεωρούνται βέβαιες. Με την μείωση των καταθέσεων και τη διόγκωση των κόκκινων δανείων να συνεχίζονται από μήνα σε μήνα.

Επιπλέον δε πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται επισήμως εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα χωρίς προοπτική ούτε επανόδου στην Τουρκία ούτε προώθησης προς την Γερμανία ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες της προτίμησής τους. Με τις ροές από τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά να συνεχίζονται καθημερινά και παρά τις πρώτες επανεισδοχές προς την Τουρκία, να αυξάνεται ο συνολικός αριθμός όσων βρίσκονται στην Ελλάδα με ασαφές νομικό καθεστώς και αβέβαιη έως καμία προοπτική.

Άνοιξε όμως και άλλο μέτωπο με αφορμή την συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην επιτήρηση των θαλάσσιων συνόρων Ελλάδας - Τουρκίας. Αυτό των μονομερών τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο που αναζωπυρώθηκαν με συστηματικό και συχνά απροκάλυπτο τρόπο.

Περισσότερα...

Αθήνα 20 Μαρτίου 2016

Ευάγγελος Βενιζέλος 
evenizelos.gr 

Η πραγματική συμφωνία της 18ης Μαρτίου 2016 για το προσφυγικό

Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα η συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 18ης Μαρτίου 2016 για τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές είναι κάτι. Κάτι όμως που δεν επιτρέπει ψευδαισθήσεις.

Στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς επικράτησε η αντίληψη που εκφράζουν η Αυστρία και οι χώρες του Βίζενγκραντ. Η αρχική γερμανική πολιτική της υποδοχής Σύρων και Ιρακινών προσφύγων δοκίμασε άλλωστε τις αντοχές της και προσέκρουσε τελικά στις αντιδράσεις ισχυρού τμήματος της γερμανικής κοινωνίας.

Η Γερμανία και μαζί της όλη η Ε.Ε. λέει, πολύ απλά: όσους ήταν να πάρουμε τους πήραμε. Απομένουν λίγες ακόμη θέσεις που θα καλυφθούν οργανωμένα στο πλαίσιο της ευρώ - τουρκικής συμφωνίας, αλλά ο υπάρχων μεγάλος όγκος Σύρων  προσφύγων πρέπει να παραμείνει στην Τουρκία, το Λίβανο και την Ιορδανία που χαρακτηρίζονται εκ των πραγμάτων «ασφαλείς χώρες». Αυτός ο χαρακτηρισμός  πρέπει για την Τουρκία να γίνει και νομοθετικά. Κατά την ίδια λογική κλείνει η ευρωπαϊκή πόρτα για πρόσφυγες από άλλες χώρες, όπως το Ιράκ, και κατά μείζονα λόγο για παράτυπους μετανάστες που κινούνται μέσω Τουρκίας. Και αυτοί όμως μπορούν, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, να υποβάλλουν αίτηση παροχής ασύλου που πρέπει να κριθεί με βάση τα ατομικά χαρακτηριστικά του αιτούντος. Τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας της 18.3.2016 επικαλούνται το ισχύον διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο προστασίας των προσφύγων και πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με αυτό, όμως η πολιτική και άρα πρακτική στόχευση είναι σαφής. Εξ ου και η ουσιαστικά ανήσυχη δήλωση της Ύπατης Αρμοστείας των ΗΕ για τους πρόσφυγες.

Περισσότερα...

