Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019
Ευάγγελος Βενιζέλος
«Να είσαι Άνθρωπος στον Νέο Κόσμο που έρχεται»*
Χαίρομαι που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αυτήν την εμβληματική και γιορτινή ημέρα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που είναι και θλιβερή, λόγω των εκτεταμένων προσβολών κατά του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το θέμα της εκδήλωσης είναι μια πρόσκληση για αναστοχασμό σχετικά με τη θεωρία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πρέπει να θέσουμε υπό επανεξέταση ορισμένα αυτονόητα. Αυτή καθεαυτήν η οικουμενικότητα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν είναι κάτι το οποίο είναι αξιωματικό. Προκύπτει μέσα από τους διεθνείς συσχετισμούς των τελευταίων δεκαετιών. Βεβαίως, υπάρχει μια ακτινοβολία ιδεών, αντιλήψεων, αλλά αν δεν υπήρχε η οικονομική και στρατιωτική ισχύς της Δύσης, ιδίως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν θα είχε επικρατήσει η αντίληψη αυτή της οικουμενικότητας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της οικουμενικότητας του κράτους δικαίου, της οικουμενικότητας της Δημοκρατίας.
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2019
Παρεμβάσεις Ευ. Βενιζέλου στην ημερίδα της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας «Τεχνολογία για τη Διαφάνεια» στο πρώτο στρογγυλό τραπέζι με θέμα: «Πώς οι νέες τεχνολογίες μπορούν να ενισχύσουν τη διαφάνεια και τη λογοδοσία»
Νίκος Φιλιππίδης: θα θέλαμε την πρώτη εισαγωγική τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου. Βρήκα μια ομιλία σας, του 2010. Μιλούσατε σε εκδήλωση της Διαφάνειας και είχατε πει ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι μόνο δημοσιονομικό και αναπτυξιακό, είναι εθνικής ανομίας. Είχατε αναφέρει αυτή τη φράση ως ίσως το βασικότερο πρόβλημα της χώρας. Θα ήθελα να ακούσω την άποψη σας αν ισχύει και τώρα και πως βλέπετε ότι μπορεί να λυθεί το πρόβλημα αυτό μέσω της χρήσης των τεχνολογικών εξελίξεων
Ευ. Βενιζέλος: Να ευχαριστήσω και εγώ την Εθνική Αρχή Διαφάνειας και τον Διοικητής της, τον κ. Μπίνη. Κοιτάξτε, κ. Φιλιππίδη, υπάρχουν ιστορικές εξηγήσεις. Η Ελλάδα αποκτά κρατική συγκρότηση και εθνική ταυτότητα με μία πολύ αντιφατική διαδικασία.
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2019
Άρθρο Ευάγγελου Βενιζέλου στην Καθημερινή της Κυριακής
Εθνική στρατηγική αυτοσυνειδησία
Η συμφωνία Ερντογάν - Σαράζ για την κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου «οριοθέτηση» των θαλάσσιων δικαιοδοσιών μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης δεν είναι μια απροσδόκητη εξέλιξη. Δεν κινείται πέραν των σεναρίων που είχε πάντα υπόψη της η Ελλάδα.
Άλλωστε μόλις στις 13 Νοεμβρίου 2019 ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ με επιστολή του προς τον Γενικό Γραμματέα, παρουσίασε κωδικοποιημένες τις τουρκικές αντιλήψεις σχετικά με την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο. Υπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες αποχρώσεις στο έγγραφο αυτό. Η Τουρκία παρουσιάζει φυσικά τη δική της θεώρηση για τα απώτερα όρια της υφαλοκρηπίδας της επί της οποίας κάθε παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα ipso facto και ab initio ( αυτό το στοιχείο είναι η βασική συνεισφορά της έννοιας της υφαλοκρηπίδας στη συζήτηση περί θαλάσσιων ζωνών). Αποδέχεται όμως ότι παραλλήλως πρέπει να οριοθετηθεί και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Αποδέχεται επίσης ως κανόνα αναφοράς το ισχύον Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και παρότι δεν είναι μέρος της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας συνομολογεί ότι αυτή καταγράφει κανόνες εθιμικού δικαίου που τους έχει επεξεργαστεί και η νομολογία των διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων.
Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Σωτηρόπουλου, «Φάσεις και αντιφάσεις του ελληνικού κράτους στον 20ό αιώνα (1910-2001)», εκδ. ΕΣΤΙΑ
Το βιβλίο του Δημήτρη Σωτηρόπουλου, «Φάσεις και αντιφάσεις του ελληνικού κράτους τον 21ο αιώνα» που τον ορίζει από το 1910 έως το 2001, δηλαδή από την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου και την έναρξη του βενιζελικού εκσυγχρονισμού, μέχρι την ένταξη στη Ζώνη του Ευρώ, εγγράφεται σε μία δέσμη πολύ σημαντικών έργων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας την τελευταία περίοδο ίσως ενόψει του μεγάλου επετειακού έτους 2021. Ενόψει του εορτασμού των 200 ετών από την Παλιγγενεσία, που είναι μία αφορμή- όχι απλά και μόνο τυπική ή πανηγυρική- για την οργάνωση ενός μεγάλου εθνικού αναστοχασμού, που έχει πολύ μεγάλη σημασία και για τη δυνατότητά μας να διαμορφώσουμε μία στρατηγική για το μέλλον βγαίνοντας από τον στενό ορίζοντα της κρίσης, των μνημονίων, ακόμη και της μεταμνημονιακής φάσης που λίγο ή πολύ κουβαλά τα βάρη της προηγούμενης δεκαετίας. Γιατί όλες οι προβολές που γίνονται για την πορεία της χώρας μέχρι το 2060 επηρεάζονται σε καθοριστικό βαθμό από τη βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και βεβαίως από προγνώσεις σε σχέση με τον ετήσιο ρυθμό διόγκωσης της ελληνικής οικονομίας, αύξησης του ΑΕΠ που τείνει να πάρει χαρακτηριστικά μυθικά γιατί από μικρές διαφορές μεγέθους δεκάτου μονάδας διαμορφώνεται μία δυναμική η οποία μπορεί να είναι είτε αρνητική είτε θετική. Και από αυτό εξαρτώνται πολλά πράγματα, η πολιτική σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή, το μέλλον της οικονομίας, η επιβίωση του έθνους.
Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2019
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στην εκδήλωση «Δείκτης Ποιότητας Νομοθέτησης: Τι πρέπει να αλλάξει σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο;» που συνδιοργάνωσαν ο Κύκλος Ιδεών και το ΚΕΦίΜ
Σας ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σας. Θέλω να συγχαρώ το ΚΕΦίΜ για τις πρωτοβουλίες που παίρνει και ειδικά για τον «Δείκτη Ποιότητας Νομοθέτησης». Άκουσα με πολύ μεγάλη χαρά τον κ. Καρκατσούλη που τον παρουσίασε συνοπτικά και συστηματικά, είναι βαθύς γνώστης. Η νομοθετική πολιτική είναι ένα αντικείμενο γνωστικό, εξαιρετικά πολύπλοκο και απαιτητικό. Θα κάνω λοιπόν μερικές παρατηρήσεις, λιγότερο θεωρητικές και περισσότερο πρακτικές, από τη μακρά εμπειρία μου στα ζητήματα αυτά.
Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, από τα τέλη του 2009 έως σήμερα, στην Ελλάδα ζούμε υπό συνθήκες οικονομικής κρίσης. Για την ακρίβεια διαχειριζόμαστε τις επιπτώσεις μίας κρίσης που επωάστηκε τα προηγούμενα χρόνια, πριν το 2009, και εξερράγη μετά τις εκλογές του 2009. Αυτό επηρέασε και την ερμηνεία και την εφαρμογή του Συντάγματος, επέφερε αυτό που ονομάζουμε στη θεωρία του Συνταγματικού Δικαίου, πολλές άτυπες συνταγματικές μεταβολές, μέσα από τη διαδικασία του ελέγχου της συνταγματικότητας, μέσα από την εφαρμογή του Ενωσιακού Δικαίου και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και μέσα από την κοινοβουλευτική πρακτική. Η εμπειρία της κρίσης στα ζητήματα της νομοθέτησης είναι πάρα πολύ ισχυρή, γιατί διαμορφώθηκαν πρακτικές οι οποίες βλέπω ότι λίγο-πολύ συνεχίζονται και μετά τις νέες εκλογές και δεν ξέρω εάν θα απαλλαγούμε ποτέ από αυτές, τώρα που αποκτήθηκε και αυτή η «τεχνογνωσία».
