Δευτέρα, 31 Οκτωβρίου 2011

Ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ για την ενημέρωση για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης και την απόφαση για το δημοψήφισμα

 

Φίλες και φίλοι, η χώρα ζει ένα δράμα και από το δράμα αυτό πρέπει να λυτρωθεί .Πιστεύω  πως η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, η προσφυγή στην άμεση βούληση του ελληνικού λαού, είναι η λύτρωση από το δράμα που βιώνει η χώρα και εμείς μαζί με τη χώρα.

Η χώρα ζει ένα δράμα οικονομικό, κοινωνικό, δυστυχώς και θεσμικό και εθνικό, γιατί οι Έλληνες πολίτες αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πώς φτάσαμε να υφιστάμεθα αυτή την κατάσταση, την ανεργία, την ύφεση, τη μείωση των εισοδημάτων, τον συνεχή κίνδυνο δημοσιονομικής κατάρρευσης μετά από τόσα χρόνια συνεχούς ανάπτυξης, ευημερίας και ενώ είμαστε μια χώρα που ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια χώρα του ευρώ.

Η χώρα ζει ένα δράμα γιατί δυσκολεύεται να αποδώσει τις ιστορικές και πολιτικές ευθύνες για την κατάσταση αυτή με σωστό τρόπο. Μπερδεύει και τα πρόσωπα και τις καταστάσεις και τις περιόδους.

Η χώρα ζει ένα δράμα γιατί παρ’ όλα αυτά βλέπει να υπάρχουν κραυγαλέες ανισότητες, φορολογικές και κοινωνικές.

Η χώρα ζει ένα δράμα γιατί είναι ηττοπαθής και απαισιόδοξη, πάει να ελπίσει και πάει να ελπίσει με λάθος τρόπο.

Ακόμη και μια απόφαση, όπως αυτή της περασμένης βδομάδας ,που ελαφρύνει το ιστορικό βάρος του δημοσίου χρέους κατά 100 δισεκατομμύρια και είναι μια προσφορά προς το έθνος και τα παιδιά μας, κάποιοι την αμφισβητούν. Άρα, απέναντι σε αυτό το δράμα πρέπει να υπάρξουν πράξεις εκτόνωσης και λύτρωσης δημοκρατικά οργανωμένες, οι οποίες να επιτρέπουν στη χώρα να διαμορφώσει και να εφαρμόσει μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική.

Φίλες και φίλοι, πού βρισκόμαστε; Βρισκόμαστε μετά από δύο χρόνια σε μια προωθημένη κατάσταση δημοσιονομικής προσαρμογής. Έχουμε πετύχει πάρα πολλά χάρη στις βαριές θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά μας χωρίζει ακόμη απόσταση από ένα τελικό αποτέλεσμα.

Έχουμε ένα πρόγραμμα στήριξης που δεν αρκεί για να μας βγάλει σε μια κατάσταση δημοσιονομικής αυτονομίας. Έχουμε ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο, όπως λέει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλοι οι διεθνείς Οργανισμοί που συμφωνούν μαζί του.

Έχουμε μια ύφεση που μπαίνει τώρα στην τέταρτη χρονιά και σωρευτικά θα φτάσει σε λίγο το 15%, ανεργία, μείωση εισοδημάτων. Έχουμε ,όπως είπα προηγουμένως ,μια απαισιόδοξη κοινωνία. Βλέπουμε  φαινόμενα αποδιοργάνωσης του κοινωνικού και εθνικού ιστού. Είμαστε μέσα σε ένα περιβάλλον διεθνούς αβεβαιότητας και κινδύνου.

Ζούμε τη θεσμική και πολιτική αδυναμία της Ευρωζώνης να πάρει οριστικές και πειστικές αποφάσεις. Και βέβαια ζούμε τη δυσφορία των πολιτών, η οποία εκδηλώνεται ανοργάνωτα, επιθετικά, τυφλά.

Εδώ βρισκόμαστε και η χώρα πρέπει κάπου να πάει. Πού πρέπει να πάει; Πρέπει να πάει  στην ολοκλήρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Πρέπει ο στόχος για πρωτογενή πλεονάσματα το 2012  να γίνει πραγματικότητα. Μόνο έτσι σεβόμαστε τις μεγάλες θυσίες των πολιτών και τη μείωση των εισοδημάτων τους.