Αθήνα, 12 Μαρτίου 2016

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής   

Η καθεστωτική αντίληψη περί εξουσίας

Η διάκριση των εξουσιών είναι στη θεωρία του κράτους ότι το τριαδικό δόγμα στη θεολογία. Ένας απλοϊκός και άρα αιρετικός θεολόγος μπορεί να ισχυριστεί ότι η πίστη στο Θεό καθιστά περιττή τη διάκριση των προσώπων της Αγίας Τριάδος. Ένας δήθεν δημοκράτης αριστερός που δεν αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς τις εγγυήσεις του κράτους δικαίου μπορεί να νομίσει ότι μια κυβέρνηση συνεργασίας εφόσον συγκέντρωσε το 40% των ψήφων στις εκλογές και χάρη στον εκλογικό νόμο διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη Βουλή δικαιούται να συγκεντρώσει το σύνολο της εξουσίας, χωρίς διακρίσεις και αντίβαρα. Να νομίσει, με άλλα λόγια, ότι δικαιούται να ελέγχει και να καθοδηγεί τη Δικαιοσύνη, να καταργεί και να υποκαθιστά τις ανεξάρτητες αρχές, να ελέγχει ασφυκτικά τα μέσα ενημέρωσης, να ονειρεύεται περιορισμούς στο Διαδίκτυο.

Ακόμη χειρότερα, μπορεί να πιστεύει ότι θεσμικές εγγυήσεις όπως η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης είναι περιττές όταν η εξουσία νιώθει ότι έχει «ηθικό πλεονέκτημα» και χρησιμοποιεί το σύνολο των κρατικών μηχανισμών για την εξυπηρέτηση κοινωνικά σημαντικών στόχων όπως το κτύπημα της διαπλοκής, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η πάταξη της διαφθοράς. Μόνο που θεωρεί ότι τους θεμελιώδεις αυτούς στόχους τους υπηρετεί η ίδια με αντίπαλη, όχι τη διαφθορά αλλά την αντιπολίτευση.

Πολύ περισσότερο, δεν ενδιαφέρεται να αντιληφθεί λεπτές διακρίσεις όπως η εσωτερική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης που αφορά τις σχέσεις κάθε δικαστικού ή εισαγγελικού λειτουργού με ιεραρχικά ανώτερους συναδέλφους του από τους οποίους κρίνονται η προαγωγή, η τοποθέτηση και γενικότερα η υπηρεσιακή του κατάσταση.  

Περισσότερα...

Αθήνα, 26 Φεβρουαρίου 2016

Ευάγγελος Βενιζέλος

Η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης - δέκα θέσεις

1. Το προσφυγικό δεν είναι ζήτημα ευρωπαϊκό αλλά διεθνές. Είναι τραγική  συνέπεια των πολεμικών συγκρούσεων στην Συρία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες και περιοχές από τις οποίες αναγκάζονται να φύγουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι για λόγους επιβίωσης και  να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία μπορούν να φτάσουν δια ξηράς και δια θαλάσσης. Η Ε.Ε. είναι προφανές ότι δεν μπόρεσε να διαμορφώσει και να εφαρμόσει μια ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του προσφυγικού. Αντιθέτως δοκιμάζεται πλέον σοβαρά η συνοχή της και η αποτελεσματικότητα των ενωσιακών οργάνων. Πολλά κράτη-μέλη επικαλούμενα την κυριαρχία τους και λόγους εσωτερικής ασφάλειας λαμβάνουν εθνικά μέτρα ή συμμετέχουν σε περιφερειακού χαρακτήρα πρωτοβουλίες που θέτουν σε αμφισβήτηση το θεσμικό οικοδόμημα της Ε.Ε., την ισχύ της ενωσιακής έννομης τάξης και την πολιτική οντότητα της Ευρώπης. Το ζήτημα  έχει ήδη διαστάσεις τέτοιες που καθιστούν αδύνατη την αντιμετώπιση του χωρίς τη συμμετοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και ιδίως των μόνιμων μελών του, χωρίς την πλήρη συνεργασία της Τουρκίας και χωρίς τη συμμετοχή τόσο των αραβικών όσο και των αφρικανικών χωρών. Η εμπλοκή του ΝΑΤΟ μόνο μέσα στο ευρύτερο αυτό νομικό και επιχειρησιακό πλαίσιο μπορεί να έχει πραγματική προστιθέμενη αξία. Χώρες όπως η Τουρκία, η Ιορδανία και ο Λίβανος αντιμετωπίζουν εδώ και πολύ καιρό προσφυγικές πιέσεις που αφορούν  εν δυνάμει την Ευρώπη και οφείλονται σε πολεμικές συρράξεις ή εύθραυστες καταστάσεις αρμοδιότητας του  Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και ευρύτερα της διεθνούς κοινότητας. Η κατανομή των προσφύγων πρέπει να είναι δίκαιη και να μη αφορά μόνο τις χώρες-μέλη της ΕΕ, αλλά όλες τις ασφαλείς χώρες αρχίζοντας από τις αραβικές ή αφρικανικές χώρες με την ανάλογη διεθνή οικονομική βοήθεια. 