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2019
Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην παρουσίαση του βιβλίου «... Των δακρύων», επιμέλεια Θανάση Νιάρχου, εκδ. Οδός Πανός, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη
Νομίζω, ότι η παρουσία μας εδώ, όλων των φίλων και οπαδών του Θανάση Νιάρχου, δείχνει το μέγεθος της αναγνώρισης και της επιρροής του. Μεταξύ όλων των άλλων που έχει καταφέρει είναι ότι έχει καθιερώσει ως θεσμό αυτήν την προ- χριστουγεννιάτικη έκδοση ενός σημαντικού βιβλίου, συνήθως ενός ανθολογίου. Έχω πάρει μέρος σε πολλές παρόμοιες παρουσιάσεις γιατί θεωρώ υποχρέωση μου να του δίνω ένα μικρό αντίδωρο για τη φιλία του και την εκτίμησή του και γιατί κι εγώ όπως όλοι μας εδώ, θέλουμε να του πούμε πως αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία του στον χώρο της διανόησης, τη θέση του μέσα στην ελληνική γραμματεία.
Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στην εκδήλωση που οργάνωσαν τα Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ) για την παρουσίαση του αρχείου του Γιάννου Κρανιδιώτη, που η οικογένειά του έχει καταθέσει στα ΓΑΚ
Αγαπητή Λήδα , αγαπητέ Δημήτρη, Χριστίνα, Νικόλα , κυρία Λένα Παμπούκη,
αγαπητέ Πρόεδρε Κώστα Σημίτη,
κυρίες και κύριοι,
Πέρασαν 20 χρόνια από το τραγικό δυστύχημα, τον πρόωρο, άδικο και βίαιο θάνατο του Γιάννου Κρανιδιώτη, παρέα με τον αγαπημένο του γιο, τον Νικόλα. Εδώ πια η αδικία παίρνει τη μορφή σκανδάλου. Η ανισότητα μπροστά στη μοίρα είναι αθεράπευτη, δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει κανείς.
Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019
Ευάγγελος Βενιζέλος
"Η σχέση νόμου και συλλογικών συμβάσεων εργασίας στη νομολογία της κρίσης και την αναθεώρηση του Συντάγματος"*
Ευχαριστώ θερμά τον Δικηγορικό Σύλλογο Βόλου και την Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας για την πρόσκληση. Ευχαριστώ τον Δικηγορικό Σύλλογο Βόλου και τον φίλο Πρόεδρό του για την αβραμιαία φιλοξενία και τους φιλικούς λόγους με τους οποίους με εισήγαγε. Συγχαίρω τους οργανωτές για την επιλογή τους να οργανώσουν εδώ στον Βόλο αυτήν τη διημερίδα εις μνήμην του Λεωνίδα Ντάσιου, που υπήρξε μία εμβληματική φυσιογνωμία στον χώρο του Εργατικού Δικαίου, της πράξης και της θεωρίας. Και βέβαια προς τιμήν του αγαπημένου φίλου μου, συναδέλφου και συνοδοιπόρου επί δεκαετίες Γιάννη Κουκιάδη, που νομίζω ότι δικαιούται τον τίτλο του Πρύτανη των Ελλήνων εργατολόγων και ο οποίος με εντυπωσίασε χθες με τη νεωτερικότητα, ενίοτε και με τη μετανεωτερικότητα, των αντιλήψεών του, καθώς είναι πάντα ανοικτός στο μέλλον και προσπαθεί να δει τι επίκειται σε σχέση με το φαινόμενο της εργασίας και με το μέλλον του Εργατικού Δικαίου.
27 Νοεμβρίου 2020
Ευάγγελος Βενιζέλος
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως «Ένωση Δικαίου» – Απειλείται σήμερα το Κράτος Δικαίου στην ΕΕ; *
Το αντικείμενο της συζήτησης μας είναι η κρίση του κράτους δικαίου στην ΕΕ, φαντάζομαι και υπό τις δύο πιθανές έννοιες, και ως κρίση του κράτους δικαίου στο θεσμικό οικοδόμημα της Ε.Ε. και ως κρίση του κράτους δικαίου σε ορισμένα ή μάλλον σε αρκετά κράτη μέλη της Ε.Ε. Τα δύο επίπεδα συνδέονται αλλά δεν ταυτίζονται.
Κρίση του κράτους δικαίου και κρίση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας
Η κρίση του κράτους δικαίου στην Ε.Ε. δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να διαχωριστεί από την κρίση της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Δηλαδή από την κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της συνταγματικής δημοκρατίας. Αυτής που αντιλαμβανόμαστε ως δημοκρατία αντιπροσωπευτική σε συνδυασμό με το κράτος δικαίου. Άλλωστε η κρίση της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι κρίση του φιλελεύθερου σκέλους της, άρα κρίση του κράτους δικαίου υπό την έννοια της αμφισβήτησης της σημασίας που έχουν οι δικαιοκρατικές εγγυήσεις για την ίδια τη δημοκρατία[1].