Πρέπει να διπλασιαστεί το πρόγραμμα στήριξης από τους θεσμικούς μας εταίρους. Τα 110 δισ. ευρώ έγιναν ήδη 240 δισ. ευρώ, προκειμένου η Ελλάδα να μπορέσει να ξαναβγεί τη στιγμή που θα είναι ώριμη στις αγορές και να χειραφετηθεί ξανά δημοσιονομικά.

Πρέπει να αποκτήσουμε επιτέλους ένα χρέος βιώσιμο σύμφωνα με την εκτίμηση και των θεσμών αλλά κυρίως των αγορών. Ένα χρέος που το 2020, ναι, να είναι στο 120% . Αν δεν κάνουμε κάτι, εάν τα πράγματα κινηθούν ανεξέλεγκτα ,το 2020 υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις το χρέος θα είναι περίπου  στο 180% και με μικρές αποκλίσεις στην εκτέλεση των προϋπολογισμών θα τείνει στο 240%.

Πρέπει επίσης να πάμε σε μια άμεση ανάσχεση της ύφεσης και τίποτε δεν είναι πιο αποτελεσματικό από την άποψη αυτή, από το να αλλάξουν τα επίπεδα ρευστότητας με την εφαρμογή του νέου προγράμματος. Να πέσουν λεφτά στην αγορά. Να μπορέσει το κράτος να στηρίξει τις τράπεζες, οι τράπεζες να στηρίξουν την πραγματική οικονομία. Να μπορέσει το κράτος να εκπληρώσει τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του. Να επιστρέψει φόρο προστιθέμενης αξίας.

Μόνο έτσι αλλάζει το οικονομικό και επενδυτικό κλίμα. Πρέπει να ξαναβρούμε ένα κλίμα αισιοδοξίας και προοπτικής. Πρέπει να νιώσουμε και ως Ευρώπη και ως Ελλάδα ότι  υπάρχει σταθερότητα και ασφάλεια. Πρέπει να υπάρξει μια Ευρώπη ικανή να αντιδρά. Ακόμη δεν το έχει πετύχει αυτό και δεν το έχει αποδείξει διεθνώς. Και βέβαια εμείς πρέπει να γίνουμε ξανά ένα έθνος που ελπίζει.

Υπάρχει συνεπώς από τώρα και μέχρι την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης, μέχρι την πλήρη διαμόρφωση του νέου προγράμματος : και του νέου προγράμματος στήριξης και του νέου προγράμματος συμμετοχής των ιδιωτών στη ριζική ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, ένα διάστημα ,ας πούμε τριών μηνών,  που είναι στο διάστημα στο οποίο πρέπει να εφαρμοστεί με σταθερότητα, με ενότητα, με σοβαρότητα, με συναίνεση, με αρραγές εσωτερικό μέτωπο, ένα εθνικό σχέδιο διάσωσης και ανασυγκρότησης.

Πρέπει να ολοκληρώσουμε τις προκαταρκτικές ενέργειες ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε την έκτη δόση των 8 δισεκατομμυρίων μέχρι τις 15 Νοεμβρίου. Πρέπει να διαπραγματευτούμε το νέο πρόγραμμα και αυτό το νέο πρόγραμμα να πάρει τη μορφή μιας νέας δανειακής σύμβασης, που θα ψηφιστεί από τη Βουλή και το λαό.

Πρέπει να αλλάξουμε, όπως είπα, τα επίπεδα ρευστότητας και χρηματοδότησης. Να ψηφίσουμε το νέο εθνικό φορολογικό σύστημα. Να ψηφίσουμε τον προϋπολογισμό του 2012. Να διαμορφώσουμε το νέο σχήμα συμμετοχής των ιδιωτών στη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και το νέο πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας

Και βεβαίως πρέπει αυτή η κοινοβουλευτική ομάδα, η δική μας, εσείς, εμείς, οι 153 σήμερα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που αντέξατε και που αντέξαμε να ψηφίσουμε τα πιο δύσκολα, τα πιο αντιπαθητικά για την ελληνική κοινωνία, μέτρα που ήταν  αναγκαία μέτρα διάσωσης, εμείς να έχουμε την τιμή και την ευθύνη να είμαστε η Κοινοβουλευτική Ομάδα που για πρώτη φορά στην ιστορία του έθνους θα το ελαφρύνει από πλευράς δημοσίου χρέους κατά 100 δισεκατομμύρια, κατά 50 ποσοστιαίες μονάδες του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, φίλες και φίλοι, όλες οι Βουλές κάθε χρόνο με τους προϋπολογισμούς και με σειρά νομοθετημάτων αυξάνουν, αυξάνουμε, γιατί μετέχουμε και εμείς σε αυτή τη μεγάλη ιστορική ευθύνη ,αλόγιστα και ανιστόρητα το δημόσιο χρέος.