Περισσότερα...

Αθήνα 11 Φεβρουαρίου 2016

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο Liberal.gr

Προσοχή: Φτάσαμε στον σκληρό πυρήνα

Στο προσφυγικό αποτυπώνεται με ανάγλυφο τρόπο η παθογένεια της κυβερνητικής αντίληψης γύρω από τη θέση της χώρας μέσα στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς.

Στο πεδίο της οικονομίας ενώ οι παραδοχές πάνω στις οποίες οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις είχαν οικοδομήσει την αφήγηση τους κατέρρευσαν  παταγωδώς  ήδη από τον Ιούλιο του 2015, διατηρούνται ακόμη και μετά το τρίτο μνημόνιο επικίνδυνα κατάλοιπα δημαγωγικής θρασυδειλίας που ξέρουμε ποια επίπτωση έχουν. Ανεβάζουν για την κοινωνία το κόστος της τελικής διευθέτησης σε ζητήματα όπως το ασφαλιστικό ή το φορολογικό. Η ελληνική οικονομία και τελικά οι έλληνες πολίτες επιβαρύνονται με παράταση της ύφεσης και της ανεργίας, με απώλεια περιουσιακών στοιχείων, με ακύρωση θεμελιωμένων δικαιωμάτων, με διάψευση προσδοκιών. Το κόστος είναι μεγάλο και δεν ήταν καθόλου μοιραίο και  αναπόφευκτο. Είναι  όμως κόστος οικονομικό και κοινωνικό. Δεν αφορά τον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας με την έννοια των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και άμυνας. 

Η διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών συνδέεται δυστυχώς  με τον σκληρό αυτό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας και με την εσωτερική πολιτική  κατάσταση σε πολλές χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εσφαλμένες εκτιμήσεις και συσχετίσεις στο πεδίο αυτό δεν έχουν κόστος απλώς οικονομικό και κοινωνικό αλλά κόστος κατά κυριολεξία εθνικό. 

Η κυβέρνηση στην πρώτη φάση αδυνατούσε να κατανοήσει το μέγεθος και τη δυναμική του προβλήματος και επεδίωξε τελείως απλοϊκά να το συσχετίσει με τη διαπραγμάτευση για το μνημόνιο. Από την πρώτη αυτή φάση διατηρείται ακόμη το σενάριο μιας χυδαίας ανταλλαγής μεταξύ φιλοξενίας περισσότερων προσφύγων στην Ελλάδα  και απομείωσης του  ελληνικού δημοσίου χρέους. Η συσχέτιση είναι πέρα από χυδαία και ανόητη και περιττή γιατί η πρόσθετη παρέμβαση στο χρέος έχει συμφωνηθεί ήδη από το 2012 και έχει με μεγάλη ακρίβεια και αυστηρότητα περιγραφεί στη συμφωνία της 12ης Ιουλίου 2015 για το τρίτο μνημόνιο. Το μόνο που θα μπορούσε να συμβεί ως προς το ζήτημα αυτό θα ήταν να αναλάβει η Ελλάδα πρόσθετο και δυσανάλογο βάρος μόνιμης φιλοξενίας προσφύγων για να πάρει στο χρέος αυτό που θα έπαιρνε ούτως ή άλλως.

Περισσότερα...

