8 Νοεμβρίου 2004
Όσο η Κυβέρνηση διένυε την περίοδο χάριτος που συνέπεσε και με την περίοδο της ολυμπιακής ευφορίας πίστεψε ότι μπορεί, με μεγάλη ευκολία, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις της πολιτικής της ηγεμονίας. Ο κ. Καραμανλής απεφάσισε έτσι να κινηθεί παράλληλα σε δύο άξονες: Πρώτον, στον άξονα «σκανδαλολογία -απογραφή-διαπλοκή» και δεύτερον, στον άξονα της συναίνεσης ως προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σχηματίζοντας έτσι ένα μαγνητικό πεδίο στο οποίο υπέθεσε ότι μπορεί να εγκλωβίσει τις αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της κοινωνίας.
Με το τέλος όμως των Ολυμπιακών Αγώνων η περίοδος χάρητος έδωσε τη θέση της σε αλλεπάλληλες κρίσεις που ανέδειξαν τις μεγάλες αδυναμίες της κυβέρνησης και ιδίως την αναποφασιστικότητα της, την έλλειψη στρατηγικής και τον φόβο της ως προς την ανάληψη ευθύνης. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια η χώρα έχει μία κυβέρνηση που δεν κυβερνά, αλλά απλώς αντιπολιτεύεται την αντιπολίτευση. Αυτό φάνηκε στις υποθέσεις του Σινούκ, των μετεγγραφών, της απογραφής, της μεταολυμπιακής στρατηγικής, της αναγνώρισης των Σκοπίων από τις Η.Π.Α., αλλά και στο μεγάλο ζήτημα της διαφάνειας, όπου περισσεύουν οι λεονταρισμοί και οι δηλώσεις, αλλά απουσιάζουν οι συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες με αποτέλεσμα.
Βασικό μέσο της Kυβέρνησης για την εφαρμογή αυτή στρατηγικής ήταν η συγκρότηση της Εξεταστικής Επιτροπής για τους εξοπλισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων που σε μεγάλο βαθμό βασίστηκε στο επιχείρημα ότι η χώρα προμηθεύτηκε «άχρηστα» ρωσικά οπλικά συστήματα.
Οι δύο πρώτες εβδομάδες λειτουργίας της Εξεταστικής Επιτροπής σε συνδυασμό με τα όσα κατέθεσαν οι τρεις πρώτοι μάρτυρες και με τα όσα ακαταπαύστως δηλώνει ο Υπουργός Άμυνας έχουν καταστήσει την Εξεταστική Επιτροπή ένα πεδίο καθημερινής δοκιμασίας της κυβερνητικής στρατηγικής. Όταν ο ίδιος ο Υπουργός Άμυνας δηλώνει πανηγυρικά στη Μόσχα, μετά την συνάντηση με τον Ρώσο συνάδελφο του, ότι το πρόβλημα δεν είναι η λειτουργικότητα και η επιχειρησιακή ικανότητα των ρωσικών οπλικών συστημάτων (που έτσι παύουν να είναι «άχρηστα» και σε αδυναμία σύνδεσης με το ενιαίο σύστημα αεράμυνας της χώρας), αλλά απλώς και μόνον οι «εσωτερικές νομικές διαδικασίες» που ακολουθήθηκαν, τότε καταργείται ουσιαστικά η βάση της κατηγορίας και το πρόσχημα της σκανδαλολογικής πολιτικής της Κυβέρνησης.
Όπως ακριβώς η Κυβέρνηση αιχμαλωτίστηκε στην επιλογή της απογραφής που την κατέστησε υπόλογη στις Βρυξέλλες και στερεί από τη χώρα μεγάλες δυνατότητες άσκησης αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής σε όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, όπως ακριβώς η Κυβέρνηση αιχμαλωτίζεται στην αδράνεια της σε σχέση με το Κυπριακό, το Σκοπιανό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, έτσι αιχμαλωτίζεται και στην αδιέξοδη επιλογή της σκανδαλολογίας και των εξεταστικών επιτροπών.
Ο κ. Καραμανλής και η Κυβέρνηση του καλό είναι να καταλάβουν το ταχύτερο ότι η πολιτική δεν διαμορφώνεται και δεν αποδίδει καρπούς μέσα από επικοινωνιακούς χειρισμούς, αλλά μέσα από ουσιαστικές οικονομικές, αναπτυξιακές, κοινωνικές και θεσμικές πρωτοβουλίες που δίνουν στον πολίτη την αίσθηση ότι κάποιος ασχολείται πραγματικά με τα προβλήματα του και του δίνει περισσότερη σημασία, περισσότερες δυνατότητες και μεγαλύτερη προοπτική. Αν η κυβέρνηση εξακολουθήσει να πιστεύει ότι οι πολίτες αρκούνται να ακούν ότι η ευθύνη για τα πάντα ανήκει στο ΠΑΣΟΚ και τις Κυβερνήσεις του, τότε θα κληθεί ξανά να αναλάβει τον μόνο ρόλο που, όπως φαίνεται, ξέρει και θέλει να παίζει που είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Ο κ. Καραμανλής, που όπως κάθε Έλληνας Πρωθυπουργός οφείλει να μελετά την ιστορία του τόπου στην οποία περιλαμβάνεται και η μαύρη σελίδα του 1989, πρέπει να καταλάβει ότι η επανάληψη της ιστορίας τιμωρείται.
* Άρθρο Ευ. Βενιζέλου στην Αυριανή