Ήρθε η στιγμή της επανόρθωσης και της ελάφρυνσης. Μπορούμε να διαμορφώσουμε μια νέα ευκαιρία, ένα νέο momentum. Και εμείς που σηκώσαμε αυτό τον σταυρό του μαρτυρίου με τα όσα αναγκαστήκαμε να ψηφίσουμε για να σώσουμε τη χώρα και το λαό από την καταστροφή και την επιστροφή στη 10ετία του ’50, εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να θεσμοθετήσουμε αυτή τη νέα ευκαιρία. Να δώσουμε την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να ξαναβγεί υπερήφανος στην Ευρώπη και να ανακτήσει τη θέση που έχει χάσει.

Και βεβαίως πρέπει αυτή η περίοδος μέχρι το δημοψήφισμα να είναι περίοδος μεγάλων θεσμικών και πολιτικών πρωτοβουλιών. Είναι ευκαιρία οι πρωτοβουλίες μας για ένα νέο θεσμικό σύστημα, για ένα νέο κράτος, για ένα σύγχρονο αντιπροσωπευτικό πολίτευμα, να μην είναι συμβατικές ,αναθεωρητικές.

Στην πραγματικότητα η χώρα χρειάζεται συντακτικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες, οι οποίες να δημιουργούν την αφετηρία μιας ριζικής και ριζοσπαστικής ανακατανομής των πάντων, όχι μόνο του πλούτου και των ευκαιριών αλλά και της πολιτικής επιρροής,  που είναι οργανωμένη ολιγοπωλιακά με αδιαφάνεια στη χώρα αυτή .Και τώρα που έχουμε μια σύγκρουση συμφερόντων, μια σύγκρουση ανάμεσα στο γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού και συγκεκριμένα επώνυμα ιδιωτικά συμφέροντα που θίγονται από τη μείωση του δημοσίου χρέους, δεν υπάρχει δίλημμα. Μεταξύ έθνους και τραπεζών κατισχύει το έθνος. Μεταξύ γενικού συμφέροντος και οποιουδήποτε ιδιωτικού οικονομικού συμφέροντος υπερισχύει το γενικό συμφέρον του λαού και του έθνους.

Και βεβαίως αυτά που έχουμε πει για τη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής, για το λογαριασμό κοινωνικής εξισορρόπησης τώρα μπορούν να γίνουν σιγά – σιγά πραγματικότητα. Γιατί μπορεί το 2020 να μας φαίνεται μακρινό, ενώ ο χρόνος περνάει δυστυχώς γρήγορα όταν δεν τον ελέγχουμε. Όμως δημόσιο χρέος, δεν είναι μόνο η ονομαστική του τιμή, δεν είναι μόνο τα 360 δισ. ευρώ που μειώνονται ,αν όλα γίνουν καλά και με επιτυχία και με αρραγές μέτωπο, κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Το δημόσιο χρέος είναι και οι ετήσιοι τόκοι, είναι το ετήσιο βάρος εξυπηρέτησής του.

Είναι συγκλονιστικά σημαντικά να μειωθεί, όσο είναι εφικτό ,το ετήσιο βάρος εξυπηρέτησης. Ήδη από τον προϋπολογισμό του 2012 και στη βάση  αυτών των νέων προδιαγραφών θα συντάξουμε τον οριστικό προϋπολογισμό και του 2013 και του 2014, για να φτάσουμε στο ανανεωμένο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής.

Ό,τι κερδίζουμε σε τόκους είναι για μας όφελος,  που μας επιτρέπει να θωρακίσουμε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Εάν πράγματι πετύχουμε μείωση του χρέους κατά 100 δισ. ευρώ με ετήσιο μέσο επιτόκιο 4,5%, το ετήσιο όφελος είναι 4,5 δισ. ευρώ. Όλο το φορτίο του τελευταίου πολυνομοσχεδίου ήταν περίπου 5 δισ. ευρώ.