Αθήνα, 7 Φεβρουαρίου 2016

Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής

Ο κρίσιμος  χώρος

Η εκλογή του νέου προέδρου της ΝΔ φάνηκε να επιταχύνει τις διεργασίες για τη συγκρότηση του μεσαίου προοδευτικού δημοκρατικού χώρου. Η σειρά των γεγονότων δημιούργησε την εντύπωση ότι η αλλαγή στην ηγεσία της ΝΔ λειτουργεί πιεστικά ή και απειλητικά για τον μεσαίο χώρο. Εντύπωση που υποτιμά ένα σταθερό δεδομένο όλων των πολιτικών συστημάτων: την επιδίωξη όλων των κομμάτων να διευρύνουν την εκλογική τους επιρροή και να επεκτείνονται σε γειτονικούς χώρους, άρα πρωτίστως στο κέντρο του πολιτικού φάσματος.

Είναι συνεπώς προφανές ότι ο μεσαίος αυτός χώρος όφειλε και οφείλει, ανεξαρτήτως των εξελίξεων στη ΝΔ και των μεταλλάξεων του ΣΥΡΙΖΑ, να αποκτήσει την ισχυρότερη δυνατή υπόσταση και τη μεγαλύτερη δυνατή εκλογική επιρροή και άρα να ανασχέσει τον τεχνητό διπολισμό. Με έναν πόλο παλιό (ΝΔ) και έναν πόλο αρχαϊκό (ΣΥΡΙΖΑ).

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ πρότεινα και το συνέδριο αποδέχθηκε ομόφωνα να θέσουμε ως στόχο μας την ενεργό συμμετοχή στη συγκρότηση ενός σχήματος «που να καλύπτει όλο το προοδευτικό Κέντρο, όλες τις δημιουργικές, προοδευτικές δυνάμεις, όλες τις δυνάμεις που εκφράζουν τον ορθό λόγο, που διακηρύσσουν την επιτακτική ανάγκη του κανονικού κράτους, του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης».

Όταν συνεπώς αναφέρομαι τώρα στην ανάγκη συγκρότησης του ευρύτατου αυτού προοδευτικού Κέντρου, δεν διατυπώνω μια προσωπική άποψη ανάμεσα σε άλλες ή σε αντίθεση με την ιδέα της συσπείρωσης της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας. Υπενθυμίζω και διαφυλάττω τη συνεδριακή μας απόφαση που δεν αρκείται στο εύρος της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά θέλει αυτές να συμπληρώνονται και με άλλες δυνάμεις προοδευτικές, ριζοσπαστικές, δημοκρατικές, οικολογικές, μεταρρυθμιστικές που σχηματίζουν το πλήρες τόξο του προοδευτικού Κέντρου.

Περισσότερα...

Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 2016

Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ με αφορμή τη σύναξη του ΣΥΡΙΖΑ στο ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ 

Η γιορτή της ωμής εξουσίας 

Η γιορτή της ωμής εξουσίας. Αυτός ήταν ο χαρακτήρας της σύναξης στο Ταε Κβο Ντο. Δεν γιόρτασαν τον ένα χρόνο από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπάθησαν να παρουσιάσουν ένα ψευτοαφήγημα που να δικαιολογεί την απόλυτη διάψευση, την πλήρη μεταστροφή, τη βλάβη που προκάλεσαν. Καμία όμως ρητορεία δεν μπορεί να συγκαλύψει την πραγματικότητα.

Η αδυναμία αυτή μετατρέπεται σε πείσμα και επιθετικότητα. Σε διχαστικό και πολωτικό  λόγο που τροφοδοτεί όμως τη ΝΔ και το νέο πρόεδρο της!

Εφαρμόζουν την πολιτική που επί χρόνια καταγγέλλουν και συκοφαντούν. Την εφαρμόζουν με το χειρότερο τρόπο αφού επιδείνωσαν τη θέση της χώρας και την υπέβαλαν στο σισύφειο μαρτύριο να γυρίσει χρόνια πίσω. Να ενταχθεί σε τρίτο μνημόνιο και να παραμείνει επί ακόμη τρία χρόνια τουλάχιστον σε έκτακτο καθεστώς.

Η μόνη συγκολλητική  ουσία της κυβέρνησης και των βουλευτών και στελεχών της    είναι η εξουσία καθ´ εαυτήν.  Τίποτα όμως δεν γίνεται ερήμην μιας κοινωνίας που είναι  βαθειά ενοχλημένη γιατί εξαπατήθηκε από την κυβέρνηση.

Περισσότερα...