Εάν μειώσουμε τους τόκους κατά ένα τέτοιο ποσό και κατά ένα τέτοιο ποσοστό του ΑΕΠ, τότε φανταστείτε με πόσο διαφορετικές προϋποθέσεις θα μπορέσουμε να ασκήσουμε την αναπτυξιακή πολιτική, πάντα, χωρίς χαλάρωση, πάντα με στόχο την δημοσιονομική ανασυγκρότηση της χώρας, πάντα με στόχο τη διαφάνεια, πάντα κινούμενοι με προοπτική, για το μέλλον των παιδιών μας και των επόμενων γενεών.

Έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία, φίλες και φίλοι ,αυτό το άμεσο όφελος να το εισπράξει ο ελληνικός λαός.

Απαντώ στα απλά και άμεσα ερωτήματα. Είναι καλή ή κακή η συμφωνία; Η συμφωνία είναι προδήλως καλή, είναι ζωτικής σημασίας  για τη χώρα.

Τη ζητήσαμε ή μας την επέβαλλαν; Γιατί δεν ήρθε νωρίτερα και έπρεπε να περιμένουμε δύο χρόνια θυσιών; Τη ζητούσαμε και τώρα ωρίμασαν οι συνθήκες. Ωρίμασαν οι συνθήκες για δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος αφορά το δικό μας εσωτερικό μέτωπο. Τώρα αποδείξαμε την ικανότητά μας στη δημοσιονομική προσαρμογή. Ο δεύτερος λόγος αφορά τις πιέσεις και τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη συνολικά .Σε χώρες όπως η Ιταλία .

Τώρα είμαστε στις παραμονές των πρωτογενών πλεονασμάτων με τον προϋπολογισμό του 2012. Τώρα έχει γίνει αντιληπτό ότι χωρίς νέα μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης, χωρίς μείωση του βάρους εξυπηρέτησης του χρέους, χωρίς χρέος βιώσιμο κατά την παραδοχή των αγορών  και των διεθνών Οργανισμών, το πρόγραμμα ,που οι εταίροι μας είχαν συλλάβει και εμείς είχαμε κατ΄ ανάγκην αποδεχτεί, δεν οδηγεί στα επιθυμητά αποτελέσματα.

Θα μπορούσαν να έχουν ωριμάσει οι αντιλήψεις τους νωρίτερα ,αλλά έστω και τώρα είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία, η οποία έρχεται στο στέρεο έδαφος της μείωσης του ελλείμματος. Γιατί η κατανομή ήταν απλή και δίκαιη και είναι απλή και δίκαιη. Εμείς ως Ελλάδα πρέπει να μειώσουμε το έλλειμμα και οι εταίροι μας, μας στηρίζουν στην αντιμετώπιση του χρέους. Και τώρα μας δίνουν άλλα 30 δισ. ευρώ, μαζί με τα 100 δισ. ευρώ που μας δίνουν για τη στήριξη των δημοσιονομικών μας αναγκών, των αναγκών του ελλείμματός μας και των τόκων μας και για τη στήριξη των τραπεζών μας, μας δίνουν και άλλα 30 δισ. ευρώ για να εξαγοράσουμε χρέος.

Όταν ολοκληρωθεί η επιχείρηση αυτή από τα 200 δισ. ευρώ που έχουν τώρα ιδιώτες, δηλαδή τράπεζες στα χέρια τους, θα έχουν στην πραγματικότητα μόνο 70 δισ. ευρώ. Τα 100 δισ. ευρώ θα έχουν διαγραφεί και τα άλλα 30 δισ. ευρώ θα έχουν και αυτά μεταφερθεί στους θεσμικούς μας εταίρους.

Άρα, δεν είναι μόνο αυτό το βήμα, είναι και τα επόμενα βήματα που έχουμε μπροστά μας. Είναι η σχέση μας με τα ομόλογα που έχει στο χαρτοφυλάκιό της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, είναι οι όροι με τους οποίους έχουμε δανειοδοτηθεί από τους εταίρους μας, είναι οι όροι με τους οποίους θα γίνει η επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών προς όφελος του δημοσίου.  Γιατί έχοντας δώσει στις τράπεζες περίπου 120 δισεκατομμύρια εγγυήσεων και περίπου 4 δισ. ευρώ κεφαλαιακής ενίσχυσης σε προνομιούχες μετοχές, είμαστε εμείς που έχουμε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί είμαστε στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος μέτοχος και ο μόνος εγγυητής όλων των ελληνικών τραπεζών.

Δεν θέλουμε να αλλοιώσουμε το χαρακτήρα τους ,αλλά θέλουμε να υπηρετούν την ανάπτυξη και την κοινωνία με διαφάνεια. Τις στηρίξαμε, τις στηρίζουμε ,αλλά όλο αυτό πρέπει να γίνει με έναν  τρόπο, ο οποίος να είναι διαφανής και επωφελής για το δημόσιο συμφέρον. Και έτσι θα γίνει.

Λέει η Νέα Δημοκρατία το καταπληκτικό επιχείρημα, ότι είναι αστείο να μιλάμε για 120% του ΑΕΠ χρέος το 2020, όταν 120% ήταν το χρέος το 2009. Ξεχνάει όμως ότι 15,7% του ΑΕΠ ήταν μόνο το έλλειμμα του 2009, που έπρεπε να προστεθεί .οπως και τα ελλείμματα όλων των επομένων ετών και η ύφεση που άρχισε το 2009 υπό συνθήκες δημοσιονομικής και κοινωνικής αμεριμνησίας.

Άρχισε το 2009, καταγράφηκε η ύφεση μείον 3,2%. Δεν άρχισε η ύφεση το 2010 με την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. Και επιπλέον η μείωση του ΑΕΠ λόγω της ύφεσης αυξάνει το μέγεθος του δημοσίου χρέους και αν είχε μείνει ανεξέλεγκτο το χρέος, χωρίς την τομή, χωρίς την ελάφρυνση, για να πάμε στο 120% και να πλησιάσουμε με τους μέσους όρους των κρατών–μελών της Ευρωζώνης, τι θα είχαμε;

Θα είχαμε την εκτίναξη που σας είπαμε προηγουμένως, δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση 173% ,αν όλα πήγαιναν ρολόι και στην χειρότερη δυσθεώρητα και ανεξέλεγκτα ύψη πάνω από το 240%, δηλαδή μη εξυπηρετήσιμη και μη βιώσιμη κατάσταση.

Γιατί τώρα; Γιατί λέγαμε ότι δεν θέλαμε εμείς αναδιάρθρωση ή κούρεμα; Δεν θέλαμε και δεν θέλουμε μονομερή ενέργεια από την Ελλάδα. Δεν θέλαμε ενέργεια η οποία να μην είναι διασφαλισμένη πανταχόθεν. Τι έχουμε τώρα;

Έχουμε μια λύση συλλογική, ευρωπαϊκή. Μια λύση επίσημη, θεσμική, που την στηρίζει η Ευρώπη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Έχουμε μια λύση συμφωνημένη με την Διεθνή Ένωση Τραπεζών. Έχουμε μια λύση νομικά ασφαλή, εγγυημένη εντός ευρώ. Πώς είναι δυνατόν να λέει κανείς, γιατί δεχόμαστε τώρα την μείωση του δημοσίου χρέους;

Είναι δυνατόν να σου προσφέρει η Ευρωζώνη, να σου προσφέρει η Διεθνής Κοινότητα, αυτή την ευκαιρία και εσύ, για λόγους εσωτερικούς, για λόγους μικροκομματικούς, για λόγους μικρόψυχους να αρνείσαι να αποδεχθείς το προφανές και το αυτονόητο;

Υπάρχει και άλλο επιχείρημα: Ότι θα μας επιβληθούν νέα σκληρά μέτρα.

Φίλες και φίλοι, τα σκληρά μέσα τα έχουμε δυστυχώς ψηφίσει, τα υφίσταται ο ελληνικός λαός. Πρέπει  να εφαρμοστούν οι προϋπολογισμοί και του 2011 και του 2012, πρέπει να εφαρμοστούν οι ψηφισμένοι νόμοι του κράτους, πρέπει να έχουμε δημοσιονομικά αποτελέσματα, για να μπορέσουμε να βγάλουμε σε πέρας την διαπραγμάτευση και την ολοκλήρωση της συμφωνίας.

Αλλά κανείς δεν ζήτησε επιπλέον μέτρα. Το πώς θα συντάξουμε τους προϋπολογισμούς του 2013 και του 2014 θα το δούμε τον Ιούνιο του 2012 με βάση τα νέα δεδομένα για το κόστος εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, δηλαδή για το ετήσιο ύψος των τόκων που πληρώνουμε για το ιστορικό βάρος του δημοσίου χρέους.

Υπάρχει και ένα άλλο επιχείρημα: Μήπως επιβάλλονται πρόσθετοι περιορισμοί στην εθνική κυριαρχία; Μην ακούτε την διεθνή πολιτική ή δημοσιογραφική ρητορική που εξυπηρετεί εσωτερικές ανάγκες.

Το κείμενο των συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι γραμμένο με προσοχή και ευαισθησία. Η Ελλάδα έχει την κυριότητα της διαδικασίας και την αποκλειστική ευθύνη όλων των αποφάσεων. Η εταίροι παρακολουθούν, στηρίζουν, βοηθούν, προτείνουν, καταγράφουν σε εκθέσεις, αλλά είναι δικές μας οι επιλογές, δική μας η ευθύνη, δική μας η ανάγκη και δική μας η προοπτική.

Θέλω να σας δώσω ένα κείμενο. Το κείμενο αυτό είναι η επιστολή που έστειλε την παραμονή της Συνόδου Κορυφής στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Πρωθυπουργός της Ιταλικής Δημοκρατίας. Η Ιταλία ανήκει στους G7. Είναι η έκτη μεγαλύτερη βιομηχανική δύναμη του κόσμου. Είναι η τρίτη  οικονομία της Ευρωζώνης. Είναι ο δεύτερος εμπορικός εταίρος της Ελλάδος, πολύ κοντά στη Γερμανία. Το κείμενο αυτό είναι 19 σελίδες. Και είναι στη πραγματικότητα το Μνημόνιο της Ιταλίας. Και θέλω να πάρετε το κείμενο αυτό, να σας το φωτοτυπήσει η Γραμματεία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, για να δείτε πόσο όμοιο είναι με το δικό μας Μνημόνιο και με τις επιστολές που ο Πρωθυπουργός και εγώ στείλαμε στους θεσμικούς εταίρους, για να καταλάβετε ποιος είναι ο διεθνής και ο ευρωπαϊκός συσχετισμός και πόσο ψεύδονται εις βάρος της κοινής λογικής και της προοπτικής του τόπου, όσοι καλλιεργούν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να αλλάξουν τους συσχετισμούς, να επαναδιαπραγματευθούν και να εφαρμόσουν μια άλλη πολιτική.

Ο ελληνικός λαός οφείλει να αντιληφθεί, ότι η δευτέρα πλάνη  θα είναι χείρων της πρώτης. Ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί που παραμένουν σιωπηλοί ακόμα και στις Συνόδους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τώρα πια έχει φθάσει ο κόμπος στο χτένι. Γιατί όταν μετά από μια τέτοια υπερπροσπάθεια ,υπό αυτές τις διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες, η Ελλάδα ,που αναμφίβολα είναι ένα πρόβλημα για την Ευρώπη και την Ευρωζώνη και ένα πρόβλημα για την διεθνή οικονομία(δεν είναι το κεντρικό, δεν είναι το κύριο, αλλά είναι σίγουρα ένα πρόβλημα σοβαρό που πρέπει ν’ αντιμετωπιστεί) έρχεται και έχει μπροστά της αυτή την ευκαιρία, ποιος μπορεί να την αμφισβητεί και να έχει αμφιθυμία ή αμφιβολία περί του εάν αυτό είναι καλό ή κακό για το έθνος και για τις επόμενες γενιές;

Έχουν παραβιαστεί βασικοί κανόνες της κοινής λογικής. Έχουμε παραγνωριστεί, έχουμε χάσει την ικανότητά μας να συνεννοούμαστε. Και πρέπει να βρούμε στον τόπο αυτό την ικανότητά μας για να συνεννοούμαστε. Η βασική προϋπόθεση για να μπορέσουμε να διαπραγματευθούμε, να κάνουμε λεπτούς και δύσκολους χειρισμούς, να φέρουμε το νέο πρόγραμμα, την νέα σύμβαση, να φέρουμε το νέο σχήμα συμμετοχής των ιδιωτών στην ελάφρυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους, είναι να είμαστε όπως είπα και στην αρχή σοβαροί, ενωμένοι, συναινετικοί, υπεύθυνοι. Και βεβαίως επειδή αυτό δυστυχώς δεν γίνεται οικειοθελώς, δεν γίνεται εθελοντικά, πρέπει να οργανωθεί θεσμικά.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, η πλειοψηφία της Βουλής, είμαι βέβαιος ότι περιβάλλει με την εμπιστοσύνη της την κυβέρνησή της. Η κυβέρνηση θέλει να τιμήσει και ελπίζω να αξιωθούμε να τιμήσουμε, ο Πρωθυπουργός και όλοι οι Υπουργοί μαζί, την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε.

Ξέρουμε το βάρος που σηκώνετε στους ώμους σας. Ξέρουμε πώς νιώθετε. Δεν είναι δημοκρατικά φυσιολογικό και δεν υποφέρεται, το να δημιουργείται η εντύπωση ότι ο βουλευτής είναι κοινωνικά αποσυνάγωγος. Ότι ο βουλευτής είναι αντίπαλος του πολίτη. Ο βουλευτής εκφράζει το έθνος, εκφράζει τον πολίτη, αγωνίζεται για την κοινωνία, προσφέρει στον τόπο.

Τώρα ο ίδιος ο πολίτης μετά την στήριξη που θα προσφέρει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη κυβέρνηση, θα κληθεί να απαντήσει με μια λογική συνοχή και συνέπεια, με αρχή,  μέση και τέλος: Είμαστε υπέρ της Ευρώπης; Είμαστε υπέρ της Ευρωζώνης; Είμαστε υπέρ του ευρώ; Θεωρούμε ότι το ισοζύγιο είναι θετικό; Θεωρούμε ότι πρέπει να μείνουμε σ’ αυτή την ομάδα των ανεπτυγμένων κρατών και δεν πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα της δραχμής, ή στην Ελλάδα του ’60 ή του ’50; Θεωρούμε ότι πρέπει να είμαστε συνεπείς και υπεύθυνοι; Θεωρούμε ότι είναι καλό να χρωστάς στις τράπεζες διεθνώς 100 δις λιγότερα και όχι 100 δις περισσότερα; Είναι καλό το χρέος σου να τείνει προς το 120% και όχι προς το 240%;

Εάν λοιπόν η απάντηση είναι πως ναι είναι καλύτερο, αυτή η απάντηση πρέπει να διατυπωθεί. Και όταν θα έρθει η στιγμή των εκλογών, βεβαίως ο καθένας πρέπει να δει ποιος εγγυάται πραγματικά την προοπτική και την ελπίδα του τόπου αυτού. Όχι μέσα από την ανακύκλωση των πιο παλιών και φθαρμένων υλικών, αλλά μέσα από μια ριζική και ριζοσπαστική ανανέωση, θεσμών, ιδεών, ναι και προσώπων, αλλά ανανέωση όχι επιστροφή στο πιο παλιό και φθαρμένο παρελθόν.

Πιστεύω, λοιπόν, φίλες και φίλοι, ότι η πρωτοβουλία που πήρε ο Πρωθυπουργός, αυτό που ανακοίνωσε και για την διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και για την οργάνωση της διαπραγμάτευσης, για την ολοκλήρωση του σχήματος, του νέου προγράμματος και του νέου τρόπου συμμετοχής των ιδιωτών και για το δημοψήφισμα που θα έρθει να τα επικυρώσει ή να τα ανατρέψει όλα αυτά- αλλά ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη των επιλογών του- είναι μια διαδικασία δημοκρατικά και εθνικά εκτονωτική και λυτρωτική.

Η χώρα δεν αντέχει να βιώνει άλλο το δράμα για το οποίο σας μίλησα στην αρχή. Πρέπει να επέλθει αυτή η κάθαρση του δράματος. Πρέπει να ξαναγνωριστούμε μεταξύ μας.  Και τώρα οι θεσμικές διαδικασίες που δρομολογούνται, το εθνικό φορολογικό σύστημα, τα καθαρά ερωτήματα που θέλουν καθαρές απαντήσεις, είναι η ευκαιρία να ξαναγνωριστούμε ως έθνος και να οργανώσουμε την φυγή προς τα εμπρός.

Σας ευχαριστώ. 

• Προηγούμενο
• Επόμενο